ik denk dat als ik weer zwanger ben het verdriet anders wordt maar nog steeds denk ik aan mijn :**: en O wat doet het pijn
en wat kunnen mensen hard zijn en domme dingen zeggen
mijn lieve kleine kindje voor altijd :inlove: :kaars:
ik denk als ik straks zwanger ben of bevallen ben ik zou denken als het niet gebeurt was had ik DIT kindje nu niet gehad maar dat betekend niet dat ik ons kindje niet meer zou missen
Nee dat is idd zo, dat bedenk ik me ook wel eens. dit ukkie in mijn buik zou er nooit geweest zijn als Ninte* niet was overleden.
door dit grote verdriet raakten mijn 3 opvolgende miskramen wel wat op de achtergrond moet ik zeggen. alhoewel ik, toen ik er laatst met mijn oudste dochter over praatte wel ineens in tranen zat om mijn 1e miskraam na Ninte*.
Het verdriet zit er dus blijkbaar wel, maar ergens heel diep weggestopt…
Toen ik net mijn miskraam gehad had, praatte ik met mijn oma erover.
Zij is inmiddels 98 jaar (toen nog 97) maar ze wist nog alles van haar 2 miskramen
Het verdwijnt langzaam naar de achtergrond maar helemaal weg is het nooit.
Ik zal ons Frumke ook nooit vergeten :kaars:
Nee dat is ook zo, vergeten doe je het nooit. Je leert er op een gegeven moment wel mee omgaan. alleen zo heel af en toe wordt het weer even opgerakeld.
ik denk dat als ik weer zwanger ben het verdriet anders wordt maar nog steeds denk ik aan mijn :**: en O wat doet het pijn
en wat kunnen mensen hard zijn en domme dingen zeggen
mijn lieve kleine kindje voor altijd :inlove: :kaars:
ik denk als ik straks zwanger ben of bevallen ben ik zou denken als het niet gebeurt was had ik DIT kindje nu niet gehad maar dat betekend niet dat ik ons kindje niet meer zou missen
Ik ben nu dus ook zwanger maar inderdaad het kindje * dat er nooit heeft mogen zijn is zeker nog in mijn gedachten. Inderdaad extra nu de zwangerschap vordert. Maar sowiezo het blijft moeilijk ik bedoel mijn kindje had er al kunnen zijn. Het doet ook pijn en sommige mense hebben een bord voor de kop.
Wij hebben onze MA niet echt in de buitenwereld gegooid zeg maar dus een verwijzing op het kaartje doen we niet maar in gedachten zal ons frummeltje erbij horen. Ik be straks gewoon 3x zwanger geweest!!!
Het kindje dat er nooit heeft mogen zijn… het blijft voor altijd in mijn hart. Ik wilde eigenlijk op het geboortekaartje een verwijzing maken, maar hub vond dat net iets te ver gaan en het positief houden…
het gedichtje dat ik in gedachten had:
Een klein sterretje in de nacht
Heeft ons dit wonder gebracht
het heeft onze dromen waargemaakt
en onze harten diepgeraakt
Maar goed, hub wilde het liever iets anders doen en ben maar gezwicht… maar alsnog blijft dit kleine :: altijd in mijn gedachten. Mama is nu bij het kleine :: gelukkig dus hij/zij is niet alleen en … tja, als het geen :**: was geweest, had ik nu niet zwanger geweest… Heel vreemd dus inderdaad.
Probeer het maar positief te zien…
groetjes,
Louise
ik vind dat een hele mooie tekst en zal hem zeker in de groep gooien en het ligt er niet dik boven op ik zal van hub niet de naam erin mogen zetten we hebben het de naam gegeven omdat ik dat graag wilde maar dit gedichtje mag er denk wel op
Ik heb het al bij een paar van mijn andere topics neergezet maar ik wil het ook graag met jullie delen.
Ik ben weer zwanger.
Na de vroege mk ben ik niet meer ongesteld geworden en ja hoor, een positieve test. Gezien de miskraam in mei heb ik recht op een vroege echo en die heb ik gisteravond gehad. Volgens de kalender zou ik vandaag 7 weken moeten zijn. Maar we zagen geen hartactiviteit en de lengte van het vruchtje was ook kleiner, dat zat tussen de 5 1/2 en 6 weken in. Dat verschil is te groot. Nu bestaat de kans dat ik korter ben maar we moeten reëel blijven. Die kans is minimaal. Het ziet er eigenlijk naar uit dat het niet goed is. Over een week krijg ik weer een echo. Krijg ik voor die tijd bloedverlies of buikpijn dan kan ik gewoon bellen en maakt hij eerder een echo.
Ik had me er eigenlijk al op ingesteld, juist door de vorige ervaring. Soort van zelfbescherming zeg maar. Natuurlijk voelt het even heel erg k*t en verdrietig en heb ik er wat tranen om gelaten maar op dit moment ben ik vrij nuchter. Misschien komt die klap later nog, misschien ook wel niet.
Het had zo mooi kunnen wezen, 1 dag voor mijn “uitgerekende datum” een kloppend hartje maar het mocht niet zo wezen.
En nu dus onzekerheid en onwetendheid. Natuurlijk heb ik hoop op die paar procent dat ik misschien korter zwanger ben en we over een week wel een kloppend hartje zien.
Maar de kans is dus groter dat dat niet gebeurt.
Bloedverlies, kramp, buik- of rugpijn heb ik niet wel een iets zeurderig gevoel in mijn buik sinds gisteravond, ik denk dat dat komt door de inwendige echo.
marieke meid. blijf positief, je schrijft dat je na je vroege mk niet meer ongi bent geweest, dus het kan ook zijn dat je eisprong later is geweest he
hier was het na het hsg onderzoek van goh dan zou je wel 6/8 weken zwanger zijn, en toen bleek het maar 4 te zijn, ook meteen van of het is niet goed gegroeid en gaat mis of je bent korter zwanger. gelukkig blijkt nu dat het laatste het geval is :dance:
maar je hebt geen eerdere echo gehad toch deze zwangerschap?
dus eigenlijk ook geen vergelijkingsmatriaal
sorry ik wil je ook niet te veel hoop geven, maar wil je toch ook de andere kant laten zien…
hier draaien de duimpjes voor jullie overuren :thumbup: :thumbdown: :thumbup: :thumbup:
Ik hoop inderdaad dat je lichaam gewoon wat van slag was na de vmk en dat je gewoon wat later je ei had en dus korter zwanger bent dan je dacht… of kan dat niet? Heb je je ei gevoeld / al vroeg positief getest?
Zoals Marianne ook al zegt, zou het door de vmk van een maand eerder natuurlijk heel goed kunnen dat je wel korter zwanger bent en je volgende week WEL een kloppend hartje te zien krijgt. (en je eerste zwangerschapstest van deze zwangerschap was overigens ook lichter dan de zwangerschapstest van afgelopen maart en toen wist je wel precies wanneer je eisprong was geweest :-* )
Ik weet niet of je het je nog kan herinneren, maar ik weet bij M.artijn 100% zeker wanneer ik mijn eisprong heb gehad en van welke zending M.artijn is. Ondanks dat, ben ik toch 6 dagen terug gezet in zwangerschapsduur. Bij mijn termijn van 5w1d was er nog helemaal niets te zien op de echo, behalve dik baarmoederslijm en pas 3 dagen later was er een ieniemienie zwangerschapsringetje te zien. Volgens mij zou er normaliter bij 4w2d al een zwangerschapsringetje te zien moeten zijn. Als je dan ook nog eens de 6 dagen dat ik ben terug gezet eraf haalt, dan was er bij mij bij 4w5d dus pas iets te zien. En M.artijn is er dus echt gekomen.
Meis, ik weet dat het heel moeilijk is, maar geef de moed niet direct op. Er zijn legio voorbeelden waarbij het uiteindelijk wel goed kwam/ging. Ik bid heel hard dat dit voor jullie ook geldt.
Marianne, GEFELICITEERD MET JE ZWANGERSCHAP!!! (Had het al eerder gelezen, maar steeds verzuimd om je te feliciteren :oops: ) Voor jou wordt hier ook hard gebeden voor een goede zwangerschap. :-*
Ik wil de moed ook niet opgeven maar we moeten wel realistisch blijven.
Te veel hopen wil ik niet. Dat is denk ik toch zelfbescherming.
Ik heb geen eisprong gevoeld deze keer, normaal voel ik dat altijd wel dus ja het is mogelijk.
Wat wij gezien hebben was een garnaaltje zeg maar, een krom vruchtje met staartje, weet ook niet hoe ik het moet omschrijven :think:
Het was niet goed op te meten.
Ik ben wel al heel blij dat het niet buitenbaarmoederlijk is.
Dat zeurderige gevoel in mijn onderbuik wat ik kreeg na de echo en gisteren toch wel de hele dag heb gehad is weg. Stom maar ik zit elke keer te kijken of ik geen bloed verlies, heb gisteren zelfs de hele dag met een maandverbandje omgelopen :oops:
Ik zei voor de echo al dat ik me helemaal niet zwanger voelde, misschien toch een voorgevoel :think:
:-* )