Laat mijn voorgaande berichtjes maar, het is hier (ineens) crisis dus een vierde komt er sowieso niet…
Ik weet niet wat voor soort crisis er is, maar sterkte ermee :hug:
Vervelend als je een wens wegens omstandigheden niet kan waarmaken 
Na de geboorte van Luc en Stan had ik een wens voor een vierde, maar eerst heeft mijn man psychische klachten (PTSS) gehad, daarna een virus (CMV) waarvan hij nog steeds herstellende is.
Nu heeft mijn man plannen voor een eigen cafebedrijf (PTSS opgelopen op werk en hij wil graag ander werk) en zijn de jongsten alweer 2,5 jaar en zal het er waarschijnlijk niet meer van komen.
Ik weet dus hoe jij je voelt nu, maar weet ook dat je er een beetje vrede mee zal krijgen.
crisis is hier ruzie… telkens terug kerend hetzelfde probleem… En als ik denk dat het goed gaat, dan broeit er blijkbaar wat en heb ik niks in de gaten… Tot de bom barst… Zo ook gisteren. Aanleiding: ik ben eergister tante geworden, en mijn broertje had het erg leuk gevonden de familie op de eerste dag meteen te hebben… De familie (mijn ouders en broertje gaat het om) zat dus eerst op mijn verjaardag, en ineens kreeg ik het idee om ook te gaan ipv de dag erna…
Dus mijn vriendin gebeld die nog niet wat geweest, en zij begreep het heel goed en we maakten een andere afspraak als ik het geregeld kreeg… Buuf gevraagd of ze het niet erg vond, nee… Naar boven om vriend te vragen of hij het goed vond, NEE. Dat begreep ik dus niet, en was eigelijk meteen gepikeerd… Was het een zoveelste geintje, of meende hij dat? Waarom? ( Maar dat vroeg ik niet…)
Ik weer vriendin gebeld om te bevestigen dat ik ging, en andere afspraak gemaakt. Kids verteld dat ik alleen ging want met kids wordt het wel erg druk, en ze zijn nog héél erg moe. We gingen heel snel een keer met zijn allen…
Kom ik na 5 uurtjes terug (het is anderhalf uur rijden) en hij zegt amper wat… dag erna (gister) gewerkt, kids opgehaald, kom ik thuis is hij al aan het koken. Weer zo kortaf, dus ik vraag wat er is. Niks… maar ik voel de sfeer… Na half uurtje nog een keer gevraagd. Niks joh! Nou, echt wel…
Na het eten kids naar bed, en hij naar zolder. Ik maak koffie en breng het boven, en vraag wat er nu is, en dan breekt ie los… Dat ik niet nadenk, dat hij dat niet bij mij moet doen, zo op een verjaardag weg ed. Ik begreep daar niks van, want normaal ben ik idd egocentrisch, maar nu was de wens van mijn broertje dat ik meteen kwam, kwam dus als verrassing mee, en hij vond dat juist super! Maar nu lijdt mijn eigen daar dus onder
Het is zo erg, dat ik vanmorgen informatie heb gezocht over relatie therapie. Want dit is echt een terug kerend probleem, waar mijn inziens best uit te komen is. Heb de verzekering gebeld over eventuele vergoeding (van de prijzen word je niet blij nl) en dat stelde me ook wel gerust…
Gister tijdens het ‘gesprek’ vertelde ik dus hoe dubbel het was: ik denk dat het best goed zit, en denk zelfs over een vierde kindje… En nu? Zijn antwoord: "Nou, een vierde die komt er zéker niet!’
Oh, voor de volledigheid: hij is Afrikaans (Ghanees)… de nederlands taal is dus niet zijn moedertaal…
allereerst: gefeliciteerd met je tanteschap :inlove:
Ik snap wel dat je gegaan bent, ook al had je zelf (je eigen? dan ook nog gefeliciteerd) een verjaardag.
Hoevaak krijgt je broertje nou een kind?
Ik vond het ook ontzettend fijn dat mijn ouders en broers er op de eerste dag waren. Zij zijn als het goed is ook speciaal voor mijn kinderen en andersom.
Toen onze 3e geboren was en ik mijn broertje belde stond hij nog in de kantine na de voetbalwedstrijd. Hij hing toen direct op dat hij er aan kwam (belde vlak erna terug of het eigenlijk een jongetje of een meisje was en hoe die heette :mrgreen: ).
Teamgenoot heeft hem snel naar zijn huis gebracht, hij heeft zijn vriendin opgepikt en ze waren hier binnen uur na bellen (wonen op een halfuurtje, scheelt ook iets).
Als mijn broertje ooit een kindje krijgt dan weet ik zeker dat wij er ook de dag zelf even heen gaan.
Hoeft niet lang… maar wil natuurlijk hem en zijn vriendin dan wel feliciteren en de kleine bewonderen :inlove: .
Maar wel erg vervelend dat er tussen jullie dan toch (communicatie) problemen zitten… lijkt me idd heel goed om die problemen aan te pakken voor ook maar aan een volgend kindje te denken.
Wie weet komt die er wel nooit, maar heb je dan hopelijk wel een fijne(re) relatie met de 3 mooie kereltjes die je nu al hebt.
:hug:
Dank je wel :-* . Het was mijn eigen verjaardag inderdaad, en het zat er al langer aan te komen dat mijn schoonzusje ging bevallen… Eerst strippen, nog een keer strippen, dag later vliezen gebroken… Al met al is het 4 dagen onrustig geweest… Dus het was ook de vraag of mijn bezoek eerst naar de beeb kon, áls die geboren was, of na mijn verjaardag…
En het belangrijkste: ik wilde heel goed luisteren naar wat mijn broertje het liefste wilde, omdat ik dus weet dat ik egocentrisch kan zijn (hersenbloeding gehad, heeft daarmee te maken maar wil er wel wat mee doen…) Maargoed, nu heb ik dit gedaan, en ben ik mijn eigen partner voorbij gelopen… Waar het dus ook fout ging, is dat hij met de buuf heeft zitten praten, maar mij niks heeft verteld wat hem zo dwars zat (ik moest het zelf maar zien, en das mijn probleem…)
Wel fijn trouwens dat ik het een keer heb opgeschreven, maar ik zal niet langer dit topic daarvoor gebruiken 
Die vierde komt er voorlopig niet, en ik heb vandaag wat dingen uitgezocht wat betrefd relatie therapie…
miranda tjee een heel verhaal
maar zo kan je idd niet verder zou ik ook niet kunnen .
ik denk dat er nog veel meer speelt dan dat alleen dat , en natuurlijk in boos heid zegt hij geen 4de kind dat vind ik wel begrijpelijk .
je zegt tegen hem je vriend ? waarom trouwen jullie niet … zijn er in verleden meer oorzaken geweest waarom hij zo doet .
ik vind het knap dat hij waar de kinderen bij zijn geen gesprek aan gaat en wacht tot de kinderen op bed liggen …
wanneer hebben jullie saampjes eens wat leuks gedaan zonder kinderen ?
misschien had hij wel een verrassing in peto voor je verjaardag en was alles in eens over … dat kan een behoorlijke domper zijn .
wel onwijs leuk om te lezen dat je ook halfbloedjes hebt mijn partner is ook niet van Nederlandse afkomst en ja dat kan soms parte spelen … althans vroeger wel toen ik een stk jonger was nu is dat helemaal niet het geval en is er weinig ruzie of woordenwisseling
Er speelt idd wel wel meer, maar dat draait allemaal op hetzelfde die je dus kan afleiden uit dit verhaal: de constante miscommunicatie. En dat niet zozeer, maar wel dat ik net andere dingen zie dan hij, en dan komt het niet goed over.
Hij had geen verrassing in petto hoor, maar ik vier niet vaak mijn verjaardag omdat er meestal wat tussen komt. Een verhuizing oid, en dan vier ik het wel tegelijk met mijn zoon’s verjaardag. En verjaardagen gaan hier best vaak de mist in (gingen eigelijk) net als andere feestdagen: hij was daarvan meestal de oorzaak door op het laatst af te zeggen, en ik ben daar dan pissig om (heb je geen zin zeg het dan eerder) Ditmaal heeft hij wel zijn best gedaan door met de kids iets voor mij uit te zoeken oa, en dan gooi ik ineens de om. Zijn woorden: Als ik wegga op een verjaardag heb ik het ook gedaan!
Dat hij niet wilde praten met de kids erbij vind ik goed, maar ik heb hem ook vaker gevraagd om dat dan aan te geven, en niet te zeggen dat er niks is… Want de kids voelen wel de spanning, ik begrijp het niet, en hij is stil… Dat klopt natuurlijk ook niet, geef dan aan dat we het er later wel over hebben…
En waarom we niet niet trouwen… We hebben dat nooit zo belangrijk gevonden eigelijk. Ik hou er niet van in het middelpunt te staan, dus dan zou het toch op een maandag gebeuren. En wie nodig je wel en niet uit? Nooit echt diep over gehad, maar dat komt ook omdat wij een wat onstuimiger relatie hebben denk ik dan de meesten?
hi mrianda
jeetje zeg hij had geen verassing maar deze keer wel wat gedaan zeg je misschien speelt dat een rol mee . Ik snap sommige dingen wel die je vriend je zegt , maar ik snap jouw ook heel goed .
als je veel miscommunicatie hebt dan is en lijkt het me beter dat jullie samen idd naar een therapie kunnen gaan . is het altijd zo geweest ? ook toen je hem leerde kennen ? hebben jullie al eens een gesprk gedaan met een goede vriend er bij ?? zodat die kan bemiddelen iemand die geen van jullie 2en voor zou trekken ?
Niet praten is zeker geen oplossing en zeggen er is niks ook niet , deed mijn vent ook en dan in eens beng … ja de kinderen zijn zeker niet gek nee die merken en voelen dat zeker aan
trouwen is geen must hoor hihihi begrijp me niet verkeerd en een onstuimiger relatie dat kan idd ( ik weet er alles van) zeker als je parnter niet hier ie opgegroeid dat geeft wrijving e.d cultuur verschil en meer
het kan 2 kanten op het gaat in de loop der jaren beter of slechter en er zal altijd denk ik wel wat zijn waar je het met elkaar misschien niet over eens zou kunnen zijn ivm met cultuur opvoeding maar praten is dan wel heel belangrijk
hoe lang zijn jullie al samen ?
ik ben nu al vanaf mijn 17de met met de vader van mijn kinderen 
en dat is nu al ruim 20 jaar en als ik aan begin terug denk en nu is er heel wat veranderd en geloof me daar zij heel wat conflicten e.d aan de pas geweest
ik hoop dat jullie er samen uitkomen !
Wij zijn 11 jaar samen, en in het begin speelde dit nog veel erger. Dan was het bijna iedere feestdag (kerst/verjaardag) dat hij op het laatst zei niet te gaan, ik begreep het niet, woorden, ruzie en uiteindelijk ging hij wel mee omdat hij ook niet zó moeilijk wilde doen… (maar de sfeer is dan al verpest) Ik heb dan zoiets van: ik vraag het ruim van te voren, geef het dan aan, niet op het laatste moment als er op je gerekend wordt… Het was zijn insteek dat ie ten alle tijden het zelf wil weten, dus ook op het laatste moment… (dit is gelukkig wel veranderd net voor de kids kwamen!)
We hebben weleens een gesprek gehad met een derde erbij, zoals mijn moeder. Jaren geleden alweer, en hij vond het ook prettig om met haar te praten, ze trok geen party omdat ik haar kind ben. Nu hebben we minder contact wegens afstand, en de klik is er ook een stuk minder… Hij heeft wel met de buuf gepraat, en zij kon het goed vertalen naar mij, en gaf ook aan dat ze best een keer met ons samen wil praten, maar alleen als ‘vertaler’ en niet een party trekken oid. Ik denk dat de buuf er al te dichtbij staat, bovendien wil ik niet al onze problemen zo dicht bij huis leggen.
Maar gister is mijn vriendin nog voor mijn verjaardag langs geweest, en ik heb ook kort met haar gepraat, gaf ook wel wat verheldering maar dan dus vanuit mijn visie… Toen we weg was weer samen gepraat, want ik merkte dat hij al helemaal was afgekoeld. Nu kon ik er op terug komen wat hij eerder probeerde te zeggen, maar wat ik op dat moment niet zo begreep (Hij had gezegd tegen deurverkopers, dat ie moest overleggen met zijn vrouw, het antwoord van hun was dat ze dit niet gewend zijn van een Afrikaan… Ik reageerde daar dus op dat ik die jongens al niet mocht, had ze vaker zien lopen… Maar natuurlijk was dat niet hetgeen wat ie bedoelde, maar dat veel afrikanen dus niet zo overleggen, daar staan ze bekend om… doen ze dat wel valt dat op…)
Zoals we gister weer hebben gepraat weet ik wel dat we er samen uitkomen, maar toch wil ik graag een gesprek met een derde erbij (therapeut) denk dat dit voor beiden heel erg goed is…
daar ben ik erg blij mee omdat te lezen . ik hoop dat jullie er zeker uit zullen komen
herkent iemand dit,
in mei ben ik tijdens de bv ongesteld geworden daarna lange tijd niet meer. In de vakantie dacht ik ongie te worden 19 augustus bloedverlies eind van de middag was het alweer over.
De rest van de vakantie niet meer 2 week eerder heb ik na mijn idee wel de eisprong gevoeld :think:
hai karin
hoe is het met jouw dan ?
ik herken het niet waarom ga je niet naar je gyno ? wil je weer graag zwanger worden dan ??
@Nathascha wrote:
hai karin
hoe is het met jouw dan ?
ik herken het niet waarom ga je niet naar je gyno ? wil je weer graag zwanger worden dan ??
hoi natas alles goed hoor,
ja als Lynn 1,5 is pas alleen zijn we laatste tijd niet zo strik met AC :oops: :oops:
Maar mijn cyclus is nog niet zo op regel sinds de bv eigenlijk wil ik 2 maand aan de pil en dan met doompjes
Hai ladies,
Wij zijn ook bezig voor nummer 4!!! Ik heb al een tijdje zitten meelezen maar had wat inlogproblemen.
Wij hebben een tweeling van ruim en nog eentje van nu net vier. En het kriebelt nu wel heel erg voor nog 1x zo’n klein hummeltje!
Ik zie ook wel een beetje op tegen de reacties van mensen. Ik krijg constant te horen hoe fijn het wel niet voor mij is dat ze nu wat groter zijn en dat het steeds makkelijker wordt… :? Nou en?! Ik ben nog helemaal niet toe aan rust!!! :lol:
welkom hier MSJ!
Karin, als je 19 augustus een innesteling hebt gehad kun je nu zeker al een test doen, het is al 12 dagen later (en dus al 26 dagen na je eisprong) Voel je je zwanger dan?
Ik moet zeggen dat ik na Tim ook erg van de leg was met mijn cyclus, terwijl ik altijd heel regelmatig was. Inmiddels ben ik dat gelukkig weer ik weet graag waar ik aan toe ben.
@karin das leuk om te lezen
waarom doe je geen test meid ? de pil enzo ga ik niet gebruiken die vuiligheid hahaha
met BV kan het nog wel eens anders verlopen ook . maar ik ben geen arts meid
MSJ welkom hier ja de reacties meid daar moet je boven staan jullie moeten doen wat jullie graag willen en niet wat een ander graag wilt voor jullie
Hier vandaag een gesprek gehad met mijn ferti arts woehoe en was een goed gesprek omdat ik goed bezig ben en afval gaan we stapjes verder hihihih
ik krijg dus folikker metingen 9 sept de 1ste een samen levings test en zuur graag test en bloed en kijken of ik nog genoeg eitjes ook heb
mocht de zuur niet goed zijn dan gaan we nog deze maand IUI doen
spannend dus hihihi
echt zwanger voelen weet ik niet, wel vlagen misselijk en in de vakantie branden met tepels onzettend zijn nu nog wel gevoelig en voelen wat voller aan :oops:
ik heb toen ik zwanger raakte van Daan ook 1 dag/nacht wat bloed gehad daarna niks meer
Spannend Natas hopelijk is het snel raak bij jullie,
gaaf hoor een 7e wonder