thnx paula :-
maar op je arm :shock: lijkt me juist pijnlijker :shifty:
maar mag dus om roze naald vragen?
ze doen bij bloedprikken altijd al moeilijk om het vlindertje :shifty:
ik kreeg trouwens geen keuze voor plaatselijke verdoving, meteen over narcose via infuus, bah mijn hand begint al pijn te doen van de gedachte :doh:
Rhi nee nog nooit gehoord van wonderzalf, maarja ieder beetje is meegenomen :shifty: :-
Breekt ff in
Die wonderzalf is Emla!! :thumbup:
Kun je zo op recept krijgen
breekt weer uit
:mrgreen: bedankt! :thumbup:
Thnx Pooh! Het heeft een naam! :mrgreen: Mag een huisarts ook zoiets voorschrijven eigenlijk? De kleine meid van mijn vriendin heeft ondertussen na wat veel prikken achter elkaar het niet meer zo op prikjes. Die zalf leek me ook echt iets voor haar om te zorgen dat het niet uitloopt op een trauma :shifty:
Jane geloof me ik heb al rare dingen meegemaakt met prikken. Ondertussen krijg je mijn hoofd niet meer op hol voor spuitjes of infusen (een catheter daarentegen en ik draai door 
) en heb ze overal gehad, hand, arm, elleboog, pols…maar pijn gelukkig niet! Het valt me altijd weer reuze mee. Mijn arts is wel altijd weer zenuwachtig ondertussen geloof ik voor we een punctie krijgen. Dan moet ik een half uur eerder komen voor een preventieve AB kuur. En elke keer weer maken we gein dat ze zo fijn infusen kan prikken 8) maar serieus ze kan het echt goed! De meeste dames en heren die vaak prikken voor narcoses zijn er ook ECHT goed in geworden. Juist omdat ze het vaak dagelijks doen en niet maar eens in een (ha lekkere woordspeling ) blauwe maandag.
Mijn man daarentegen is altijd de pineut. Ieder prikje zelfs met de babynaaldjes zoals ik ze noem resulteren in ongelofelijke blauwe plekken :shock: en toch ondergaat hij het voor mij en evt mogelijk toekomstige kids! Als dat geen echte liefde is weet ik het niet meer :inlove:
hihi ja het heeft dus een naam :mrgreen:
ik las dat het in pleisters en creme is en voor kinderen vanaf 1 jaar en voor volwassenen.
maar manlief heeft me al gerust gesteld: " creme zorgt ervoor dat je het ‘minder’ voelt" , mijn conclusie: zonder zalfje heel veel pijn :mrgreen: haha.
maar Rhi jij hebt behoorlijk wat prikken gehad dus :shock:
jeetje bikkel hoor! ik ben een echte pieperd denk ik, lijkt me gigapijnlijk en ben dr dus ook als de dood voor nu 
vorige keer dat ik er 1 had hebben ze het gedaan nadat ik onder narcose was 
pff blij als ik het achter de rug heb :doh:
@Rhiannon wrote:
Dank je Paula voor het opschrijven van je ervaring! Het meeste wat ik lees over plaatselijk is dat het toch als zeer pijnlijk wordt ervaren. Nu weet ik dat dat best subjectief is en ik na een punctie bv zelf vaak al weer lachend en geinend de gang op hobbel. Maar toch, heb het gevoel dat ik ws te labielerig zal zijn om bv goed te kunnen ontspannen. Je geeft me iig wel weer wat om over na te denken. Want een hele dag van huis tegenover heeeel snel weer thuis is ook een overweging waard natuurlijk. Misschien kan mijn arts me nog wat extra pijnstilling regelen voor vooraf en erna of iets rustgevends. :think: We hebben nog even en wie weet zit ik um sonst te stressen en komt het alsnog vanzelf los voor die tijd!
Jane, heb je al eens gehoord van ‘wonderzalf’? Er bestaat een speciale pleister waarin een verdovend zalfje zit. Als je op je hand geprikt wordt kunnen ze je een pleister geven waardoor je het prikken ook minder voelt. Alles wat je stressniveau kan verlagen is meegenomen nietwaar? :thumbup:
Rhiannon, ik moest toen wel van te voren 2 paracetamol innemen en een normison, vond ik onzin, want dat werd me gegeven 5 minuten voordat ik naar de ok ging… dus toen ik naar huis mocht, werd ik superslaperig in de auto! Hahaha, toen ging die normison pas werken.
Die wonderzalf heet Emla zalf. plak het dan wel op die plek op je hand of arm waar je je bloedvaten ziet lopen. (Is op je hand makkelijker te zien dan op je arm. of je moet even stuwen)
@Jane_S wrote:
thnx paula :-
maar op je arm :shock: lijkt me juist pijnlijker :shifty:
maar mag dus om roze naald vragen?
ze doen bij bloedprikken altijd al moeilijk om het vlindertje :shifty:
ik kreeg trouwens geen keuze voor plaatselijke verdoving, meteen over narcose via infuus, bah mijn hand begint al pijn te doen van de gedachte :doh:
Rhi nee nog nooit gehoord van wonderzalf, maarja ieder beetje is meegenomen :shifty: :-
Vlindernaaldjes zijn ook eigenlijk te dun om bloed mee af te nemen. gebruiken ze alleen voor babies ivm de dunne vaten.
En het ene ziekenhuis doet standaard narcose. ( daarom moest ik ook praten als brugman om het anders te willen destijds) anderen doen het standaard onder plaatselijke verdoving. Tja, daar kom je dan pas achter als je er mee te maken krijgt.
@Rhiannon wrote:
Thnx Pooh! Het heeft een naam! :mrgreen: Mag een huisarts ook zoiets voorschrijven eigenlijk? De kleine meid van mijn vriendin heeft ondertussen na wat veel prikken achter elkaar het niet meer zo op prikjes. Die zalf leek me ook echt iets voor haar om te zorgen dat het niet uitloopt op een trauma :shifty:
Jane geloof me ik heb al rare dingen meegemaakt met prikken. Ondertussen krijg je mijn hoofd niet meer op hol voor spuitjes of infusen (een catheter daarentegen en ik draai door
Mijn man daarentegen is altijd de pineut. Ieder prikje zelfs met de babynaaldjes zoals ik ze noem resulteren in ongelofelijke blauwe plekken :shock: en toch ondergaat hij het voor mij en evt mogelijk toekomstige kids! Als dat geen echte liefde is weet ik het niet meer :inlove:
Dat is waar hoor, hoe vaker je het doet, hoe bedrevener je wordt. ik krijg ook vaak complimenten van mijn patienten.
Vind het eerlijk gezegd ook een sport, hoor ik ze al zeggen: “OH, maar ik ben heel moeilijk te prikken hoor!” Dan zeg ik altijd dat ik 1 poging doe en meestal krijg ik het er in 1 keer in. Dan vind ik die dankbare blik en zucht van verlichting altijd weer een mooie beloning!
Enne, je wilt niet weten waar je nog meer geprikt kan worden…Gebruik soms zelfs een soort van boormachine…
hihi en volgens de prikkers is er geen of haast geen verschil tussen die naaldjes. de ander zegt weer ze zijn te duur.
maar helaas altijd als ze met de gewone naald prikken, gigapijn bij prikken, tijdens bloed aftappen, en erna :shock: met als gevolg behoorlijke blauwe plek en pijnlijke arm.
en heb veel mensen laten proberen maar op een begeven moment vertrouw je dat niet meer :doh:
maar vlindernaaldje voel ik er niet ingaan en tijdens bloedprikken gaat het ook altijd stukken beter met me :thumbup:
oke verwacht je niet dat 't per ziekenhuis verschilt…
indd kom je daar pas achter zodra het nodig is
@kantjeboord wrote:
@Rhiannon wrote:Thnx Pooh! Het heeft een naam! :mrgreen: Mag een huisarts ook zoiets voorschrijven eigenlijk? De kleine meid van mijn vriendin heeft ondertussen na wat veel prikken achter elkaar het niet meer zo op prikjes. Die zalf leek me ook echt iets voor haar om te zorgen dat het niet uitloopt op een trauma :shifty:
Jane geloof me ik heb al rare dingen meegemaakt met prikken. Ondertussen krijg je mijn hoofd niet meer op hol voor spuitjes of infusen (een catheter daarentegen en ik draai door
Mijn man daarentegen is altijd de pineut. Ieder prikje zelfs met de babynaaldjes zoals ik ze noem resulteren in ongelofelijke blauwe plekken :shock: en toch ondergaat hij het voor mij en evt mogelijk toekomstige kids! Als dat geen echte liefde is weet ik het niet meer :inlove:
Dat is waar hoor, hoe vaker je het doet, hoe bedrevener je wordt. ik krijg ook vaak complimenten van mijn patienten.
Vind het eerlijk gezegd ook een sport, hoor ik ze al zeggen: “OH, maar ik ben heel moeilijk te prikken hoor!” Dan zeg ik altijd dat ik 1 poging doe en meestal krijg ik het er in 1 keer in. Dan vind ik die dankbare blik en zucht van verlichting altijd weer een mooie beloning!
Enne, je wilt niet weten waar je nog meer geprikt kan worden…Gebruik soms zelfs een soort van boormachine…
oh wat leuk
ja dat is wel een mooie beloning! :inlove::shock: neeee wil ik niet weten :snooty:
boormachine??? :shock: :shock:
@Jane_S wrote:
:shock: neeee wil ik niet weten :snooty:
boormachine??? :shock: :shock:
Botboor, gebruik ik in noodsituaties als er echt nergens meer een bloedvat is te vinden. sluit ik het infuus aan op het beenmerg, maar die patienten maken dat niet bewust mee hoor, die zijn al een eind van de wereld)
Breekt nog 1x in :mrgreen:
Emla kan een huisarts ook voorschrijven.
Je hebt ook verpakkingen met kleine tubes waar al pleister bij in zitten :thumbup:
breekt weer uit
@Jane_S wrote:
hihi ja het heeft dus een naam :mrgreen:
ik las dat het in pleisters en creme is en voor kinderen vanaf 1 jaar en voor volwassenen.
maar manlief heeft me al gerust gesteld: " creme zorgt ervoor dat je het ‘minder’ voelt" , mijn conclusie: zonder zalfje heel veel pijn :mrgreen: haha.
maar Rhi jij hebt behoorlijk wat prikken gehad dus :shock:
jeetje bikkel hoor! ik ben een echte pieperd denk ik, lijkt me gigapijnlijk en ben dr dus ook als de dood voor nu
vorige keer dat ik er 1 had hebben ze het gedaan nadat ik onder narcose was
pff blij als ik het achter de rug heb :doh:
Jane laat je hoofd niet gek maken met het minder voelen
het wordt pas ernstig als je een narcose nodig hebt voor een bloedafname bij het lab :-* nee die zalf heeft natuurlijk wel een preventieve werking. Als je je gestresst voelt is alles aan je gespannen en je huid natuurlijk ook. Alles in je reageert heftiger op prikkels en prikken. Als je je er prettig bij voelt kun je ook van Bach Rescue Remedy halen bij de Reform. Dat zorgt ervoor dat je je rustiger voelt en je hartslag ook wat rustiger blijft. Heb het bij de eerste paar puncties ook gebruikt :thumbup: daarna wist ik waar ik aan begon en had ik het niet echt meer nodig.En ja ik heb echt teveel spuiten etc gehad. Te vaak in het ziekenhuis gelegen en te lang vaak ook. Als je heeeeel lang een infuus hebt in het ziekenhuis kan het ontsteken en dat gebeurde bij mij op een gegeven moment om de dag…
Whahaha Paula! Maak me gek! :mrgreen: Nee serieus mij krijg je met spuitjes niet meer gek. Sterker nog toen ik 15 was en mega lang in het ziekenhuis lag (resultaat eierstokken behouden maar wel onvruchtbaar nu euhm verminderd anders was ik nu niet zwanger :shifty: ) lag ik op de kinderafdeling (mocht zelf kiezen en tussen de zwangere dames leek me toen al niet wat hahaha) en het leek me zooooo zielig als die hele kleine ukkepukjes ‘gebruikt’ zouden worden door de bloedzuigers in opleiding. Heerlijk die koosnaampjes die je oppikt in de loop van de jaren gni gni. Maar vooruit ik heb toen aangegeven dat als er dames of heren in opleiding waren en proefkonijnen nodig hadden ik de aangewezen persoon was! 1 iemand presteerde het om zoooo slecht te prikken dat beide armen blauw waren en ze uiteindelijk de andere hebben laten prikken bovenop mijn hand. :wall: Maar de allerstrakste actie vond ik wel; ik lag lekker te dobberen in bad, en de verpleging was me ‘vergeten’ :mrgreen: maar ivm de medicatie die ik kreeg (thobramyzine heette het geloof ik nogal heftig goedje) moest ik iedere dag 6/7 buisjes inleveren. Ze konden met niet meer snel genoeg met infuus en al uit bad krijgen dus heb ze maar laten prikken in bad :mrgreen: echt het was niet de leukste tijd maar stiekem hebben we toch best een hele boel lol gehad achteraf.
@kantjeboord wrote:
@Jane_S wrote::shock: neeee wil ik niet weten :snooty:
boormachine??? :shock: :shock:
Botboor, gebruik ik in noodsituaties als er echt nergens meer een bloedvat is te vinden. sluit ik het infuus aan op het beenmerg, maar die patienten maken dat niet bewust mee hoor, die zijn al een eind van de wereld)
:shock: :shock: oehhh dat klinkt eng, vind knap dat je dat kan :thumbup: brr moet er zelf niet aan denken hihi.
wow Rhi heftig hoor.
behoorlijk wat achter je :hug: :-*
fijn dat je er wel altijd weer iets positiefs uit kon trekken :inlove:
Paula volgens mij heb je ook best wel een mooi beroep. Al zul je ook ongetwijfeld dingen zien die je niet wilt zien, maar het is mooi werk, dankbaar en bijzonder!
Weet het zelf want ok assistenten zie je maar zo kort de meeste mensen zullen je naam niet eens onthouden, maar de ervaring wel onthouden. :thumbup:
Weet je Jane pas achteraf bedenk ik me altijd pffff het was wel heftig etc. Maar op dat moment, nee niet echt. Waren dingen die je overkomen. Het enige wat ik me altijd zal herinneren is dat ik mijn oude (inmiddels gepensioneerde) huisart eeuwig dankbaar zal blijven. Die man heeft letterlijk mijn leven gered. Ik had altijd chronische blaasontstekingen (vandaar ook mijn afkeer van catheters beetje teveel van gehad in mijn leven) en zo dachten we dat ik dat weer had. Lamlendig etc.
Maar hij vertrouwde het niet en heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis. Dat is mijn redding geweest want ik had een hele grote cyste op mijn eierstok(zat 33cc bierflesje vol vocht in), een zware ontsteking in mijn buik en ik zat op het randje van een heftige bloedvergiftiging.
Nee die man kan geen kwaad doen in mijn ogen! :thumbup:
Gek genoeg heb ik daarna nog 1 x een heftige blaasontsteking gehad maar verder in de bijna 17 jaren daarna nooit weer!
Zo maf, je weet dat artsen er zijn om mensen beter te maken maar die hele periode was ik me daar nog niet zo van bewust. Pas een paar jaar na de opname besefte ik me hoe eng die tijd moet zijn geweest. Zeker voor mijn ouders. Alles wat je meemaakt vormt je tot wat je bent en dit is wel iets wat me gemaakt heeft tot de persoon die ik nu ben. Met alle ups en downs en positieve kanten en negatieve kanten aan mezelf. Heb met alles leren leven en mijn man geloof ik ondertussen ook 
@Rhiannon wrote:
Whahaha Paula! Maak me gek! :mrgreen: Nee serieus mij krijg je met spuitjes niet meer gek. Sterker nog toen ik 15 was en mega lang in het ziekenhuis lag (resultaat eierstokken behouden maar wel onvruchtbaar nu euhm verminderd anders was ik nu niet zwanger :shifty: ) lag ik op de kinderafdeling (mocht zelf kiezen en tussen de zwangere dames leek me toen al niet wat hahaha) en het leek me zooooo zielig als die hele kleine ukkepukjes ‘gebruikt’ zouden worden door de bloedzuigers in opleiding. Heerlijk die koosnaampjes die je oppikt in de loop van de jaren gni gni. Maar vooruit ik heb toen aangegeven dat als er dames of heren in opleiding waren en proefkonijnen nodig hadden ik de aangewezen persoon was! 1 iemand presteerde het om zoooo slecht te prikken dat beide armen blauw waren en ze uiteindelijk de andere hebben laten prikken bovenop mijn hand. :wall: Maar de allerstrakste actie vond ik wel; ik lag lekker te dobberen in bad, en de verpleging was me ‘vergeten’ :mrgreen: maar ivm de medicatie die ik kreeg (thobramyzine heette het geloof ik nogal heftig goedje) moest ik iedere dag 6/7 buisjes inleveren. Ze konden met niet meer snel genoeg met infuus en al uit bad krijgen dus heb ze maar laten prikken in bad :mrgreen: echt het was niet de leukste tijd maar stiekem hebben we toch best een hele boel lol gehad achteraf.
Dat is idd wel een hele gekke plek om geprikt te worden! :shock:
Vond de tienerafdeling altijd wel leuk om te werken ja.
@Rhiannon wrote:
Paula volgens mij heb je ook best wel een mooi beroep. Al zul je ook ongetwijfeld dingen zien die je niet wilt zien, maar het is mooi werk, dankbaar en bijzonder!
Weet het zelf want ok assistenten zie je maar zo kort de meeste mensen zullen je naam niet eens onthouden, maar de ervaring wel onthouden. :thumbup:
Ben nu al 19 jaar ambulanceverpleegkundige hoor, maar ooit opgeleid als anesthesie verpleegkundige en algemeen verpleegkundige en kinderbrandwonden verpleegkundige.
Dus kom vaak in gekke situaties, heftige situaties maar ook hele leuke situaties.
Heb bv ooit eens een bevalling gedaan op de parkeerplaats van de zwarte markt! :mrgreen: Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet.
Jane, als ik eerlijk ben, ben ik wel blij voor je dat je toch een curretage gekozen hebt. Ik heb zelf ervaring met het door je lijf laten afstoten bij een termijn als de jouwe en echt…ik heb het nog niet eerder neer durven zetten hier, dat was heel heftig…veel bloed, veel stolsels en dat allemaal zonder “professionele” begeleiding, terwijl het eigenlijk toch een bevalling is. Nee…als het mij nog eens overkomt, kies ik voor een curretage hoe eng ik dat ook vindt.
En ik weet dat het ook anders kan lopen, dat het echt wel wat minder heftig kan, maar ik ga het risico op nog zo’n ervaring niet meer nemen!
Wat de andere meiden ook al zeiden…vraag gewoon om een foto hoor! Ik heb ook een hele mooie foto van ons ukkie. Eentje waarop ik het gezichtje kan zien…en die vind ik heel bijzonder.
Paula, wat een bijzondere dingen maak jij toch mee in je werk! Geweldig! Al zou ik er bepaald niet geschikt voor zijn, want ik ben heel slecht in het mezelf afsluiten…Zou mijn werk dus altijd mee naar huis nemen.
Rhiannon…wat heb jij al een hoop voor je kiezen gehad. Vind je enorm stoer om daar zo “nonchalant” en vol humor over te kunnen praten.