Jeetje, wat naar Cell.
Mijn jongste 2 schelen ook 16 maanden, de oudste 2 14 mnd.
Ze zijn wel erg verschillend van karakter maar je merkt gewoon heel erg dat ze altijd wel met elkaar kunnen spelen doordat ze in dezelfde ontwikkelingsfase zitten.
De oudste en jongste schelen dus ook niet veel, maar wel genoeg om duidelijk veel minder samen te spelen; het is spel met zn drieen, of met oudste & middelste of middelste & jongste, eigenlijk bijna nooit de jongste en oudste terwijl die wel het meest op elkaar lijken.
Ik heb een spiraaltje maar sinds een week zijn mijn borsten erg gevoelig :think: Dat ken ik eigenlijk echt alleen van zwangerschappen/bv-periode dus stiekem zit ik ook te hopen…
Mijn 3 jongens schelene wel een hoop in leeftijd! De oudste is 16, de middelste 7 en de jongste 2,5! Heeft ook zijn voordelen hoor.
Sassie, duim gerust verder! :mrgreen: Baadt het niet, dan schaadt het zeker niet. Maar ik denk echt niet dat het wat wordt deze ronde hoor…Jammer maar helaas. Heel eerlijk word ik wel een beetje ongeduldig ondertussen… :roll:
Hier zit er 18 maanden tussen de oudste 2 meiden. Zijn nu 7 en 9. Yes wordt in december 2, dus daar zit aardig wat verschil tussen.
Toch spelen ze alle drie heel erg leuk samen.
De oudste 2 hebben eigenlijk ‘niemand’ anders nodig en doen ERG veel samen. Merk wel dat de oudste nu meer haar eigen weg gaat, maar spelen met hun broertje doen ze allebei erg graag.
Ook hier vooral bij hub twijfels. We hebben al 3 gezonde kinderen, hoe lang blijft dat goed gaan is zijn denkwijze. En ja, het wordt erg druk in huis, maar daar heeft hij toch weinig last van 
Het zou heel slecht uitkomen, maar oh zo leuk zijn…
het argument dat ze wat aan elkaar hebben… Ik scheel 21 maanden met mijn broer en ik kan hem al mijn leven lang niet uitstaan.
Ruud en ik zijn erg geinteresseerd in chinese astrologie en daarbinnen matchende karakters.
Ruud is Rat, ik Draak. Die 2 matchen perfect bij elkaar. Draak en Aap kunnen ook goed samen en Rat en Aap ook. Aniek is Aap.
Aap en Haan kunnen wel samen maar niet langdurig en dat zien we ook erg tussen Aniek en Peter, ze spelen veel samen, maar nooit lang en er zit altijd weer een ruzie en afkoel moment bij. Echt zo’n stel, kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Rat, draak en Haan (Peter is Haan) gaat wel, Draak kan beter met de haan dan Rat en dat merken we ook. Ik kan lezen en schrijven met peter en Ruud moet er meer moeite voor doen.
Michel is Rat, net als papa en hij matched dus prima met mij en is een kopietje van papa. We kunnen het beide prima met hem vinden.
Peter heeft wat meer moeite met mies en Aniek kan heel goed met hem.
Dit kindje word een tijger en helaas voor de tijger is dat een teken wat NIET goed met de draak en rat overweg kan. Dus ik zie er van komen dat Mies en dit brusje niet zoveel samen hebben.
De tijger kan wel goed met de aap en de haan samen, dus ws kan hij/zij wel goed overweg met zijn grote broer en zus.
hahahaha
Ik maak me er niet druk om hoor, maar gezien onze interesse hebben we het wel nagekeken en verder… het komt zoals het komt. 
Lune, vreemd dat je nu ineens ‘kwaaltjes’ hebt, hoe lang heb je die spiraal al en wanneer moet je weer ongesteld worden?
Debke, aan je banner te zien is het niet raak? Balen zeg! Ik kan me voorstellen dat je ongeduldig wordt, je bent alweer een tijdje bezig toch?
Loes, mijn man zegt ook dat we nu 3 gezonde kinderen hebben, je weet nooit wat de volgende zwangerschap en/of bevalling en/of kind gaat brengen. Ook is hij ‘bang’ dat het weer een meerling gaat worden.
Mijn man zegt ook dat het dan wel druk gaat worden, maar ik ben inderdaad degene die het meeste thuis is en het meeste met de kids doe in huis. Het zal dus vooral voor mij drukker gaan worden en niet voor hem, haha.
Cell, mijn man heeft ook wel wat met de chinese astrologie, maar ik weet er niet zoveel van, binnenkort even kijken naar ons en de kids, vind ik wel leuk om even te lezen.
Hier nog niet over uit, en zeker niet binnenkort (zie banner) maar lees wel graag mee.
Vanmiddag ging ik de kids ophalen van het kdv en was een van de leidsters met haar dochtertje van 9 weken op bezoek.
Dan gaat het toch wel enorm kriebelen bij het zien van zo’n hummeltje :inlove:
Ik had eerlijk gezegd wel verwacht (gehoopt) dat we eind 2009 voor een 4e zouden gaan, maar we hebben (helaas) nog geen concrete plannen gemaakt. Mijn man zit even niet lekker in zijn vel (we hebben het een en ander meegemaakt in de laatste 2 jaar) en Luc en Stan slapen nog steeds niet door (gemiddeld 2 a 3 keer eruit voor een speentje of troosten) en hierdoor wil ik het onderwerp ‘baby’ niet teveel ter sprake brengen.
Ik hoop dat Luc en Stan binnenkort gaan doorslapen, want als wij eindelijk eens nachten van 6 a 8 uur ongestoord kunnen gaan slapen dan gaat het overdag ook allemaal beter.
‘struikel’ toevallig over dit topic en moest wel lachen toen ik de eerste berichtjes las (met de kennis van nu) ‘of het moet een 3 ling worden dan wordt het een busje’ en ‘nee voorlopig niet en misschien wel helemaal niet’ en daar zijn dan idd die 3 ling en dat 4e kindje onderweg :thumbup:
Hier 3 knullen (de oudste is 5,5 de middelste wordt volgende maand 4 en de jongste is net 1) en wij zeiden altijd ‘mocht het ons gegund zijn dan 3 of 4 kinderen’. 3 ‘hebben’ we dus al en de 4e?
Die wens is er bij allebei nog wel eigenlijk 
Zien afentoe ook wel een babybeertje op de weg hoor, maar die zijn nog niet zo groot dat we die niet weg kunnen jagen
Heb voor de jongste een ma gehad (bij 11 week echo bleek het kindje een week ervoor bij bijna 10 week gestopt te zijn met groeien) en vind het soms best wel ‘eng’ om het dan nog een keer te proberen… wat als dat nog een keer gebeurt?
En 4 kids… die passen niet een auto… ach ja.
Dan hebben we een kamer te kort… maar de oudste 2 hebben het nu al regelmatig over samen op 1 kamer en misschien gaan we dat deze zomer wel voor ze realiseren, een stoere kamer voor de heren samen!
En weet niet meer wie het schreef (sorry :oops: ) dat manlief zoiets had van ‘en jij wilt een 4e’ op het moment dat 1 of meer van de andere kinderen moeilijk slapen oid… zo’n periode hebben we hier nu met de jongste en soms denk ik dan zelf ook wel eens ‘en dat vrijwillig nog een keertje!!!’ maar ja… de oudste 2 hebben ook hun periodes gehad en die ben ik alweer bijna vergeten :mrgreen: dus over een paar maand… als de jongste zich voorbeeeeeldig gedraagt, mijn wallen opgetrokken zijn tot boven mijn knieeen… ja wie weet gaan wij dan voor een kwartet :inlove:
Kwartet, wat klinkt dat goed :inlove: ! (Eigenlijk ook nog een vijfde, maar zover krijg ik mijn man vast niet.) Ik wil ook heel graag nog ene vierde, manlief weet het nog niet zeker. Ik heb het er nu ook regelmatig met hem over. Ja/nee, en zo ja, wanneer dan. De eerste drie kwamen snel na elkaar, de vierde moest ook van mij wat langer op zich laten wachten. Ik hoop zelf komende lente/zomer weer zwanger te worden. Misschien iets later, een zomerkindje krijgen zou ook wel een keer leuk zijn (we hebben de luxe dat ‘we’ makkelijk zwanger worden, al bieden resultaten uit het verleden…).
Ik blijf hier meelezen .
zie dat jouw oudste van 15-11 is! Onze jongste ook, maar dan van 2008
Een kdv-vriendinnetje van mijn dochter kon die dag ook niet op haar verjaardag komen, omdat moeder beviel van haar zoon. Slechte timing :? :shifty: , maar ja, wat doe je eraan . Ik was toen zelf op 6/12 uitgeteld, blij dat ze eerder kwam :thumbup: .
Heeee, leuk topic!
Wij hebben 3 kinderen van 8,6 en 4 jaar oud. Sinds de jongste naar school gaat en ik minder ben gaan werken zit ik erg goed in mijn vel, beter dan de afgelopen 8 jaar. 3 Kinderen redelijk dicht op elkaar vond ik veel. Ik was vaak nerveus, kon er slecht tegen wanneer er eentje huilde, en door de studie van mijn man was er ook de noodzaak voor mij om te werken. Omdat hij studeerde kwam er ook heel veel allemaal op mij neer. Allemaal een beetje (te’’ veel voor mij.
Nu heb ik het idee dat ik heel graag een vierde wil, om alles nog 1 keer mee te maken, en er dan de tijd en de rust voor te hebben.
Mijn man heeft echter bezwaren. Hij vindt zichzelf te oud met z’n 45 jaar. Hij is bang om een kind te krijgen met een handicap. Zo’n kindje is absoluut welkom hoor, geen twijfel daarover, maar het is natuurlijk erg zwaar. Verder zou onze jongste 5 zijn als er een vierde geboren zou worden, en hij vindt dat leeftijdsverschil te groot. En daarbij heb ik tijdens mijn laatste zwangerschap gezegd dat ik dit nooooooit meer wilde. Dat is hij niet vergeten :mrgreen:
Dilemma dus. Soms denk ik: “nee, het is goed zo, we zijn klaar en genieten van deze fase, alles op school, alles slaapt door, geen luiers meer, geen huilen waarvan je niet weet waarom etc etc.”. Maar dan spelen de hormonen weer op en denk ik:“ach, nog 1 keer zo’n mooie bevalling, zo’n warm babylijfje tegen je aan…”
Maar zo lang ik zelf ook nog twijfels heb gaan we er niet voor.
Marije, ik zie nu (pas) dat je jongste nog steeds bv krijgt. De mijne ook (sinds eind november alleen nog 's ochtends). De andere twee hebben beide dertien maanden bv gekregen, maar J is al bijna veertien maanden. Ik wil nog niet stoppen, omdat ik niet weet of het de laatste keer zal zijn. Als manlief met een vierde instemt, zal ik wel een keer stoppen. Hoewel, de kleine man vindt het nog fijn en ik ook, maar ik wil het ook niet al te lang doen.
Hanneke, als jij niet meer zou twijfelen, zou je man er dan wel mee instemmen denk je?
Ja hij drinkt nog steeds meerdere keren op een dag en tot nog toe naar tevredenheid van ons beide
De oudste heeft hier met hangen en wurgen 7 week bv gehad, de middelste ruim 2 jaar (laatste halfjaar 1 voeding per dag) en de jongste gaat nu nog even stug door haha. Zelf heb ik zoiets… 2 jaar is mooi… maar we zullen wel zien of we dat halen en of we dan idd stoppen. Toen hij bij de oudste zo niet ging had ik bij de 2e zoiets: nou als ik 6 maand mag halen is het mooi… hoe vaak ik daarna wel niet de ‘doelstelling’ heb bij moeten stellen. Dus ik zet me nu gewoon geen doel, ik geef gewoon borstvoeding en we zien wel waar het schip strandt.
Wel leuk dat jij ook lang voedt, zo vaak hoor/zie je het toch niet.
@Deerntje wrote:
Hanneke, als jij niet meer zou twijfelen, zou je man er dan wel mee instemmen denk je?
Mijn man heeft ooit gezegd dat als het voor mij echt een grote innerlijke drang/behoefte (of hoe zeg je zoiets) zou zijn, dat hij niet degene wil zijn waar het op af moet ketsen. Zijn boek is niet voor 100 % gesloten zeg maar.
Diep in mijn hart wil ik dat dus niet, want stel je voor dat er iets mis gaat tijdens de bevalling of met het kindje, dan zou ik me heel schuldig voelen tegenover hem, omdat ik heb doorgedrukt.Ik ken mijn man goed genoeg om te weten dat hij dit nooit zo zal voelen, maar toch…
Liever wil ik hem dus er van overtuigen dat een vierde heel leuk is, maar of dat nu wel zo’n goed plan is??? :think:
Ik vind het zelf ook moeilijk en dubbel. Aan de ene kant vind ik het heerlijk dat we nu nooit meer met wandelwagens, campingbedden en luiers hoeven te sjouwen. Alles gaat zoveel makkelijker nu. Maar aan de andere kant voel ik me ook weer zo oud. Het voelt te definitief.
hahahaha… idd wel grappig… Maxim d’r drieling en ik misschien ooit en misschien wel helemaal niet… krijg toch die 4e… :mrgreen:
Maar vergis je niet, ik heb het daar emotioneel behoorlijk moeilijk mee gehad. Pas nu, nu ik richting 13 weken kom en dus bijna het 2e trimester inga begin ik te beseffen dat dit echt is. Heel langzaam begin ik het ook echt leuk te vinden.
De auto is al vervangen, voortvarend als manlief was… binnen 2 weken na de test had hij al een toyota avensis verso 7 zitter geregeld.
Rijdt prima en ruimte zat nu :mrgreen:
maar hier blijft het wel bij een klavertje 4, Ruud laat zich volgend jaar kort na de geboorte een knoopje aanmeten. :shifty:
Vind kinderen geweldig hoor, maar tegelijkertijd vind ik het ouderschap ook regelmatig toch loeizwaar en had dus vooral twijfels over of ik het mijzelf aan zou doen om nog een 4e te krijgen.
Maar goed, die keuze werd voor ons gemaakt en maar goed ook anders was het er mijns inziens niet van gekomen.
Wel erg leuk om te lezen hoeveel meiden eigelijk toch nog voor een groot gezin willen gaan, hier in de directe omgeving zijn we wel een beetje de uitzondering. De meesten hebben er 2, sommige 3. Ik ken maar 1 iemand die er 4 heeft, 4 meiden ook nog.
Mijn oma zei als enige, enigzins negatief " nou, jij liever dan ik!" waarop ik dan wel weer zo abrupt terugreageerde met " lijkt me logisch oma, als u nu nog een 4e kind zou krijgen, dan ga ik er een docu over maken en verkopen, of met u op de kermis staan…worden we rijk!"
Ze is 94 en bulderde het uit van het lachen.
Ze is al moeder van 4, nouja, 2 van haarzelf en 2 stiefkinderen, waaronder mijn moeder.
maar haar opmerking was de enige negatieve die we hebben gehad, op de 1 of andere manier vinden de meesten ons ook wel het type voor 4.
Trouwens, over gebroken nachten gesproken. Dat zou hier voor mij en voor Ruud echt geen argument zijn. Vanaf de dag dat we kinderen hebben slapen we beide niet meer heel diep en ook zelden echt door.
Er is gewoon altijd wel iets, 1 heeft een snotneus, de ander moet naar de wc en vergeet zijn broek naar beneden te doen, de 3e heeft een nare droom en geeft 2 gilletjes en dan ineens is er 1 nacht bij dat we heerlijk slapen en dan gaat het weer verder.
Voor ons hoort dat erbij en is niet gekoppeld aan leeftijd. Aniek is nu ruim5 en zit midden in de nachtmerrie leeftijd… dus dat is ook minimaal 3x in de week feest.
Voor ons is niet heel goed slapen gewoon inherrent aan ouderschap en naarmate je meer kinderen hebt, word dat niet persee minder.
We zullen wel zien.
Vind het nu wel leuk, ben heel benieuwd. Nog 1 keer een lijfje uit mijzelf voelen komen, ja… toch wel weer heel bijzonder. :inlove:
Heerlijk Cell, ik ben best een beetje jaloers eerlijk gezegd.
Ik begrijp van mezelf niet waarom ik de ene dag zeker weet dat ik het niet meer wil, terwijl ik de andere dag zeker weet dat ik het wel wil. Waar leg je dan je beslissing uiteindelijk? Bij twijfel niet doen??? Maar ja, iedereen twijfelt toch wel eens??? Mijn man laat zich wel een beetje aansteken door mij, maar vindt zichzelf wel aan de oude kant, nog steeds. Wanneer ons kind dan naar school zou gaan is mijn man bijna 50 :shock: Dat is toch wel echt oud he :think:
Wat is oud… ik ben 33, mijn vader 71 en hij was dus al tegen de 40 toen ik kwam. Hij was echt een oude vader want hij deed nooit iets met ons.
Daarentegen hadden wij in Utrecht een buurman, 64 jaar en zijn zoon was 6. Hij had een papa dag in de week en deed van alles.
Hij werd door niemand zo oud geschat, wij hoorden op een buurtfeestje hoe oud hij was en dan nog wel in het kader van onze buurvrouw die ervan overtuigd was dat zij de oudste was in de straat met haar 55…
Toen zei hij dus… dat denk ik niet, ik win vast. Bleek hij dus 64.
Ook Tenzin, zijn zoon vond het vanzelfsprekend. Of dat altijd zo zal zijn, geen idee. Maar kinderen accepteren veel, zeker als je man verder gewoon een leuke papa is.
Ik had mijn pa’s leeftijd geen ramp gevonden mits hij wat meer een vader was. Maar hij werkte, zat thuis op de bank en speelde spelletjes stratego in zijn eentje.
Fietsen, zwemmen, met ons mee naar de speeltuin of helpen lego bouwen… dat deed hij nooit.
Je bent zo oud als je je voelt en ook zo oud als je jezelf doet overkomen.
Die twijfel herken ik wel, daar heb ik de hele zomer mee geworsteld en eigelijk was ik er puur op argumenten wel uit.
Het zou bij 3 blijven. Ik zie mezelf namelijk niet als volledig gezond, ik heb zwaar overgewicht (weeg meer dan 50 kilo te veel) ben een ADD-er en dus een ras chaaot die niet kan organiseren, noch kan overzien.
Ik heb de grootste moeite om mijn huishouden te laten reilen en zeilen en ben mega wispelturig in interesses en dingen die ik wil ondernemen en daar word menigeen wel eens gek van… manlief gelukkig niet :mrgreen:
Ook ben ik door mijn jeugd echt idioot krenterig met geld en al heb ik genoeg, zo voelt het nooit, dus ik maak me altijd zorgen om hoe we de maand moeten doorkomen, ik zag dat met 4 niet lukken. (dikke onzin, maar dat is echt mijn paniek…) Het grootste argument was toch wel dat ik dik tevreden was met 3 relatief gezonde kinderen (ze hebben alle 3 wel iets, maar niet zorgwekkend of zo) en dat ik het regelmatig best zwaar vind en een enorm georganiseer met school, gym, zwemmen, vrienden en spelen en familieverplichtingen en ik blij was dat ik eindelijk wat meer tijd zou krijgen voor mijn huishouden en mijn eigen interesses als Michel straks ook 2 ochtenden naar de psz zou gaan.
Puur argumenten dus.
Daarbij was de emotionele kriebel voor nog een baby eigelijk helemaal niet aanwezig.
De twijfel zat hem bij mij puur in de wens van mijn man om nog een 4e kindje te willen.
Gisteren was ik nog even op kraamvisite bij mijn schoonzusje, hun zoontje is net een weekje oud. Ik had hem op de arm en ik voelde niets… geen zuchtje van " ohja… ik wil ook weer" :oops:
Ik zei tegen d’r dat ik eerder iets voelde als " ojee, ik MOET ook weer komend jaar" :oops: Dat vond ik eigelijk wel heel moeilijk.
Daarmee was meteen duidelijk dat ik echt niet voor een 4e had gekozen als ik de keuze had gehad.
Dat dit kindje er nu komt is prima, kan me prima over dingen heen zetten en dus ook wel over het ongemakkelijke gevoel en de overrompeling waar ik nog mee zit nu.
Weet zeker dat ik volgend jaar ook echt wel zal genieten weer van zo’n klein wurmpje. Daar zorgt moeder natuur wel voor.
Maar weet ook dat het gewoon geen makkelijke keuze is als je twijfelt.
Succes dus maar en als jij en je man toch besluiten voor de 4e te gaan, stel jezelf dan ook randvoorwaarden… want stel dat het niet meteen lukt, hoe lang wil je proberen, wat is de grens enz…
Knuf van hier :-*
@Cell, dat lijkt me idd best moeilijk hoor als de ‘drang’ er bij je zelf niet (meer) is en je dan toch onverwacht zwanger blijkt te zijn van een 4e kruimeltje.
Voor je daar in je hoofd, maar vooral in je hart aan gewend bent… denk dat het erg goed is dat die zw.schap nu dus 9 maand duurt! (al heb je het eerste stuk er al op zitten natuurlijk :thumbup: )
Twijfel heeft iedereen denk ik weleens… zelfs als 1000% achter de keuze ‘nog 1 keertje’ staat. Ik had dat zelfs bij de oudste :mrgreen: Toen die test (we waren net die maand 'begonnen) knetter positief was was ik hartstikke blij… en later zat ik op de bank en ineens ‘aaaahhhh’. En dat heb ik eigenlijk bij de zw.schappen erna ook gehad haha. Denk dat het heel normaal is eigenlijk, het is geen pakje boter waar je het over hebt natuurlijk, maar een kindje waar je ‘gewoon’ weer heel lang verantwoordelijk voor gaat zijn, dat zo afhankelijk van je is etc etc.
Wat een interessant topic , ik wil heel graag een vierde kindje, maar moet hubbie nog even overtuigen. Ik heb altijd graag een gezin met 4 kinderen gewild (vooropgesteld dat alles goed zou gaan en natuurlijk per kind bekijkend hoe ik erin zou zitten ). In augustus is onze derde geboren en ja…ik wil dus nog steeds graag een vierde. En dan wil ik ook liefst niet te lang wachten. Zoals jullie in mijn onderschrift kunnen lezen zit er weinig leeftijdsverschil tussen ons drietal (telkens 17 maanden) en ik zou niet willen dat een eventueel vierde kind een nakomertje wordt, oftewel de knoop moet hier over niet al te lange tijd doorgehakt worden 
. Hubbie zou als we de loterij zouden winnen geen moment twijfelen, maar nu ziet hij vooral praktische problemen. Zoals al veel genoemd hier, een andere auto en een extra kamertje maken (waar zijn fitnessapparaat wat hij nooooooit gebruikt voor zou moeten wijken :naughty: :mrgreen: ). Financieel gezien hebben wij het absoluut niet slecht en mijn man heeft ook goede vooruitzichten (en zekerheid heb je in het leven toch nooit…), mijn idee is dan ook…misschien is het nu allemaal nog niet perfect zoals hij het zou willen om 4 kinderen ruim te kunnen onderhouden, tekort hoeven ze niets te komen en als het over een paar jaar wel ‘perfect’ is dan hebben we dan dus waarschijnlijk spijt…
En nu dan de vraag , wat waren/ zijn jullie argumenten richting hubbies die twijfelen/ niet willen?
Oh ja, wie weet heb ik gelukt, want anticonceptie gebruik ik niet ivm bv, condoom vindt hubbie niets en hij doet wel ‘voorzichtig’, maar heb hem al gewaarschuwd dat ook dat tot een zwangerschap kan leiden. Hij gaat ervan uit dat ik nu toch nog niet vruchtbaar ben (ben tot twee keer toe 7 maanden na de geboorte pas weer ongi geworden), maar heb hem gezegd dat ook dat geen garantie is dat ik nu ook pas dan weer vruchtbaar ben. Ik wil áls ik op deze manier zwanger raak niet het verwijt kunnen krijgen dat ik hem niet gewaarschuwd heb . En wie weet wil hij dus stiekem toch wel graag een vierde dat hij dit risico neemt, ondanks dat hij overal verkondigd dat er geen vierde komt…