joepie, nog meer 4e kindjes onderweg :lol:
Gefeliciteerd dames!
Wat lijkt het dan lang geleden dat wij er hier over dachten, er voor gingen en prompt zwanger waren en dat kereltje is gewoon alweer ruim 4 maanden oud inmiddels.
Tijdens de zw.schap heb ik ook heel vaak van die momenten gehad dat ik bang was dat het niet waar mocht zijn. De eerste periode werd dit erg gesterkt door de ma die ik gehad heb tussen de 2e en 3e in (doordat wij 4 gezonde jongens hebben zou het voor mij het meest logische zijn dat dat een meisje is geweest… slaat nergens op, maar is een gevoel) en later idd dat ‘lot tarten’ idee.
Waarom zou je nog een kindje willen, je hebt al 3 gezonde jongens etc etc. Maar ja die wens/ dat verlangen… dat zit dieper dan de angst.
En die angst is grotendeels natuurlijk ook hormonaal.
Want ik heb vanaf dag 1 een goed gevoel gehad bij de zw.schap en toch… eerst zien dan geloven. Gelukkig hebben we hem nu gezien en geloven we het echt hoor en hij is heerlijk :inlove: .
Tis nog steeds een uberrelaxed ventje. Bijna bijzonder in een toch wel druk huis met 3 grote broers eigenlijk :lol: . Zo stom dat je je wederom bijna niet voor kan stellen dat dit ooit eindigt, dat hij waarschijnlijk ook ooit een dwarse peuter zal zijn die heeeeeel boos kan doen… een peuter die gaat kletsen en de leukste dingen uit zal kramen etc etc.
Ik vind de 'uh uh bmmmm uh’s van nu nog zo aandoenlijk … moet het snel een keer filmen.
MamaMarije, oh, zo herkenbaar, dat het zo moeilijk voor te stellen is dat zo’n babietje ook een keer groot wordt…geniet nog maar heerlijk van je kleine baby met z’n baby geluidjes 
.
Het is hier aardig stil maar ik lees stiekum mee, :oops:
als Lynn 1,5 is willen we er ws echt voor gaan. Nu zijn we absoluut niet veilig maar mijn cyclus is totaal niet op gang dus heb totaal geen inzicht in mijn cyclus
het is zeker stil hiero 
hier nog niet gelukt helaas we gaan - zijn verder in ronde 4 
Karin, leuk dat jullie er over niet al te lange tijd ook weer voor willen gaan (en 'het zou dus zomaar eerder dan gepland raak kunnen zijn begrijp ik :-)).
Nathascha, ik hoop dat jullie wens voor een 7e kindje alsnog heel snel in vervulling mag gaan :-* .
Vanochtend hebben we de 20-weken echo gehad en alles was goed. Er zat alleen wat vocht in de niertjes, binnen de marges, maar het risico bestaat dat, wanneer dit blijft, ons mannetje direct na de bevalling een blaasontsteking krijgt. Ik krijg dan ook over 10 á 12 weken nog een echo, is het dan weg dan is het prima en anders worden we vast vooraangemeld bij het ziekenhuis. Ik mag dan waarschijnlijk nog wel thuis bevallen (hoewel ik dan misschien wel vast zelf anitibiotica moet slikken rond de bevalling :think: ), maar hij zou dan in de eerste of tweede week na de geboorte even een echo moeten om te kijken hoe het er dan voor staat. Niertjes waren qua grootte goed, functioneerden verder ook goed (blaasje was mooi gevuld), alleen dus risico op een blaasontsteking, niets ernstigs dus, maar fijn dat ze het in de gaten houden en we mogen dus nog een keertje extra binnen kijken 
.
Van mijn kant is het stil, omdat het er voorlopig niet in zit om voor een vierde te gaan…
Mijn wens blijft wel, maar eigenlijk loopt het allemaal wel op dit moment en vind ik het zo ook wel prima.
Luc en Stan slapen sinds een maand voor zeker 75% van de nachten door en hierdoor kunnen we ook wat meer genieten van ons gezinnetje (meer energie overdag) en van ons samen ('s avonds een filmpje kijken of vrienden uitnodigen) en hebben we meer tijd om onszelf.
Pete wordt over 2 maanden alweer 4 jaar en over anderhalf jaar volgend Luc en Stan ook.
Daarnaast heeft mijn man plannen op werkgebied voor over 3 tot 5 jaar en dan is het niet handig om voor een baby te gaan in de tussentijd. We zijn de komende periode druk met onze thuisopleidingen af te ronden. Mochten we die nieuwe stap gaan nemen dan zullen we moeten gaan verhuizen, misschien tijdelijk bij mijn ouders wonen en mijn man zal een tijdje meer moeten gaan werken als hij nu doet. Dat is met 3 kinderen al zwaar/moeilijk.
Iedereen die een 4e kindje hebben, geniet ervan.
Iedereen die voor een 4e bezig is, hopelijk is het snel raak.
Iedereen die nog twijfelt, praat goed met elkaar en hopelijk kom je tot een goed besluit.
Groetjes Saskia :-*
Ejb fijn dat alles ip goed is. Hopelijk is het vocht de volgende keer gewoon weg. Lees ik goed dat jullie vierde een jongetje is? :inlove:
Sassie, heel begrijpelijk jullie keuze om iig nog te wachten. Succes met de drukte en de studies :thumbup:
WoLa, ja, dat lees je goed :mrgreen: .
Sassie, heel begrijpelijk dat jullie nu niet voor een vierde willen gaan.
Ejb wat leuk dat jullie weer een jongen krijgen
Ik ben in mei tijdens de bv ongesteld geworden sindsdien niet meer dus even afwachten anders ga ik eerst een maand aan de pil
Sassie ik snap het helemaal
tja hier is het toch wel stil omdat die 4e er inmiddels echt al een hele tijd is (want wat voelt hij vertrouwd met zijn bijna 6 maand… al lijkt het ook nog maar zo kort geleden dat ik zwanger was en van hem bevallen ben).
Als ik het topic omhoog zie komen ‘moet’ ik altijd wel even spieken hoor, het blijft leuk babyplannen en zw.schappen.
Maar kan nu wel ook echt zeggen… het denken aan zwanger zijn is hier nu met weemoed, maar het is mooi zo. Waar ik voor de geboorte van de jongste nog weleens bang was dat ik nooit ‘klaar’ zou zijn ben ik dat wel.
Wat natuurlijk niet inhoudt dat ik het niet ontzettend moeilijk vind om te kleine dingen op te bergen/ weg te doen etc etc. Of misschien is dat juist wel een beetje moeilijker, omdat je weet dat het hierna niet meer in gebruik komt.
Niet bij ons in elk geval.
Hopelijk ooit bij mijn broertje (waarvan we inmiddels weten dat ze in het medische circuit zitten ) nog wat spulletjes van ons in gebruik.
Hoi dames,
Ik meng me ff hoor
@sassie1980 wrote:
Nu is 2 en 3 tegelijk gekomen, dus dat voelt toch als 1 keer ook al zijn het 2 verschillende kindjes, je loopt toch elke fase op hetzelfde moment door. Vandaar dat we het gevoel hebben dat we nog niet klaar zijn.
Zo waar! Zo voel ik het ook. Ik wilde 3 kinderen. Maar het voelt nu (door 2 tegelijk) niet als klaar.
-ik moet weer aan de hormonen om zwanger te worden
-voorlopig zijn ze nog wel erg jong...beetje rust zou wel fijn zijn
-zwangerschappen waren niet fijn....het einde van de jongens was verschrikkelijk
-allemaal te vroeg geboren
-2,5 liter bloedverlies na de jongens
-3 huilbaby's met reflux en koemelkeiwitallergie/of premature darmen
-ik heb nooit een kraamtijd gehad (door prematuren en nooit van babyzijn kunnen genieten door huilbaby's...
-we hebben net al 2 keer een andere auto moetehn kopen ivm ruimte
-mijn man wil er maar 3 haha
voorlopig dus maar niet! Maar het voelt gewoon nog niet af!
Liefs
Mamamarije… herkenbaar hoor die weemoed.
Ik dacht eigelijk dat ik na Mies alles al had afgesloten. Was toen bewust bezig met “dit is de laatste pretecho, de laatste keer bevallen, de laatste keer het wiegje enz” en juist omdat ik er bewust mee bezig was, ging het goed.
Toen kwam Suus, ze zette onze wereld op zijn kop, de zwangerschap was een heel onzeker iets omdat ik ontzettend met mezelf worstelde en we hebben alles binnen no-time gewoon gekregen van mensen enzo.
Maar nu is ze dan 1 en we hebben van alles wat al weg kan en hoe snel ik normaal ook makkelijk ben met verkopen… ik heb alles nog :oops:
Alle kleertjes nog, het wiegje staat als poppenwieg bij Niek, de kinderwagen gebruiken we gewoon nog natuurlijk en ik hoop ergens dat ze nog even wacht met lopen… dat ze nog even mijn kleine brabbelende Suus blijft :inlove:
Ik ben ook echt wel klaar hoor, het kan nu ook niet meer, manlief heeft een knoopje… Maar dat weemoedige gevoel terwijl je kinderen om je heen enorm opgroeien… ja dat ken ik wel :hug:
ik kom ff “inbreken” :lol: , ben ook zwanger van nr 5 :oops:
vivianne gefeliciteerd
hier nog steeds druk bezig voor nummer 7
helaas nog geen resultaat de clomid geen resultaat .
zit nu op 2 tabl per dag en zit nu rond me ei sprong hoop ik
ik hoop ook snel een posiieve test in handente hebben
Bijzonder om te lezen over alle twijfels, zwangerschappen en wensen van 4e,5e,6e en zelfs 7e kindjes!!
Newbe, ik kan me voorstellen dat het met een tweeling en hoe snel het gegaan is nog niet af voelt, ik ben benieuwd of jullie er in de toekomst nog eens voor gaan!
Natasha, succes, hopelijk deze ronde positief resultaat!
Vivianne gefeliciteerd!!
Ik ben benieuwd of dat ik straks nog weemoedige gevoelens ga krijgen en hoe het gaat voelen spullen weg te doen. Ik heb er nu geen moeite mee al dingen weg te doen, voelt zelfs prettig fasen af te kunnen sluiten en ook andere toekomstplannen e.d. te maken. Maar dat is nu, en nu ben ik dan ook nog zwanger :shifty: , ben benieuwd hoe het straks gaat ‘voelen’!
We zijn er we zeker van dat er geen 5e komt, dus hopelijk volgt mijn gevoel daarin ook, is dan wel zo prettig… lijkt me heel vervelend die gevoelens te blijven behouden, we zullen zien!
Ik ben een contact groepje gestart voor mama’s met een groot gezin (mama’s die een groot gezin willen, zijn natuurlijk ook welkom!)
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=5064532#5064532
Oké, ik trek de stoute schoenen aan…
Na onze eerste, wist ik dat het er niet bij 1 zou blijven, maar ik vroeg me wel heel erg af of ons wel nog een kindje gegund was. De eerste heeft dus een jaar op zich laten wachten, en je daarbij optelt dat ik daarvoor een jaar geen menstruatie had gehad, geloofde ik niet dat ik zo makkelijk kinderen kon krijgen…
Toen de kleine een jaar was, wilde we wel een poging wagen… en ik was na 4 maanden alweer zwanger!
Tijdens de zwangerschap wisten we al dat het er niet bij twee zouden blijven, zo heerlijk vond ik zwanger zijn, het bevallen, en daarna je kindje leren kennen…
Nadat de tweede een jaar was, wilden we voor nr 3 gaan. Binnen een maand bedachten we ons dat we toch eerst de financiele situatie eens onder de loep moesten nemen, want zo goed stonden we er niet voor…
Alle financien eens op papier gezet, en we schrokken van de uitkomst… Niet gek dat we amper rond kwamen, we hadden ook amper geld over! Dat was een domper, en we konden nog wel bezuinigen op een aantal dingen, maar het bleek dat we geen vetpot bezaten…
En toch dat vage gevoel… Ik dus nadat we alles bekeken hadden, de wc ingedoken om een test te doen: en jahoor, ik was al zwanger! Dolblij, maar toch ook heel dubbel: want met wat we vanavond hadden gezien op papier, hadden we net gezegd nog maar even te wachten met een kindje… maar nu was hij al in aantocht…
Toch superblij, maar ook niet onbezorgd omdat ik simpelweg niet kon geloven dat ik nu voor de derde keer zwanger ben, en al twee super gezonde kindjes heb. Wat zou er mis gaan?
Maar na wederom een heerlijke bevalling (heel ietsje anders omdat ik geen persweeën had, en das best raar om het dan maar zelf te doen) hebben wij nu drie heerlijke jongens.
En ik dacht wel zo’n beetje klaar te zijn…Vooral vanwege de financiën eigelijk, hoewel daar ook verschillende meningen over zijn. Maar het is ook best druk, drie jongens waarvan de jongste echt niet onder doet voor de andere twee, en de andere twee juist eerder onder de duim heeft… (Lees: ik speel vaak politie agent, en das eigelijk niet mijn beroep…)
Nu speelt mijn werk ook nog mee: ik heb het reuze naar mijn zin, maar ik werk maar 2 ochtenden van 3 uur. Niet genoeg meer dus voor de kinderopvang (van de jongste). Dus ik moet stoppen, en uitzoeken hoeveel we er dan op achteruit gaan (als dat zo is, aangezien we net op de grens zitten van geen toeslagen krijgen, dus misschien dat we daar dan wél recht op hebben…) Of een andere baan met meer uur zoeken (en wil ik dat?)
En dan speelt er weer wat mee: we hebben nu drie jongens, mijn vriend had ook graag een meisje gewild, en ik heb zoiets van: als we voor een kindje gaan, gaan we voor een kindje en niet in de hoop dat het dan een meisje is…
Gister zijn we op kraam bezoek geweest bij mijn broertje, die net 12 uur daarvoor vader is geworden van een zoon, en ik voor het eerst tante… Het is mijn ouders 5e kleinzoon, kleindochters zijn er nog niet…
En ook dan kriebelt het weer… En ook dan zijn de twijfels…
Knap als je mijn hele relaas hebt kunnen lezen, maar misschien dat ik hier toch wat vaker ga schrijven :shifty:
heb je hele relaas gelezen hoor… dus viel wel mee .
En voor wat betreft het graag een meisje willen van je man… ik snap dat hij het zou willen… maar gezien ons gezin met 4 jongens zou ik dat niet als reden durven gebruiken om voor een 4e te gaan… zoals je zelf ook al zegt… we gaan voor een kindje, niet voor een jongen/ meisje… mochten jullie vol overtuiging gaan voor een kindje en het toch het door je man zo gewenste meisje zijn is dat een bonus :thumbup:.
Wij zouden erg verbaasd zijn geweest als we toen bij de echo hadden gehoord dat het een meisje was eigenlijk, het recept daarvoor hebben we denk ik ook niet. De jongens die we maken zijn ook veels te leuk :inlove:.
Ik heb het hele relaas gelezen
Als ik jou verhaal zo lees is het enige nadeel de financiën (ook met betrekking tot je werk) of spelen er ook nog andere dingen mee?
Destijds heb je met je man alles op papier gezet, misschien is het een idee om dat nog eens te doen en dan ook alles uit te zoeken mbt werk e.d.? Ook om eens te bekijken hoe ver je zelf wilt gaan deze wens te verwezelijken en wat je er dan eventueel voor op zou moeten geven?
Verder valt het mij op dat je het vooral hebt over zwanger zijn, bevallen en een baby… en dat het je zwaar valt nu de kinderen wat ouder zijn omdat je de hele dag naar eigen zeggen politieagent bent.
(geen oordeel hoor, maar samenvatting van jou woorden )
Wil je graag een kindje voornamelijk om het zwanger zijn en de babytijd?
Het is niet zo gek denk ik als er een kindje in de familie bij komt, dat het dan enorm gaat kriebelen!!
Hoe zou je leven er in de meest positieve en negatieve zin over 6 jaar uit zien met 4 kinderen (ongeacht geslacht) op gebied van drukte, practisch, financieel en werk, en het allerbelangrijkste welke gevoelens heb je er bij? Wat zijn de voordelen/nadelen?
Zou je het er voor over hebben?
Dat is dus precies wat ik bedoel: Ik ben gek op mijn kids, vind het heerlijk die leeftijds fases waarbij ze elke keer weer andere dingen gaan ontdekken. En ik heb ook altijd wel gezegd: ik zie het wel voor me dat wanneer de jongens iets ouder zijn, we voor een vierde en eventueel 5e gaan…
Maar nu ik van zo dichtbij weer een zwangerschap/bevalling/baby meemaak, begint het dus wat vroeger te kriebelen dan ik had verwacht… en waarom is dat eigelijk? Omdat ik weer zo graag zwanger wil zijn, of omdat mijn gezin toch nog niet af is en ik er nu klaar voor ben/wil zijn om weer een poging te wagen?
En wat wil ik straks? Ik wil nog steeds graag kraamverzorgende gaan doen, maar heb dit wel opgeschoven tot mijn kids wat meer op eigen benen staan (zeg over 10 jaar, dan ben ik 42 dus dat is ook nog een mooie leeftijd) maar als ik nu aan nog een kindje begin, dan schuift dat ook weer 5 jaar op…
Ohja, en ik bedoelde niet te zeggen dat het me zwaar valt om politie agent te spelen, maar dat het wel een feit is wat hier gebeurd. En het zal er niet rustiger op worden natuurlijk. Kan ik dat mijn andere kids wel aandoen? Want ik heb ook mijn tijd nodig, en dat zou ten koste van hun tijd gaan (niet helemaal aangezien ik 's avonds dingen alleen doe zoals paardrijden…) Maar ik geniet ervan om met 1 kind ff de stad in te gaan, maar nu blijven er twee thuis of gaan met papa wat doen, dan 3… Of andersom, dat maakt niet uit: hun zullen ook hun aandacht meer moeten verdelen…
En over een paar jaar: ik weet niet wat ik dan zie. Eerder zag ik dat ik dan 3 oudere jongens die een klein brusje hebben. Maar als we er al eerder voor zouden gaan, zou dat dus een klein kleuterbrusje zijn :mrgreen: