En narcoses werken ook (nog) meer tranen in de hand. Geen idee wat ze erin stoppen maar ik werd regelmatig huilend uit narcose wakker zelfs als er eigenlijk geen reden voor was :think: en je hebt er ditmaal ook reden toe dus het zal wel wat extra heftig zijn dan.
Ik had dit inderdaad ook toen ik bijkwam na mijn curettage… en dat terwijl ik op dat moment niet eens bewust met het verdriet bezig was… toch apart zo’n narcose…
Het is toch drugs he? Drugs versterken je emoties.
Ik heb met tranen in m’n ogen verhalen zitten lezen over mk’s en curretages hier. Het is helaas allemaal zo herkenbaar voor me . Ik hoop dat ik hier bij jullie m’n verhaal kwijt kan, het verdriet om m’n MK en MA zitten me namelijk ontzettend hoog!
In juni dit jaar bleek ik zwanger te zijn, een cadeautje! Want zwanger raken van ons zoontje is ook niet over rozen gegaan . Helaas werd dit een MK toen ik 6wk2dg zwanger was. 3 weken later ben ik opgenomen in het ZH met accute pijn in m’n buik. Ik bleek een cyste te hebben die ze met spoed verwijderd hebben, helaas hebben ze een eierstok mee moeten nemen …
Wonder boven wonder bleek ik wel meteen een cyclus te hebben! Nog geen 3 mnd later was ik weer zwanger en dit keer voelde het zo goed! Ik wist bijna zeker dat dit goed zou blijven gaan! Helaas heeft m’n lichaam me gigantisch in de maling genomen, want ook dit ukkie heeft het niet mogen halen . We hebben een kloppend hartje gezien met 7 weken, maar 2 weken later bleek het toch niet goed te zijn.
Vorige week dinsdag ben ik gecurreteerd. Lichamelijk is het me reuze meegevallen, maar geestelijk vind ik het heel veel impact hebben. Ik ben ook nog lang mezelf niet en huil nog regelmatig om mijn lieve, kleine :: :: …
Gelukkig is ons zoontje een heerlijke afleiding waar ik intens van geniet! Maar zodra hij op bed ligt of even niet bij me is, is het gemis weer des te groter…
Ik weet niet of het de bedoeling is dat ik dit hier allemaal neerzet, sorry als dat niet het geval is! Maar eerlijk gezegd lucht het wel ff op .
Laten we hopen dat 2010 een stuk positiever gaat worden!
Voor iedereen die het nodig heeft ook een dikke :hug:
Lin tuurlijk mag je hier je verdiet uiten, daar is het voor.
Ik ben blij dat ik dat kon, heeft het voor mij stukken verdraaglijker gemaakt, en dingen helder gemaakt :inlove:
Het is ook erg verdrietig en zo kort achter elkaar ook erg zwaar :hug: :hug: :-* :-* Heel veel sterkte!
Paula, fijn dat je telkens weer zo snel zwanger werd daarna :inlove:
Ik kan het geestelijk ook goed aan om verder te gaan, ik kan goed scheiden dat het voor dit kindje niet goed was geweest te blijven, het was gewoon niet goed. hopelijk mag een volgend kindje wel blijven en is die gezond
Maar ik heb totaal geen info gekregen, alleen dat ik nu geen tampons mag gebruiken en eerste 3 dagen kan bloeden.
Gisteren ben ik haast geen bloed verloren, ja bij plassen af en toe heel klein beetje, maar vandaag lijkt het helemaal over.
Nu vraag ik mij af, wanneer mag ik weer alles doen
in bad en weer oefenen :inlove: :mrgreen:
tot 6 jan wachten lijkt me te lang :shock: :mrgreen:
Ik kan me herinneren dat ik na mijn curettage eerst een paar dagen bijna geen bloedverlies had, maar daarna toch wel weer een paar dagen meer. De binnenbekleding van je baarmoeder moet afgestoten worden, dat gebeurd pas als het zwangerschapshormoon HCG gaat dalen. Dus dat kan je nog verwachten.
En geen gemeenschap zolang je nog vloeit ivm infectiegevaar.
zou voor je andere vragen anders gewoon even naar de kraamafdeling bellen. daar hebben ze vaker met dit bijltje gehakt.
En geen gemeenschap zolang je nog vloeit ivm infectiegevaar.
Ik heb daar een paar weken geleden nogeen boel informatie over gevraagd en opgezocht en er werden verschillende dingen verteld:
- geen baden/gemeenschap zolang je nog bloed verliest
- pas weer baden/gemeenschap nadat je 3 dagen geen bloed verloren hebt
- pas weer baden/gemeenschap een week na de operatie
- pas weer baden/gemeenschap 3 weken na de operatie
Ik heb het zekere voor het onzekere genomen en de eerste 3 punten nageleefd. Ik heb pas weer gemeenschap gehad nadat ik 3 dagen helemaal niet gebloed had en dat was ongeveer na 2 weken.
Het bad heb ik pas na 3 weken weer gedaan en het zwembad nog langer niet. Zeker in dit eval zit je niet te wachten op een infectie namelijk...
Lin, welkom hier helaas... wat erg zeg, 2 keer zo kortachter elkaar... sterkte!! :hug:
Zowel het OK-schema als het spreekuur van de anesthasie zit vol maar ze melden mij dan maandagochtend acuut aan wat inhoudt dat ik wel die dag geholpen wordt maar niet weet hoelaat.
Ik ben allang blij dat ik zo snel terecht kan.
Vandaag liet het vruchtje zich goed zien op de echo evenals het vruchtzakje, hoe triest ook, ik vond het wel heel mooi om te zien dat kleine garnaaltje.
Jane hoe is het met jou gegaan vandaag meis? Heb aan je gedacht :hug:
Marieke fijn dat je toch nog zo snel terecht kunt. Heel veel sterkte maandag!!! :hug:
Ik heb met tranen in m’n ogen verhalen zitten lezen over mk’s en curretages hier. Het is helaas allemaal zo herkenbaar voor me . Ik hoop dat ik hier bij jullie m’n verhaal kwijt kan, het verdriet om m’n MK en MA zitten me namelijk ontzettend hoog!
In juni dit jaar bleek ik zwanger te zijn, een cadeautje! Want zwanger raken van ons zoontje is ook niet over rozen gegaan . Helaas werd dit een MK toen ik 6wk2dg zwanger was. 3 weken later ben ik opgenomen in het ZH met accute pijn in m’n buik. Ik bleek een cyste te hebben die ze met spoed verwijderd hebben, helaas hebben ze een eierstok mee moeten nemen …
Wonder boven wonder bleek ik wel meteen een cyclus te hebben! Nog geen 3 mnd later was ik weer zwanger en dit keer voelde het zo goed! Ik wist bijna zeker dat dit goed zou blijven gaan! Helaas heeft m’n lichaam me gigantisch in de maling genomen, want ook dit ukkie heeft het niet mogen halen . We hebben een kloppend hartje gezien met 7 weken, maar 2 weken later bleek het toch niet goed te zijn.
Vorige week dinsdag ben ik gecurreteerd. Lichamelijk is het me reuze meegevallen, maar geestelijk vind ik het heel veel impact hebben. Ik ben ook nog lang mezelf niet en huil nog regelmatig om mijn lieve, kleine :: :: …
Gelukkig is ons zoontje een heerlijke afleiding waar ik intens van geniet! Maar zodra hij op bed ligt of even niet bij me is, is het gemis weer des te groter…
Ik weet niet of het de bedoeling is dat ik dit hier allemaal neerzet, sorry als dat niet het geval is! Maar eerlijk gezegd lucht het wel ff op .
Laten we hopen dat 2010 een stuk positiever gaat worden!
Voor iedereen die het nodig heeft ook een dikke :hug:
Ach Lyn, Heel veel sterkte ook jij.
Wat zijn er toch een boel sterretjes zo niet eerlijk!!!
m.arijke wat raar dat je zo verschillend werd ingelicht :shifty:
maargoed dag 1 zonder bloed is begonnen :dance: nog 2 dagen, pff tel echt af :mrgreen: na een week krampen en bloed wil ik toch heeeeeeeel graag weer eens :shifty: :mrgreen:
maar voor vandaag zit ik er ook nog niet aan te denken, doet nog beetje pijn
maar er staat me dus nog wat bloed te wachten dat is dan wel weer jammer
Ow Lin wat ellendig en idd zo kort op elkaar. Vlak de hormonen niet uit hoor, je was al een tijdje op weg (dan is de schrik ook groter) dus neem je tijd voor de verwerking. :hug:
Jane neem idd maar geen onnodig risico met baden. Een infectie wil je er echt niet bovenop brrrr. En tja gemeenschap is een ander verhaal. Als jij het gevoel hebt dat je daar aantoe bent kun je altijd nog van die condooms gebruiken.
Zow pfff gisteren een paar mooie plaatjes geschoten van Casper aan het spelen met de LP kerststal :inlove: daar kan ik zo van genieten! Vandaag wilde manlief graag kaasfondue doen. Nou jammer maar daar kon ik dus echt niet van genieten brrrrr. Nog nooit gedaan maar dit was gelijk de laatste keer :sick:
Gelukkig had ik ook een heerlijke vissalade meegenomen dus ik kom vast niet om van de honger En nu is het dus wachten op maandag blegh. Morgen even bij mijn ouders een hapje eten, maar ik weet nu al dat we er niet te lang zullen zijn. Het humeur van ons alletwee is niet te tof ik heb nog gedacht aan afbellen maar ja ze willen Casper natuurlijk ook zien. En zo gaat de dag nog een beetje voorbij. Ze verwachten sneeuw en ik heb zo het vermoeden dat mijn ouders ook een slee hebben aangeschaft. Zijn skipak maar even meenemen.
:think: baden doe ik toch niet zoveel, soms wel eens lekker, maar dat laat ik nu ook lekker even.
en gemeenschap, ja zodra het daar wat rustiger is sta ik te springen hoor :oops:
this alleen wat gevoeliger nu daarbinnen, vanmorgen ook weer wat steekjes en dingetjes, twijfel alleen of ik mrogen al zal gaan werken of niet :think: :doh:
beetje zeurderig gevoel daarbinnen, sinds vanacht weer, gisteren bijna de hele dag nergens last van gehad, ik had veel gelopen en toen begon het ineens soort van pijn te doen daarbinnen, heel vaag gevoel was niet fijn
maar op zich ben ik er wel aan toe hoor :inlove: maar ben bang dat ik straks overhaast ofzo en iets oploop :think: maar nu vind ik het helemaal bagger, geen kindje en geen seks :evil:
Ik zou echt nog even wachten, hoor. Je baarmoeder is nu als het ware een open wond. Als je gaat klussen, dan heb je een grote kans op een infectie en dat wil je echt niet! Geef het even tijd om te herstellen, daar heb je uiteindelijk meer aan dan overhaast nu gaan klussen. Intimiteit kan ook op andere manieren, toch? :hug:
maar op zich ben ik er wel aan toe hoor :inlove: maar ben bang dat ik straks overhaast ofzo en iets oploop :think: maar nu vind ik het helemaal bagger, geen kindje en geen seks :evil:
Ik doelde eigenlijk op het aan het werk gaan…
Wat betreft klussen zou ik inderdaad gewoon ff wachten; infecties wil je echt niet hebben. En er zijn idd zat andere manieren om het samen gezellig te hebben, desnoods met condoom. Ik zou lekker op safe spelen en wachten tot minimaal een week na de operatie en tot je 3 dagen niet gebloed hebt… :roll:
Hee, maar heb jij trouwens ook last van duizeligheid? Daar werd ik zo gek van na de curettage… :think:
thnx meiden, nee zit ik inderdaad niet op te wachten, tot nu toe geen bloed meer gehad :dance: maar neem inderdaad zekere voor onzekere…
nee dat is waar this niet niets, kweet niet denk dat ik te afwezig ben op moment om helder te denken en ze begrijpen het toch niet (weten het ook niet).
nee geen last van duizeligheid, rust veel en doe weinig. wel nog beetje suf en veel afwezig, wereld gaat aan me vandoor, heb geen besef meer van tijd of dagen…
wel nog last van mijn baarmoeder, blijft gevoellig hoop dat het snel wegtrekt zijn mindere dingen om telkens te voelen
:-* :-
marieke succes morgen :-
Rhi mocht jij nou ook morgen? of lees ik iets weer op een andere manier :doh:
hoe was gesprek met de zorgverzekeraar afgelopen? :-*
thnx meiden, nee zit ik inderdaad niet op te wachten, tot nu toe geen bloed meer gehad :dance: maar neem inderdaad zekere voor onzekere…
nee dat is waar this niet niets, kweet niet denk dat ik te afwezig ben op moment om helder te denken en ze begrijpen het toch niet (weten het ook niet).
nee geen last van duizeligheid, rust veel en doe weinig. wel nog beetje suf en veel afwezig, wereld gaat aan me vandoor, heb geen besef meer van tijd of dagen…
wel nog last van mijn baarmoeder, blijft gevoellig hoop dat het snel wegtrekt zijn mindere dingen om telkens te voelen
:-* :-
marieke succes morgen :-
Rhi mocht jij nou ook morgen? of lees ik iets weer op een andere manier :doh:
hoe was gesprek met de zorgverzekeraar afgelopen? :-*
Ik zou me toch nog even ziek melden hoor! Ik ging ook na 2 dagen weer aan het werk, de nachtdienst in, begon ineens toch veel te vloeien. zakte bijna naast een patiënt in elkaar, moest er midden in de nacht vervanging voor me komen.
Lin helaas welkom hier en lucht aub je hart, het is al gezegd maar we weten hier allemaal hoe het voelt :hug:
Ik begin wat oudbruin te verliezen en heb lichte buikpijn. Ik denk dat de curettage morgen net op tijd komt, zelfs al zou ik voor die tijd het vruchtje spontaan verliezen dan nog wil ik de curettage. Juist gezien de vorige keer, toen is er ook weefsel achtergebleven.
En de zenuwen beginnen toe te slaan, ik heb de vorige keer de dagen na de curettage zo’n vreselijke spierpijn gehad, voelde me alsof ik door een vrachtwagen was overreden. En ben zo bang dat dat weer gebeurt :?
Ik heb toen niet kunnen slapen van de pijn en liep gewoon te huilen ervan :oops:
Nou ja, morgen om 8 uur moet ik me melden, geen idee hoelaat ik aan de beurt ben. Neem mijn mobiel wel mee, kan ik altijd nog ICL of Tierrr lastig vallen als ik me tijdens het wachten verveel :mrgreen:
. Ik hoop dat ik hier bij jullie m’n verhaal kwijt kan, het verdriet om m’n MK en MA zitten me namelijk ontzettend hoog!
. Helaas werd dit een MK toen ik 6wk2dg zwanger was. 3 weken later ben ik opgenomen in het ZH met accute pijn in m’n buik. Ik bleek een cyste te hebben die ze met spoed verwijderd hebben, helaas hebben ze een eierstok mee moeten nemen 
Zijn skipak maar even meenemen.