Wie helpt jou op dit moment Buikje? Want het gaat echt niet goed en hier kom je alleen echt niet uit. Maak me zorgen over je :hug: :hug:
jaq: de huisarts probeert me zo goed mogelijk te helpen, ik ga ook nog naar een psycholoog maar daar voel ik me niet echt geholpen.
Nu heeft de huisarts vrijdag “voorgesteld” (lees ze heeft gewoon een afspraak gemaakt) om naar een psychiater te gaan, die weet ook iets meer over antidepressiva en zo he.
die angst of paniekaanvallen die vind ik echt erg, dan begin ik helemaal te trillen zonder dat ik het zelf weet of kan tegen houden. Heb het vrijdag ook op het werk voorgehad, toen :oops: schaamde ik me gewoon dood.
Het gaat me echt niet meer, waarom of waardoor dat weet ik zelfs niet meer, maar ieder moment van de dag sta ik op huilen. Huilen wanneer ik moet gaan werken, wanneer ik noa en hubbie achter moet laten, wanneer ik terug moet gaan slapen, wanneer…
Voel me gewoon zo onbegrepen door iedereen, iedereen in mijn omgeving probeert er zo een kaartje op te hangen van het komt daar wel door of hierdoor. Als ik me (weeral) eens een dag slecht voel, tja da moet je je goed voordoen op het werk, bij je schoonouders bij familie enz
Voor alle mama’s die het vreselijk moeilijk hebben een hele dikke :hug:
Ik vind het ontzettend goed dat dit een plek is waar jullie ( en ik) elkaar kunnen vinden
Ik wens alle mama’s een rustige en tevreden toekomst toe, ook al lijkt die soms zo ongelofelijk ver bij het "haalbare’ vandaan
Kus!
Hoop dta het je iets oplevert om naar de psychiater te gaan. Wat ontzettend vervelend hoe je je voelt joh :-* Die paniekaanvallen vond ik ook het ergst. Heb ze al heel lang niet meer, maar ik kan me het gevoel nog zo voor de geest halen. Afschuwelijk. Toen ik aan de medicijnen was (seroquel) was ik gelukkig vrij snel van die paniek af. Ik hoop het nooit weer mee te maken, maar ik weet goed hoe je je voelt :hug: :hug: :hug: :hug:
Buikje, maak me echt zorgen om jou :hug: . Gelukkig dat die HA je naar de psychiater stuurt. Ik hoop echt dat die je wel kan helpen, bijvoorbeeld met de goede medicijnen. Als de psycholoog niet helpt, vraag dan gerust om een andere. Vaak gaat het in zo’n therapie voor minstens de helft om de klik tussen de psycholoog en de ‘patient’; als die niet goed is,schiet je er werinig mee op. Een andere psych, bij wie je je prettiger voelt, kan je dan veel beter helpen.
Ff dit topic weer ophalen hoor :mrgreen: Hoe gaat het met iedereen? Ben je al naar de psych geweest Buikje?
Ik ben vorige week vrijdag en vandaag naar de psycholoog geweest voor de onderzoeken. Men… die onderzoeken zijn zwaar :shock: Veel nadenken over je zelf is gewoon echt zwaar.
Maar gelukkig heeft de psychologe gezien wat er gebeurd als men aan mijn gevoelens komt. We hadden het over een bepaalde vraag in het formulier. En bam! ineens woedend was ik :oops:
Het is nu iig voor mij duidelijk wat er gebeurd. Ik “voel” heel veel. Ook dingen die ik in princiepe niet kan weten. Ik voel het gewoon en ik voel dat ik het weet. Ja klinkt misschien heel erg vaag, ik weet het. En je hoeft het ook niet te geloven. Dat is ieder voor zich.
Ze vroeg ook waarom ik mensen wil laten weten wat ik voel en ook dat ze mijn gevoel vertrouwen. En toen kwam het eruit. Ik heb nog liever dat ik op de een of andere manier gekwetst word dan de personen van wie ik houd. Ik probeer dus mensen te beschermen tegen dingen die hun pijn doen, waarvan zij nog niet weten dat het gaat gebeuren.
Juist omdat de mensen mij niet geloven, word ik diep ongelukkig, want het enige wat ik wil is dat ze geen pijn hebben/krijgen. Ik wil dus alleen maar ten koste van mijzelf mensen beschermen. En omdat de mensen mij niet geloven heb ik de sterke neiging naar de andere kant om te slaan. Dus stoot ik mensen af, inclusief Lana.
Nou ja, zal voor de meeste mensen wel een vaag verhaal zijn, maar goed, geloof wat je zelf wilt geloven.
Volgende week dinsdag moet ik weer verder met het onderzoek en dan duurt het nog zeker een maand voordat ze het rapport heeft opgesteld. Dan mag ik nog een keer terug komen voor een rapportage-gesprek en dan ergens begin januari begint de echte behandeling. Zolang moet ik het nog uit zien te houden met de kalmeringstabletten om de woede die vrij komt als ik niet serieus genomen wordt te onderdrukken.
Debbie, ik snap wel wat je beschrijft dat er gebeurt.
Maar ook niet helemaal. Want wat voor dingen voel je dan dat er gebeuren zullen? Kun je eens een voorbeeld geven? Bijvoorbeeld iets dat over je man gaat, of iets dat over Lana gaat? Zijn het dan een soort voorspellingen / voorgevoel, of denk jij gewoon verder vooruit dan andere mensen, of is het een soort ‘doemdenken’?
Fijn dat de psych je goed begreep :thumbup: .
Lena, ik denk dat ik het beste kan omschrijven met voorspellingen/voorgevoel, maar dan zo sterk dat ik weet dat het op dat moment gebeurt of gaat gebeuren.
Ja heel wazig ik weet het :oops:
Nee hoor, da’s niet zo wazig 
.
En komen die voorgevoelens dan ook uit? Ik ben heel benieuwd naar een voorbeeld. Kun je dat, een voorbeeld geven van een voorgevoel dat je had over Lana en hoe dat tussen jullie in kwam te staan?
Ik wist bij Lana al op het moment dat ik bevrucht raakte, dat ik zwanger was. Ook wist ik dat zij een meisje was.
Nou, dan hebben we nog het verhaal met mijn man.
Ik weet ook vaak wanneer wie belt.
Als er iets leuks/slecht gebeurd met mijn moeder, broertje en zusje, dan “weet” ik dat.
Nog een voorbeeld, een vriend van mij die had ik al een hele lange tijd niet meer gesproken, totdat ik ineens het gevoel kreeg dat ik hem moest bellen omdat er iets aan de hand was. Maar wat deed ik, ik belde het ziekenhuis op ipv hem. Gewoon omdat ik wist dat hij in het ziekenhuis was. Toen ik belde kreeg ik te horen dat hij 2 uur daavoor ontslagen was uit het ziekenhuis. Heb hem gelijk thuis opgebeld. Hij bleek dus een ongeluk op zijn werk te hebben gehad.
Mijn moeder wist op het moment dat haar broer een aanrijding had (met zijn motor tegen een vrachtwagen, is nu niet echt een slimme actie :roll: ). Ze zei tegen ons, we moeten NU naar huis, want … heeft een ongeluk gehad.
Ook heb ik regelmatig meegemaakt dat ik alle cijfers van de lotto goed had. Dan sta ik in de keuken en weet dan precies welke cijfers er gaan vallen. Dan zul je wel denken, waarom doe je dan niet mee aan de lotto, nou dat komt omdat ik het maar kort van te voren “voel” wat er gaat gebeuren.
Ook als mensen innerlijk verdrietig zijn dan voel ik dat.
Maar dat klinkt helemaal niet als iets naars. Sorry hoor, ik bedoel het niet rot :-* . Maar op welke manier komt jouw voorgevoel dan tussen jou en Lana in. Dat je al wist dat je zwanger was en dat zij een meisje was, hoe beïnvloedt dat jouw relatie met haar?
He allemaal,
Even weten hoor hoe het met iedereen gaat :-* :-* :-*
In een woord:
Slecht
Wil het er verder niet over hebben, sorry :oops:
Debbie : sterkte meid :hug: :-* en we missen je op onze topic :hug: :-*
debbie, sterkte meissie, hoop dat je er ergens anders wel over praten kunt :-* .
debbie veel sterkte, probeer jezelf recht te houden.
HIer is het ook veel veel minder goed, mja het zal we beteren he
Sorry dames, ik schrijf hier niet zoveel meer op omdat er hier bekenden komen lezen.
Ja dat is ook zo Buikje, wat enorm vervelend :evil: en stom van wie het ook is.
Ik was al bang dta het niet zo goed met jullie ging. Heel veel :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
debbie en buikje :hug:
Hier gaat het beter mijn nieuwe medicijnen slaan goed aan gelukkig. De bijwerkingen zijn bijna helemaal weg kan me alleen heel moeilijk concentreren dus auto rijden wil totaal niet meer. Maar dat maakt niks uit voel me weer beter heb af en toe wel terug vallen omdat ik het minimum slik maar die kan ik redelijk onder controle houden dus ik ga absoluut niet ophogen anders zit ik weer onder de medicijnen en dan ben ik mezelf niet meer. Van Yeline kan ik nog weinig genieten vind het nog wel moeilijk maar dat moet groeien maar ben allang blij dat ik aan de antidepresivia zit want dat maakt mijn leven een stuk gemakkelijker.
Hey meiden ik heb hier de afgelopen dagen gelezen.
Ik wil jullie allemaal even een :hug: geven.
JULLIE ZIJN KANJERS HOOR :thumbup: :-*