ik lees zo een beetje, mee , maar het klinkt zo geweldig hoe jullie alles zeggen, maar ik vind de keuze voor een 3de kindje al moeilijk, ik dnek dan aan studie’s later en rijbewijs en tiener dingen kleding die ze perce willen enzzzzzzzzz ook hebben we geen slaapkamer meer vrij dus hier moeten we nog een tijdje nadenken , , maar ik vind het erg leuk om te lezen dat mama’s van al 4 - 5 kindjes er totaal geen of weinig problemen zien hihi :inlove:
Wat studie betreft, had het er vanvond net met mijn man over. Voor de oudste zijn we volgend jaar klaar met sparen. ( spaarplan) Dan kunnen we gelijk door voor dit kindje, merken we dus niet in de uitgaven.
ik denk niet dat wij het niet zouden merken , maar ik denk ook vaak dat ik me niet zo druk moet maken om dingen die nog heeeeeeeeeeeel lang duren , ik denk al zoooooo veel na over de toekomst , terwijl die in een klap zomaar rigoreus kan veranderen , dus ik moet wat minder zwaar gaan nadenken overal over,
een goed nieuwjaars voornemen toch hihihih
Heel goed voornemen idd! :thumbup: Komt tijd, komt raad.
Maar ik bedoeld dus, het bedrag wat ik voor mijn oudste dochter spaar is straks klaar, kunnen we verder voor het volgende kindje, dus wat dat betreft vermeerderd of verminderd het bedrag niet.
ohh zo , ja dat is fijn dan , dat zou bij ons niet gaan , wij zouden nou dan voor nog een 3de kindje hetzelfde bedrag nog er bij moeten sparen, , maar inderdaad komt tijd komt raad :thumbup:
sparen speciaal voor de kinderen? rijbewijs? studie?merkkleding? eh…
Zover denk ik dus echt niet na.
Zowel manlief als zijn broer en zus hebben bijbaantjes gehad in combi met stufi om te kunnen studeren, rijbewijs ook zelf voor gewerkt en dus niet met Pet naar gegooid omdat het in mijn schoot werd geworpen, maar gewaardeerd dat ik er zelf hard voor moest knokken, merkkleding kun je ook wel vinden in de outlet en op mp en of ze dat wel of niet aantrekken, ligt er aan wat je je kinderen meegeeft denk ik.
kamertjes… wij hebben de luxe dat we alle kinderen een eigen kamer kunnen geven en zelfs als er dan toch een 4e zou komen kan er nog een 4e kamertje gemaakt worden, wel piepklein, maar het is een eigen plekje.
Toch denk ik niet dat dit echt uitmaakt. Ik heb zelf in een pleeggezin gewoond en had een kamertje ter grootte van een flinke kast, mijn bed was een halfhoogslaper die door de pleegvader boven de trap was gebouwd, het maakte me niets uit, het was mijn plekje. Eenmaal weer thuiswonend was er ook geen echte ruimte, ik sliep op 4 vierkante meter onder het schuine dak achter de CV ketel. Ik had een schuifdeurkast onder het dak van 1 meter hoog, een bed wat er strak voor stond (moest dus zitten op bed de kast openschuiven en kon dan pakken wat ik nodig had) en voor mijn bed hing een gordijn, dat was mijn “kamer” en ik heb dat nooit erg gevonden, was allang blij dat ik “ergens” een klein plekje voor mezelf had en als dat samen met een ander op een kamer was geweest met enkel een gordijn ertussen dan was dat ook oke geweest.
Dus eerlijk gezegd maak ik me over dat soort dingen niet zo druk.
Ik ken ook een vrouw, inmiddels in de 60, 4 eigen kinderen, meer dan 70 pleegkinderen over de jaren opgevangen en ze moesten het altijd doen met een lager sociaal inkomen. Toch zijn die kinderen allemaal goed verzorgd geweest, hadden ze kleding aan en ze hebben allemaal gestudeerd (de eigen kinderen in elk geval).
Roeien met de riemen die je hebt, maar dat hoeft een groot gezin niet perse in de weg te staan.
sparen speciaal voor de kinderen? rijbewijs? studie?merkkleding? eh…
Zover denk ik dus echt niet na.
Zowel manlief als zijn broer en zus hebben bijbaantjes gehad in combi met stufi om te kunnen studeren, rijbewijs ook zelf voor gewerkt en dus niet met Pet naar gegooid omdat het in mijn schoot werd geworpen, maar gewaardeerd dat ik er zelf hard voor moest knokken, merkkleding kun je ook wel vinden in de outlet en op mp en of ze dat wel of niet aantrekken, ligt er aan wat je je kinderen meegeeft denk ik.
kamertjes… wij hebben de luxe dat we alle kinderen een eigen kamer kunnen geven en zelfs als er dan toch een 4e zou komen kan er nog een 4e kamertje gemaakt worden, wel piepklein, maar het is een eigen plekje.
Toch denk ik niet dat dit echt uitmaakt. Ik heb zelf in een pleeggezin gewoond en had een kamertje ter grootte van een flinke kast, mijn bed was een halfhoogslaper die door de pleegvader boven de trap was gebouwd, het maakte me niets uit, het was mijn plekje. Eenmaal weer thuiswonend was er ook geen echte ruimte, ik sliep op 4 vierkante meter onder het schuine dak achter de CV ketel. Ik had een schuifdeurkast onder het dak van 1 meter hoog, een bed wat er strak voor stond (moest dus zitten op bed de kast openschuiven en kon dan pakken wat ik nodig had) en voor mijn bed hing een gordijn, dat was mijn “kamer” en ik heb dat nooit erg gevonden, was allang blij dat ik “ergens” een klein plekje voor mezelf had en als dat samen met een ander op een kamer was geweest met enkel een gordijn ertussen dan was dat ook oke geweest.
Dus eerlijk gezegd maak ik me over dat soort dingen niet zo druk.
Ik ken ook een vrouw, inmiddels in de 60, 4 eigen kinderen, meer dan 70 pleegkinderen over de jaren opgevangen en ze moesten het altijd doen met een lager sociaal inkomen. Toch zijn die kinderen allemaal goed verzorgd geweest, hadden ze kleding aan en ze hebben allemaal gestudeerd (de eigen kinderen in elk geval).
Roeien met de riemen die je hebt, maar dat hoeft een groot gezin niet perse in de weg te staan.
Als je het echt wil, dan lukt het je
Cell, zo is het ook hoor, als je maar warmte en liefde krijgt en een beetje een eigen plekje kan hebben.
Wij hebben vanaf de geboorte van de kinderen een spaarplan genomen om evt studie later te kunnen bekostigen. Dat loopt 15 jaar, onze oudste wordt volgend jaar 15 dus zijn we voor haar klaar. Dat geld zetten we dan apart op een spaarrekening .
Even een tijdje stil geweest, omdat we nog steeds een beetje twijfels hebben. Luc en Stan sliepen nog steeds niet door (minimaal 2 a 3 keer per nacht eruit) en dat brak ons wel een beetje op en dan is het moeilijker om goed over dit onderwerp na te denken…
Ik wil nog steeds heel erg graag een keertje zwanger worden en een kindje in ons gezin verwelkomen, ik heb het idee dat we nog genoeg liefde hebben en dat er een kindje op ons aan het wachten is.
Mijn man heeft nog zijn twijfels…
Nu slaapt Stan sinds 3 nachten door en Luc vannacht ook, dus hopelijk komen wij ook een beetje tot rust en kunnen we binnenkort de knoop een beetje doorhakken. Ik wil niet teveel leeftijdsverschil tussen de kids (het lijkt me niet handig om met een pasgeboren baby naar de basisschool te gaan voor Pete) dus binnen nu en een half jaar wil ik toch wel wat duidelijkheid hebben.
Wij hebben drie kinderen, maar de oudste twee zijn biologisch gezien niet van mij, maar van mijn man. Ze wonen al meer dan 5 jaar bij ons en ik zie ze ook echt als ‘mijn’ kinderen.
De jongste heb ik wel zelf op de wereld gezet. Wij hebben altijd geroepen dat een grote volle eettafel erg leuk is, maar zien ook de praktische kanten. Auto, ruimte in huis, op visite gaan (het is nu al soms een invasie
Maar toch… het blijft kriebelen, zeker nu het vorige week niet helemaal goed is gegaan met het condoom… het zou toch wel heeeeel leuk zijn, maar oh zo onpraktisch en lastig :think:
Ik zie dat jullie allemaal nog kleintjes hebben he?
Wij hebben binnen drie jaar tijd drie kinderen gekregen, iets meer als een jaar leeftijdsverschil steeds. Ik vond (en vind) het heerlijk, het is echt een geweldig drietal… Maar nu zou ik toch wel erg graag een vierde willen. Mijn man wil echt geen vijfde, en ja… zo nakomertje, bijna-enigst-kindje, tegenover ons hechte drietal :think:
Dat neem ik dus wel mee in de overweging. Qua ruimte zou een vierde nog wel kunnen (we hebben nu 1 kamertje over, maar onze oudste 2 slapen op verzoek op 1 kamer), maar een vijfde wordt lastig. Auto hebben we niet, dus ach, huren doen we toch al zelden. En ja, nu ze groter zijn is het allemaal wel een stuk makkelijker, rustiger in huis. Ik vraag me ook af of ik de anderen niet tekort doe, heb 2 kids die wat extra aandacht vereisen.
Over de kosten maak ik me soms ook wel zorgen; ik wil geen kindjes naar kdv/go brengen dus we zakken dan wat in inkomen en nu is het soms al lastig als alles tegelijk komt; nieuw muziekinstrument, drie paar winterschoenen, regenlaarzen voor de 1, regenpak voor de ander… Je kent het wel
Op andere momenten denk ik dan toch ook dat lost zich wel weer op en wil ik liever vandaag dan morgen er nog voor gaan…
Hier viel er niets meer te kiezen. Ik wilde echt nog niet en misschien toch wel helemaal niet. :oops: Ben zelfs in augustus al bij de huisarts geweest om te praten over sterillisatie.
Maar de natuur heeft ons mooi bij de neus en de keuze voor ons gemaakt.
Hier komt dus als het goed is, volgend jaar een 4e. Moet er nog erg aan wennen, maar inmiddels is die knop wel om.
Manlief wilde altijd al wel, dus die vind het prachtig.
Ach, het gaat goed komen, dat moet gewoon :shifty:
Soms loopt het gewoon zoals het loopt he en de pil is duidelijk ook niet alles :lol:
26 november, intake en echo. Vind het super spannend weer. Misschien nog wel meer eigelijk. :shifty:
We wilden het eerst nog een hele poos geheim houden, maar ik word NU al behoorlijk dikker en loop al in positiebroeken, bovendien kan ik mijn afkeer voor koffie en vlees niet echt geheim houden
Nog 5 dagen he, ik duimmmmm :thumbup: voel je al iets, ja? ja? ja? :inlove: :shifty:
Ik zie dat jullie allemaal nog kleintjes hebben he?
Wij hebben binnen drie jaar tijd drie kinderen gekregen, iets meer als een jaar leeftijdsverschil steeds. Ik vond (en vind) het heerlijk, het is echt een geweldig drietal… Maar nu zou ik toch wel erg graag een vierde willen. Mijn man wil echt geen vijfde, en ja… zo nakomertje, bijna-enigst-kindje, tegenover ons hechte drietal :think:
Dat neem ik dus wel mee in de overweging. Qua ruimte zou een vierde nog wel kunnen (we hebben nu 1 kamertje over, maar onze oudste 2 slapen op verzoek op 1 kamer), maar een vijfde wordt lastig. Auto hebben we niet, dus ach, huren doen we toch al zelden. En ja, nu ze groter zijn is het allemaal wel een stuk makkelijker, rustiger in huis. Ik vraag me ook af of ik de anderen niet tekort doe, heb 2 kids die wat extra aandacht vereisen.
Over de kosten maak ik me soms ook wel zorgen; ik wil geen kindjes naar kdv/go brengen dus we zakken dan wat in inkomen en nu is het soms al lastig als alles tegelijk komt; nieuw muziekinstrument, drie paar winterschoenen, regenlaarzen voor de 1, regenpak voor de ander… Je kent het wel
Op andere momenten denk ik dan toch ook dat lost zich wel weer op en wil ik liever vandaag dan morgen er nog voor gaan…
Hier krijgen we dus ook zo’n nakomertje, de oudste 3 zijn 14,12 en 10. Nummer 4 mochten we helaas niet voor zorgen, we gaan er van uit dat nummer 5 er wel mag komen!
Natuurlijk zullen ze anders met elkaar spelen, maar dit kindje zal ook superverwend gaan worden! Ik maak me er niet zo druk om, het komt zoals het komt en dan is er wel weer een oplossing voor te vinden.
Hier viel er niets meer te kiezen. Ik wilde echt nog niet en misschien toch wel helemaal niet. :oops: Ben zelfs in augustus al bij de huisarts geweest om te praten over sterillisatie.
Maar de natuur heeft ons mooi bij de neus en de keuze voor ons gemaakt.
Hier komt dus als het goed is, volgend jaar een 4e. Moet er nog erg aan wennen, maar inmiddels is die knop wel om.
Manlief wilde altijd al wel, dus die vind het prachtig.
Ach, het gaat goed komen, dat moet gewoon :shifty:
Soms loopt het gewoon zoals het loopt he en de pil is duidelijk ook niet alles :lol:
Hee Cell, gefeliciteerd, dat had ik nog niet gezien! :dance:
Kantjeboord; dat is natuurlijk ook zo, soms lopen dingen gewoon zo en lopen doet het toch wel he
Aan de andere kant, bij mijn jongste merkte ik wel dat ik bijv de dreumesfase van de eerste twee veel minder bewust had meegemaakt omdat er al een kleintje bij was; dat lijkt me dan wel weer erg leuk van zo’n nakomertje! Overigens zijn ze hier nog wat kleiner hoor, 4, 5 en bijna 7. Maar min. 5 jaar leeftijdsverschil voelt voor mij dus als een echt nakomertje
26 november, intake en echo. Vind het super spannend weer. Misschien nog wel meer eigelijk. :shifty:
We wilden het eerst nog een hele poos geheim houden, maar ik word NU al behoorlijk dikker en loop al in positiebroeken, bovendien kan ik mijn afkeer voor koffie en vlees niet echt geheim houden
Nog 5 dagen he, ik duimmmmm :thumbup: voel je al iets, ja? ja? ja? :inlove: :shifty:
Ik? Wat voelen? Ja…naderende ongi koppijn… :evil: Tis niet anders vrees ik. Maar goed, ik wacht gewoon af.
26 november dus? Spannend hoor. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het juist deze keer nog spannender vindt dan alle andere keren. Zal voor mij in de toekomst ook wel het geval zijn denk ik. Hoort er een beetje bij toch? Je weet wat je hebt en hoe zeer je jezelf daar mee gelukkig mag prijzen. Bij een nieuwe zwangerschap ga je je steeds weer afvragen of je niet het zogenaamde lot aan het tarten bent ofzo…
Maar het komt vast goed joh! Dit kindje van jullie wilde zo graag komen, dat kan toch niet anders dan helemaal oke zijn toch?
Ja, ik geloof ook echt wel dat het iedere zwangerschap weer anders is en als ik de boel realistisch bekijk, weet ik ook echt wel dat we bij de eerste net zoveel risico liepen als bij de volgende het geval zal zijn, maar toch…Vorige zwangerschap is uitgelopen op een m.a. en toen werd ik wel heel erg met mijn neus op de statistieken gedrukt (1 op de 4 zwangerschappen gaat “mis” op wat voor manier dan ook). Dat was mijn vierde zwangerschap namelijk…Maar goed, al met al neem ik toch graag nog een keer het “risico”!
hier staat de teller op inmiddels 10 zwangerschappen (ik tel nogal eens verkeerd, ik onthoud het meestal niet in de goede volgorde) en 3 kinderen… deze 4e tel ik dus al wel bij de zwangerschappen, maar of we straks een kindje mogen vasthouden, dat weten we gewoon nog niet natuurlijk, al gaan we gewoon van het goede uit
Heb 5 vrij vroeg miskramen gehad, allemaal tussen de 5 en 7 weken mis en 1 kindje verloren na een eerste goede echo met 9 weken, waar we pas later achterkwamen.
Dus wat dat betreft mag het me nu wel gegund zijn dat het gewoon goed blijft gaan. De eerste 7 weken zijn we al voorbij en het is blijven plakken… so far so good :inlove:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje hoop dat mijn pil niet afdoende zal werken, hhi. Ik wil graag een 4e, maar mijn man heeft nog twijfels (vooral vanwege onze slechte nachtrust door Luc en Stan) vandaar dat het onderwerp nog regelmatig ter sprake komt.
Debke, ik duim voor je! Bij Pete had ik ook hoofdpijn en dacht ik ongesteld te moeten worden, maar er kwam niks en uiteindelijk dus toch een positieve test.
Lune, tussen Pete en Luc en Stan zit 16 maanden, dus zij zullen ook een hecht drietal worden volgens mij. Mijn man zei ook wel eens dat hij dacht dat onze 4e dan een buitenbeentje zou worden, maar toen zei ik dat je niet vantevoren kan bepalen of het gaat klikken met broers/zussen en dan zijn er altijd nog buurtkindjes of schoolvriendjes. Een collega heeft een zus waarmee ze 3 jaar scheelt en daar kan ze niet echt mee overweg, maar wel met haar 10 jaar jongere broertje, dus leeftijdsverschil zegt niet veel.
:inlove: :shifty: