Dat testen deed ik ook Wawa, om er zeker van te zijn dat de hcg verdwenen was en ik dus niet vals kon testen…
Ineke Ik kan het “graag zwanger willen worden-gevoel” ook moeilijk loslaten, het is echt een droom van me, ik wil het zo graag!
Ik hoop dat we in dit topic allemaal zwanger raken en deze zwangerschappen gaan voldragen! Lijstje misschien, we zijn al met een leuk aantal toch?
Oja volgens mij is deze cyclus de eerste sinds mijn MK waarin ik een eisprong heb (weet ik door tempen), volgens mij heb ik de vorige overgeslagen, was in ieder geval onduidelijk in mijn temp…
Affie, inderdaad is een lijstje erg leuk. Als we even een paar daagjes wachten, probeer ik wel even een lijstje te maken. Geen idee of me dat lukt.
Affie, Ineke, ik voel me best schuldig tegenover jullie, omdat jullie zwanger proberen te raken van de eerste en wij van de tweede. Toch heb ik ook een heel groot “ik wil zo graag zwanger zijn”-gevoel.
Joh, daar hoef je je wat mij betreft echt niet schuldig over te voelen hoor! De wens is hetzelfde toch? En wanneer je zwanger bent dan beginnen de dromen over de toekomst. En die dromen zien er voor iedereen weer anders uit! En dan opeens gaat het mis en moet je je dromen weer bijstellen. Tot die tijd gaan we nog genieten van het met z’n 2-en zijn. Besef echt wel dat dat ook wel voordelen heeft. We kunnen nu bijv. makkelijk samen naar de sauna gaan om te ontspannen, uit eten etc. En dat is toch ook heel belangrijk wanneer je zoveel verdriet hebt.
Hoe doen jullie dat in jullie relatie?
@Ineke wrote:
Hoe doen jullie dat in jullie relatie?
Overdag is er weinig ruimte voor het uiten van verdriet. Dreumes zit in een drukke, opstandige periode en vraagt veel aandacht. Bij mij komt vlak voor het slapengaan vaak even een moeilijke periode. Dan denk ik aan hoe het had kunnen zijn. De MK is voor ons nu bijna twee weken geleden. Mijn man steunt me goed, maar hij ervaart het wel op een andere manier dan ik doe. We verwerken het desondanks wel samen.
He meiden,
heb net jullie verhalen gelezen en ik wil graag af en toe meekletsen
als jullie 't goed vinden. Ik herken heel veel van wat jullie vertellen - helemaal jouw verhaal Tilly…Ik heb eind 2004 na 12 weken eenmiskraam ‘gekregen’ - na een echo bij ruim 9 weken wist ik dat het kindje in mijn buik niet meer leefde…Ik herken dus veel van wat je doorgaat nu - net als de andere meiden hier denk ik.
Ik las ook dat je twijfelt om de directeur te bellen na de vakantie dus ik neem aan dat je in het onderwijs werkt. Ik werk op een basisschool en
heb na mijn eerste miskraam twee weken niet gewerkt. Daarvoor wel maar dat was eigenlijk alleen maar om mezelf af te leiden. Ik vond de miskraam zelf een heftige ervaring, neem de tijd om dit te verwerken en denk niet dat je je aanstelt! Ik kreeg bekkenklachten na de miskraam en had veel pijn als ik ging zitten en als ik te lang stond - daarom ben ik pas na drie weken gaan werken. Ik heb gemerkt dat mensen op school er veel begrip voor hadden en tegelijkertijd ontdekte ik dat meer colega’s miskramen hebben ‘gehad’. De directeur had dus meer ervaring met vrouwen die zich ziekmelden na een miskraam - het is helemaal niet raar of overdreven!!!
Ik heb nog twee keer een miskraam ‘gekregen’ en de laatste keer was zes weken geleden. Toen ik t op school vertelde gingen ze er meteen vanuit dat ik tijd nodig had - en ik heb ook na deze miskraam een week
‘gecocoond’ . Let goed op jezelf en als je t op dit moment niet aankan kun je misschien ook vragen of je man/vriend wil bellen - vond ik in ieder geval erg prettig gezien de omstandigheden)
Nou, t is een heel verhaal geworden maar dat wilde ik je toch vertellen Tilly, heel veel sterkte met jullie verlies.
Misschien weet je 't al maar ik zou je nog wel willen vertellen dat t misschien goed is om na te denken wat je met je kindje wil doen.
Het is al zo n heftige ervaring en ik weet dat een kennis van me in haar paniek te snel op de wc knop heeft geduwd - daar heeft ze nu spijt van…
Groetjes van Bar
Bar, wat lief dat je je verhaal hebt willen delen met ons. Welkom bij ons clubje.
Haalllo meiden van hier.
Ik ben ook van de andere meeschrijvers van het andere topic.
Ik heb ruud gevraagd of deze weer sticky mocht.
Ik persoonlijk typ hier niet meer mee. Niet om jullie, bij het andere topic al minder en op de 1 of andere manier voel ik me niet hier fijn.
Ik wil en zal zeker als ik kan helpen waar kan, julie mogen ten alle tijde een pb sturen die zou ik altijd als ik lees beantwoorden , en steunen
meiden heel veel sterkte en liefs bianca.
Ik lees heus nog wel mee maar typen , weet ik niet ik ben bang dat ik dan alleen reageer op bijv ineke waar ik al jaren mee typ, beetje oneerlijk zou dat zijn,.
Mensen liefs knuf en een vruchtbaar 2007, Bianca
@Ineke wrote:
Joh, daar hoef je je wat mij betreft echt niet schuldig over te voelen hoor! De wens is hetzelfde toch? En wanneer je zwanger bent dan beginnen de dromen over de toekomst. En die dromen zien er voor iedereen weer anders uit! En dan opeens gaat het mis en moet je je dromen weer bijstellen. Tot die tijd gaan we nog genieten van het met z’n 2-en zijn. Besef echt wel dat dat ook wel voordelen heeft. We kunnen nu bijv. makkelijk samen naar de sauna gaan om te ontspannen, uit eten etc. En dat is toch ook heel belangrijk wanneer je zoveel verdriet hebt.
Hoe doen jullie dat in jullie relatie?
Ik sluit me hier helemaal bij aan! Niet schuldig voelen hoor Wawa!
Hallo meiden,
Ook ik ben oorspronkelijk van het andere topic. Maar daar begon ik me niet meer thuis te voelen en om eerlijk te zijn, weet ik helemaal niet meer waar ik me lekker voel om mee te schrijven. En net als Bianca zal ik hier ook niet echt meeschrijven maar ik volg Ineke wel en ik blijf hopen dat dit topic er over een poosje helemaal niet meer is. En dat iedereen een mooi kleintje in de armen kan sluiten…
Even kort.
Mijn hub en ik zijn ruim 5,5 jaar bezig. Hebben 3 mk’s gehad.
Er is nu een auto-imuunziekte vastgesteld. (APS) En als ik weer zwanger ben zal ik medicijnen moeten gebruiken.
Ik heb wel heel sterk het zwanger worden gevoel, maar ik ben blij dat we ons nu ook voor adoptie hebben opgegeven…
Veel liefs :-* ,
Noortje
Jeetje Noortje wat een spannende grote stap! :thumbup: Hopelijk brengt de toekomst veel goeds voor jullie! :-*
Ik hoop dat ik de “oude” MK groep niet heb weggejaagd met openen van nieuw deel. :oops: Ik wens jullie in ieder geval heel veel sterkte en vruchtbaarheid toe het komende jaar. Misschien is het ook fijner om met meiden te schrijven die jullie gevoel kennen/ herkennen en ook al langer bezig zijn met zwanger worden. Dat is toch anders dan zoals bij ons oktober 2006 stoppers. Tuurlijk hebben we allemaal een kinderwens, maar misschien vinden jullie mijn opmerkingen af en toe peanuts, terwijl ze voor mij heftig zijn.
Tillt, veel succes bij VK. Ik hoop, dat jullie samen tot een termijn kunnen komen. :hug: Mijn :kaars: brandt voor jou. Heb je ondertussen je directeur ingelicht?
wawa , hey je niet schuldig voelen, Zoals je zegt klopt deels wel, niet dat je ons wegstuurd, maar gewoon het kennen van al zo lang die meiden en elkaar ,maar als ik wil kletsen doe ik het net zo lief hier als in het "oude"deel hoor snap je.
ik typte daar al nauwelijks en door de meiden van de oude topic toch wel overal tegen kom en ik ze toch wel stalk her en der komen we van elkaar wel te weten hoe of wat.
Dus maak je geen verwijten of voel je er niet rot om, het is een openbaar forum iedereen mag topics aanmaken lezen reageren enz, en ruudjûh heeft hjem voor ons sticky gemaakt das wel zo prettig.
:-*
Dank je wel voor je reactie Bianca. Vind ik toch wel fijn om te horen.
En er zij toch ook wel meiden die wel al zwanger zijn en die schrijven dus bij een ander topic, dus voel je zeker niet schuldig, maar trots… dat je gewoon hebt aangegeven dan je een nieuw topic wilde :thumbup:
Dit topic is voor het zwanger worden na een mk en niet het zwanger zijn na een mk… is toch een heel grot verschil.
:-* :-* :-*
:-*
Jeetje wawa het was gewoon een goed idee, want er is kennelijk vraag na. Er zijn al best wat vrouwen hier.
Ik ben dus jane 28 jaar oud en wij werden zwanger na de tweede ronde met zeven weken kreeg ik op 28 dec s’nachts een mk. Vlak daarvoor hadden ik en mijn pratner gevreen dit heeft de boel kennelijk op gang gebracht. Ik kon het niet opvangen en was ook in paniek. Ik was alleen toen het gebeurde. Mijn vriend kwam na de nachtdienst ook paniekerig thuis en voelt zich nog steeds schuldig, zijn woorden waren, ik ga nooit meer weg en ik wil nooit meer vrijen. haha nou gelukkig gaat dat laatste niet op eerste ook niet, want wij zijn na het stoppen van het vloeien alweer begonnen.
Morgen om 1 uur heb ik afspraak bij de vk voor een echo om te kijken of het allemaal goed is.
Tilly heb je met de vk gesproken en met je directeur. Mijn baas was op de hoogte en gaf mij meteen drie dagen vrij, daarna heb ik een paar nachtdiensten gewerkt, maar ik ben zo moe, zo ontzettend moe. Tilly zorg maar goed voor jezelf hoor en neem de tijd. Ook je dillemma’s over de verjaardagen, niet doen als je je niet goed voelt hoor. Iemand schreef coconnen of zoiets. Nou dat is wat ik wil doen, als jij dat ook zo voelt gewoon doen.
Ik wens iedereen ook een vruchtbaar jaar toe en hoop dat wij elkaar hier een beetje door de wachttijd, ongerustheid en het verdriet heen kunnen trekken. Ik ben van de partij.
Even vraagje, ik heb nog steeds wat lichamelijke kwaaltjes als misselijkheid, duizelingen, viezige smaak in mijn mond en steekjes in mijn buik. Herkennen andere dat ook van na een mk.
liefs jane
:kaars: Tilly :kaars:
Hoi meiden,
Zoals een aantal van jullie al wel weten heb ik nog niets gehoord van de vk. Ze zal dan vanmiddag wel een keer bellen denk ik.
De directeur heb ik nog niet gebeld, dat doe ik nadat de vk gebeld heeft.
Nu ga ik eerst eens even slapen. De kleine meneer slaapt ook dus ik nu ook!! 
:-*
Jane, ik herken de kwaaltjes die je benoemt niet. Ik zit wel goed te voelen of het misschien al weer raak zou kunnen zijn. Maar volgens mij kan ik morgen op z’n vroegst de ei-sprong hebben. het is de komende weken weer gewoon even afwachten.
Tilly, ik hoop dat je lekker hebt geslapen. Ik ben benieuwd wat de VK tegen je zegt. Ik zou daarna inderdaad je directeur even bellen of je man laten bellen. Was iemand van je collega’s op de hoogte van je zwangerschap?
Wawa, één collega wist het want die kwam zelf naar mij toe om te vertellen dat zij weet zwanger was. Toen heb ik het ook maar gezegd. Wij zijn namelijk op dezelfde dag getrouwd, waren samen zwanger van onze eerste en nu dus van onze tweede.
Verder weet niemand het. Ik ga het ze wel vertellen hoor. Misschien dat ik mijn directeur het maandag laat vertellen, misschien dat ik ook wel i.o.m hem een mail stuur die hij dan aan iedereen door stuurt. Ik moet nog even zien wat ik ga doen.
Eerst maar eens moed verzamelen om mijn directeur op te bellen.
Dan de vk. Ze heeft gebeld en gezegd dat zij als vk onderling de afspraak hebben: een week wachten mag en is verstandig, duurt het langer dan wordt er een afspraak gemaakt in het ziekenhuis.
Mijn ultimatum was dus ook hun ultimatum. De vk heeft een afspraak voor me gemaakt voor volgende week woensdag om 14.30. Dan mag ik dus voor de eerste keer heen. Gaan ze opnieuw alles bekijken en dan een afspraak maken voor de curretage.
Ik heb dus nog even de tijd, maar niet langer dan tot volgende week. Best heftig, maar wel goed denk ik.
De vk vertelde me dat het echt niet verstandig is veel langer te wachten. Aangezien het vruchtje al best wel groot is en mijn lichaam er kennelijk moeite mee heeft het zelf af te stoten zal waarschijnlijk, mocht het toch zelf lukken, het wel erg heftig zijn. De kans is dan groot dat ik teveel bloedverlies krijg en alsnog naar het ziekenhuis moet.
Zo, dat was mijn verhaal.
:-*
Tilly, ms een vreemd vraag, maar als ze al weten wanneer het gestopt met groeien, hoe lang willen ze dan nog wachten?? Het was gestopt bij 7 of 9 weken toch? en je echo was bij 11/12 weken? Hoe lang willen ze nog wachten?? Ik ben nog nooit gecurreteerd, dus ik weet niet wat ze hanteren hoor, ik wil je geen zorgen maken, maar vroeg het me zo af…