Hier ook van te voren met de gyn besproken dat hij er alles aan zou doen om mij gerust te stellen.
Dus als ik 1x per week wilde langs komen, geen probleem.
Wilde ik elke keer een echo, geen probleem.
Ik ben met 38 weken ingeleidt, vond dat wel zwaar moet ik zeggen, maar ik was zo bang en wilde zo graag bevallen :shifty:
Oh en werk. Ik ben nog 100% in loondienst, maar op non-actief gezet.
Ben op het moment via een reintergratie bureau op zoek naar een andere baan 
En ik heb in de tussentijd een webwinkel opgezet, 2e hands en nieuwe baby/kinderkleding en dat loopt erg goed 8) moet ik zeggen :thumbup:
Oh eten is klaar en ik ga zo sporten 8)
even een kort berichtje probeer later op de vele berichtjes van vandaag te reageren…
gesprek bij de gyn verliep heel goed…we hebben groen licht!!! :mrgreen: wel even de 1e ongi afwachten en dan mogen we weer zwanger worden…zijn zo blij!!! :lol:
we hebben wel een halfuur binnen gezeten bij haar, ze is heel lief en snapt heel goed wat we doormaken en wat t ook psychisch met ons doet
Maar verder overheerst de opluchting…wat er met Manon* is gebeurd was helaas ‘domme pech’ 
om dit te voorkomen is haast niks tegen te doen…
ja de hoge dosis foliumzuur maar daar ben ik inmiddels mee gestart.
De andere uitslagen van de navelstreng- en huidbiopt duren maarliefst een paar maanden!!!
fijne avond allemaal
liefs Anne
Goede avond,
Het is een hele tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen. Het gaat allemaal prima hier. De kleine meid in mijn buik zal tussen nu en een week geboren worden. Ik word met 38 wk ingeleid en dan is Ian* zijn zusje er eindelijk!
Het zijn spannende maanden geweest, vooral vanaf de wk dat we met Ian* zo voor zijn leven gevochten hebben en moesten bevallen van een overleden kindje. We zijn heel blij dat we nu zo ver zijn met een heerlijk actief kindje.
Iedereen gefeliciteerd die inmiddels bevallen is van een gezond brusje van de engeltjes.
Alle zwangere succes met de zwangerschap; ik vond het mentaal zwaarder dan ik vooraf had verwacht maar we zijn er toch goed doorheen gekomen. Dat lukt jullie ook!
Alle anderen; mogen jullie toekomst plannen uitkomen en er weer iets postiefs in jullie leven komen.
Vlindermama, spannend nog maar een paar dagen eigenlijk en dan is het zover :dance: Heel veel succes, we denken hier aan je :thumbup: :thumbup:
Anne, Super bericht bij de gyn vandaag :thumbup:
Miranda, jij ook, alleen dan superbericht bij de kinderarts :thumbup:
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Ik heb een nieuw deeltje geopend in het showforum. De collage ben ik nog niet 100% tevreden over, maar is wel aangepast met de foto’s van Liv* en Senne*
Spammen dus maar weer :lol: (foto’s dan natuurlijk, niet mij)
:-* Liefs, Evelien :-*
hijs mooi hoor evelien…
heb ook gelijk maar ff met Daylian en Evert gespamt weer hihi
liefss :vlinder:
Ben net toch even gaan speuren op het internet naar de oorzaak van het overlijden van Liv.
Weet dat ik er niks mee opschiet, ik krijg haar er niet mee terug, maar las net dat ik toch in de “risicogroep” viel voor wat er nu gebeurd is…
Ze hadden dit al eerder kunnen constateren, als ze een “doppler-color-echo-apparaat” hadden gehad of me iig hadden doorverwezen naar een ander ziekenhuis die dit apparaat wel hadden gehad.
Het is bekend dat er een “velamenteuze insertie” van de navelstreng kan ontstaan (als dan niet in combinatie met een “vasa previa”, da’s nog niet bekend…))bij een (weggetrokken) voorliggende placenta en dan nog in combinatie met een curretage in het verleden…
Ben er even zuur van.
Ik heb juist deze zwangerschap meerdere echo’s gehad, ook vanwege een enigzins voorliggende placenta, die overigens al weer snel weg is getrokken, dat gaf me juist rust, zo van; dan hadden ze dan wat moeten zien…
En ik begreep dat je het ook niet op een reguliere echo zou kunnen zien, maar als je dan leest dat je na een curretage nog eens extra risico zou lopen, waarom is er toen geen lampje gaan branden???
jolanda… :hug: … wat erg is dat dan als je het dan zo te lezen krijgt op het net dat ze der ws al wel eerder achter hadden kunnen komen … en idd je heb zo veel echo’s gehad…
ik stuur je een pb ff, met een klein verhaaltje…
liefss :vlinder:
Goeiemorgen
Zo Jolanda dat is wrang he meis, Luna :vlinder: haar navelstreng was ook bijna door zo poreus was die. Maar de gyn blijft erbij dit is niet de oorzaak geweest, ook had ze weinig vruchtwater dit wisten ze maar deden niks kan er nu nog wel kwaad om worden maar het geeft je niks allemaal niks. En die angst blijft ook met een volgende zwangerschap, ik had om de week een uitgebreide echo maar dan nog kan er iets fout gaan. Het is soms gewoon zo keihard en oneerlijk.
Hier nooit geen oorzaak gevonden, of beter ze weten het eigenlijk gewoon niet
Heb het mij heel lang zelf kwalijk genomen, mijn lichaam heeft mij in de steek gelaten
Jolanda :hug:
Hier ook geen duidelijke oorzaak gevonden en dan wordt t standaard wiegendood
Ik ben toen Loek net overleden was ook als n idioot gaan zoeken op internet om n oorzaak te
vinden zodat ik iemand dan toch de schuld kon geven, want er moest toch iemand schuld hebben, maar
helaas, wat ik eigelijk al wist, heb ik niets kunnen vinden en had er uiteraard niemand schuld
@victoria wrote:
Hier nooit geen oorzaak gevonden, of beter ze weten het eigenlijk gewoon niet
Heb het mij heel lang zelf kwalijk genomen, mijn lichaam heeft mij in de steek gelaten
precies hetzelfde hier.
Lara heeft nig geleefd dus ze hebben optimaal de kans gehad om alles te onderzoeken, maar ze was kern gezond
Mijn lijf heeft het dus ergens laten af weten.
Ik had bij de zwangerschap van Finn die laatste weken ook echt geen vertrouwen in mijn lichaam
Jolanda, Hoe cru het ook klinkt, er was toen geen reden om die doppler test te doen, dus is het niet gedaan.
Bij mijn zwangerschap met Tejo heb ik wel een paar keer die doppler test gedaan. Meer om mij gerust te stellen, al vond ik het op dat moment eigenlijk niet eens meer zo nodig. Ik voelde Tejo goed, en omdat het idd maar een moment opname is, leek het mij eigenlijk maar onnodig.
Overigens kreeg ik de doppler test omdat er was gebleken uit het onderzoek (naast dat de navelstreng superstrak 2 x om zijn nekkie zat en dus zichzelf had afgekneld) dat de placenta percentueel teveel infarctjes had. Met de doppler test konden ze de doorstroming meten en daaraan zien of de placenta nog wel goed functioneerde.
Ook al wist ik dat dit niet de oorzaak geweest zal zijn, het feit dat er in elk geval iets extra’s gecontroleerd kon worden vond ik wel fijn.
De verloskundige zei bij de nacontrole dat ook deze test zij hadden kunnen doen. Dit wordt namelijk gewoon met het echo apparaat gedaan
Verder heb ik uiteraard ook naar een boosdoener gezocht. Helaas was die er bij mij ook niet. De vrijdag voor de bevalling (woensdags) was ik nog bij de verloskundige en die heeft heel toevallig (zonder reden eigenlijk) nog een echo gedaan. Daarop was te zien dat alles nog goed was.
Ikzelf heb niets gemerkt de dag ervoor, behalve dat Jelte* mij vreselijk in de weg zat (achteraf heel verklaarbaar). Alleen zat hij mij wel vaker in de weg.
En moet ik dan Jelte* zelf de schuld geven? Dat kan ik natuurlijk ook niet. Echter hij is wel degene die per ongeluk een draai teveel heeft gemaakt waardoor de navelstreng zo strak kwam te zitten.
Of toch mijn lichaam? Waarom was de navelstreng niet gewoon een stuk langer?
Nee, ik ben blij dat ik niemand de schuld kan geven. Niemand heeft dit zien aankomen en het kon daarom ook gewoon niet voorkomen worden.
Net als bij mij kun je gewoon vragen om die doppler test. Het is heel simpel een metinkje met het echoapparaat. Pas aan het einde van de zwangerschap (vanaf 24-28 weken geloof ik ) had het pas zin.
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
@Linda_ wrote:
@victoria wrote:Hier nooit geen oorzaak gevonden, of beter ze weten het eigenlijk gewoon niet
Heb het mij heel lang zelf kwalijk genomen, mijn lichaam heeft mij in de steek gelaten
precies hetzelfde hier.
Lara heeft nig geleefd dus ze hebben optimaal de kans gehad om alles te onderzoeken, maar ze was kern gezond
Mijn lijf heeft het dus ergens laten af weten.
Ik had bij de zwangerschap van Finn die laatste weken ook echt geen vertrouwen in mijn lichaam
Maar ik geloof dus niet dat Vera* niets mankeerde.
Dat kan toch niet, een kind sterft toch niet zomaar.
Ze weten het gewoon niet, dus ze hebben niet meer kennis … ik weiger het te geloven
Alles in het leven heeft een reden, en dit zou idd ook een reden moeten hebben. En de dood van onze kindjes het heeft zeker niet aan ons gelegen. Wij hebben negen maanden sommige korter alle liefde aan ze gegeven die we in ons hadden.
Het is gewoon oneerlijk en hard. Maar toch gaan we door, door met leven iets wat ik nooit had verwacht.
Dikke knuffel voor jullie allemaal :hug:
@victoria wrote:
@Linda_ wrote:@victoria wrote:Hier nooit geen oorzaak gevonden, of beter ze weten het eigenlijk gewoon niet
Heb het mij heel lang zelf kwalijk genomen, mijn lichaam heeft mij in de steek gelaten
precies hetzelfde hier.
Lara heeft nig geleefd dus ze hebben optimaal de kans gehad om alles te onderzoeken, maar ze was kern gezond
Mijn lijf heeft het dus ergens laten af weten.
Ik had bij de zwangerschap van Finn die laatste weken ook echt geen vertrouwen in mijn lichaam
Maar ik geloof dus niet dat Vera* niets mankeerde.
Dat kan toch niet, een kind sterft toch niet zomaar.
Ze weten het gewoon niet, dus ze hebben niet meer kennis … ik weiger het te geloven
Lara is overleden aan de gevolgen van het zuurstof tekort dat ze de laatste minuten in mijn buik heeft gehad. Dus de directe doodso0orzaak is bekend. Maar waarom ze zuurstoftekort had blijft een raadsel.
Pfftt…als ik zo jullie verhalen lees wat ben ik dan blij dat wij een precieze oorzaak hebben van het overlijden van Ryan. Hij heeft een longontsteking gehad in combinatie met het RS virus. Tel dit bovenop zijn fysieke zwakte door zijn spierziekte en het is teveel. Die spierziekte is ook de reden dat we de zwangerschap van Sterre hebben afgebroken, als ze geboren zou zijn zou ze niet ouder dan een jaar geworden zijn.
Het lijkt me zo frustrerend niet te weten waarom iets is gebeurd, iets waar je zelf niks over te vertellen hebt, waar je zelf niks aan kan veranderen.
jullie hadden ook niks tastbaars over daar jullie geen reden hadden gekregen maar wij wel van Senne* en dat lijkt me voor jullie ook zo superfrustrerend en moeilijk, als ik zo al de verhalen nog es lees, krijg ik weer rillingen ervan.
dames hier een superslechte nacht achter de rug hoor, pfff ben deze nacht wakker geworden door een hitte en voelde me enorm misselijk, dan maar naar beneden geweest maar net aan het wc aangekomen lag alles eruit :sick: , was ineens mega misselijk en voelde me slecht tot en met, bovenop buikloop. was direct bang voor ons meisje want van alle :sick: zat ik met een enorme harde buik, gelukkig nadat alles eruit was was ik al een heel ander mens, maar die ellendigheid bleef hangen. heb dan ook niet veel meer geslapen maar voel me nu stukken beter zodat alles eruit is. ga direct nog wat bankhangen want de 
zit nog in me.
tot later dames…
groetjes lynn mama van senne* en ???
Oh bah Lynn hopelijk voel je je nu een stuk lekkerder.
lynn; beterschap :hug:
Kan me zo voorstellen dat je de zenuwen krijgt van die harde buiken…
Was bij Isa ook flink ziek rond 20 weken, had toen harde buiken van het :sick: .
Hier weer wat rustiger…
Tja, op zich hebben we natuurlijk een overduidelijke oorzaak en je kan gewoon niemand de schuld geven.
Het lijk me nog zuurder als er geen oorzaak is gevonden.
De gyn die de controles heeft gedaan wenst je dit ook niet toe.
Hij heeft zelfs een echo extra gedaan.
Straks bij het nagesprek gewoon hele goede afspraken maken.
(en mocht het ervan komen dan ga ik de volgende keer gewoon in de hal van het ziekenhuis wonen of zo :mrgreen: ).
En ik denk dat die site van de vasa previa stichting gewoon heel zwart-wit daar in is.
Als ik op de site van diabetes kijk en ik vul een testje in, dan zou ik ook zwaar diabeet zijn volgens hun, omdat ik teveel zoete rommel naar binnen werk :oops: .
Mijn haar valt al uit, ben gewoon giga snel aan het ontzwangeren.
Hebben degene met meerdere kinderen dat ook zo ervaren, dat je na een “gewone” geboorte minder snel ontzwangerd, dan na de geboorte van je overleden kindje??
Heel apart de natuur.