Jane het kan ook dat je cyclus nog een beetje van slag is hoor, ik heb het ook gehad dat ik na 2 weken alweer “ongesteld” werd, en dat een paar maanden zo achter elkaar door. Misschien moet je juist vanaf deze bloeding gaan tellen.
Maar je kunt morgen ook even naar de poli bellen om te vragen hoe of wat.
Met mij en beebje gaat het goed, in zoverre dat ze nu weer wat te veel vocht in de darmpjes hebben gezien, dat zou kunnen wijzen op een mogelijke darmafsluiting. en ik zou te veel vruchtwater hebben? ( merk er niets van hoor, heb nog steeds een navel!)
Maar goed, lang verhaal kort, afgelopen week kregen we te horen dat ik nu wel in het AMC moet gaan bevallen. Hoop dat ik het redt qua afstand mocht ik eerder gaan bevallen. 3e bevalling duurde 2 uur en toen ik echt iets had van we moeten naar het ziekenhuis kwam ik daar al met VO binnen! Binnen 20 min was ze er toen. en mijn laatste bevalling duurde een uur. moest nog wachten op de gyn anders was Ninte* er nog eerder geweest.
ik ben niet helemaal lekker dus kom even updaten, heb vluchtig gelezen maar kom snel uitgebreider reageren.
ik tel het echt als een ongi, behoorlijke krampen vanochtend en al 2/3 keer doorgelekt :doh: (vergat het telkens, omdat de paracetamols zo goed werken :lol: ) maar vind het wel vreemd dat de kleur zo helderrood is ipv donkerrood zoals normaal… :think:
zit er inderdaad beetje te twijfelen de poli te bellen :think:
hihi en indd waarschijnlijk zo’n lichaam dat zich niet aan de regeltjes houdt 
:lol: :lol:
tierr ik denk niet dat er een eisprong is geweest. ergens zit ik dan weer te denken datn mijn lichaam de curretage van 4 weken terug gezien heeft als dag 1 :think:
maar heel erg bedankt voor jullie reacties, jullie zijn lief! :-* :-*
Hoe zit het eigenlijk met temperaturen? Als je temp gestegen is, heb je dan altijd een eisprong gehad? :think:
Kantjeboord raar soort stress dus bij je bevalling het op tijd in het ziekenhuis zijn. Maf he dat ze telkens kleinigheidjes zien, misschien ook een beetje een nadeel van ‘vaker echo’s’? Had het bij Bregtje* ook, zagen ze een te vol blaasje op de echo. Door het vele echoen kwam dit naar voren terwijl er eigenlijk niets aan de hand was, een uur later zag het er alweer anders uit. :wall:
Tierr het kan door van alles komen een verhoging in temp. Je kunt zelfs bv een griepje of verkoudheid onder de leden hebben die er niet ‘uitkomt’ dus garanties op een eisprong is het helaas niet. Maar het kan natuurlijk wel, dus vanaf de verhoging 14 dagen erbij tellen? 
@Tierrr wrote:
Hoe zit het eigenlijk met temperaturen? Als je temp gestegen is, heb je dan altijd een eisprong gehad? :think:
Ja, bij mijn weten wel, tenzij je koorts hebt natuurlijk.
@kantjeboord wrote:
Jane het kan ook dat je cyclus nog een beetje van slag is hoor, ik heb het ook gehad dat ik na 2 weken alweer “ongesteld” werd, en dat een paar maanden zo achter elkaar door. Misschien moet je juist vanaf deze bloeding gaan tellen.
Maar je kunt morgen ook even naar de poli bellen om te vragen hoe of wat.
Met mij en beebje gaat het goed, in zoverre dat ze nu weer wat te veel vocht in de darmpjes hebben gezien, dat zou kunnen wijzen op een mogelijke darmafsluiting. en ik zou te veel vruchtwater hebben? ( merk er niets van hoor, heb nog steeds een navel!)
Maar goed, lang verhaal kort, afgelopen week kregen we te horen dat ik nu wel in het AMC moet gaan bevallen. Hoop dat ik het redt qua afstand mocht ik eerder gaan bevallen. 3e bevalling duurde 2 uur en toen ik echt iets had van we moeten naar het ziekenhuis kwam ik daar al met VO binnen! Binnen 20 min was ze er toen. en mijn laatste bevalling duurde een uur. moest nog wachten op de gyn anders was Ninte* er nog eerder geweest.
:hug: :hug:
@mayo28 wrote:
en ik ben inderdaad thuis
Het gaat allemaal wel, kom wel een keertje updaten als mijn buik minder dik is 8)
En dankjulliewel voor jullie medeleven :-*
fijn dat je thuis bent doe maar rustig aan :hug:
@Rhiannon wrote:
Tierr het kan door van alles komen een verhoging in temp. Je kunt zelfs bv een griepje of verkoudheid onder de leden hebben die er niet ‘uitkomt’ dus garanties op een eisprong is het helaas niet. Maar het kan natuurlijk wel, dus vanaf de verhoging 14 dagen erbij tellen?
Ik ben inmiddels 12 dagen verder en al ongi, dus tellen heeft geen zin meer…
Maar het was dus echt een duidelijke temperatuurstijging vanaf een bepaalde datum, zonder echt duidelijk aanwijsbare reden… het enige wat ik rond die tijd ook had was wat last van allergie… maar of dat er iets mee te maken heeft? Het leek meer op een stijging in verband met de eisprong. (vandaag daalde hij ook weer, ongi) Maar: een dag of 5 daarvoor waren er volgens de gyn nog geen follikels. Heel raar dus.
Wat denken jullie?
Kantjeboord, volgens jou stijgt de temperatuur dus niet zonder dat er een eisprong is geweest? (uiteraard koorts uitgesloten natuurlijk)
Kantjeboord, vervelend trouwens dat er toch steeds wat kleine rare dingetjes te zien zijn… ik blijf in elk geval voor jullie duimen!! :-*
Tierr je kunt een follikel over het hoofd zien op een echo. :thumbup: Gyns en apparaten kunnen veel maar als er toevallig eens 1 aan de ‘achterkant’ van je eierstok groeit kunnen ze zoeken als de beste maar moeten ze je eigenlijk bekijken vanaf je rug :lol: Vrouwenlijven zijn bijzonder want ik vind het bv ook bizar dat je zoals bij ons wel eens gebeurd, een follikelmeting hebt gehad. Daar tel je zeg 5 follikels op…dan volgt de punctie en voila ineens 6 of 7 eitjes? :shifty: Nou schiet mij maar lek dan hoor :mrgreen:
Maar 12 dagen is wel netjes zo na je eisprong. :thumbup: Hopelijk blijft de regelmaat er netjes in en springende eitjes erbij!
Ja, dat dacht ik dus ook: hij zal het wel over het hoofd hebben gezien.
Maar aan de andere kant was ook het baarmoederslijmvlies dun en heb ik geen ei gevoeld, terwijl ik dat normaal wel altijd heb… vandaar dat ik het allemaal zo vaag vind… nouja, misschien dat ik het niet gevoeld heb omdat het eitje ergens anders zat? En dat de gyn het daarom ook niet zag?
Nouja… ik weet het ook niet. Overigens was ik toen bij de gyn vanwege tussentijdse bloedingen, dus echt kloppen doet het allemaal nog niet…
Nog ruim een week wachten en dan weten we meer… 
Hoihoi
Ik heb het hele verhaal opgeschreven en bij de maandmama’s gezet…ik zal het hier ook even naartoe kopieren…
----
Ik zal het hele verhaal van vrijdag opschrijven, al is het allemaal niet zo spannend:
Ik moest om 14.00 uur dus op de poli zijn voor het spoedspreekuur. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten. De arts was dit keer wel aardig, heel anders dan toen 'ie de KS moest doen. Ik kreeg weer een echo (ik heb er nog nooit zoveel gehad in een zwangerschap, wel jammer dat er iedere keer geen beebje zat ) en een inwendig onderzoek from hell . Ik wist niet dat ze via de binnenkant aan je eileiders konden voelen…auwie . Hij voelde aan de rechterkant inderdaad een ding van ongeveer 4 cm…op de echo was te zien dat het vruchtje gelukkig niet meer leefde en dat hij het dus niet dood hoefde te maken (wat ik echt ontzettend vreselijk had gevonden). Na het onderzoek hadden we 3 keuzes omdat mijn HCG waarde maar licht gestegen waren (1000 eenheden): afwachten, chemotherapie of opereren. Als we zouden afwachten dan mocht ik absoluut niet meer alleen blijven, dan moest er 24 uur per dag iemand bij me zijn met een auto tot de beschikking. Als de eileider zou barsten dan moesten we linea recta naar de spoedeisende hulp scheuren. Dit zagen wij niet zo zitten, en de arts ook niet. De chemotherapie zou weken duren en het herstel ook, en we mochten een tijdje niet zwanger worden. We hebben dus gekozen voor de operatie, en aangegeven dat we graag nog kinderen zouden krijgen. Dus zo sparend mogelijk handelen. Ik kon na dit gesprek meteen doorlopen naar het opnameburo, ik mocht niet meer naar huis . De operatie zou aan het einde van de middag gebeuren. Binnen een half uur lag ik in een operatiehemd in een ziekenhuisbed…toen heeft mijn man toch mijn moeder maar gebeld . Die schrok zich natuurlijk kapot .De arts kwam om 16.30 uur nog langs en zei dat er nog 1 blindedarmoperatie voor ons was en dan konden wij…niet dus…wachten wachten wachten wachten…uiteindelijk hoorde ik om 21.00 uur dat de mevrouw naast mij in een andere kamer naar de OK mocht en daarna ik…toen heb ik manlief maar naar huis gestuurd, het zou wel eens middernacht kunnen zijn eer ik terug was op zaal. Gelukkig was de mevrouw snel klaar en ging ik op 21.30 uur naar de OK…ik zat er helemaal doorheen, honger dorst angst verdriet…het kwam er allemaal uit . Infuus zat er dit keer gelukkig meteen in, dat scheelde weer een hoop bloeduitstortingen. De narcose is een raar iets zeg! Ze gingen tegen me praten en over Isa kletsen: wat voor kleur haar heeft ze, de kleur van haar ogen…en ik kon niet eens meer antwoorden…boem…slaap . Na de operatie heb ik de gyn nog gezien volgens mij , ik weet het niet meer zeker. Maar hij vertelde dat de eileider gespaard was en dat hij ook meteen een curretage had gedaan. Daarna ben ik weer in slaap gevallen en werd op de afdeling pas weer wakker . Ik heb die nacht eigenlijk best aardig geslapen, werd vaak wakker van dat irritante infuus en die klte catheter . 's ochtends om 06.00 uur kwamen ze bloeddruk meten en was ik klaarwakker. Heb ik nog even naar het schaatsen liggen kijken . Toen de catheter en het infuus eruit waren mocht ik zelf plassen en gaan douchen (natuurlijk geen spullen bij ). Tijdens het plassen verloor ik grote bloederige stukken , maar dat scheen bij die curretage te horen. Douchen was heerlijk en na een half uurtje lag ik in mijn eigen nachtpon met mijn haar rechtovereind (geen borstel, haarlak en gel ) weer in mijn bedje. Ik moest wachten op de visite van de gyn, die moest bepalen of ik naar huis mocht. De verpleegster heeft ondertussen de wondjes verzorgd en die stond dus op een gegeven moment met een hechting in haar hand , die was uit mijn navel gebarsten…het bloeden stopte maar niet, iedere keer liep mijn navel weer vol. Toen heeft de gyn het maar gelijmd . En kon ie meteen vertellen dat ik naar huis mocht . Om 13.00 uur zat ik weer lekker in de auto naar huis…
—
Het is een heel verhaal geworden, maar wel fijn om het even op te schrijven. Tijdens het tikken herinner je weer veel.
Ik ga nu even liggen met een boekje…ik blijf toch zo hondsmoe…dat zal wel door de narcose komen denk ik…
:-
goh Mayo, je moest dus toch nog best lang wachten. gelijk heb je dat je je man naar huis had gestuurd.
Hoop dat je nu snel opknapt. Dat vermoeide gevoel kan nog wel even aan houden hoor, komt idd door de narcose, je lichaam moet het er toch allemaal uitwerken. :hug:
Jeetje mayo, wat een verhaal… weet niet zo goed wat ik moet zeggen…
Ik ben blij voor je dat dit achter de rug is, maar had voor je gewild dat dit allemaal niet nodig was geweest.
Hee, denk om jezelf, niet te snel weer vanalles willen, neem je tijd… het is allemaal niet niks! En het is inderdaad heel normaal dat je moe bent hoor! :hug:
mayo ik heb nu pas je verhaal gelezen jeetje wat heftig :hug:
hoe is het nu :-*
Jeetje mayo wat heftig zeg, hoe is het nu met je? :hug: :-*
Het gaat wel hoor! Ontzettend moe en slaperig, maar dat schijnt een bijwerking van de narcose te zijn. Buik is aardig bont en blauw, maar pijn valt mee…'t is echt niks in vergelijking met de KS van 2 jaar geleden 8)
Psychisch gaat het ook wel, ik denk maar niet te veel aan hoe het geweest had kunnen zijn 
. Het scheelt ook dat het vruchtje al niet meer leefde toen ze het uit mijn buik haalde, ik heb er meer een miskraam-gevoel over dan een abortus-gevoel wat ook regelmatig voor schijnt te komen…dat is psychisch erg zwaar lijkt me.
Mijn beste vriendin vertelde vorige week dat ze zwanger is, 13 weken nu. Ik had nu bijna 10 weken geweest. Het had zo leuk geweest…
niet te veel aan denken maar!
Hoe gaat het nu met jullie? Wanneer na de MK/MA ‘durfden’ jullie het weer aan? Mijn hart zegt meteen weer doorgaan (als de wonden geheeld zijn, bloed hcg-vrij en het vloeien over is natuurlijk ), mijn hoofd zegt nu wacht nog maar even…moeilijk
Ik ben alle keren gelijk doorgegaan. Was ook tot 3 keer toe gelijk weer raak erna.
Maar bij mij speelde ook mijn biologische klok ( lees leeftijd) mee.
Wij hebben ongeveer tot 2 a 3 maanden na ma gewacht. Ook omdat mijn HBa1c weer goed moest zijn. En eigenlijk was het de tweede keer weer raak. Maar zelfs al ben ik nu weer zwanger soms denk ik vaak terug aan maart 2009.
Getty
Ook wij zijn direct doorgegaan. We hebben al zolang moeten wachten op een wondertje, we wilden niet nog meer tijd kwijt zijn… we willen gewoon zo graag een gezinnetje!! (We hadden ook wel verwacht dat het sowieso toch niet direct weer raak zou zijn trouwens, dus ja…)
Ik hoop dat jullie een keus kunnen maken waar jullie je allebei fijn bij voelen! :-*
Mayo, na mijn ingreep was ik ook erg moe en suf , denk inderdaad dat het van de narcose komt en natuurlijk van de spanning eromheen :hug: :-
Fijn dat het meevalt, al klinkt het niet erg fijn :shock: :hug:
over de vraag meteen verder of wachten… dat is toch echt waar jij/jullie het beste bij voelt :hug: :-
Wij wilden direct door, inderdaad zoals tierr zegt, lange tijd moeten wachten dan is iedere dag wachten al te lang. dus ook hier meteen in ronde 1 of 2 aangezien ik wel al ongi ben geworden zal dit ronde 2 zijn.
Ik wil graag verder, zal het niet vergeten, maar het zal het allemaal wel wat verdraagzamer maken als een nieuwe zwangerschap snel aankondigd.
succes met herstellen en je keuze :-* :hug: