nog 3 weekjes geduld en 2 dagen :dance:
jeetje meiden wat een posts weer. heb het erg druk gehad zo nog voor mijn verlof…
Het kamertje is nu bijna af, de was is gedaan. Nu alleen nog wat dingen inruimen enzo.
Gelukkig nog maar 6 dagen werken en dan verlof. De eerste dag komen ze al meteen van de thuiszorg, ben benieuwd 
Aftellen Roos! :mrgreen: :thumbup:
Debbert, haaaai! Jeetje, voor jou is het einde echt in zicht aan t komen joh! Hihi, en ik ben ook al aan het aftellen - hoef nog maar 24 dagen te werken (6 weken van 4 dagen). Gaat snel he?
Vanmiddag ben ik door de planning van de babywinkel gebeld: de meubeltjes worden over 3 weekjes bij ons afgeleverd en gemonteerd. Kan ik mooi nog even de tijd gebruiken om het kamertje spik en span te maken en alvast een beetje te kijken naar leuke lampjes enzo.
Morgen lekker vrij, ga dan even bellen naar het kdv om te vragen wanneer ik de offerte en bevestiging krijg van de opvang en ik ga ons aanmelden voor de infobijeenkomst in het ziekenhuis op 10 november. Dan is er een speciale bijeenkomst voor aanstaande ouders en krijgen we een rondleiding over de gynaecologie-afdeling, couveuses en verloskamers en wordt er duidelijk uitgelegd - als het goed is - wat we kunnen verwachten als we op het punt staan te bevallen. En morgenavond weer lekker naar yoga.
Veel plezier dames met de voorbereidingen.
Ik denk dat ik niet meer zoveel aanwezig zal zijn. Het kinderen krijgen hebben wij helemaal los gelaten en ik heb eerlijk gezegd ook niet de behoefte meer ermee bezig te zijn.
Ik kom nu en dan zeker nog eens langs, om te kijken hoe het gaat met de zwangere en of er al dames bevallen zijn.
Vlieg, :hug: Ik denk dat ik je wel begrijp, maar toch een moeilijke keuze en ik wens je er veel sterkte mee. Richt je lekker op je nieuwe hondenkindjes meid en wie weet in de toekomst… 
En het blijft natuurlijk heel gezellig als je af en toe even komt kijken hoe het met ons is en ons een korte update geeft over hoe het jou vergaat.
Een hele dikke knuffel! :-*
jee vlieg ik schrik best van je berichtje wist wel dat je afstand wou nemen maar helemaal definitief al los gelaten? er zijn vast veel gesprekken vooraf aan ggeaan en het zal voor jou de goede oplossing zijn denk ik wens je heel veel succes met alles toe :-*
@vliegje… meis. Respect voor je keuze… Klinkt erg definitief…Toch zal het moeilijk zijn… Hoop dat jullie heel gelukkig worden met jullie nieuwe schatjes, en wie weet in de toekomst …! Zullen je missen!! :hug: :hug:
x loes
Thanks dames. Eerlijk gezegd is er een paar weken geleden al een ‘last’ van mijn schouders gevallen. Toen mijn man en ik besloten om aan onszelf te werken en het kinderen krijgen even te laten voor wat het is.
Tussen mij en mijn man gaat het heel goed weer! We genieten van de hondjes en het vergt veel tijd, wat we heerlijk vinden.
We maken tijd voor elkaar, hebben afspraken gemaakt en daar proberen we ons aan te houden
Ik zit niet aan de pil, ga ik ook niet aan, dus wie weet is het een keer raak.
Zo niet, dan niet. Ik kijk er nu heel anders tegenaan.
Ons huwelijk was bijna over en dat zet je wel aan het denken. Mijn relatie is mij vele malen belangrijker. Ik hoop natuurlijk dat ik niemand tegen het hoofd stoot met deze zin!
Ik zie echt nog wel het grote wonder in van het moederschap, een baby krijgen. En die wens is er zeker nog wel! Maar wil mijn leven niet meer laten beinvloeden door alleen dat. Er zijn zoveel mooie dingen!
En ik wil dat niet laten verpesten door ziekenhuisbezoeken, hormoonveranderingen, etc.
De laatste 3 maanden heb ik een regelmatige cyclus gehad (ongelooflijk he) maar krijg geen vruchtbaar slijm enzo. Dus ik denk dat de kans op een natuurlijke zwangerschap heel klein is. Maar ik wil ook niet naar het ziekenhuis.
En ergens heb ik het gevoel dat het niet definitief over is.
We staan er zeker nog voor open en raak ik zwanger dan is het o zo welkom!!
Maar misschien heb ik het gevoel dat we echt ooit nog wel ouders worden.
En ik voel me weer een beetje mama, nu met de hondjes, want onze hondjes zijn altijd onze kindjes geweest.
Het is goed zeg maar. We hopen dat we ooit papa en mama mogen worden, maar wel op de natuurlijke manier. Geen poespas meer.
Want dat is voor ons gewoon niet weggelegd zijn we achter gekomen 
En als het niet zo is, dan zal daar wel een reden voor zijn denken wij altijd. We gaan niks meer forceren.
Succes he meiden! Ik blijf hier wel een beetje lezen hoor, wil jullie wel een klein beetje in de gaten blijven houden
Duidelijk omschreven vliegje!
Sja, even heel eerlijk: persoonlijk kan ik me dit besluit absoluut niet voorstellen… Maar ik vind het erg knap dat jullie een besluit genomen hebben en ik ben erg blij voor jullie dat jullie nu rust hebben en het zo goed met jullie gaat! Ik hoop ook dat jullie nu gewoon lekker kunnen leven en er binnenkort gewoon als verrassing ook een zwangerschap bij komt! :-*
vliegje :hug: lijkt mij zwaar die keuze mar fijn dat het voor jullie de juiste is
waaaaaah ik sta met naam en huisdeur in een krant omdat 1 van de buren dat grappig vond ivm onze politiehonden
grrr ik ben echt vet pissig want wij willen juist niet opvallen (vooral ik dan)
en mijn man heeft een naam die echt amper voorkomt en ons dorp is klein dus iedereen die dat leest weet meteen waar we wonen want ze hebben niet eens de moeite genomen het huisnummer te verwijderen van de foto
g…sakke ik ben pissig en mag van manlief niet eens bellen naar die krant dat ik boos ben
Tier, heb op een ander forum in een topic ook een beetje het gevoel gekregen onbegrepen te zijn. Meiden die ALLES doen om een kindje te krijgen.
Wij niet inderdaad, ik laat niet mijn huwelijk klappen om dan straks mijn kind op te voeden met gescheiden ouders.
Dus sommige mensen begrijpen ons niet, van sommige krijgen we steun.
Ach, als wij er maar blij mee zijn en ons er goed bij voelen
Ik vind het juist heel knap dat jullie deze beslissing genomen hebben.
En ik begrijp het ook wel, maar aan de andere kant ook weer niet, zeg maar… ik zou het nooit zo in mijn eigen situatie kunnen plaatsen… de band tussen mijn man en mij is ook alleen maar sterker geworden in de (gelukkig korte) periode van ziekenhuisbezoeken enzo.
Maar ik snap ook dat dat niet voor iedereen geldt en ik ben blij dat jullie rust hebben gevonden en daar wil ik jullie dan ook wél in steunen… begrijp je wat ik bedoel? :think:
Vliegje, ik begrijp jullie beslissing en het is zeker niet zo dat er een relatie aan onderdoor moet gaan. :hug:
Veel geluk en plezier met de hondjes! En gezellie als je eens een keertje langskomt om ons op de hoogte te houden. :-*
@Tierrr wrote:
Ik vind het juist heel knap dat jullie deze beslissing genomen hebben.
En ik begrijp het ook wel, maar aan de andere kant ook weer niet, zeg maar… ik zou het nooit zo in mijn eigen situatie kunnen plaatsen… de band tussen mijn man en mij is ook alleen maar sterker geworden in de (gelukkig korte) periode van ziekenhuisbezoeken enzo.
Maar ik snap ook dat dat niet voor iedereen geldt en ik ben blij dat jullie rust hebben gevonden en daar wil ik jullie dan ook wél in steunen… begrijp je wat ik bedoel? :think:
Onze band was ook enorm sterk! Altijd al geweest. Alleen door een hoop omstandigheden (en dan heb ik het over jaren hoor) ben ik gaan vluchten voor mijn verdriet, en praatten we op een gegeven moment niet. De ziekenhuisbezoeken ed waren uiteindelijk de druppel die de emmer deed overlopen en we beseften dat dat voor ons niet het belangrijkste was, maar elkaar hebben en elkaar niet kwijt waren zijn wel heel belangrijk voor ons
Bedankt voor jullie begrip.
Ik wens iedereen heel veel geluk in de zwangerschappen, kraamtijd en geniet lekker van jullie babytjes
@Tierrr wrote:
Ik vind het juist heel knap dat jullie deze beslissing genomen hebben.
En ik begrijp het ook wel, maar aan de andere kant ook weer niet, zeg maar… ik zou het nooit zo in mijn eigen situatie kunnen plaatsen… de band tussen mijn man en mij is ook alleen maar sterker geworden in de (gelukkig korte) periode van ziekenhuisbezoeken enzo.
Maar ik snap ook dat dat niet voor iedereen geldt en ik ben blij dat jullie rust hebben gevonden en daar wil ik jullie dan ook wél in steunen… begrijp je wat ik bedoel? :think:
hier sluit ik me helemaal bij aan de band tussen mijn vriend mij was sterk en is alleen maar sterker geworden meid ik hoop dat je ooit toch je ggrote wens in vervulling mag gaan :-*
hier ook hetzelfde
we zijn alleen maar nader tot elkaar gekomen, maar ja kan twee kanten opgaan he!!
het vergt een hoop energie in een relatie
vliegje hopelijk kan je het echt loslaten want het lijkt me niet niks om die beslissing te nemen!!
Vlieg, het klinkt alsof jullie samen de juiste beslissing hebben genomen meid. Ik ben het absoluut met je eens dat de basis goed moet zijn en als je dan op het punt staat om die stabiliteit die zo belangrijk is kwijt te raken, dan moet je keuzes maken. Dit is jouw keuze en die zou ik ook gemaakt hebben denk ik, als ik in jouw schoenen stond.
Hoe dan ook, het maakt niet uit wat anderen ervan vinden. Zolang jullie je hier beiden goed bij voelen en hier achter staan, dan is dit de enige juiste beslissing geweest. En of het in de toekomst toch ineens en onverwachts op je pad komt, wie zal het zeggen? Dat is koffiedik kijken, maar ik weet zeker, net als alle andere dames hier, dat jullie van harte gegund is en ook zeker bij jullie heel welkom zou zijn! :-*
Vlieg, ook nog even een reactie van mij… Ik vond het altijd heel ‘gezellig’ om met je te kletsen hoewel het de afgelopen maanden een stuk minder was natuurlijk. Ik heb in ieder geval altijd veel bewondering gehad voor je blijvende optimisme.
Jullie ‘kindjes’ zijn echt heel schattig :inlove: Kan me voorstellen dat je daar voorlopig je handen vol aan hebt en het klinkt als een heel weloverwogen en wijs besluit!! Ik hoop echt dat het zwanger worden voor jullie spontaan is weggelegd, dat is jullie zo gegund!! Maar los daarvan is er uiteraard ook een (leuk!) leven zonder kinderen.
:inlove: :inlove:
gefeliciteerd jane :dance: