Vanmiddag hadden we de 20-weken echo. De kleine lag languit dwars, dus het was moeilijk om alles goed te kunnen in beeld te krijgen, maar na wat gepor is het toch allemaal gelukt en voor zover ze kon beoordelen is alles in orde.
Op het laatst nog even tussen de beentjes gekeken en zo te zien is er een meisje op komst :inlove:
Whaaa echt? Wat gaaf meid! Gefeliciteerd! (of moet je erg wennen aan het idee dat er dit keer geen jochie komt?)
Mevrouw zou haar 6e keizersnede krijgen en een zwangerschap was haar dan ook ernstig afgeraden, maar dat vond ze niet belangrijk genoeg.
Tja, dat vind ik dan wel jammer als mensen zo sterke voorkeur hebben… gaat er toch om of een kindje gezond en wel is. En zelfs als dat niet zo is… dan houdt je toch nog zielsveel van je kind (in mijn ogen)… tja
Ik heb geen voorkeur… ik hoop dat m’n kindje 10 vingers en 10 teentjes heeft en dat alles werkt zoals het zou moeten werken.
Broekie, ik zou dat verlangen toch niet onderschatten hoor…je kunt niet voor een ander denken of voelen. Hoe er mee om wordt gegaan is natuurlijk een tweede, en onnodige risico’s nemen zou ik ook niet doen. Maar geloof me, mijn verlangen naar een meisje was enorm hoor! Het betekent voor mij alleen niet dat ik niet blij ben met mijn jongens, mijn meisjeswens staat compleet los van wat ik heb. Ik ben erg dankbaar voor de 4 gezonde jongens die mij gegeven zijn, ik geniet enorm van ze en ben apetrots op mijn mannen 8) Maar soms zijn er momenten dat het steekt…nooit een meisje van ons tweetjes in huis te hebben, niet te weten hoe een meisje van ons er uit zal zien, geen vlechtjes maken, geen poppenmoedertje in huis. En dan heb ik het nog niet over later…de moeder-dochterdingen die er zijn…Ik weet heus wel dat niet alle dochters in ‘mijn plaatje’ zouden gaan passen, misschien was een dochter wel heel anders geweest voor ons dan ik hoopte…maar daar komen we nu nooit achter he?
Maar het ging mij ook meer om de risico’s die ze nam.
Ze zette haar eigen leven op het spel en dan denk ik… joh zou je je 5 andere knulletjes het aandoen om omwille van jouw wens hun moeder te ontnemen?
Dat ging mij eigenlijk te ver. Ik kan me wel voorstellen dat andere misschien wel een heel sterk verlangen hebben (ahum… die had ik ook om weer zwanger te willen worden, dus dat herken ik wel). :lol:
Had het misschien een beetje ongelukkig neergezet.
Zo heb ik ook eens iets gezien over een moeder die maar een sterke kinderwens bleef houden. Zelfs toen na nr. 10 ( :o ) verdere zwangerschappen om medische redenen heel sterk werd afgeraden, had ze er daarna toch nog 3 ( :o :o ) bij gekregen… Oudste kinderen vonden het idd vooral helemaal niets dat hun moeder steeds weer een groot risico aanging.
@ WoLa
Haha! En ik heb juist wel eens van ‘hoe zou het met 4 knullen zijn geweest’, hoewel ik reuze blij ben met m’n meisje, hoor! Verheug me wel idd op de ‘moeder-dochterdingen’ later, is zeker als er evt. kleinkinderen in het spel komen toch anders of ze zogezegd van je dochter of je schoondochter zijn… En ben ook wel wat bang dat het misschien een echte meisjes-meid gaat worden (met vlechtjes, jurkjes, roze, bloemetjes, etc.) - zal me dan heel wat moeite kosten om daar mee om leren te gaan. :lol: Zal dan misschien wel eens verzuchten waarom ik er niet ‘gewoon’ nog een knul bij heb gekregen, maar dat betekent niet dat ik minder blij met d’r ben.
Mijn oma is trouwens zo iemand die na 3 jongens nog 2 kinderen heeft gekregen, in de hoop op een dochter en als de 5e uiteindelijk weer geen meisje was geweest , was er wellicht nog een 6e gekomen (als ik m’n vader en ooms en tante mag geloven).
Broekie, ben ik dus met je eens hoor, die risico’s moet je niet nemen. En ondanks dat ik totaal geen risico’s loop met een zwangerschap heb ik nu ook het gevoel dat het beter is om nu klaar te zijn, en voor mijn gevoel ben ik dat ook. Ons huisje is vol, we moeten het financieel al errug voorzichtig aan doen, dus het is in mijn ogen niet verstandig om voor meer kindjes te zorgen. Bovendien was onze wens altijd vier, en die zijn er nu :inlove: :thumbup:
Iuno, grappig dat je dat dan denkt, hoe het was met 4 jongens 8) Zo te lezen ben jij ook meer een jongensmama? Het gekke is dat ik dat gevoel dus totaal niet heb, een jongensmama te zijn. Ik ben niet zo’n stoeier en vindt dat getrek aan elkaar dus helemaal niks :shifty: Ik houd meer van knutselen, vlechtjes maken, tutten en roze en paars enzo :roll: :inlove: Maar gelukkig heb ik geen doorsnee jongetjes, die van mij houden gelukkig ook van knutselen en tutten. Zal ff fotootje zoeken… :inlove:
Knutselen doe ik af en toe ook wel met de jongens, maar vlechtjes e.d. is toch niet echt zo mijn ding. Had zelf als kind al nooit graag een jurk of rok aan, roze/paars en bloemetjes waren uit den boze en rauste het liefste buiten rond met wat jongens uit de buurt. :mrgreen: Maar als mijn meiske straks dus liever wèl een prinsesje in het roze is, met overal bloemetjes, ga ik haar echt niet dwingen anders te zijn (hooguit proberen de bloemetjes enigszins in toom te houden :lol: ).
Jongste van de jongens was trouwens helemaal gek met mijn peuterpop en buggy (meisjespop met lange haren - die had ik weer wel, al was dat wel zo’n beetje m’n enige pop), maar omdat beide nogal groot en zwaar voor hem zijn, had ik vorige zomer al een kleinere poppenbuggy voor hem gekocht en voor z’n verjaardag heeft hij van mijn ouders z’n eigen babypop gekregen. Geweldig dat hij het vindt! Pop moet altijd mee in bed, op z’n eigen kussentje en regelmatig trekken we andere kleertjes aan (al heeft hij hem ook een tijdje gebruikt als opstapje om deuren open te krijgen - zo is hij dan weer wel :lol: ).
En ach, we kunnen anders ook altijd de jongsten nog eens een dagje ‘ruilen’ met elkaar - weten we ook een beetje hoe het is. :lol:
Sofia is wel echt een handenbindertje en door het grote leeftijdsverschil ben ik even helemaal uit de peuter opvoeding en is het wel weer even zoeken. Mijn vermoeden is wel dat het straks makkelijker gaat, omdat nr 3 en 4 niet zo ver uit elkaar liggen qua leeftijd.
Dan zit je er nog een beetje in, zeg maar.
Maar Sofia is ook wel echt een draak… zo ga ik haar nu maar weer uit het tv kastje halen… :roll: :lol:
Het klopt wel dat je er dan nog wat meer in zit (als ze wat dichter op elkarr zitten), maar aan de andere kant maakt het hte vaak toch ook wel lastiger, hoor. Misschien nog niet zo met maar 2 dichter op elkaar, maar met 3 dichter op elkaar is het iig wel pittiger, zowieso omdat dan ook de oudste vaak nog niet zo zelfstandig is. Maar het klopt wel dat je met/bij een 4e op een heleboel vlakken ‘makkelijker’/‘relaxter’ wordt. Inderdaad niet omdat alles dan opeens weer makkelijker gaat als met 3 kinderen ofzo, maar omdat je dan echt wel mòet, anders trek je het gewoon niet.
Zie dat de link is weggehaald door het beheer (geen idee waarom, maar zullen wel een goede reden hebben gehad) en met die uit de quote van tamara kom je er ook niet. Ging er in dat artikel om dat uit onderzoek is gebleken dat 3 kinderen voor moeders het meeste stress brengt. Met minder kinderen gaat alles wat makkelijker/stressvrijer en met 4 (of meer)kinderen moèt je bepaalde dingen wel loslaten om niet door te draaien, waardoor die moeders het uiteindelijk over het algemeen (iig qua stress) ook weer wat gemakkelijker hebben dan moeders met 3 kinderen.
@ tamara
Is altijd een heel lastige situatie. :hug:
Zijn hier wel meer meiden die in dezelfde situatie hebben gezeten (met nr. 3 of 4), de hoop al zo goed als hadden opgegeven, maar waarbij hun partner onverwacht uiteindelijk toch nog ‘overstag’ is gegaan, dus wie weet… Maar blijft moeilijke situatie. :hug:
@ Ilse
Maar dat hangt denk ik ook wel van de leeftijden en natuurlijk de karakters af, hoor. Ook met een even aantal, kan het zijn dat er eentje altijd ‘een beetje bijhangt’…