Het is niet zozeer dat ik er nu niks mee kan, maar meer dat het van het een op het andere moment veranderd. Als je er zo naar toeleeft en dan gaat het opeens niet door… 
Ik kan me er niets bij voorstellen hoe het is als je moet wachten op een zwangerschap, ik ben gewoon altijd in een keer zwanger gemaakt. Op het moment dat wij dus afspreken van volgende maand gaan we ervoor reken ik al uit dat we over tien maanden een zomerkindje erbij hebben :lol:
Afschuwelijke luxepositie, dat snap ik ook wel, maar ja, zo gaat dat dan…
En mijn man; die wil niet geen kindje, hij wil geen zwangerschap, geen kraamweek, geen verandering. Dat maakt het voor mij moeilijker te verteren. Hij zegt ook, als dat kindje er nu eenmaal is en na een paar weken is iedereen een beetje gewend, dan vind ik het hartstikke leuk.
Debke, ik zie dat je er niks verkeerds mee bedoelt, fijn! Ik vond het hard overkomen, fijn dat het niet je intentie was.
Lune, is helemaal geen afgrijselijke luxepositie als je meteen zwanger bent hoor, is alleen maar juist fijn als je je tot die gelukkigen mag rekenen!! Ik gun het niemand om lang te moeten wachten, vind zulke verhalen altijd super!
Als ik het goed begrijp wil jou man wel een kind maar niet alles er om heen? Weet je ook wat daarvan hem zo tegenstaat? Misschien als je de precieze details weet dat je er ook samen oplossingen voor kunt bedenken? Sterkte!
In onze situatie is het juist mijn man die er helemaal voor wil gaan en alle beren die ik zie meteen opzij schuift… in de molen willen we allebei (nog) niet. Als het deze ronde niet lukt, jammer dan zien over een jaar ofzo wel weer verder. Het is dat ik weet dat het ei er zit, ik ben niet van plan om er de komende maanden mee bezig te zijn.
Wat een verschillende verhalen hebben we, met ieder haar eigen ‘obstakel’ ding waar we tegen aan lopen, maar de wens is hetzelfde. 
Is dat ook een beetje wat jij probeerde te zeggen Debke?
Ja, zoiets inderdaad Marda! Weet je…de wens is er voor ons allemaal. OF, HOE en WANNEER we die tot uitvoering willen brengen is weer een volgende punt.
En Lune, ja het is zeker wel een luxepositie om zo makkelijk zwanger te raken, maar afgrijselijk is die zeker niet hoor!
Marda, ik geloof dat ik mezelf nu probeer een instelling aan te meten als jij die hebt…Zo van “als het nu niet lukt, dan zien we de volgende keer wel weer”. Dat lukt me gelukkig steeds beter, maar er zitten dagen tussen dat het me zwaar valt hoor.
Marda, mijn man heeft een vorm van autisme en kan heel slecht tegen veranderingen. Hij raakt er enorm gestresst van, slaapt slecht, is kribbig enz. Dus tis niet dat hij geen kindje wil, hij wil alleen maar dat het kindje er al is en er niks meer gaat veranderen :lol:
Van het weekend maakte mijn zoon zo’n gekke opmerking; ‘mama, ik weet toch wel dat er een baby in jouw buik zit, waarom wil je het niet aan ons vertellen?’. :shock:
Wij keken elkaar zo aan en toen de kinderen in bed lagen hebben we het er vijf min over gehad zo’n beetje en daarna ons best gedaan om hem volgende keer gelijk te kunnen geven 
In een keer helemaal omgeslagen was hij :roll: :mrgreen:
nou Lune, niks zo veranderlijk als een man lijkt dus wel
En wie weet heeft je zoon wel gelijk?!?!
Onze oudste heeft het tot 2 keer goed voorspelt, nog voor wij het wisten. Bij de jongste was het echt verrassend… had net een ma en curettage gehad en hij kwam bij me op de bank zitten ‘mama? jij hebt een baby in de buik… en deze gaat niet dood’ :shock:
En hij wist dus niks van de ma… dachten wij.
En deze zw.schap weer… kwam hij bij me… mama…er zijn heel veel met een baby in de buik he? Die en die en jij en die en die… Ik had toen paar dagen daarvoor net mijn eisprong gehad, dus het kon… maar het leek me wat vroeg voor zulke ‘kennis’ bij hem, maar ja door de vorige zw.schap en alles heb ik wel door zijn opmerking paar dagen voor NOD getest.
jeetje… zit echt met vet kippevel hier zeg…
Bijzonder he dat ze dat toch zo aanvoelen op de een of andere manier.
De vorige keer dat ik zwanger was (miskraam gehad) wist mijn dochter het ook voor we het verteld hadden, terwijl het eigenlijk niet een onderwerp is dat erg leeft hier ofzo.
Wat typisch…
Ik heb helaas geen eisprong gehad… kinderen weten er sowieso helemaal niets vanaf, maar de middelste zei vandaag ineens, mama jij hebt een baby in de buik een broertje. (midden op straat allemaal mensen er om heen :oops: ) Dus ik nee hoor, ik heb geen baby in de buik ik vind het wel gezellig met 3 meisjes, nu lees ik dit wat toevallig haha, maar ik weet heel zeker dat ik niet zwanger ben.
Hoi meiden,
Sorry dat ik zo kom binnen vallen. Ik heb hier een en ander gelezen en wat zijn jullie verhalen herkenbaar!
Ikzelf roep al sinds mijn kindertijd dat ik graag 4 kinderen zou willen (mocht het allemaal lukken).
Mijn man vond het na de 2e wel goed en met veel moeite is onze 3e er gekomen. Ik heb de zwangerschap en babytijd van onze 3e ook echt beleefd alsof het de laatste zou zijn, maar nu hij vorige maand 1 jaar is geworden begint het toch weer te kriebelen. Ik kan er niets aan doen ik kan het niet van me afzetten.
Mijn man zei vorige week dat als ik het echt zo graag wil dat ik dan maar moet beslissen.
Ik vind dat dat niet kan we moeten het samen willen.
Ook hij ziet vooral tegen het eerste jaar op en alle praktische zaken staan hem tegen. Ik vind dat eerste jaar ook altijd pittig maar dat is ook zo weer voorbij!
Ik kom er echt niet uit! Moeilijk hoor!
Komt nog bij dat mijn anticonceptie (de pil) niet goed werkt deze is waarschijnlijk te licht voor me waardoor het weleens al zover zou kunnen zijn! :lol: :oops:
Help!
Groeten Renata
Poeh Renata, wat herkenbaar zeg…
Mijn man zei echt hetzelfde, alleen na een jaar getwijfel van mij, ik kon ook niet beslissen zo, hakte hij de knoop door en zei dat hij er voor wilde gaan.
Moeilijk he, ik voel me soms nog wel een beetje schuldig ofzo, alsof ik het hem aandoe :roll:
Toch was voor mij dat allesoverheersende verlangen wel genoeg om ondanks zijn bezwaren er wel voor te gaan. Beetje egoistisch he, maar ja… Als hij het echt niet had gewild hield het natuurlijk gewoon op.
Ik snap overigens echt niks meer van mn cyclus, ben sinds miskraam heel onregelmatig en dacht vorige week mn eisprong te hebben, pijnlijke borsten enzo, maar nu werd ik al ongesteld :?
Hoi Lune,
Dat gevoel van 'm het aan doen herken ik ook, terwijl het juist zo geweldig is nog zo’n fantastisch wonder erbij!
Bovendien ben ik degene die dat eerste jaar alles doet met de kleine tenminste zo is het tot nu toe gegaan. Ik geef borstvoeding zolang mogelijk en ga alle nachten eruit. Wel komt er dan overdag wat meer op hem en moet hij wat meer met de oudere kinderen doen.
Wat vervelend dat je cyclus zo onregelmatig is nu.
Is dat anders niet zo?
Ik heb bij mijn laatste 2 zwangerschappen een tijd lang ovulatie testen gebruikt omdat ik ook zo onregelmatig was. Ik gebruikte dan hele goedkope via internet. Ik weet niet meer van welke site maar daar kan ik wel weer achterkomen.
Succes.
Groeten Renata
Mijn man liet me laatst een beetje gekscherend beloven dat hij nooit meer een poepbroek hoeft te verschonen :lol:
Ja, hier is het toch ook zo dat vrijwel alles, zeker het eerste jaar, op mij neerkomt. Slapeloze nachten zal hij geen last van hebben ga ik vanuit (wij slapen samen tot zeker 1 jr en gaf ook bv).
Voorlopig ga ik geen testen kopen denk ik hoor, we proberen het pas net weer en vorige keren was ik steeds meteen eerste poging zwanger dus ik wacht wel even een maandje af. Voor de miskraam had ik een spiraaltje dus geen idee van een cyclus nee… Sinds toen is het een rommeltje.
Ik vind het altijd knap als je zegt ik zie het wel.
Als ik graag zwanger wil worden is elke dag teveel. Laat staan elke maand. Ik heb geluk dat het nooit heel lang duurde maar kan me niet voorstellen hoe het moet zijn als je jaren op een kindje moet wachten.
Hoop voor jou dat je wens ook snel in vervulling gaat.
Die spanning altijd zou het wel of niet zo zijn!
Je leeft toch altijd met het idee dat het zo zou kunnen zijn als je bezig bent zwanger te worden dus geen filet americain en geen alcohol enz.
Rekening houden met medicijnen. Ik vind dat toch altijd wel lastig in die periode dat je het nog niet zeker weet.
Mijn man zei vandaag: jij een kind dan ga ik weer studeren!
Wat moet je daar nou weer mee? Het zijn soms net zelf kinderen!
Ik heb nl laatst gezegd of hij even kan wachten tot de kinderen iets groter zijn omdat een studie zoveel tijd in beslag neemt. Hij zit anders straks hele weekenden te studeren.
We zien het allemaal wel. Ik hoop stiekum nog steeds dat het al zover is maar zal wel niet.
En Renaat, hoe is het nu?
Het gaat hier lijken op een normale cyclus :mrgreen:
Oh was nog nooit zo blij om ongesteld te worden als gister, had het nog lang niet verwacht.
En nu dan maar goed ons best doen deze maand.
Ik ga over een paar weken een dag paardrijden dus ik vind dat wel spannend, maar ben dus iig nog niet zwanger (ik weet niet of ik het dan had gedurfd).
Ben inmiddels bij de gynaecoloog geweest.
Mijn menstruatie liet lang op zich wachten maar ben niet zwanger.
Ik heb er lang met mijn man over gepraat en hij ziet een 4e echt niet zitten.
Ik heb inmiddels een mirena spiraal laten plaatsen en ben het voor mezelf nu ook echt aan het afsluiten.
Binnenkort gaan alle babyspullen de deur uit.
Ik vind het wel moeilijk maar ga me richten op andere dingen. Ik heb 3 fantastische zoons dus ik mag niet klagen.
Succes hier iedereen met de beslissing wel of geen 4e kindje.
Groeten Renata
Renaat, veel sterkte met het afsluiten.
Ik hoop voor je dat je het zelf daarmee ook los kunt laten.
Ik heb het voor mij zelf ook even op de wat langere baan geschoven.
Het staat nog steeds open, en gaat ook vast nog wel gebeuren, maar het voelt alsof het de tijd er nu gewoon nog niet voor is.
We hebben nu 2 huizen waarvan er eentje te koop staat en ondanks dat dat allemaal prima op te brengen is, wil ik dat stuk graag eerst afsluiten.
Ook zijn er andere dingen waar we nu mee bezig zijn, en wil ik graag wat meer leeftijdsverschil er tussen.
We gaan waarschijnlijk over een half jaar tot een jaar het wel weer opnieuw bekijken. De wens blijft, maar de omstandigheden wil ik ook graag optimaal hebben, ik moet waarschijnlijk ook weer terug aan de medicijnen om zwanger te kunnen worden, en daar ben ik nu nog niet aan toe.
Bedankt Marda. Het is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan.
Grappig dat jij zegt ik wil wat meer leeftijdsverschil ertussen. Ik wil juist zo min mogelijk leeftijd ertussen hebben (als het allemaal mogelijk is natuurlijk). Ik begrijp dat jouw situatie met medicijnen anders is dan die van mij.
Ik hoop dat jij ook rust hebt over deze beslissing. Je hebt het in ieder geval goed overwogen voor nu en alles ligt nog open voor de toekomst.
Mijn schoonzus wil graag een 4e kindje ik denk als zij weer zwanger is, ik het nog wel even lastig ga krijgen.
Had vandaag een gesprekje met een moeder van school die ook 3 kinderen heeft.
Haar advies was:’ bij twijfel altijd doen’ Zij heeft altijd spijt gehouden dat ze niet aan een 4e is begonnen. Nu vind ze zichzelf te oud om er nog aan te beginnen.
Als je dat dan weer hoort is het wel lastig.
Ik moet gewoon dingen zoeken die ik al lang wilde gaan doen en die nu weer kunnen: 10 kilo afvallen, weer op dansles gaan, de kinderen af en toe uit logeren geven aan opa en oma (dat doe ik nl met een kleine baby niet zo makkelijk), een nieuwe baan zoeken (is ook niet zo makkelijk als je zwanger bent) enz enz
Groeten Renata
Wat een moeilijke beslissing joh, ik hoop dat het richten op de mogelijkheden die je nu hebt je daarbij helpt.
Ik vind het soms wel lastig, het idee dat ik al die dingen die ik gemist heb toen ze klein waren, maar nu weer kunnen, weer een aantal jaren in de koelkast ga zetten… Maar nog een keer zo’n frummeltje… :inlove:
ik sluit me maar bij dit toppic aan want wij gaan voor nr5 maar daar was geen toppic van hihi
zaterdag kan ik testen en ben wel heeeeeeeeeel benieuwd naar de uitslag
Renata: wij hebben ook heel lang getwijfeld en dachten er steeds uit te zijn,maar toch rakelde we het steeds weer op… ja op een gegeven moment hakten we de knoop maar door en zijn er voor gegaan
hoop het nog een keertje mee te mogen maken
groetjes Saskia
Wat leuk saskia!! Ik ga voor je duimen!
Mag ik je wat algemene vragen stellen?
Hoe ben je tot de beslissing van 5 kinderen gekomen, is daarna je gezin compleet? Hoe ga je het practisch oplossen, werk je daarnaast? hebben jullie voldoende kamers en wat betreft de financiën, hoe zijn de reacties uit je omgeving wat is het leeftijdsverschil tussen de kinderen en hoe druk heb jij het? Misschien hele persoonlijke vragen, maar kijk maar even of je er op wilt reageren, via pb mag natuurlijk ook
Een heleboel vragen, maar ik ben oprecht geïnteresseerd, lijkt me geweldig zo’n groot gezin, maar zie wel allerlei bezwaren, ben benieuwd hoe jij dit allemaal aanpakt, kortom ik ben benieuwd!!
@Marda wrote:
Wat leuk saskia!! Ik ga voor je duimen!
Mag ik je wat algemene vragen stellen?
Hoe ben je tot de beslissing van 5 kinderen gekomen, is daarna je gezin compleet? Hoe ga je het practisch oplossen, werk je daarnaast? hebben jullie voldoende kamers en wat betreft de financiën, hoe zijn de reacties uit je omgeving wat is het leeftijdsverschil tussen de kinderen en hoe druk heb jij het? Misschien hele persoonlijke vragen, maar kijk maar even of je er op wilt reageren, via pb mag natuurlijk ook
Een heleboel vragen, maar ik ben oprecht geïnteresseerd, lijkt me geweldig zo’n groot gezin, maar zie wel allerlei bezwaren, ben benieuwd hoe jij dit allemaal aanpakt, kortom ik ben benieuwd!!
hihi een hele ondervraging!
1: we willen gewoon nog 1 kindje erbij vrij simpel hihi de wens is er dus vandaar.
2: gezin is daarna wel compleet hoor maar baby,s blijven leuk
3:de meiden slapen op 1 kamer en mocht er een 5e komen dan gaan de jongens ook op 1 kamer
en we hebben een 7 persoons auto dus dat is ook geen probleem4:ik werk 16 uur per week in een verpleeghuis alleen in de avond dus mijn man is gewoon thuis dan echt ideaal!
5:ik krijg zoveel negative reacties echt vragen die nergens op slaan!
bv zijn ze allemaal van de zelfde vader! nou ja zeg een wild vreemde die dat vraagt
alleen de oudste komt uit een vorige relatie maar Bo ziet mijn man als zijn vader want Bo was net 1 jaar toen ik hem leerde kennen althans leerde kennen… tis een oud klasgenootje van me hihi dus na 13 jaar zagen we elkaar weer terug en de vonk sloeg meteen over
met Bo zijn andere vader gaat het contact zeer moeizaam toont niet veel intresse en zegt heel vaak zijn afspraak af
gelukkig heeft Bo ook niet veel intresse in hem hij was 6 maanden toen ie wegging bij ons uiteraard voor een ander :naughty:
maar goed dat ter zijde volgende vraag
het leeftijds verschil is:
Bo is van juni 2005
Luna juli 2007
Owen augustus 2008
en Faja Maart 2010
ik zeg altijd maar het is gezellig druk bij ons
oke het is niet altijd rozegeur en maneschijn maar we genieten zo erg van de leuke momenten!
het drukste bij ons is als we weg moeten ,naar school toe brengen en naar bed brengen en oja tijdens het eten is het bij ons ook best een gaos hihi ze maken vaak ruzie en de 1 wil niet eten en de ander is een lied aan het zingen ach je kent het wel
maar… ze blijven allemaal wel netjes zitten
:dance:
zo hoop je vragen zo goed mogelijk beantwoord te hebben!
groetjes Sas