Dreamgirl ~ :hug: Jeetje meid, wat een naar nieuws weer. Ik ga heel hard duimen voor je dat je deze week nog een mooi testje in je handen hebt.
Dames mag ik jullie met jullie meeschrijven ?
Ik ga alles nog terug lezen en zal mijn verhaal ook nog vertellen binnenkort.
We zijn bezig voor een tweede kindje, de ma/ mk is nog maar kort geleden gebeurd…
Ben ik weer, heb even mijn hele verhaal opgeschreven , sorry voor het lange verhaal !
Dinsdag 17 december 2013 :
Iets waar ik niet vanuit ging is vanavond helaas werkelijkheid voor ons geworden. We hebben er een lief klein sterretje bij. Tijdens de echo was te zien dat het hartje niet meer klopte en het kindje heel stil in de buik lag. Het leven is gestopt bij 9,5 week…
Nu is het afwachten of mijn lichaam het vanzelf oplost of dat we geholpen moeten worden door middel van tabletten of curretage.
Dinsdag dus slechte echo gehad. Woensdag nagedacht over hoe ik wilde aanpakken. Donderdag nog bij Saltro een extra echo gekregen omdat we het niet echt vertrouwde hoe het dinsdagavond ging. Daarna huisarts gebeld over dat ik graag tabletten wilde gaan gebruiken. Daar werd moeilijk over gedaan. Uiteindelijk toch maar de vk gebeld en gezegd dat ik graag tabletten wilde proberen. De vk de gyn gebeld want de vk mag geen tabletten geven.
Om 16.00 uur naar het ziekenhuis. Weer echo want ze willen het met eigen ogen zien. Ze had genoeg gezien. Gevraag wat ik graag wilde , tabletten of curettage en nog de voordelen en nadelen van beide uitgelegd. ( was een super rustig, aardig vrouwtje, ook goed uitgelegd over dat het kindje nu niet meer leeft en wat miskraam / missed abortion is) Dus na de uitleg gezegd dat ik graag tabletten wil proberen en waarom. Daar was ze het mee eens , kregen recept en konden het gelijk halen bij de apotheek.
Vanmiddag de 4 tabletten ingebracht ( durfde het niet vanmorgen te doen omdat ik nog boodschappen moest doen ) Nu flinke buikpijn maar nog geen bloedverlies. Morgenochtend de andere 4 ingebracht en dan kijken hoe het nu gaat lopen. Vrijdag weer terug voor een echo of het schoon is…
Heb vanmorgen een houten doosje in de vorm van hartje en een zeef gekocht. Nu gaan we proberen op te vangen ( als de tabletten tenminste helpen) en dan we het gaan begraven…
Vrijdag 20 december 2013 :
20.30 uur : licht bloedverlies begint.
21.15 uur even heftige buikpijn met tranen in mijn ogen van de pijn. Naar het toilet en de zeef eronder. Daar is het eerste grote stolsel…Toch maar 1 paracetamol ingenomen.
23.00 uur Buikpijn zakt weer af en heb gewoon bloedverlies als bij een menstruatie. Dus op naar bed en een beetje proberen te slapen. Alles staat klaar voor vannacht mocht het gebeuren…
04.15 uur Toch een beetje kunnen slapen maar moet nu toch echt heel erg nodig plassen, dus hup het bed uit. Zit net op het toilet en voel wat ploppen en uit me lopen. Een hele grote stolsel met bloed ,troep en een tablet. Geen vruchtje…Dus weer naar bed…( natuurlijk bijna niet meer slapen)
06.25uur Was een beetje in slaap gevallen en voel iets “lopen”, dus snel weer naar het toilet. Daar begint al heel snel heel veel bloed te stromen… Dan voel ik iets uit me glijden , blijf nog even op het toilet zitten want durf eigenlijk niet te kijken. Toch maar op staan. Ligt een hele grote bloedprop met iets lichts in de zeef. Snel vriendlief wakker gemaakt ( lag net weer te slapen) of hij wil komen kijken. Hij houd voorzichtig de zeef onder de kraan maar de stolsel spoelt niet weg of kapot. Dan maar aan de kant schuiven… Daaronder ligt “ons kindje " Helemaal compleet en gaaf
Kindje netjes in een potje met water gedaan , de bloedprop in een ander bakje. En weer terug naar bed, terwijl ik niet meer kon slapen…
8.30 uur Toch maar opgestaan en naar beneden, mams gebeld en verteld dat het achter de rug is. Eerst wilde ze het niet zien, maar later belde ze terug of ze toch mocht kijken…
13.15 uur De vk is er ( had haar gebeld om te kijken maar was nog bij een bevalling) . Ze vind het kindje er mooi gaaf uitzien zonder rare afwijkingen aan de buitenzijde /uiterlijk. De grote bloedprop die meekwam bleek de placenta te zijn.
Het is een babyboy ( net als Fleur iedere keer heeft gezegd " ik krijg een broertje” ) en heeft de naam Jason gekregen. Morgen begraven we het in de tuin…
De vk zei nog dat het waarschijnlijk zondag is overleden bij 9+6 weken, dinsdag waren we 10+1 weken…
We hebben er mooie foto’s van gemaakt zodat het voor altijd in herinnering blijft en in gedachten. Voor altijd in ons hart !
Woensdag 26 december 2013:
's Avonds heel erg buikpijn , kon bijna de trap niet oplopen. Eindelijk boven aangekomen en op de toilet gaan zitten. Daar werd ik heel duizelig en op een gegeven moment werd alles zwart voor mijn ogen en al het geluid viel weg om heen, hoorde helemaal niks meer. Rustig blijven zitten en toen ging het wel weer wat beter.
Vrijdag 27 december 2013:
Had vanmiddag om 13.00 uur een afspraak op triage. 14.00 uur boos naar de balie gelopen en gevraagd hoe lang het nog ging duren. " We komen u zo roepen , u heeft een afspraak om 13.30 uur." Dus ik boos , nee om 13.00 uu en wil nu geholpen worden anders vertrek ik. “Oooo loopt u dan maar mee.” Worden we weer 10 minuten in een kamertje gezet. We wilde net onze jas aantrekken en vertrekken toen de arts binnen kwam lopen. “Wat kan ik voor u doen” vraagt hij heel sloom. Dus ik nog steeds boos : " Mij heel snel vertellen welke pijnstillers ik wel mag buiten paracetamol en een echo maken. Vraagt hij weer op die slome toon waarom ik zo boos ben. “Nou omdat we al 1,5 uur aan het wachten op een echo van 5 minuten”! Uiteindelijk mocht ik in de stoel gaan liggen en werd het ook nog een inwendige echo waar ik niet op gerekend had. Maar het goede nieuws van alles : Ik ben schoon , alleen nog wat baarmoederslijmvlies moet eruit, maar dat word gewoon door mijn lichaam afgevoerd net als bij een menstruatie, alleen zou dit in sommige gevallen kunnen betekenen , 4 weken licht bloedverlies. Maar ik hoef niet als nog een curretage te ondergaan…
tijgertje als eerste een hele dikke knuf en sterkte!!!
Ik reageer bijna niet meer in dit topic tot mijn schaamte maar ik lees nog wel en jouw verhaal treft me omdat het zo op mijn verhaal lijkt.
Als je wilt wil ik het wel vertellen.
Nogmaals sterkte meis en neem de tijd om te rouwen :-*
Dank je Marieke ! Je mag het verhaal wel vertellen hoor, mag ook in pb als je dat wilt. In mijn omgeving heb ik heel weinig mensen die zoiets hebben meegemaaktt, dus vind het fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Gisteravond stond ik met de buurvrouw van mijn ouders te praten ( ze was de hond aan het uitlaten) , ik stond mijn verhaal aan haar te vertellen en op zich ging dat heel goed, maar op het laatst kreeg ik het toch even slecht en liepen de tranen over mijn wangen 
Bij ons werd bij de termijnecho vastgesteld dat het kindje niet meer leefde. Ik was toen net iets over 12 weken. Heb de echofoto ook nog steeds. Het hartje was met 10 weken gestopt.
Ik heb toen ook gekozen voor chemische curretage.
Eerst flinke krampen en toen wat licht bloedverlies. Ook ik verloor die rottabletten 
Rond 5 uur 's middags begon ik flink bloedverlies te krijgen en ook stolsels.
Ik had de kan van moeders voor moeders klaar staan om het kindje op te vangen maar dat is me helaas niet gelukt. Ik wilde net mijn broek omlaag doen om op de wc te gaan zitten en toen voelde ik “iets” mijn broekspijp inglijden. Net als jij wist ik ook instinctief dat het het kindje was. Ik heb het heel voorzichtig eruit gehaald en in die kan gedaan. Het vlies zat er nog helemaal omheen. Mijn vk heeft dat later losgehaald en wij hebben ook nog gekeken. Geen idee of het een jongen of meisje was.
Nadat ik dit verloren was begon ik nog heftiger bloedverlies te krijgen en ook koorts. Ik deed amper 5 minuten met een kraamverband, toen was het alweer vol. Verloskundige gebeld en zij kwam meteen, ook ivm mijn koorts. Ze heeft dus het kindje gecontroleerd en ook bij ons was er zo op het eerste gezicht niets aan te zien. Gelukkig begon mijn koorts wat te zakken toen ze er was anders had ik direct met haar mee gemoeten naar het ziekenhuis. Uiteindelijk moest ik na 2 weken alsnog een curretage omdat ik bleef vloeien, bij de echo bleek dat er nog placentaweefsel in mijn baarmoeder zat en dat hebben ze verwijderd. Ook wij hebben ons kindje in de tuin begraven, op moederdag notabene 
Na deze ma heb ik nog een ma gehad maar ik had toen al gelijk het gevoel dat het niet goed was. Dat had ik de eerste keer totaal niet, dat kwam echt als de letterlijke donderslag bij heldere hemel.
De tweede keer heb ik gelijk voor curretage gekozen omdat ik niet weer deze hel wilde meemaken. Dat was net voor de kerst en in februari ben ik weer zwanger geworden, dit is uiteindelijk onze Wessel geworden :inlove:
Lieve tijgertje, het is zo logisch dat het je te slecht werd en moest huilen. Ik zou het eigenlijk gek gevonden hebben als dat niet zo was.
Het is je kind die je verloren bent, hoe klein dan ook.
Je had een droom en die is je op brute wijze ontnomen.
Onze Wessel is nou 3 jaar maar ik denk nog steeds aan deze twee zwangerschappen, de ene meer dan de ander.
Het is toch een rouwproces waar je doorheen gaat nu.
Maar dat kun je en er komt een dag dat je minder moet huilen en uiteindelijk niet meer, maar jullie Jason zal altijd in gedachten bij je zijn :hug: :-*
Dank je Marieke voor het verhaal , het lijkt inderdaad wel wat op elkaar, onze verhalen. Alleen jij was iets verder…
Maar twee keer meegemaakt, heftig hoor.
Ik houd ook wel moed en probeer het plekje te geven. Het ene moment gaat het me beter af. Vanmorgen had ik het weer even moeilijk toen de juf van de psz vroeg hoe het ging en hoe ver ik nu was… Dus bij het ophalen van ons meisje maar even het verhaal in het kort verteld, ze schrok er toch een beetje van en had een beetje spijt dat ze het gevraagd had, maar ja kan ze ook niks aan doen / niet weten ( is twee weken vakantie geweest )
Tijgertje welkom in ons midden. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Marieke en tijgertje allebei heel veel sterkte. :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
@iedereen : wij zijn gisteren bij de nieuwe arts geweest. Waar zij aan dacht bij mijn verhaal is dat ik waarschijnlijk schildklier anti stoffen aanmaak en daardoor dus de innesteling word aangevochten. Want als ik niet probeer zwanger te raken is mijn cyclus netjes 28/32 dagen maar zodra ik zwanger wil worden is mijn lichaam na de eisprong druk in gevecht en ontregeld.
Dacht gisteren bij de echo een mooi klein kindje te zien omdat ik 15-12 en vorige week maandag een lichtpositieve test had en verder totaal geen bloedverlies. maar niks te zien op de echo. volgende keer als test positief is gaan we direct een bloedonderzoek doen voor hcg want iedere keer zijn we te laat met de echo.
De arts zei dat als ik uit dit onderzoek blijkt dat ik idd antistoffen aanmaak we dit met een onderhoudsdosis thyrax kunnen opvangen waardoor het daarna waarschijnlijk wel goed gaat.
eventueel is progesteron ook een optie maar dat kan pas nadat de resultaten vd promiss studie van amsterdam binnen zijn eerder mag ze het niet voorschrijven.
momenteel probeer ik positief te blijven al vind ik het wel moeilijk. Iedereen om mij heen lijkt zomaar zwanger te worden sommige zelfs niet eens gepland zo van oepsie zwanger. weet dat ik daar niet boos om mag zijn maar is zo verdomd oneerlijk. Heb altijd gedacht dat ik voor mijn 30e (5-2-2014 word ik 30) al kinderen zou hebben al voelde ik altijd al wel dat t geen makkelijke weg zou worden ook al zei iedereen van jij krijgt ‘‘gewoon’’ kinderen. Mijn onderbuik gevoel klopt dus helaas. Maar koppie maar weer omhoog want in mn verdriet blijven hangen helpt niet.
Voor iedereen een vruchtbaar en gelukkig 2014!
Dikke kus
Dreamgirl
Tijgertje: tranen in mijn ogen van jouw verhaal! :hug:
Dg: positieve test was vals? Wel fijn dat ze nu wrsch de oorzaak weten en er dus wat aan kunnen doen! Hopelijk ben je weer snel zwanger en mag dat kindje blijven. :-*
@rainbow, ze heeft geen verklaring gegeven voor die laatste positieve testen maar waarschijnlijk vals positief idd. volgende keer iig hcg prikken dan kan t niet anders dan ja of nee zijn en niet dat getuur naar streepjes.
@tijgertje en marieke sorry dat ik zo kortaf reageerde gisteren, kwam zo enorm hard binnen dat ik zat te huilen en niet wist wat te typen. nogmaals sorry en veel sterkte. :hug:
Dreamgirl geef toch niet van het korte antwoord. :hug:
Ik heb wat stukjes gelezen in dit deeltje , maar meis wat heb je veel meegemaakt. Hoop dat het de volgende keer positief is en dat het ukkie bij jullie blijft kleven :hug:
Er werd mij door de vk verteld dat het beter is om een menstruatie af te wachten en dan weer zwanger proberen te worden. Hebben jullie dat ook gedaan ? Er werd gezegd dat het 6 tot 8 weken kan duren voordat er weer een menstruatie is en aangezien wij lang moeten wachten voordat we zwanger zijn ( 23 en 14 maanden ) wil ik eigenlijk nu al gelijk beginnen en heb ik al twee maanden " voorsprong" … :oops: Wat vinden jullie ?
@tijgertje dankjewel voor je lieve antwoord :-* en mijn antwoord op je vraag: wij nemen iedere poging waar. ze zeggen zelfs dat je na een ma/mk extra vruchtbaar ben, dus wij gingen er gewoon voor. Ik heb altijd zoiets als je lichaam het niet aankan word je ook niet zwanger. niet geprobeerd altijd verloren. :-*
Tijgertje, ik had geen ma maar een mk. Mijn vk zei dat ik als ik er aan toe was gelijk weer voor kon gaan.
Dreamgirl en Rainbow , dank je wel voor jullie antwoord!!
Tijgertje, mijn gyn zei destijds dat wanneer je lichaam er aan toe is word je wel weer zwanger. Ik hoefde geen cyclus af te wachten.
Ik duim voor je… (ook voor jou DG!)
Inderdaad wanneer je lichaam eraan toe is.
Dat was bij mij dus na mijn tweede ma heel snel, ik deed eigenlijk een test toen om uit te sluiten dat ik zwanger was, ik dacht dat mijn hele lichaam en cyclus van de rel was door de ma. Ik bleek toen wel zwanger.
Hier komen inmiddels geen kindjes meer, manlief heeft een knoopje laten zetten :mrgreen: maar ik hoop echt dat dit jaar voor de dames in dit topic die zo graag een kindje willen hun jaar wordt!!!
wat lief van jullie memmie en marieke! :-*
Graag gedaan hoor dreamgirl, ik gun iedereen het geluk om papa en mama te worden :-*
Hoi meiden, even een graag voor de ervarings deskundige onder ons…
Mk begon vrijdag los te komen en vanaf zondag heb ik flinke krampen/rugpijn en steeds heftiger bloedverlies/stolsels…elke dag erger :roll:
Hoe lang duurde die heftige dagen bij jullie??
Ik heb 2 jaar geleden ook een mk gehad (precies hetzelfde als nu…rond 56 weken gestopt met groeien en rond 78 weken begon bloed verlies) ik kan me niet herinneren dat ik zo lang zoveel last had :think: