Hoi meiden,
Nogmaals het gaat er niet om ‘hoelang’ je al bezig bent o.i.d. het gaat erom dat je je thuis voelt bij een topic. Zo zou ik ook aan kunnen sluiten bij het forum ‘als zwanger worden langer duurt’, maar daar voel ik me niet thuis omdat dat over IUI en IVF etc. gaat en waar ik gelukkig (nog) geen ervaring mee heb!
Ik heb vandaag en gisteren weer volledig gewerkt. Had me even ziek gemeld vanaf half november omdat het me allemaal teveel werd, de onzekerheid omtrent zwanger worden, 2x zwanger te zijn geweest etc. Ik heb therapeutsich gewerkt al die tijd en nu na de operatie dus gewoon weer volledig. Gaat gelukkig goed.
Na de miskraam ben ik geloof ik ook 2 weken thuis gebleven. Werd naar huis gestuurd door een collega.
Werk in de psychiatrie en kon het niet aan om clienten te moeten helpen bij hun problemen terwijl ik zelf niet lekker in mijn vel zat. Kon dat niet van me af zetten. Nu lukt dat weer beter!
Mijn ervaring is dat het erg wisselt hoe je je kunt voelen, ook afhankelijk van wat er in je omgeving gebeurd etc.
Sorry, weer een heel verhaal en helemaal over mijzelf… :oops: :oops:
Liefs
Ineke
Tilly, sterkte meid! Heftig hoor om zo lang te wachten. Ik zou dat niet kunnen.
Hoi allemaal!
Ineke; ik vind het juist heel leuk om iets meer over elkaar te weten dus schaam je nergens voor!
Ik heb daarnet de vorige pagina’s even doorgelezen en k ben altijd erg van 't ordenen dus heb ik gerpobeerd de namen op n rij te zetten zodat ik weet wie wie is en welk verhaal bij wie hoort…klinkt ingewikkeld - snappen jullie 't nog?
Even voor ik 't vergeet:
Janine; wat een heftig verhaal over jouw tweeling…Het lijkt me zo bijzonder om een tweeling te krijgen en…dan gaat 't mis…Maar ook met een kindje is t natuurlijk vreselijk, weten we helaas allemaal uit ervaring…
(Oja Janine, ik gebruik trouwens ook clomid - heb 1 jan de laatste geslikt en 't is dus weer spannend deze maand…)
Tilly; hoop dat t naar omstandigheden goed met je gaat…Wilde je nog wel vertellen dat de ‘regels’ per regio verschillend zijn; bij mij in de buurt mag je wachten zolang je wilt op de miskraam maar bv een vriendin in een andere regio werd na een paar dagen al geadviseerd naar het ziekenhuis te gaan…Wat je ook beslist - sterkte!!!
Jane; Je kwaaltjes herken ik niet maar ik heb wel gehoord dat je ook na een miskraam moet ‘ontzwangeren’ …Misschien zijn dit jouw ontzwangerings kenmerken? (raar woord??)
Wat ik jullie nog wel wilde vertellen; aan de ene kant wil ik enorm graag zwanger worden en ben ik er in bepaalde periodes (vooral na mn eisprong) extreem veel mee bezig…vind mezelf dan ook behoorlijk geobsedeerd…Aan de andere kant ben ik eigenlijk bang om weer zwanger te worden; straks gaat 't weer mis en dan weer dat verdriet…
Hebben jullie dat ook?
Groetjes van Bar
Nu vergeet ik die namen te typen;
Klopt dit meiden? Of ben ik iemand vergeten?
Janine/Kir@/Jane/Wawa/Affie/Mie/Ineke/Bar
Ik heb hier een krabbeltje liggen met wat kreten achter jullie namen, klinkt erg morbide maar dan weet ik tenminste bij wie welk verhaal hoort…sorry hoor - ben nog niet zo ervaren met het kletsen op een forum dus misschien onthou ik 't wel als ik wat langer meeklets!!! hihihi
Groetjes Bar
Dames,
Ik heb net mijn directuer gebeld en hem het nieuws verteld. Nu gaat hij het maandag aan mijn collega’s vertellen en zal ik zelf een mailtje naar hem sturen die hij dan weer doorstuurt naar de collega’s die er dan niet zijn.
Nu mijn probleem/dilemma:
Wat doe ik met de ouders? Oh, voor de duidelijkheid, ik werk in het basisonderwijs. Moet ik het alleen de ouders van de leerlingen uit mijn klas vertellen? Of zal ik het gewoon voor iedereen open gooien? Ik wil namelijk niet dat ze me op een gegeven moment benaderen met een vraagof ik griep heb gehad ofzo. Snappen jullie het een beetje? Wat zouden jullie doen? Willen jullie alsjeblieft mij hierbij helpen?
:-*
Ik denk dat het wel verstandig is om betrokken ouders iets te vertellen, dan weet de rest het gauw genoeg… helaas maar waar… desnoods via de directeur de hulpouders vertellen of inschakelen…
Ineke, ik vind ook dat je moet schrijven waar je je thuis voelt hoor meid. Ik had korte periode even geen zin in oktoberstoppers. Nu schrijf ik er wel weer gewoon, maar wil ook graag hier blijven schrijven.
Bar, ik vind het ook allemaal erg eng. Ik wil graag zwanger worden, maar er is ook angst dat het weer misgaat.
Tilly, ik zou je directeur gelijk de mail door laten sturen naar je collega’s, maar geef wel duidelijk aan of ze contact met je mogen opnemen. Wat wil je wel? Bijvoorbeeld langskomen en bellen niet, maar mailen, kaartjes en sms-jes wel. Zo weten je collega’s precies waar ze aan toe zijn.
Is de afspraak voor volgende week woensdag om te kijken of zou dan ook gelijk de curettage plaatsvinden? Ik hoop zo dat het voor die tijd al uit zichzelf komt. Mijn vruchtje was 6 1/2 week oud volgens de VK. Het had inclusief beginnende placenta e.d. een grootte van 4 1/2 a 5 cm bij 1 1/2 cm. Jouw vruchtje was gestopt bij 7 1/2 week groeien? Of later? :hug:
@Tilly wrote:
Dames,
Ik heb net mijn directuer gebeld en hem het nieuws verteld. Nu gaat hij het maandag aan mijn collega’s vertellen en zal ik zelf een mailtje naar hem sturen die hij dan weer doorstuurt naar de collega’s die er dan niet zijn.
Nu mijn probleem/dilemma:
Wat doe ik met de ouders? Oh, voor de duidelijkheid, ik werk in het basisonderwijs. Moet ik het alleen de ouders van de leerlingen uit mijn klas vertellen? Of zal ik het gewoon voor iedereen open gooien? Ik wil namelijk niet dat ze me op een gegeven moment benaderen met een vraagof ik griep heb gehad ofzo. Snappen jullie het een beetje? Wat zouden jullie doen? Willen jullie alsjeblieft mij hierbij helpen?
:-*
Uhmmmmm, ik wil niet teveel uit de kast komen als je snapt wat ik bedoel. In overleg met mijn directeur hebben we het gehouden op ziekte. Vragen van ouders heb ik een beetje omzeild. Het liefst had ik open kaart gespeeld, maar dan weten ze gelijk dat je bezig bent met zwanger worden. Zij gaan zich druk maken om opvulling van zwangerschapsverlof, terwijl jij nog in een rouwproces zit en helemaal niet zwanger bent. Bij een volgende poging gaan ze misschien heel erg op je buik letten. Het is dus heel dubbel. Ik heb geen geheim van mijn MK gemaakt, maar slechts mijn collega’s en één ouder (klassenouder) zijn op de hoogte. Als ouders het via de tam tam na de vakantie weten, dan ga ik het niet ontkennen. Ik wil echter rust en geen vragen, maar helaas krijg je dan ook geen steun.
Helaas kunnen ze het op een gegeven moment ook tegen je gebruiken als ze op de hoogte zijn. Mocht het met een leerling even wat slechter gaan dan kunnen ze het gaan gooien op, dat jij niet lekker in je vel zat en het niet gezien hebt. Helaas zijn ouders als een leeuw(in) voor hun kind en gaan daarbij niets uit de weg.
Dus overdenk goed wat je wilt. Heel lastig meid. Via PB wil ik het wel persoonlijker opschrijven, maar nu niet ivm herkenning.
Hoe reageerde je directeur trouwens? Kreeg je de seun die je nodig had?
wawa dat is dan het voordeel dat jij ook in het onderwijs zit, dan weet je een beetje hoe dat gaat.
Bar heerlijk dat ordenen ik vind dat ook wel prettig en je lijstje klopt volgens mij.
dankje voor de tip meestal lees ik dat veel vrouwen fysiek wel snel weer in orde zijn, maar ik voel me fysiek helemaal niet in orde ik ben zo ontzettend moe en mijn darmen zijn wat van streek. Voel me niet lekker.
wawa zijn alle pijntjes bij jouw helemaal weg, voel je niets meer?
Ik voel nu meer dan toen ik zwanger was.
Ineke ik werk ook als hulpverlener en zie er enorm tegenop om weer op de groep te moeten werken. Dat gezanik over kleine dingen als geld of medicijnen heb ik helemaal geen trek in dus ik bergijp dat je na je moeilijke periode even gas terug neemt. Ik moet morgen weer voor het eerst de groep op, en daarna na vk word dus een drukke dag.
liefs jane
@jane wrote:
wawa zijn alle pijntjes bij jouw helemaal weg, voel je niets meer?
Ik voel nu meer dan toen ik zwanger was.
Ik heb last van opgezette borsten, misselijkheid, opgezette buik, af en toe ongisteekjes, veel draderige vaginale afscheiding. Bij mij dus volgens mij een naderende ei-sprong. Ik ben ook nog emo hoor. Ik kan de MK nog niet helemaal loslaten, maar heb het wel een plaatsje gegeven. Ik heb op de echo gezien dat er niets is, dus die hoop is wel weg. Het is nu precies 14 dagen geleden dat ik het vruchtje verloren ben. In theorie kan ik dus alweer een ei-sprong hebben.
Dank jullie wel voor jullie reacties. Wawa, zoals jij het hebt bekeken, zo had ik het nog niet bekeken. Je maakt me behoorlijk aan het twijfelen :think: Nu weet ik het even niet meer. Ik zal het er nog eens met wat meer mensen over hebben, ook met mijn directeur. We komen er vast wel samen uit.
Wawa, het kindje/vruchtje was 9 weken oud. Dat is voor een miskraam al weer redelijk groot om zo te verliezen. Daarom willen ze liever niet te lang wachten omdat dat de kans op veel bloedverlies alleen maar vergroot. Het vruchtzakje was 7,5 week maar het vruchtje zelf 9 weken.
Dat het vruchtzakje zo klein was was al een reden om je zorgen te maken.
:-*
@Tilly wrote:
Dank jullie wel voor jullie reacties. Wawa, zoals jij het hebt bekeken, zo had ik het nog niet bekeken. Je maakt me behoorlijk aan het twijfelen :think: Nu weet ik het even niet meer. Ik zal het er nog eens met wat meer mensen over hebben, ook met mijn directeur. We komen er vast wel samen uit.
Wawa, het kindje/vruchtje was 9 weken oud. Dat is voor een miskraam al weer redelijk groot om zo te verliezen. Daarom willen ze liever niet te lang wachten omdat dat de kans op veel bloedverlies alleen maar vergroot. Het vruchtzakje was 7,5 week maar het vruchtje zelf 9 weken.
Dat het vruchtzakje zo klein was was al een reden om je zorgen te maken.
:-*
Ja, dat is inderdaad weer ene stuk groter :hug: . Blijf het moeilijk voor je vinden.
Overleg het nog maar eens goed met je man en met je directeur. Ik vond het heel moeilijk, maar ben achteraf blij met mijn keuze.
He meiden,
Ik weet niet hoe jullie dat doen met die stukjes tekst van een ander terughalen dus ik doe t even anders;
Wawa ik herken echt ALLES wat je zegt over het wel/niet vertellen aan ouders op school…Ik heb het dan ook niet verteld aan ouders/kinderen, met uitzondering van enkele ouders die ik vertrouw en beter ken. Ik vond dat prettig omdat ik dan geen moeilijke vragen/opmerkingen zou krijgen - ook vond ik t wel lekker om er even niet over te praten als ik voor de klas stond. Daarbij had ik idd ook geen zin in ‘angstige’ ouders over zwangerschapsverlof en verwijten achteraf ('tja, na zo’n miskraam was je zo met jezelf bezig dat…)…Klinkt vreemd misschien voor mensen die niet in 't onderwijs werken maar helaas gebeuren dat soort dingen echt…
Een collega vertelde me t volgende en dat vond ik wel een grappige vergelijking: ‘Wanneer een eigenaresse van een kledingwinkel of een vrouw die bij de bakker werkt een miskraam krijgt vertellen ze het toch ook niet aan alle klanten?! Waarom zou jij dat wel doen dan?’
FF wat anders; een collega van me was een maand na haar miskraam weer zwanger dus veel vrouwen zijn super vruchtbaar…Misschien zijn sommigen van jullie er nog niet aan toe maar anders…maak gebruik van die eisprongen!!!
Groetjes van Bar
Bar, gelukkig dat jij het hetzelfde ervaart en helaas kunnen ze het tegen je gebruiken. Toch vond ik het de week van de miskraam zoooooooooooooo moeilijk, maar achteraf ben ik er blij mee.
Jane, succes vandaag met de echo.
Tilly, ik duim nog steeds voor je, dat het vanzelf komt.
Jane succes! :thumbup:
Tilly :hug: Jeetje meid, wat zit jij in een lastige situatie, ik denk aan je hoor!!
Zoals jullie met ouders te maken hebben in het onderwijs, heb ik dat op mijn werk ook (kinderopvang) en ik heb ook gewoon gezelgd dat ik ziek was… Dat is gewoon beter vind ik, zoals jullie al zeiden, ze kunnen het tegen je gebruiken of je krijgt vragen enzo, daar zit/zat ik gewoon niet op te wachten!
Wawa je schreef dat je tekenen had van je eisprong, gaan jullie er weer voor deze maand?
Het is heel dubbel denk ik, dat had ik ook namelijk, maar bij ons voelde het gewoon goed.
Zijn er trouwens meiden hier die tempen?
Affie, wij gaan er deze maand inderdaad weer voor, maar ik vind het wel enorm eng.
Ja dat vond ik ook hoor, ik voelde me zelfs een soort van opgelucht toen ik de 1e x na de mk weer “gewoon” ongi werd… Gek he?
Hoi meiden,
Goed dat jullie een nieuw deel hebben geopend. het oude was een beetje aan het verwateren en er zaten inderdaad aleen maar oudgedienden. Ik hoop dat jullie heel veel steun aan elkaar hebben. Het is echt super dat er een plaats is wasr je verdriet om de mk en de angst voor een nieuwe zwangerschap kunt delen.
Ik zelf schrijf niet meer mee, omdat onze droom deze keer wel werkelijk wordt. Begin Februari heb ik een mk gehad nadat bij de twaalf weken echo bleek dat het kindje niet meer leefde. (zelfde soort verhaal als bij Tilly). Ik heb toen ook de keuze gemaakt om het vanzelf te laten komen, maar ik vond die wachttijd echt verschrikkelijk, stiekem heb je toch nog hoop dat het wel goed zit. In September weer een mk gehad met 6 en halve week en nu eigenlijk onverwacht snel weer zwanger geraakt. We hadden na de laatste mk besloten om het los telaten en meer te genieten van de dingen die we wel hebben. Wonder boven wonder lukte dat en toen dus weer zwanger geraakt. Meiden ik wens jullie het allerbeste toe en hoop dat jullie wens snel vervuld mag worden.
Mochten jullie nog vragen hebben of zo, stuur me gerust een pb hoor.
Liefs Jorien
Jorien, dank je wel voor je lieve berichtje.
Affie, hier ook een dubbel gevoel hoor. Toch hoop ik dat het de eerste keer weer raak is.
jane, nog niet terug? ben benieuwd hoe de echo is gegaan!