Och hoop wat jammer dat je ongi bent geworden dat is echt enorm balen ik weet precies hoe dat voelt, ben zelf ook altijd zo teleurgesteld.
En janine wat een verassing dat je hubbie ineens voor je stond oohh wat zal je blij geweest zijn, en wat spannend 8 dagen over tijd je zult wel helemaal de kriebels hebben, ook weet ik hoe het voelt om over tijd te zijn, ik hoop zo voor je dat je zwanger bent en zal voor je :thumbup: en 
, maar probeer je zelf niet gek te maken en niet blijer te zijn dan nodig, anders is het straks een enorme teleurstelling als je ongi als nog komt, ook al is dat natuurlijk heel erg moeilijk.
En jensie, ik ben blij dat het weer goed met je gaat, en dat er niets aan de hand was, en wat super dat je het hartje gezien hebt echt geweldig, kan me voorstellen dat je super blij bent, geniet er maar lekker van.
Hai hai
Gisteren wederom negatief gestest. Heb het ZH gebeld. Moet volgende week weer een test doen, is deze weer negatief moet ik naar het follikel echo spreekuur komen. Waarschijnlijk wordt dan weer de menstruatie opgewekt en krijg ik een hogere dosering clomid. Ik vraag wel of ze mijn man zijn zaad willen controleren, heb ik toch weer meer zekerheid (of juist niet).
Sjee Janine, wat een gedoe hè! 
En nog steeds geen zekerheid… Als je volgende week naar het zh moet, krijg je dan eerst een echo om te checken of je echt niet zwanger bent? Of is het dan in een dusdanig vroeg stadium dat het niet mogelijk is?? Ik hoop nog steeds voor je dat het wel raak is maar dat je het nu nog steeds niet ziet op de test… Zo niet dan hoop ik voor je dat de zaadtest meer duidelijkheid biedt.
Sterkte! :**:
:-* Jen
JanineB
Wat balen zeg
Veel suc6 :-*
janine
suc6 met het nog weer langer in onzekerheid zitten.
ik hoop echt voor je dat je toch zwanger bent!
gaan ze (zoals jensie ook vraagt) eerst een echo doen om zekerheid te hebben?
wat denk je zelf, of weet je niet meer wat je moet denken/voelen etc?
een klein gelukje, je hubbie is bij je thuis dus je hoeft dit niet allemaal alleen te doorstaan.
meid, we zijn er hier voor je dus post zovaak en zoveel je wil hoor!
:-*
He janine, we hopen voor positieve berichten uit het westland!
Heeft iedereen nou ook van die frustaties van het niet zwanger zijn een week voor dat je onegsteld moet worden. Ik kan mijzelf dan helemaal gek maken. Heb al een keer zitten janken op een verjaardag omdat er allemaal zwangere of net bevallen vrouwen om me heen liepen en was zo boos/ gefrustreerd dat het onsnog niet gelukt was/is!
Ik ben met het begin van deze cyclus begonnen met tempen, kijken of ik mijn cyclus meer in kaart kan krijgen om zo de kansen te vergroten. Ben nog heel erg aan het twijfelen of ik eind september echt wel het medisch cirquit in wil gaan, zoals hierboven beschreven heb ik aan het einde van mijn cyclus zo’n drang om zwanger te zijn dat ik gelijk naar de doketr wil vliegen, zo heb ik dat veel minder aan het begin van mijn clcus waardoor de twijfel of het nu wel nodig is en ik niet gewoon af moet wachten weer toeslaat.
Karin,
Ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik ben (doordat ik een menstruatie had die 10 dagen duurde, wat achteraf een miskraam bleek te zijn) naar de huisarts gegaan en had toen echt zoiets van nu ga ik de mmm in, maar op een of andere manier wil ik dat gewoon niet. Nu wachten we het nog even af totdat we helemaal verhuisd zijn (sept./okt.) en dan kijken we wel even verder!
Liefs,
Hoop
Karin wat jij zegt snap en begrijp ik helemaal, ik ben net zo, maak me zelf soms ook helemaal gek, en ik heb het soms al moeilijk als ik ons over buurvrouw zie lopen ze is namelijk zwanger, ja die zie ik elke dag, en elke dag die zwangere buik, oohh dat is zo…!@#$%^&* heb dan echt het gevoel van ik wil ook en waarom lukt het nu niet.
En dan zijn er natuurlijk ook nog al die bekenden, die zwanger raken en kinderen krijgen, en daar sta je dan met een heel vaag en raar gevoel, ja wat moet je doen en wat moet je zeggen…, ja zo kan ik nog wel even door gaan met het beschrijven van het gevoel wat het met je doet, maar dat doe ik maar niet wil niet als zeur over komen namelijk.
Ja het medisch circuit, daar hebben wij het hier ook al over gehad, ik wou al naar de huisarts toen we ietsje meer dan een jaar bezig waren maar mijn vriend wou dat niet (is namelijk nogal bang voor dokters).
We hebben er met zijn 2en eens goed over gepraat en zijn er uit gekomen, we gaan na de zomer naar de huisarts mocht het voor die tijd nog niet gelukt zijn, we zijn dan ook straks in september al 2 jaar bezig.
Het duurt me eigenlijk veel te lang, maar goed mag al blij zijn dat mijn vriend na de zomer goed vind, bij mannen voelt het schijnbaar toch anders ze willen graag kinderen maar als het dan wat langer duurt en het woord arts komt ten sprake, dan ineens valt het wel mee hoe lang je al probeerd en komt het van zelf wel goed. ( dat is de denkwijze van mijn vriend).
Nu ga ik er echt mee stoppen voordat er weer een heel verhaal komt over het gevoel van mij en van mijn vriend en hoe we er over denken.
Al denken en voelen we beide wat anders, we komen er samen altijd wel uit en dat is toch wel het belangrijkste.
Hai hai
Linkie, mijn ventje hoeft voorlopig niet meer weg!! Gelukkig!
Karin, ik kan me goed voorstellen hoe je je af en toe voelt, want dat heb ik ook. Nog geen 2 weken geleden heb ik ook een inzinking gehad en heb ik zowat een uur lopen huilen. Gelukkig kwam een vriendin en sindsdien ben ik alles kwijt. Ik ben er nu ook een stuk positiever onder. Natruulijk ben ik jaloers als iemand zwanger is, maar meer gezonde jaloezie. Ik kan me er bij neerleggen, en ook omdat ik weet dat ik nu geholpen wordt (ziekenhuis ed) en bovenal vind ik het fijn om met jullie ervaringen te delen. Meid, een dikke knuffel!
Nou, na een nacht geen oog dicht gedaan te hebben van kramp en al die ellende, toch na 41 dagen ongesteld geworden. Gelijk het zh gebeld, wanneer ik dan een samenlevingstest moet afnemen omdat ik zo onregelmatig bent (33-33-30-41). Zegt de assistent, dat maakt niet uit, we doen het altijd zo de 10e dag van de cylcus. Wel raar want de gyn zei dat het op de 12e dag moet bij een cyclus van 28 dagen. Affijn, ik vind het niet erg want dan ben ik toch weer een stapje verder. Alleen viel de 10e dag uiteraard weer in het weekend, dus dan maar de 9e dag. Volgende week vrijdag moet ik dus naar het ziekenhuis.
Heb ook lekker het sporten afgezegd, ik had daar vandaag geen zin in. Gisteren naar het strand geweest, ik was van plan vandaag weer te gaan. Maar ik ben toch wat rood uitgeslagen van gisteren dus ik denk dat ik thuis blijft en lekker op de bank filmpies gaat zitten kijken ofzo!
Hey dames,
Ik zit even ergens mee,
Toen ik 4 dagen overtijd was heb ik dat ook tegen mijn moeder verteld (kan namelijk niet mijn mond houden) en ik weet wel dat mijn moeder haar mond wel kan houden dus kon ik het toch met behalve jullie (hier) ook met haar er over hebben.
Helaas werd ik toen (behoorlijk) ongesteld en de droom om zwanger te zijn was over.
Maar mijn moeder ging dus ook op die manier naar mij kijken, en blijkbaar nu nog, want had haar net aan de telefoon en ze zei dus tegen mij dat ze vond dat ik gegroeid was (is ook zo, heb een blubber buik gekregen), maar ze vond me er helemaal wat anders uit zien zei ze, en vroeg aan me of ik toch niet zwanger was, ik zei nee mam dat kan niet want ik ben behoorlijk ongesteld geweest, mijn moeder zei ik ken wel verhalen van meiden die ook zwanger waren en ongesteld bleven.
Ja zo’n verhaal ken ik ook van een collega van mij die is heel haar zwangerschap ongesteld geweest is, en heeft ondanks dat toch een hele gezonde dochter op de wereld gezet.
Maar dinsdag was ik dus ook samen met mijn moeder in de stad om een nieuwe broek te kopen, dus ik het pas hokje in met een broek maat 38 net zoals altijd, en wat dacht je past niet meer kreeg hem met geen mogelijkheid dicht, dus maat 40 en die paste wel, was toch wel even geschrokken dat 38 niet meer past (snap er dan ook niets van ben toch gegroeid blijkbaar).
Maar wat mijn moeder ook tegen me zei was dat andere mensen (familie en kennissen) die mij zien vragen of ik zwanger ben, omdat ze vinden dat ik toch wel behoorlijk gegroeid ben voornamelijk bij mijn buik.
Mijn moeder zei dus ook tegen mij als ik alles eens bekijk, je bent overtijd geweest en zoals je je voelt, hoofdpijn en duizelig en misselijk maar geen overgeven, en een maatje groter ineens van broek, en dat niet alleen zij maar ook andere mensen vinden dat ik gegroeid ben, je kan best zwanger zijn hoor zei ze, waarom doe je geen test, ik nee mam ik ben niet zwanger.
Maar begin nu toch te twijfelen, en weet niet goed wat ik moet doen, mijn vriend zei het ook al tegen me, goh je krijgt wel een blubberbuik.
En ik snoep niet veel meer dan anders, ik word hier toch wel weer onzeker van en weet niet goed wat ik nu moet doen.
Aan de ene kant denk ik het kan niet ik was behoorlijk ongesteld, maar aan de andere kant heb ik ook met mijn eigen oren gehoord dat mijn collega de hele zwangerschap ongesteld is geweest, dus het bestaat wel.
Oohh dames ik weet het niet meer, dat ik hoofdpijn heb en duizelig ben kan ook door de warmte komen toch, of mischien heb ik wel bloedarmoede.
En als het wel zo zou zijn wat ik niet geloof dan is het goed mis want het is niet normaal.
Nou weer een heel verhaal van een vreselijk onzekere nette die niet meer weet wat ze nu wel of niet moet geloven, en die ook niet meer weet wat ze moet doen.
hele herkenbare frustratie die jullie omschrijven alleen heb ik het juist vaak tijdens en vlak na de ongesteldheid.
ga ik weer richting de eisprong dan wordt ik weer positiever en de tijd tussen de eisprong en ongesteldheid heb ik juist weer hoop.
wij hebben inmiddels al wel de nodige onderzoeken achter de rug en ik ben blij dat we nu even rust op dat gebied hebben, maar ben ook wel blij dat we straks zekerheid krijgen over of er wel/niet iets mis is.
ik neem de dingen gewoon steeds stap voor stap en dan is het wel te overzien.
ondanks de onderzoeken heb ik nog niet het idee in de mmm te zijn beland en je kunt altijd op ieder moment een pauze inlassen of er mee stoppen, je blijft altijd zelf baas
nette
wat vervelend nu weer die onzekerheid, aangewakkerd door anderen min of meer (niet lullig bedoelt hoor).
je zou natuurlijk voor de zekerheid een test kunnen doen?
janine
balen, toch weer ongi!
en dus weer een lange cyclus ondanks de clomid, krijg je nu verhoging daarvan?
vervelend zeg dat ieder ziekenhuis en iedere deskundige weer andere dingen zegt.
zo zeiden ze bij ons dat die samenlevingstest alleen maar betrouwbaar was precies op de dag van eisprong.
ervoor of erna had volgens mijn gyn geen zin.
ik hecht dan ook maar niet te veel waarde aan t onderzoek want het blijft wat vaag
hier alles nog rustig, zit nog in de ‘hoop-periode’.
ik had vorige week wel wat steken en krampen die ik anders nooit heb, maar dat kan ook nog te maken hebben met die baarmoederfoto?
we wachten af!
Mijn moeder was ook ongesteld tijdens de zwangerschap
Als je zo onzeker bent, Nette, zou ik inderdaad ook gewoon een test doen. Dan ben je die onzekerheid ten minste kwijt
:-*
Ja als ik een test doe ben ik de onzekerheid wel kwijt, maar ik geloof gewoon niet dat het zo is, al heb ik wel verhalen gehoord dat het kan,
maar mijn geloof dat het niet zo is, is op 1 of andere manier toch sterker.
Mijn moeder heeft me weer in deze onzekerheid gebracht, zelf heb ik er geen seconde aan gedacht dat het mischien wel zo kan zijn.
Een test durf ik eigenlijk niet, omdat ik er zelf niet in geloof, en dan denk ik ja er komt toch negatief op te staan.
Ik denk dat ik het eerst gewoon zo laat en mocht er als nog wat veranderen met mijn lichaam, of de eerst volgende ongi blijft weg dan kan ik altijd nog een test doen.
Alhoewel de onzekerheid nu toch wel een beetje blijft, denk ik dat ik daar nog wel mee kan leven, mijn famillie en vrienden die dit denken wonen niet bij mij in de buurt, en ik zie en spreek ze niet elke dag, dus ik heb geen mensen om me heen die me er constant mee kunnen confronteren.
Als ik constant mensen om me heen heb die dat wel kunnen of doen ben ik ook zo om, en ik denk dan maar zo een test is snel genoeg gehaald en gedaan.
Klinkt allemaal wel weer heel koel he, maar dat ben ik niet maar dat komt wel weer, morgen is het alweer heel anders.
Ik vind het ook zo vervelend al die onzekerheden! En dan iedereen in je omgeving die al vanaf het moment dat je getrouwd bent (bijna 2 jaar geleden) zit te vissen of gewoon ronduit vragen. Superfrustie!
Daarbij komt dat je lichaam je ook behoorlijk voor de gek kan houden. Ik heb nu voor volgende week een afspraak bij de huisarts staan, misschien dat hij wat rust in mijn hoofd (en lichaam!) weet te brengen!
Liefs Dominique
@Dominique wrote:
Ik vind het ook zo vervelend al die onzekerheden! En dan iedereen in je omgeving die al vanaf het moment dat je getrouwd bent (bijna 2 jaar geleden) zit te vissen of gewoon ronduit vragen. Superfrustie!
Daar ben ik dus ook heel erg bang voor, ik heb zo'n leuke oom die rustig zegt "nu ben je getrouwd dus je bent de volgende die een baby krijgt wanneer kunnen we het verwachten". Ik heb daar dus totaal geen zin in en vertel gewoon aan iedereen dat ik zwanger wil worden en dat het nog niet lukt, krijg ik tenminste ook geen lastige vragen. Was er trouwens ook wel heel erg blij mee dat ik het mijn ouders en zus direc verteld heb want na 6 maande proberen vertelde mijn zus dat ze zwanger was, begon (uiteraard, jankebalk die ik ben) gelijk tranen met tuiten te huilen, gelukkig begreep ze het wel een beetje omdat ze wist dat ik ook zwanger wil worden.
nette
je moet doen wat je gevoel je ingeeft en idd een test is zo gehaald wanneer je denkt ik wil van die onzekerheid af.
ik moet zeggen dat een test doen terwijl je eigenlijk wel weet dat ie negatief is minder spannend is om te doen wanneer je een test doet wanneer je hoopt dat ie positief is.
toen ik voor die baarmoederfoto moest wilde mijn hubbie graag dat ik toch voor de zekerheid een test deed, zodat we zeker wisten dat ik toch niet zwanger was op dat moment.
ik zelf wist ook wel zeker dat dat ook niet het geval was maar heb dus voor zijn geruststelling een test gedaan.
ik vond het toen helemaal niet erg om die test te doen, terwijl eerder (ben 2 keer flink overtijd geweest) ik het echt heel spannend vond en erg teleurgesteld was.
nu was het alleen een bevestiging van mijn gevoelens/vermoedens.
ik denk dat ik ook heel erg had moeten wennen aan t idee wanneer die test toen wel positief was geweest (maar was natuurlijk wel super leuk geweest ).
misschien heb je wat aan dit verhaal, maar het blijft jou keuze wat mensen om je heen ook allemaal zeggen!
suc6 meid!
dominique
spannend zeg, een afspraak bij de ha, zie je er erg tegenop of valt het mee?
ik hoop voor je dat hij/zij je meer duidelijkheid kan geven.
ook voor jou suc6!
karin
ik heb net als jou de mensen om me heen vrij snel op de hoogte gesteld van onze kinder/zwangerschapswens en ik merk dat dat voor mij ook goed werkt.
kan nu de teleurstelling met mijn dierbaren delen en wanneer er weer iemand zwanger is, wordt dat idd net een beetje anders verteld, wat ik wel fijn vind.
Hoi dames,
Alles goed hier? Een beetje te doen met die warmte???
Hier gaat alles goed. Wel wat raars gehad weer.
Zondagavond had ik ineens ontzettende steken in mijn buik (ik kon mezelf amper bewegen van de pijn). Maandag op mijn werk voelde ik ineens wat vloeien en toen ik naar het toilet ging bleek ik bloed (wel wat bruin, oud dus) te hebben verloren, vandaag ook nog het is wel minder aan het worden. Ik vind het echt vreemd!!!
Liefs,
Hoop
hoop
wat vreemd inderdaad, ik hoop voor je dat het niet zo vaag blijft en anders gewoon de huisarts bellen hoor!
suc6 :-*
Jeetje hoop dat is inderdaad wel vaag en vreemd, wat doet je lijf soms rare dingen met je he.
Maar kom op hoor, je er niet te veel zorgen over maken. 
Ik voel me al weer helemaal 
, en al mijn onzekerheden zijn weg, verder gaat alles gewoon zijn gangetje, last van de warmte heb ik wel maar het valt op zich nog mee, kan het hier in huis lekker 
houden.
En nog een leuk nieuwtje ik ga veranderen van baan, ik werk nu in een verpleeghuis, wat op zich heel leuk is maar die onregelmatige diensten vind ik helemaal niets. :snooty:
Ik heb altijd al graag met kids willen werken, en heb ook 5 jaar in een kinderdagopvangcentrum gewerkt voor kinderen met een handicap helaas moest ik daar toen mee stoppen.
Daarna ben ik eigenlijk nooit meer in de kinderopvang terecht gekomen kwam gewoon nergens tussen wat ik heel erg jammer vond.
Maar nu werd ik vorige week gebeld door iemand die in de kinderopvang werkt en vertelde mij dat de kinderopvangcentrums minder werden en ze daar ook geen mensen in zochten, maar dat gastouder helemaal in is dus ik heb me op gegeven en na de vakantie kan ik daar al mee beginnen. :dance:
Echt super ik heb weer een baan in de kinderopvang, en ben dan ook helemaal blij 
Nog 2 daagjes werken en dan 
lekker 3 weken helemaal niets doen en lekker genieten van de 
Dus als ik de laatste 2 daagjes niet meer 
, zou ik zeggen tot over 3 weken, en wij gaan lekker genieten 
En iedereen succes met alles. 
Fijne vakantie nette!! We lezen je na de vakantie wel weer, geniet ervan!!
:-* Jen