ICL… wat een opluchting!!! :dance: :dance:
Louise, dat is nogal wat zeg!
Sterkte… :hug:
Smurf, spannend hoor… 
Allereerst; ICL ; Onwijs gefeliciteerd met je knipperbolletje :inlove:
Pffff… Gister was echt heftig! Was zo blij met het berichtje afgelopen woensdag en het ging ook zo lekker en goed… Helemaal bezig met verwerken en doorgaan, gister allemaal eigenlijk weer een beetje teniet gedaan.
Het was allemaal zo onduidelijk, De eerste hulp heeft me wel een beetje uitgelegd wat het inhield en wat er ging gebeuren… Maar we kwamen op 07.15 ongeveer aan en na flink wat onderzoekjes, en tevens wat stolsels waar je U tegen zij ( ik schrok zelfs en patrick heeft het ook gezien :? )en bloedverlies werd het toch direct een curretage en dus niet naar de afdeling, maar meteen naar de OK. Ik had dus echt van wow… overviel me allemaal wel meteen. Patrick mocht bij de deur afscheid nemen ( 3 seconden ofzo :? ) en daar ging ik dan… En niemand had me verteld dat ik niet onder algehele narcose ging… Was dus gewoon wakker (wel een beetje dizzie) en kon m’n hele onderlijf niet voelen. Was zo raar allemaal en ben er eigenlijk nogal beduust van nog.
Toen ik op de afdeling was, hebben ze mn vriend gebeld en die was er ong. een 3 kwartier later… Ik wilde hem bij me hebben, voelde me zo alleen… en vreemd… Spullen hadden ze even misplaatst en vriend had m’n mobiel, dus kon ook hem niet bellen en niemand verder… was blij dat ik om half 4 naar huis kon.
Maar door de snelheid van hoe het gegaan is heb ik nog steeds zo’n rot gevoel… Kan het niet uitleggen. Ging helemaal goed eigenlijk, tot gister. Nu kan ik wel weer janken soms. 
Weer zo’n terugslag. En nu moet ik beslissen of ik vrijdag in staat ben om te werken. Lichamelijk voel ik me nog wel wat moe soms… Nu gaat het me meer om m’n hoofd :?
Val jullie er weer even mee lastig hoor… Alhoewel m’n vriend wel een luisterend oor is hoor…! en hij snapt ook wel dat het nogal ingrijpend was in ene!
spreek jullie later nog wel ff, nu even knuffelen met een kleine meid.
Ow, bloedverlies is wel gestopt nu al… :? Dus het ziekenhuis kan dingen wel goed doen :? Voelt nu ook zo alsof de Vk en echo mevrouw nogal wat steekjes hebben laten vallen. Ze hadden dit toch ook moeten zien lijkt mij? de VK heeft me nooit gezien… Maar zelfs m’n baarmoedermond stond nog open had de GYN het over…
naja, tot laterz nu echt. Moet een meiske al gaan aankleden!
groetjes,
Louise
ICL, prachtig! :inlove: :inlove: :inlove:
Louise, wat een verhaal joh…Kan me voorstellen dat dat wel erg heftig was zo ineens…Dat was niet waar je nog vanuit gegaan was. Hopelijk herstel je weer snel.
Hier alles oke. Goed ziek geweest nog (iets verkeerds gegeten denk ik…) en nu is alles wat ik qua conditie weer had opgebouwd na de ma weer als sneeuw voor de zon verdwenen. We gaan dus weer heel langzaam aan opbouwen hier. Voel me echt een beetje een vaatdoek. Maar goed, dat gaat allemaal wel weer goedkomen.
Van bloedverlies is hier sinds een paar dagen eigenlijk ook geen sprake meer van. Wel nog af en toe een minibeetje als ik naar de wc ga, maar dat zal vast ook snel voorbij zijn.
Sproet, hoe is het met je blessure? Is het erg of valt het wel mee? Hopelijk herstel je snel!
Debke, nog even beterschap dan maar :hug:
Met mijn voet gaat het iets beter. Dat wil zeggen dat ik redelijk kan lopen.
Maar waarschijnlijk kan ik dat nog maar beter zo min mogelijk doen. Zodra ik heb gelopen, begint ie nl. weer te kloppen.
Ook word ik 's nachts af en toe nog wakker als ik probeer te draaien, omdat dat dus nog steeds zeer doet. En mijn enkel is ook nog dik.
Gaat de goede kant op, maar we zijn er dus nog niet.
Hier is de ongi ook weer de deur uit :dance:
Nu een saaie ronde, maar hopelijk een mooie van 30 a 31 dagen.
Na de mk was het toch stiekem 34 dagen. Ik vond mijn cyclus eigenlijk al lang zat :roll:
De tijd gaat nu gelukkig wel snel, want ik heb het behoorlijk druk op mijn werk. Eigenlijk dus ook helemaal geen tijd voor kok :oops:
Des te eerder is het straks januari en dan kunnen we weer een beetje voor het echie meedoen 
Oei! Dan toch maar even proberen je voet zo veel mogelijk rust te geven. En een beetje omhoog houden als dat even kan. Sterkte ermee hoor!
Fijn dat de ongi weer weg is. En joh…het is hartstikke snel alweer januari. Nu eerst alle feestdagen (en de bijbehorende “stress”) en dan is het alweer zover!
Nu eerst even op naar een mooie normale cyclus en als je dan weer weet hoe het er voor staat, kunnen jullie alweer voor het echie aan de klus joh!
Werk ze!
Kleine slaapt weer even dus kan weet het e.e.a. tikken
Debke en Sproetje, even rustig aan doen dan toch maar he?!
Fijn trouwens dat de ongi de deur uit is.
Hier me ziek gemeld t/m zondag, maandag ga ik weer aan het werk heb ik afgesproken. Het gaat in principe lichamelijk wel weer een beetje, maar ben toch wel flink moe af en toe nog. Merk ook wel dat ik geestelijk even een flinke klap heb opgelopen en wil het toch allemaal rustig thuis verwerken ipv meteen weer doorgaan en dat het straks met kerst er allemaal uitkomt ofzo… :?
Bloedverlies is echt zo goed als over. Als ik eraan toe ben van de week even een paar testjes halen van de kruidvat en dan eind volgende week even een test doen of de hormonen mijn lichaam uitzijn.
Ik vind het allemaal vrij lastig om nu goed goed vertrouwen te hebben in het echo-centrum en indirect ook in de VK praktijk… het is allemaal zo onduidelijk gegaan en verschillende dingen verteld. Bij Elise is het helemaal perfect trouwens gegaan bij dezelfde VK praktijk. maar goed, daar hoef ik pas wat mee te doen als we weer toe zijn aan een 3e zwangerschap ( zo mag ik het toch omschrijven lijkt mij?)
Het is zo dubbel, ik wil dolgraag weer eigenlijk ( in ieder geval de intimiteit met m’n vriend :oops: ) Maar durf ook niet zo goed aan de andere kant… Alles wat er maandag allemaal gebeurt is :? en m’n vriend stond er pal bovenop, gezellig hoor :? ( bij de onderzoeken voor de uiteindelijk curretage dan )
Tja, moet het denk ik allemaal nog ‘een plekje geven’ Vind de goedbedoelde adviezen van vrienden wel war vervelend soms… Gister een hele goede vriendin die zei; m’n moeder heeft het ook gehad en die zei dat de VK je eigenlijk gewoon na de echo al moeten doorverwijzen voor een curretage, had je gewoon recht op… Dan denk ik weer; heb ik het dan zo fout gedaan? Na de echo was er niets meer te zien, alles was bijna schoon zei ze… Dan had dat allemaal toch geen nut gehad? Bovendien zou ik niet in 1ste instantie meteen voor een curretage gaan denk ik toch nu ik het allemaal heb meegemaakt ( maar dat kan ook komen doordat het allemaal zo snel ging en het om een spoed-ok ging uiteindelijk )
Naja, lang erover nadenken heeft ook geen nut meer, ga me verwennen met een kopje chocolademelk. Ben wel blij dat jullie luisterend oor willen zijn, jullie snappen het tenminste 
ow: ICL; wanneer heb je je volgende echo??? We willen tot 12 weken eigenlijk wel constant op de hoogte gehouden worden hoor!!! ( ik wel tenminste!!) Het is lastig aan de ene kant om te zien, maar ik gun het je echt van harte!!! je verdient het!!!
Louise… :hug: :hug: :hug:
Ik kan me voorstellen dat je wel graag de intimiteit met je vriend weer terug wilt. Mijn vk heeft me aangeraden daar tot een week of 3 na de spontane m.a. mee te wachten…evenals het gebruik van tampons overigens. Gewoon voor de zekerheid. Heb na mijn laatste bevalling ook een baarmoederontsteking gehad en dat was bepaald geen pretje. Heb me dus ook voorgenomen me aan dat advies te houden. Dat is niet altijd even makkelijk 
, maar mijn gevoel zegt daar wel goed aan te doen.
Ik weet natuurlijk niet hoe het advies is na een curretage, omdat de boel dan meteen weer helemaal schoon is natuurlijk.
En die goedbedoelde adviezen…tsja, ik ken ze wel geloof ik. Tegenwoordig zeg ik gewoon een keer “ja” enzo en leg het verder naast me neer. Ik vertrouw maar gewoon op mijn eigen gevoel en dan zie ik wel…
Louise, ik vond ook van mezelf dat het met een paar dagen wel over moest zijn. Het geestelijke aspect. Maar zo werkt het dus niet.
Ik ben normaal best een nuchtere tante, maar dit had kennelijk toch even tijd nodig. Ik ben nu soms nog wel even in mineur, maar dat is dan wel van korte duur hoor. Vooral als er om je heen zwanger-mededelingen komen. Maar ik kan nu toch echt wel zeggen dat ik op die dingen na weer de oude ik ben. Dus het komt goed!
Ik had trouwens na drie weken in ieder geval weer een negatieve test.
Zelf zat ik absoluut niet op een curettage te wachten. En dat was vooral vanwege de verhalen. Iedereen gaf aan dat je er wel snel vanaf bent, maar toch is het voor de verwerking misschien makkelijker als je lichaam het zelf kan opknappen. Dat had ik tenminste heel sterk. Maar als er na een paar weken nog niets was gebeurd, had ik er misschien anders tegenaan gekeken. Ik wilde gewoon geen operatie als het niet persé nodig was. Helaas was dat bij jou wel zo.
Kan me voorstellen dat je nu even moeite hebt qua vertrouwen in echo-centrum en vk-praktijk. Maar als het er idd schoon uitzag… blijft een beetje vreemd :think:
En wij hebben toen het bloedverlies was gestopt weer seks gehad.
Vond dat het wel lang genoeg geduurd had :oops:
Maar ik heb geen verstand van baarmoedermond open of dicht.
Iedereen hier op kok kan dat schijnbaar voelen… nou, ik weet nergens van :wall:
Sproetje, dan ben je niet de enige… ik voel t ook nie hoor :oops:
ICL, mooi hoor de echofoto’s :inlove:
Smurf, nog een dagje…
Debke, bij mij was het ook nog af en toe een beetje bloed. Maar dat zijn wel tekenen dat het bijna ten einde is. Hoe voel je je nu?
Sproetje, doe maar rustig aan met je voet!! En inderdaad op tijd omhoog leggen. Hopelijk is het snel beter!
Fijn dat de ongi ook weer de deur uit is. En voor mij mag het ook snel januari zijn. Dit jaar mag (voor mij iig) achter de rug zijn. Des te eerder kunnen we weer opnieuw beginnen, toch??
En wij konden ook niet langer meer wachten hoor :oops:
Louise, je hebt gelijk dat je maandag pas weer gaat werken! Je moet echt nog ff rustig aan doen. Je voelt zelf wel wanneer het beter gaat.
Ik snap ook helemaal dat je er geen goed gevoel meer bij hebt, zou ik ook hebben hoor! Hebben ze je nog gebeld na maandag, om te vragen hoe het gaat?? Misschien moet je anders het er nog een keer met de VK over hebben. En daarin ook aangeven dat je vertrouwen er niet meer is.
De intimiteit… daar hadden wij ook wel wat last van want aan de ene kant wil je heel graag maar aan de andere kant durf je niet zo goed…
En denk ook dat je niet weet wat het is als je het niet hebt meegemaakt…
Was je chocomelk lekker??
Debke, inderdaad die goedbedoelde adviezen, praatjes en “je weet iig dat je zwanger kunt worden” en dat soort dingen heb je totaal NIETS aan. Ze bedoelen het idd allemaal goed maar je hebt er echt helemaal niets aan!!! Dus zeg je maar netjes: ja dat klopt… :roll: Ik snap je helemaal.
De chocolademelk was heerlijk
Vandaag weer huis vol gehad en eigenlijk even toe aan rust…
We hebben wel een nieuwe droger en voor Elise heb ik een babyborn aangeschaft. Ze word echt gruwelijk verwend Geeft ook niet, ze is nog jong dus merkt er vrij weinig van.
VK heeft dinsdag gebeld en zei heel veel jajaja… het zou wel heel weinig zijn geweest wat er zat, want op de echo was toch niets te zien… Daar koop ik wat voor 
Wel m’n verhaal gelukkig aangehoord en ze snapte de verwarring ook wel… zeker omdat het allemaal zo snel ging.
Het was niet normaal zei ze dat ik geen arts had gezien… Maar het was dan ook druk vertelde ze erachteraan. Oftewel…? Ze kon me wel vertellen dat als het bloeden was gestopt ik weer gezellig met hubby kon zijn en ook weer zwanger mocht raken. ( had eigenlijk gewoon willen afsluiten met GYN, maar ja…)
Wil even rust denk ik toch. Even niets… Niet te veel denken, uitrusten… Misschien kan ik het dan helder bekijken en dan kijken wat ik wil bij een evt. 2e. Denk niet dat ik het echo bureau nog kan vertrouwen eigenlijk :?
ga ff in de woonkamer zitten bij hubby Voel me wel soms alleen als hij aan het werk is nu… En blij als hij er weer is!
tot snel weer!
groetjes,
Louise
Vervelend Louise, maar ik zou het inderdaad maar even laten rusten.
Net na de mk leek het me echt verschrikkelijk om een ronde over te slaan, omdat we dan bewust een kans lieten liggen.
Inmiddels kan ik het toch iets beter relativeren.
Ik denk dat het nu nog te vers is om er een definitieve beslissing over te nemen.
Na een curettage schijn je lichamelijk in ieder geval wel snel op te knappen.
Dus dan kunnen jullie in ieder geval weer ‘gezellig zijn’
Pfff… Gezellig zijn lukt wel, al heb ik nog steeds het gevoel dat ik een emotionele achtbaan ben, ups en downs… :? Vannochtend duidelijk weer een dipochtendje. Had gedroomd over dat mensen vroeger hoe ver ik was en dat ik constant moest vertellen dat het fout gegaan was
Maar goed, ben weer opgestaan en heb al een rolgordijn hier in huis gesloopt, dus gaat goed Zo de kleine pakken, ik hoor haar net brummelen in bed. En dan maar weer eens kijken wat vandaag ons brengt. Hoop dat mijn humeur en mijn gevoel wat beter word vandaag :?
Ik herken het maar al te goed hoor.
En ik kan alleen zeggen: geef het de tijd, dat gevoel gaat écht over :hug: :hug:
Zelf word ik er overigens niet goed van hoor, als mensen zoiets tegen mij zeggen. Maarja, ik spreek wel uit ervaring, ha ha.
Sterkte nogmaals! :-*
Sproetje, vind het normaal gesproken ook vervelend, maar van jullie kan ik het hebben, jullie spreken immers uit ervaring De meeste mensen die het zeggen hebben geen idee waarover het gaat of denken het alleen beter te weten, dat is vervelend.
Gelukkig heb ik dat gevoel hier niet Elise zit trouwens voor de tv te brummen en de Teletubbies te kijken. Lang leve LaLa
Debke… ik heb net even op je www gekeken
Meis, wat een ontzettende rotsituatie.
Ik wil je even heel veel sterkte wensen :hug:
Je schiet er natuurlijk helemaal niets mee op, want je toekomst is nu zo onzeker dat je leeft van dag tot dag zonder vooruit te durven kijken.
Hopelijk ziet je mannetje in wat voor iets moois jullie hebben opgebouwd en is hij bereid daarvoor te knokken.
Wellicht dat jouw brief dat teweeg heeft gebracht… ik vond hem heel mooi en ontroerend :-*
En ook al is het hier wat off topic… we zijn er voor je!
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Debke, lees het nu ook… Jee meis :hug:
En sproetje, ach, off-topic… Je kan toch alles kwijt hier lijkt mij?
Jullie zijn lief meiden…Moet er gewoon van huilen…Ik ben echt flink stuk van deze hele situatie, maar kan anderzijds ook niet ophouden met te hopen dat alles alsnog “als vanzelf” weer goedkomt…Ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij… :-* :-* :-*
Kan me ook wel voorstellen dat je er flink stuk van bent hoor Debke…
Zou het niet kunnen dat je man/vriend gewoon nog van slag is van alles wat gebeurd is? Misschien heeft hij tijd nodig het op een rijtje te zetten en is dit zijn manier van uiten???
Patrick en ik zijn ook heel verschillend en hebben soms hevige woestbuien tegen elkaar… Gelukkig komt dat toch ook iedere keer weer goed
Ik hoop het maar Louise…wij zijn ook wel wat gewend hier, omdat we zo ontzettend verschillend zijn, maar deze keer…deze keer is het anders. Rene reageert anders, hij heeft het er ook ontzettend moeilijk mee hoor. Hij vindt zichzelf echt een zak momenteel dat hij het lef heeft om me dit aan te doen, maar hij voelt nou eenmaal wat hij voelt…We hopen hier alletwee heel hard dat het weer voorbij gaat en dat het weer wordt als vanouds (of eigenlijk beter), maar of dat zo gaat zijn…