hallo allemaal
victoria, gelukkig ben je met de 2 e ook snel zwanger geraakt. mag ik vragen waarom je clomid moet slikken en dan iui moet doen? alleen als je het niet vervelend vind hoor? en mag ik vragen met hoeveel mg clomid je bent zwanger geworden?
lieve dames tot snel dan maar. xxx jody en jeremiah*
De zaadkwaliteit van mijn partner is slecht :roll:
Ik heb 100mg geslikt en ik reageer er goed op :thumbup:
Marijke het geeft helemaal niet hoor als je niet op iedereen kan reageren het gaat erom dat je hier ff je ei kwijt kan dus, als je eens een keer lekker van je af wil schrijven voel je welkom hier.
Liefs Marielle :vlinder:
marijke je moet je niet schuldig gaan zitten voelen hoor…ik ben er ook soms een lange tijd niet en niemand die me er voor aankijkt…je moet doen wat voor jou het beste is en niet voor ons…kok is geen verplichting,maar soms kan je even je gal spuwen en kan je er weer ff tegen snap je me?
@marijke… ik heb niks toe te voegen aan de dames hier boven … en je mag gewoon langs komen waaiuh hoor…
Met hoeveel meiden willen we gaan meeten?
Anders weet ik niet of iedereen al gestemd heeft :think:
Ik geloof dat er nu 5 meiden hebben gestemd :thumbup:
Lief dat jullie zo reageren, maar als ik al die mailtjes zie dan weet ik gewoon niet waar ik moet reageren.
In elk geval bedank.
Groetjes Marijke mama van Roxanne*
Heb eigenlijk nog een vraagje aan Victoria want ik las dat De zaadkwaliteit van jou partner slecht is.
Maar is er ook een topic of iets waar hier speciaal over word gepraat.
Want een kennis/vrienden inmiddels die proberen ook zwanger te worden maar het zaad van hem is ook heel erg slecht en het zou fijn zijn als hun ook erover kunnen praten met lotgenoten, zoals ons.
Marijke je kunt altijd binnen vallen als je wilt, want het is niet altijd zo druk hoor 
En ik praat ook bij IUI, zitten allemaal meiden die in de MMM zit
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=1117593#1117593
die vrow waar ik geweest ben heeft geen website (heb het ff nagevraagd) Ze is de moeder van een vriendin van mijn beste vriendin, zo kom ik bij haar terecht.
Ik wist nieteens dat ik via haar op deze manier contact zou kunnen maken met Lara. Ik wist dat zij aura’s ‘repareert’, en mijn beste vriendin is ook weleens naar haar geweest toen ze het moeilijk had,en had er hele positieve ervaringen mee. Dus ik was ook volkomen verrast.
Nou vandaag eendrk dagje gehad met bezoek,maar wel erg gezellig. Voor het eten even snel wezen stemmen.
Wat ik me afvraag, hoe gaat het met jullie mannen>? en hoe gaan zij ermee om?
Rob heetf het er nog erg moeilijk mee ( natuurlijk) Maar het werken valt hem erg zwaar. Hij staat voor de klas ( middelbaar onderwijs) en dan kun je er niet half staan. Hij is bij de bedrijfsarts geweest en hij gaat nu naar een maatschappijk werker, hij kan de lol in zijn werk niet meer vinden en dat heeft invloed opd e rest van zijn leven, hij maakt zich erg druk. Ik vind het echt heel moeilijk om hem zo te zien
Ik wilde even reageren over de vraag van hoe je man er mee omgaat. Joost heeft heel lang thuis gezeten. Hij had geen zin meer in zn baan en ze deden bij dat bedrijf heel moeilijk. Zij vonden na 3 weken al wel weer tijd dat hij ging werken. Het is geen gebroken been en zelfs daar zit je langer van thuis.
Omdat ik met mn voet zat en veel hulp nodig had (kon mezelf niet eens douchen en aankleden), is Joost na 5 maanden op 16 Oktober gaan werken bij een nieuwe baas. Hij heeft t er daar erg naar zn zin. Hij had ook niet veel eerder moeten gaan werken, want was daar echt nog niet klaar voor.
Joost is absoluut geen prater en een ongelooflijke binnenvetter. Ik kan mezelf heel goed uitdrukken in woorden over mn gevoelens en heb jullie natuurlijk wat mij erg goed doet.
Joost heeft eigenlijk niemand om mee te praten die t zelfde heeft meegemaakt en ik denk ook dat mannen niet zo goed over gevoel kunnen praten. Daarom heb ik ook de hulp in geschakeld van een psycholoog die ons als koppel kan helpen. Ik kan dat zeker aanbevelen, omdat zij onafhankelijk zijn en ons iig goed helpen.
Vandaag bij de bedrijfsarts geweest en ben er tot 3 jan vanaf. Dan hebben we telcontact en tot die tijd kan hij niets voor me betekenen.
Liefs Viola
Marloes: gefeliciteerd met Lasse. Wat een mooie naam voor zo’n mooi manneke!
Jody: Ryan is geboren met een erfelijke spierziekte (SMA1) waardoor hij met twee maanden aan een longontsteking en het RS-virus is overleden. Ook zijn verhaal staat bij vlinderverhalen. Omdat de spierziekte erfelijk is, heeft deze zwangerschap 25% kans hierop. We krijgen daarom een vlokkentest om het uit te zoeken.
@linda… op de vraag hoe mijn man er mee omgaat … ik moet zeggen hij heeft er nog steeds erg moeilijk mee maar goed dat zal iedereen wel hebben dnek ik … hij is zelf ook weer na 4 weken aan het werk gegaan omdat hij al inmiddels 3 maand thuis liep omdat ik dus in het zh kwam te liggen enzo… en hij is dus absoluut geen persoon om dus dan maar thuis te zitten… kon ook aan hem merken op het laatst dat hij zich echt ging vervelen … en zijn werk is ook zijn hobby klinkt misschien raar maar hij voelt zich daar heel prettig bij … ook al heeft hij het tijdens zijn werk ook wel moeilijk… hij is vrachtwagenchauffeur dus heel veel alleen … stof en tijd genoeg om over van alles na te denken… als hij het echt ff nie meer ziet zitten dan zet hij de wagen aan de kant en belt hij iemand het zij mij,zijn moeder, zijn ene broertje of een vriend/collega… maar wat er onderweg echt in zijn koppie rondgaat weet ik dus ook nie… thuis hebben we het wel heel vaak over ons sterruhmeisje dus dat zit wel goed …
wat ik wel heel naar en irri vond is dat de planner hem al in de 2e week dat ie weer wat was begonnuh met werk (hij was dus voor paar uurtjes per dag begonnuh)… hem al weer inplande voor naar duitsland te gaan en dus ook 1 of 2 nachten van huis was … en daar was ik het dus nie mee eens dus heb der een stokje voor gestoken en het werd me door de planner niet te dank afgenomen… want nu had ik zijn hele planning in de war geschopt… nou jammer dan als je geen andere rit heb dan is ie morgen gewoon thuis… heb zo de hoorn neer gehangen…
nu is hij inmiddels al wel weer aardig wat weekjes in zijn oude ritme dus gemiddeld 2 tot 3 nachten per week van huis… morgen moet hij ook weer naar duitsland allleen op de 1 of andere manier heb ik er nu dus wel moeilijk mee dat hij dus morgen weer een nacht weg is…
veel liefs miranda :vlinder:
ik vind het erg dat de mannen altijd het duupje zijn van de situatie,
vinden jullie dat ook niet?
mijn man moest na een week al weer starten, ik viel achterover toen ik het hoorde. Niks aan te doen dan maar en starten!!
Onlangs heeft hij twee weken thuis gezeten met depressie, is ook niet moeilijk he, dacht ik. de 1 en 2 november kwamen eraan, de 3 november moest ik normaal gaan bevallen en de 4 november was het herdenkingsmis voor senne*. Kan goed geloven dat het hem teveel werd, heeft hij ook geen tijd voor gehad na de dood van senne*.
Vind dit wel jammer hoor, niet te denken dat ik mezelf dan recht moet houden en hem steunen en zo, terwijl dat ook zo moeilijk is voor mij.
ben wel blij dat ik erin geslaagd ben hem erbovenop te helpen, hoe moeilijk het ook was voor me, ik durfde niet bij hem wenen zelfs. en weet ook niet echt waarom, mijn man is nogal stil van aard, hij praat er wel over maar niet uit zijn diepste van senne*.
het is net zoals je zegt he, wij kunnen hier terecht maar de mannen?!?
alhoewel ik dit forum wel met hem deel hoor!! eerst was hij er niet echt voor, maar nu vind hij er ook iets aan, vind ik wel leuk daartegenover.
Komt hij dan thuis van zijn werk en vraagt me dan hoe het is met jullie en zo! 
verder niet zo veel te vertellen, is drukke dag geweest vandaag, en heb reeds een paar uurtjes pijn in mijn onderbuik! begin me al weer zorgen te maken :? hopelijk goed nieuws volgende week!!! 
groetjes lynn mama van senne*
Linda: Ik vond het heel moeilijk om Sander zo verdrietig te zien.
Maar hij kan er goed over praten en het gaat hem allemaal beter af dan mij. We hebben er in het begin zelfs ruzie over gehad omdat ik het idee had dat hij het niet erg vond allemaal (is natuurlijk niet zo maar hij gaat er gewoon anders mee om) Hij heeft drie weken thuis gezeten en is hierna weer fulltime gaan werken. Het geeft hem afleiding en hij kan het goed vinden met zijn collega’s en praten over wat hem dwars zit.
Ik ben eigenlijk meer degene die het soms behoorlijk somber inziet.
Als ik ook werk zou hebben, zou ik nog lang niet kunnen werken.
Want ook al type ik hier “vrolijk” mee en geef ik zo afentoe aan dat ik me behoorlijk rot voel…echt geweldig gaat het nog niet met mij.
Dit forum geeft me wel afleiding en steun. En zorgt ervoor dat ik wel over mijn gevoelens blijf praten.
Ik ben echt een denker en perfectionistisch en maak het mezelf afentoe behoorlijk moeilijk. Sander daarentegen is heel luchtig en zeer positief ingesteld. Ik denk weleens…oh kon ik maar zo zijn!!!
Liefs Chantal :vlinder: :vlinder:
Hier is mijn partner een tijdje thuis geweest, ik geloof 6 weken.
Hij is daarna gelijdelijk weer aan het werk gegaan, zijn collega’s steunen hem wel en dat is natuurlijk heel fijn.
Mijn vriend en ik kunnen er goed over praten, maar ik moet er wel over beginnen.
Hij wil mij geen verdriet doen, dus laat hij het aan mij over.
@tallie wrote:
Want ook al type ik hier “vrolijk” mee en geef ik zo afentoe aan dat ik me behoorlijk rot voel…echt geweldig gaat het nog niet met mij.
hihi.. kunnuh mijn woorden zijn hihi
liefs miranda :vlinder:
Ff hoor, Marloes gefeliciteerd met je prachtige mannetje en wat een mooie naam :inlove: :inlove: :inlove:
Ik was steeds zo benieuwd hoe het ging. Hoop dat er gauw een verhaal komt bij de kraamtijd??? Eerst maar lekker genieten en beter worden hoor :-* :-* :-*
mijn man kan ik nog steeds niet zo goed peilen hoe hij er mee om gaat.het heeft hem goed verandert dat is een feit,maar dat heeft het mij net zo goed natuurlijk.je bent niet meer de onbezorgde persoon die je voor de zwangerschap was.mijn man is ook een enorme binnenvetter helaas en heel soms praat hij mee als ik het over thomas heb en zie ik dat hij het er moeilijk mee heeft(rooie oogjes) en dan klapt hij weer dicht . :? mischien is het een idee om die meeting samen met de mannen erbij te houden? dan kunnen de mannen ook eens samen praten over hoe hun het ervaren hebben en hoe ze er mee om gaan want voor hun is het net zo moeilijk als voor ons…
ik vind hem erg verandert…hij is nerveus en ontzettend onzeker geworden.terwijl hij wel de meest zelfverzekerde man was die ik kende…ik hou zielsveel van hem,maar heb wel het idee dat de relatie een deukje heeft opgelopen hoor,maar met de tijd zal dat weer beter gaan worden.(hoop ik)
Goeiemorgen dames,
Zooo, ik zit heerlijk met mijn tweede bak koffie voor de pc! :mrgreen:
Diana: Het zou idd voor de mannen misschien heel prettig zijn om ook bij de meeting te zijn. Maar ik denk dat de drempel hoog ligt om zomaar tegen een “vreemde” je verhaal te doen. Wel gewoon een kletspraatje, maar om over je gevoelens te praten is dan denk alweer wat moeilijker.
Wij kletsen hier al dagelijks met elkaar, dus we kennen elkaar al een klein beetje, toch? We kennen elkaars verhaal enzo.
Maar ik zal vanavond eens vragen wat Sander ervan vind.
Liefs Chantal :vlinder: :vlinder:
vragen kan geen kwaad toch? en het hoeft toch ook geen complete therapiesessie te worden? gewoon eens bij elkaar zijn en wetende dat je allemaal het zelfde hebt meegemaakt kan al genoeg zijn mischien…
trouwens…
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=1119936#1119936