Hier zijn ze dat gewend, ze weten niet beter. Rob werkt als luchtverkeersleiding op de toren en is regelmatig ook savonds aan het werk.
Zijn tijden zijn:
ochtend is van 6:15 - 12:15 (rijd hij om +/- 5:45 uur aan en 12:45 uur thuis)
middag is van 13:15 – 17:15 (rijd hij om +/- 11:30 aan en 18:00 thuis)
avond is van 17:15 – 22:00 (rijd hij om +/- 16:30 aan en 22:30 uur thuis) soms moeten ze langer blijven
kantoor is van 8:00 tot 17:00 (rijd hij om +/- 07:30 aan en om 17:30 thuis)
Weekend is dat weer anders
Soms heeft hij 3x achter elkaar de avond soms varieerd het heel erg
Ik ga regelmatig eten bij mijn ouders en dat vinden de kindjes alleen maar leuk.
Ik weet niet heb Damian er nog nooit over gehoord.
Maar dat komt waarschijnlijk omdat hij niet beter weet denk ik.
Ikzelf vind het best pittig geworden met 2 kindjes en er alleen voor staan savonds. Vaak begint Larissa te huilen als ik op het punt sta Damian naar bed te brengen. Maar op het moment is de reuma ook niet helemaal oké en gemoedstoestand ook niet dus dat zal misschien daar wel aan liggen ;-0
Hier een man met wisselende diensten, 4-5 dagen in de week en dan 1 dag in de week een schooldag (8-17 ong ) Ik werk op maandag en vrijdag en om de week een zaterdag en hij werkt om de week een weekend ( om/om met mij )
We zien elkaar dus heel onregelmatig en dit is wel lastig, zeker als hij op maandag of vrijdag een avonddienst heeft want dan moet ik het trio allemaal zelf halen en nog koken daarna… Maar hij is er blij mee en daar gaat het om en over 3 jaar heeft hij zn diploma.
Ik heb een man die werkt in ploegendienst. Dit betekend nu dat hij om de 3 weken er 's avonds niet is.
Ik werk zelf ook flexibel dus het wil dus ook wel eens voorkomen dat ik dan zelf tot 6 uut moet werken en dan Tycho nog moet ophalen van het kdv.
Als ik de hele dag moet werken zorgt hub dat het eten klaar is en ik het alleen maar hoef op te warmen of ik kok zelf ''s ochtends. Of ik gooi een pak poffertjes in de pling.
Ik merk wel dat inderdaad deze dagen soms aanpoten zijn maar dat gaat maar tot max 2 keer in zo’n week.
Voor de rest vind ik het ideaal dat hij in de ploeg werkt. Hij krijgt wel heel veel mee in de opvoeding en ontwikkeling van Tycho.
De nadelen wegen dus niet op tegen de voordelen.
Ik snap wel dat het allemaal moeilijk ligt, zeker als je zelf ook werkt. Dat heb ik dan niet. Maar alsnog ben ik regelmatig tegen een uur of 17.00 al aardig afgedraaid. Dan word mijn geduld wat minder en soms kan ik echt half huilend of met het gevoel snel in huilen uit te barsten op de bank zitten en echt uitkijken naar de tijd dat manlief thuis komt. Maar stom genoeg heb ik nooit last van zulke momenten als ik gewoon weet dat hij niet thuis komt. Dan eten we vroeger omdat we dan niet hoeven te wachten tot papa er een keer is. Heb ik nog tijd om met de kinderen na het eten lekker een spelletje te doen en gaan ze hartstikke relaxed naar bed. Ik spreek ze aan op hun verantwoording zover dat kan en breng eerst de kleintjes op bed en laat de groten bijvoorbeeld een doekje over tafel halen of even een bezem over de keukenvloer. Daarna zijn ze apetrots op hun geboden hulp. En echt, dan heb ik ze altijd zonder morren in bed.
Maar ik heb dat dus echt niet vaker dan 3x per week… de andere dagen is hij er wel. Dan is hij wel een type man dat dus moet acclimatiseren, dus het eerste uur thuis heb je niet zo heel veel aan hem… dan is hij kortaf en wil hij gewoon even omkleden, koffie, rustig aan tafel en eten.
Hij is ook wel eens een week of 2 weken voor klussen in het buitenland geweest en dat lukte dan ook wel. Dan ook de weekenden erbij en dat vond ik dan wel zwaar… Maar ja… alles went denk ik. Dus ook andere tijden waarop papa beschikbaar is.
Misschien er dan wel voor waken dat het weekend niet gebruikt gaat worden om boodschappen te doen en te poetsen zodat je nog niet echt met elkaar optrekt. Vaste afspraken dat klusjes in het weekend max zoveel uur in beslag mogen nemen en dat je minimaal 1 hele dag echt aan elkaar kan besteden.
mijn lief werkt in ploegen en eens in de drie weken werkt hij een week lang van 14.00 tot 23.00 uur. op zich is het best te doen, mijn kindjes zijn nog klein en dan is het vaak spitsuur rond etenstijd ben altijd blij als het dan vrijdag avond is en hij gewoon om 18.00 uur thuis is. er zit ook als voordeel aan dat hij dan de hele ochtend thuis is en zo wat met de kinderen kan ondernemen of wat in huis kan doen…
ik vind trouwens de dagen dat ik niet werk dan het langste.
ik zou de keuze niet zo moeilijk vinden als ik nu werk zou kunnen krijgen zou ik dat aannemen en dan verder kijken???
Hier en daar lees ik reacties, waarbij een partner in ploegendienst werkt. Ik vind daar dus wel een verschil in zitten met de situatie waar wij misschien in gaan komen. Een partner die in ploegendienst werkt, is afwisselend de ochtenden of de middagen of de avonden thuis. Hier zal manlief dus nooit 's middags en 's avonds thuis zijn.
Als straks de dames, ik noem maar een voorbeeld, op een sport zitten, kan hij nooit eens bij een training kijken. Los nog even van het wegbrengen en halen, dat komt dus altijd bij mij terecht. Of ze hebben een open oefenavond van hun muziekles (weer, ik noem maar even wat) Pappa kan er niet bij zijn. Tien-minuten-gesprekken op school, die we nu altijd samen doen, zal ik dus alleen doen. Op zich heb ik met dat alleen geen moeite, maar wij vinden het belangrijk dat Pappa ook zelf hoort van de vorderingen en het reilen en zeilen op school.
Ik lees ook reacties, waarbij de kinderen nog een stuk jonger zijn en nog niet op school zitten. Als pappa dan 's ochtends thuis is, maakt hij de kinderen dus mee totdat hij naar z’n werk moet. Dat zou voor mij ook al weer een groot verschil maken, hij zou hier dan rond 12.15 weg moeten en tot die tijd de kinderen meemaken. Maar in ons geval gaan beide dames al naar school en is het na half negen gedaan met de pret.
Aan de andere kant zie ik ook de voordelen wel. Als er eens een keer een ochtendactiviteit van school is, kan hij daar nog net bij zijn. Rijden naar een uitje oid. Studiedagen kan hij nu 's ochtends met de kinderen doorbrengen en de vakanties ook.
Maar goed, de vraag is of die voordelen dus opwegen tegen de nadelen. Mijn man is er zelf nog niet uit, hij vindt ook dat hij veel gaat missen van de kinderen.
Ik denk ook dat onze eerlijkheid ons een beetje in de weg zit. Nu deze baan aannemen en over een half jaar concluderen dat het niet bij ons gezin past en dan switchen naar een andere baan, vinden wij niet zo netjes richting de werkgever.
@Cell wrote:
Ik snap wel dat het allemaal moeilijk ligt, zeker als je zelf ook werkt. Dat heb ik dan niet. Maar alsnog ben ik regelmatig tegen een uur of 17.00 al aardig afgedraaid. Dan word mijn geduld wat minder en soms kan ik echt half huilend of met het gevoel snel in huilen uit te barsten op de bank zitten en echt uitkijken naar de tijd dat manlief thuis komt. Maar stom genoeg heb ik nooit last van zulke momenten als ik gewoon weet dat hij niet thuis komt. Dan eten we vroeger omdat we dan niet hoeven te wachten tot papa er een keer is. Heb ik nog tijd om met de kinderen na het eten lekker een spelletje te doen en gaan ze hartstikke relaxed naar bed. Ik spreek ze aan op hun verantwoording zover dat kan en breng eerst de kleintjes op bed en laat de groten bijvoorbeeld een doekje over tafel halen of even een bezem over de keukenvloer. Daarna zijn ze apetrots op hun geboden hulp. En echt, dan heb ik ze altijd zonder morren in bed.
Maar ik heb dat dus echt niet vaker dan 3x per week… de andere dagen is hij er wel. Dan is hij wel een type man dat dus moet acclimatiseren, dus het eerste uur thuis heb je niet zo heel veel aan hem… dan is hij kortaf en wil hij gewoon even omkleden, koffie, rustig aan tafel en eten.
Hij is ook wel eens een week of 2 weken voor klussen in het buitenland geweest en dat lukte dan ook wel. Dan ook de weekenden erbij en dat vond ik dan wel zwaar… Maar ja… alles went denk ik. Dus ook andere tijden waarop papa beschikbaar is.
Misschien er dan wel voor waken dat het weekend niet gebruikt gaat worden om boodschappen te doen en te poetsen zodat je nog niet echt met elkaar optrekt. Vaste afspraken dat klusjes in het weekend max zoveel uur in beslag mogen nemen en dat je minimaal 1 hele dag echt aan elkaar kan besteden.
Fijn dat je mijn verhaal herkent over het afgedraaid zijn, of dat nou door werk of een dag thuis zijn komt, dat maakt dan niet zoveel uit. Dat gevoel om snel in huilen uit te barsten, dat is het dan precies. De tip van het weekend is een goeie, want de kans dat we daar in belanden zou hier zeker aanwezig zijn. Dankjewel.
Kan me voorstellen dat het best een lastige keuze is. Financiele zekerheid of meer bij de opvoeding zijn…
Ik heb (nog) geen kinderen dus voor mij is het makkelijk praten maaree denk even hardop hoor ;-).
je man zou mogelijk 4 dagen kunnen gaan werken. Zijn dit dan vaste dagen? Of mag hij hier in schuifen/zelf bepalen?
Dan zou je wat betreft klupjes, sporten, ouderavonden etc. kunnen schuiven zodat hij er toch bij kan zijn.
misschien kan je een lijstje maken? Met voordelen en nadelen? En daarna punten geven van 1 tot 10. 1 het is niet zo erg en 10 heel belangrijk. Dit zowel bij de voor als nadelen doen en dan kijken wat er zwaarder weegt? Geen idee of je er wat mee kan, maar ik vind lijstjes altijd heel fijn omdat het dan lekker duidelijk is en de keuze ook objectiever wordt…
suc6 met beslissen :-*
@Chrissy wrote:
Hier en daar lees ik reacties, waarbij een partner in ploegendienst werkt. Ik vind daar dus wel een verschil in zitten met de situatie waar wij misschien in gaan komen. Een partner die in ploegendienst werkt, is afwisselend de ochtenden of de middagen of de avonden thuis. Hier zal manlief dus nooit 's middags en 's avonds thuis zijn.
Als straks de dames, ik noem maar een voorbeeld, op een sport zitten, kan hij nooit eens bij een training kijken. Los nog even van het wegbrengen en halen, dat komt dus altijd bij mij terecht. Of ze hebben een open oefenavond van hun muziekles (weer, ik noem maar even wat) Pappa kan er niet bij zijn. Tien-minuten-gesprekken op school, die we nu altijd samen doen, zal ik dus alleen doen. Op zich heb ik met dat alleen geen moeite, maar wij vinden het belangrijk dat Pappa ook zelf hoort van de vorderingen en het reilen en zeilen op school.
Ik lees ook reacties, waarbij de kinderen nog een stuk jonger zijn en nog niet op school zitten. Als pappa dan 's ochtends thuis is, maakt hij de kinderen dus mee totdat hij naar z’n werk moet. Dat zou voor mij ook al weer een groot verschil maken, hij zou hier dan rond 12.15 weg moeten en tot die tijd de kinderen meemaken. Maar in ons geval gaan beide dames al naar school en is het na half negen gedaan met de pret.
Aan de andere kant zie ik ook de voordelen wel. Als er eens een keer een ochtendactiviteit van school is, kan hij daar nog net bij zijn. Rijden naar een uitje oid. Studiedagen kan hij nu 's ochtends met de kinderen doorbrengen en de vakanties ook.
Maar goed, de vraag is of die voordelen dus opwegen tegen de nadelen. Mijn man is er zelf nog niet uit, hij vindt ook dat hij veel gaat missen van de kinderen.
Ik denk ook dat onze eerlijkheid ons een beetje in de weg zit. Nu deze baan aannemen en over een half jaar concluderen dat het niet bij ons gezin past en dan switchen naar een andere baan, vinden wij niet zo netjes richting de werkgever.
@Cell wrote:Ik snap wel dat het allemaal moeilijk ligt, zeker als je zelf ook werkt. Dat heb ik dan niet. Maar alsnog ben ik regelmatig tegen een uur of 17.00 al aardig afgedraaid. Dan word mijn geduld wat minder en soms kan ik echt half huilend of met het gevoel snel in huilen uit te barsten op de bank zitten en echt uitkijken naar de tijd dat manlief thuis komt. Maar stom genoeg heb ik nooit last van zulke momenten als ik gewoon weet dat hij niet thuis komt. Dan eten we vroeger omdat we dan niet hoeven te wachten tot papa er een keer is. Heb ik nog tijd om met de kinderen na het eten lekker een spelletje te doen en gaan ze hartstikke relaxed naar bed. Ik spreek ze aan op hun verantwoording zover dat kan en breng eerst de kleintjes op bed en laat de groten bijvoorbeeld een doekje over tafel halen of even een bezem over de keukenvloer. Daarna zijn ze apetrots op hun geboden hulp. En echt, dan heb ik ze altijd zonder morren in bed.
Maar ik heb dat dus echt niet vaker dan 3x per week… de andere dagen is hij er wel. Dan is hij wel een type man dat dus moet acclimatiseren, dus het eerste uur thuis heb je niet zo heel veel aan hem… dan is hij kortaf en wil hij gewoon even omkleden, koffie, rustig aan tafel en eten.
Hij is ook wel eens een week of 2 weken voor klussen in het buitenland geweest en dat lukte dan ook wel. Dan ook de weekenden erbij en dat vond ik dan wel zwaar… Maar ja… alles went denk ik. Dus ook andere tijden waarop papa beschikbaar is.
Misschien er dan wel voor waken dat het weekend niet gebruikt gaat worden om boodschappen te doen en te poetsen zodat je nog niet echt met elkaar optrekt. Vaste afspraken dat klusjes in het weekend max zoveel uur in beslag mogen nemen en dat je minimaal 1 hele dag echt aan elkaar kan besteden.
Fijn dat je mijn verhaal herkent over het afgedraaid zijn, of dat nou door werk of een dag thuis zijn komt, dat maakt dan niet zoveel uit. Dat gevoel om snel in huilen uit te barsten, dat is het dan precies. De tip van het weekend is een goeie, want de kans dat we daar in belanden zou hier zeker aanwezig zijn. Dankjewel.
Ik vind in ons geval niet veel verschil zitten in wissel-diensten of 4 avonden werken.
Mijn man heeft 4 verschillende diensten,waarvan maar 1 middag-avond laat (slaapt dus evengoed in de ochtend tot werktijd), 1 dienst middag-avond-nacht en de 2 anderen is avond-nacht.
Toch zijn het er altijd maar 4 in de week. Ook op zijn vrije dagen is hij er alleen in de middag (en dus ook vaak als de kids op school zitten, ziet ze dus alleen met halen/brengen). De ochtenden slaapt hij (dus ook zijn 'weekeind’dagen). Je kan niet zomaar van een nacht- naar dagritme schakelen.
Als je man vaste avonden gaat werken,dan is daar toch voor sommige dingen omheen te breien? 10 minuten gesprek op de vrije avond (als hij maar 4 dagen werkt), uitvoeringen van sport,dat is lastig,maar er zijn ook sporten in het weekeind. Hier sporten ze sowieso niet in de avond,dus als er in de middag iets is, kan een 9-5 vader daar vaak ook niet bij zijn.
Neem aan dat hij verlofdagen heeft? Als het echt nodig is,dan kan dat ook nog toch? Als wij een 10 minuten gesprek hebben,dan moet IK er altijd vrij voor nemen. Het kan namelijk niet te laat,want dan moet hij werken, terwijl die plekken juist altijd weer open zijn. Dan moeten we vaak op de rotplekken (17:00 uur), als ik nog op mijn werk zit. Vaak mag je als je echt niet kan op de dagen een andere afspraak plannen,zodat je man er wel bij kan zijn.
Ik doe tot op heden het zwemmen vrijwel helemaal alleen,omdat de meeste dingen (dus ook sporten) vaak in de ochtend zijn in het weekeind en de ochtenden voor mijn man onmogelijk zijn.
Toch heeft het wel eens voordelen.
Ik denk dat jullie gewoon even alles op een rijtje moeten zetten. Sport, tja, herken je gevoel,maar een 9-5 vader is daar meestal ook niet bij. Sporten in de avond zijn er niet veel…
Wat wil je man, wat wil jij. Wat is nu feitelijk het probleem en loont het de moeite om het gewoon een tijdje aan te kijken. Als dat overwegend nee is,dan weet je genoeg. Ik zou (persoonlijk) een vader met 4 avonden werken altijd prefereren boven een vader die 5 dagen 9-5 werkt).
Ik merk het nu al, afspraken maken met artsen e.d. is een drama,omdat je het nooit naar je hand kan zetten. Hier gaat dat dus vrij makkelijk,omdat ik gewoon een afspraak kan plannen voor 1 van de heren om 11 uur in de ochtend en me geen zorgen hoef te maken dat ik niet om 12 uur op school sta voor de ander. Dat vangt mijn man op.
Ik heb zelfs een keertje samen met Eli op de SEH gelegen (voor mezelf) voor verder onderzoek,zonder dat mijn man er van wist. Werd verwezen door de huisarts. Ben gewoon gegaan en zag wel hoe lang het ging duren. Mocht het mis gaan, dan zit er thuis iemand om de oudste op te vangen. Dat bleek ook nodig, was pas om 12:15 klaar.
Wie weet merk je straks door ervaring dat de avonden dat hij echt laat is, wel mee gaan vallen. Misschien is dat meer incidenteel dan standaard. Dan valt het allemaal toch nog wel mee.
Toch moeten jullie er beide achter staan. Succes.
Misschien is het moeilijkste wel dat het zo’n groot verschil is met jullie situatie nu? Je weet hoe het nu gaat zeg maar en hoe een totaal ander ritme uit zal pakken. Maar is het heel veel ‘erger’ dan wanneer je man tzt wel een baan ‘moet’ aannemen omdat het potje reserve leeg is en hij tegen reguliere werktijden gaat werken maar tegen reistijden aanloopt die uit de hand lopen? Kan zomaar voorkomen dat hij dan bv om half 6 de deur uit moet om om half 9 aanwezig te zijn. En andersom is hij dan om ong 17.00 uur vrij maar vanwege files hoppa 2 uur onderweg als het niet meer wordt. Denk dat het mss meer frustrerend is om steeds maar in files te staan. Wetend dat je vrij bent, dat je uren niet betaald worden maar toch ‘verprutst’ omdat je niets kunt doen.
Middagclubjes tja das ook zoiets lastigs maar wat Mandy al aangeeft hoeveel vaders hebben al de kans om bij zulke dingen aanwezig te zijn? Tot 17.00 werken betekend al dat ze zulke zaken missen. Is er echt iets heel bijzonders dan heeft hij toch ook nog zijn reguliere vrije dagen die hij evt kan inzetten? Die worden nog gewoon doorbetaald dan ook. 
Mijn man werkt als ZZP-er en heeeeeel soms heeft hij de luxe dat ze doen aan tijd voor tijd. Dus wanneer hij overwerkt schrijft hij die uren niet op als overuren maar neemt bv een vrijdagmiddag vrij en kan dan toch die vrije uren schrijven. Bevallingsverlof kent hij niet en vakanties moeten we ook maar zo regelen dat we genoeg inkomsten hebben gehad. Zo heeft alles eigelijk zijn voor en nadelen en het is en blijft wikken en wegen. Voor mijn man en mij had ZZP-er worden heeeeel veel nadelen (ons eigen huis staat elke dag feitelijk op het spel) omdat er zoveel risico’s aan kleven. Maar ja de hypotheek niet kunnen betalen is ook geen optie natuurlijk. Hij heeft dus de keuze gemaakt om zijn ‘oprotpremie’ te stoppen in een eigen auto en het voor zichzelf gaan werken. Soms moet je in het diepe springen want wij hebben bv een half jaar letterlijk onszelf moeten bedruipen want ook ziektewet kent het zelfstandig ondernemerschap niet en toch heeft hij een half jaar niets kunnen doen ivm de leukemie. Maar verrot wat ben ik trots op mijn man dat we nu nog steeds dat dak boven ons hoofd hebben. :inlove:
ik zoek et knopjr respect!
wat ik zo op devalreep bedenk… zelf zou ik er veen moeite mee hebben mits we als stel rlkaarnog wel zoudenzien. stel jij werkt altijd vanaf balf zeven s morgens…dan zir je elkaar zeer weinig
Chrissy,
Ik denk dat eerdere posters gelijkt hebben als het grootste probleem vooral in het verschil lijkt te zitten…
Mijn man werkt al sinds 2006 in het type werk wat hij nu doet en daar horen gewoon bijna wekelijks wel vergaderingen, kick off meetings, stand up buffet vergaderingen en weet ik t wat bij. Ook heeft hij af en toe oproep diensten waardoor hij wel gewoon 18.15 thuis is, maar niet weg kan van de pc en dus alles nog op mij neer komt. We maken wel eens gekscherend de grap "wie is die man die op zondag het vlees snijdt.
10 minuten gesprekken doe ik nagenoeg altijd alleen…pianoles doe ik, judo les, doe ik, tennislessen straks in september zullen ook voor mij zijn. Ik heb wel de mazzel dat ik een schoonmoeder heb die ik in geval van nood kan bellen, maar meestal rooi ik alles zelf. Ja, dat is pittig. Maar Ruud doet iets wat hij erg leuk vind, hij kan er zijn gezin goed van onderhouden en wij zijn er ingegroeid, dus ik heb minder echt met een overgang te maken gehad.
Bij jullie zijn het 4 dagen, bij ons gemiddeld 3 en de andere 2 dagen is hij voor ons gezin “normale tijden” weg… maar dan is het dus alsnog 6.30 papa de deur uit en de kinderen liggen dan nog te slapen om pas tegen 18.00/18.15 weer thuis te zijn… de kinderen gaan doorgaan om 18.40 naar boven, tandenpoetsen, verhaaltje en dan naar bed. Dus ze maken papa die andere 2 dagen ook maar 20 minuten effectief mee…
Heel eerlijk gezegd… ik vind het voor de kinderen echt helemaal niet tof. Ik zeg ook regelmatig tegen Ruud dat hij er mijns inziens soms te makkelijk over denkt. Hun Jeugd vliegt voorbij en straks kijkt hij om en heeft hij 3/4e ervan gewoon gemist. Je merkt ook dat hij slecht op de hoogte is van het wel en wee van de kinderen. Hij heeft altijd als laatste door dat Suus weer nieuwe woordjes kent, als laatste door dat Peter weer relatief slecht gaat en Aniek is al een tijdje bezig met extra spelling, maar dan roept hij ook woorden om met haar te spellen, maar zonder de achtergrond, zijn dat woorden die haar niet helpen, omdat ze uitvalt op bepaald type woorden en hij niet weet welk type woorden.
Afgelopen donderdag had ik dus ook de 10 minuten gesprekken en pastte mijn moeder op… Ruud was 19.10 pas thuis en toen lagen de kleintjes dus al op bed.
Aniek had pasgeleden haar dit-ben-ik week en toen had ze dus een gezinsfoto neergezet… zo’n beetje alle kinderen en een fiks aantal moeders vroegen wie die man op de foto was… toen zei Niek “dat is papa” Maar niemand kende hem dus echt… Ja… daar word ik wel verdrietig van ja.
Maar anderzijds denk ik dan… wat is de andere optie? Die is er niet. Ongeacht een andere baan, in de IT is het meeste werk gelegen in de randstad en omdat hij ontwerpt, moet hij gewoon op het bedrijf zelf zijn. Of hij moet plaatselijk als systeembeheerder of iets gaan werken… nou dan eindigt ons huwelijk want daar word hij niet gelukkig van. Geen uitdaging, niets maken, een enorme stap achteruit in inkomen en dan dus ook kleiner gaan wonen.
Of verhuizen naar de randstad en tja… dat hebben we geprobeert… been there done that, got the t-shirt. Ik kon niet aarden in de randstad en werd daar juist weer erg ongelukkig. Ruud wilde best terug naar Zwolle, maar heeft me toen wel voorgehouden dat het consequenties zou hebben voor mij als moeder en ons gezin. Dat hij door de week weinig effectief tijd zou hebben voor ons. Alles moet dus in het weekend en daardoor is het weekend ons heilig. Zaterdag avond is ook echt onze tijd als papa en mama. Dan mag de pc niet aan, dan eten de kinderen makkelijk en gaan bijtijds naar bed zodat wij samen kunnen koken aan een maaltijd die wij echt lekker vinden en dan dineren we lekker lang aan onze tafel. Lekker praten. is er tijd over, dan kijken we een film… Echt even Ruud en Cell tijd… moet ook wel.
Zondag is tijd voor ons gezin… wandelen, ravotten met de kinderen. enz.
Het is echt niet alleen maar kommer en kwel, maar eerlijk toegegeven, niet het ideaalbeeld wat ik ooit had. Ruud mist veel, veel komt op mij alleen neer. En toch voel ik me geen alleenstaand ouder, ik kan in de nacht wel een beroep op hem doen, soms moet hij eerst naar Utrecht en gaat hij later weg en dan brengt hij de kinderen naar school, soms is er een keer niets te doen en is hij heel vroeg thuis, hij heeft ruimschoots vakantiedagen en we proberen de weekeinden kwalitatief hoog te houden.
Mijn man werkt in de zorg en heeft alleen avond of nachtdiensten. Avond dienst is van 15:30 tot 22:30 en een nachtdienst van 15:00 uur tot 10:00 uur. Hij heeft ongeveer 3 van deze diensten per week en om de week is hij in het weekend aan de beurt. Ik moeten zeggen: het went, maar ook weer niet. In de dagelijkse gang van zaken hebben we onze weg wel gevonden. Praktische is het prima te regelen. Je staat er avonden alleen voor, maar tegelijk kan je die avonden alles wel gewoon op je eigen manier en in je eigen tempo doen. De kinderen wennen er ook aan natuurlijk. Ik vond het vooral heel moeilijk als hij in het weekend werkt. De afgelopen maanden was het standaard elke 2 weken raak: zaterdag een late dienst, zondag een slaapdienst. En in het weekend zijn de tijden ook nog anders, want die diensten beginnen eerder. Ik vind dat dus echt heel erg ongezellig en ik baal er ook regelmatig van. Maar doordeweek vind ik het dus prima te doen.
Oja, wat ik nog vergeet te vragen…
Chrissy, heeft je man op die 3 dagen dat hij dan niet hoeft te werken dan ook ECHT vrij? (lees: geen e-mail op de smartphone die nog even moet worden beantwoord, geen pc aan, geen telefoontjes van kantoor, niet nog even snel heen en weer om wat af te maken???).
Dat zou voor mij wel zwaar wegen!
En zou jij op zijn werkdagen niet vroeger kunnen beginnen met werken, zodat je lekker op tijd thuis bent, vroeg kan koken en lekker op tijd de boel aan kant hebt? Je kan er dan ook juist jouw momentje met de kinderen van maken i.p.v. denken aan: stress stress, snel eten, snel naar bed omdat je dan ruim in je tijd zit. hij kan tenslotte makkelijk het ochtend ritueel met de kinderen doen en ze naar school brengen.
Sterker nog: ik weet niet hoe jullie het huishouden nu verdelen, maar als hij de ochtend vrij heeft/later begint, kan hij ook een boodschapje doen, even snel alvast een ovenschotel maken, een wasje draaien. Het betekent tenslotte niet dat alles nu op jou aan komt. Toch?
Wat betreft eerlijkheidheid. Je neemt de baan natuurlijk wel aan het met de intentie het te proberen, anders lijkt het me geen handige stap, maar mocht het na een paar maanden toch niet werken, dan vind ik dat je niet oneerlijk bent geweest als je er toch mee stopt. Je kan niet alles van te voren weten.
mar als je zit na je proeftijd dat het niet bevalt zo met je gezin, hoe zit dat met je ww??
Je moet ook geen ontslag nemen voordat je een nieuwe baan hebt
@Lily2006 wrote:
Je moet ook geen ontslag nemen voordat je een nieuwe baan hebt
Precies. als het niet bevalt, gewoon weer solliciteren. En voordeel van de vrije ochtenden is dat hij dan prima op sollicitatie gesprekken zou kunnen gaan :mrgreen:
@meisje1974 wrote:
@Lily2006 wrote:Je moet ook geen ontslag nemen voordat je een nieuwe baan hebt
Precies. als het niet bevalt, gewoon weer solliciteren. En voordeel van de vrije ochtenden is dat hij dan prima op sollicitatie gesprekken zou kunnen gaan :mrgreen:
:lol: :lol: :lol:
Inmiddels zijn we er uit, hij gaat het doen, onder de voorwaarde dat hij 4 dagen gaat werken. Wil het bedrijf geen 4 dagen bieden, dan ziet hij er vanaf. Hij is erg gehecht aan zijn pappadag en wil die erg graag houden. Dus nog even afwachten hoe het bedrijf daar op reageert. Hij is, as we speak, aan het bellen. Spannunnnnnddddd.
Ik wil jullie bedanken voor alle reacties, het meedenken over alle ins en outs. Soms overzie ik zelf niet alle mogelijkheden en onmogelijkheden, dan is het fijn om die van jullie te lezen.
@meisje1974 wrote:
Oja, wat ik nog vergeet te vragen…
Chrissy, heeft je man op die 3 dagen dat hij dan niet hoeft te werken dan ook ECHT vrij? (lees: geen e-mail op de smartphone die nog even moet worden beantwoord, geen pc aan, geen telefoontjes van kantoor, niet nog even snel heen en weer om wat af te maken???).
Dat zou voor mij wel zwaar wegen!
Dat kan ik nog niet inschatten, ik geloof dat daar ook nog helemaal niet over gesproken is in de sollicitatiegesprekken. Op zijn pappadag vindt hij het geen probleem om even gebeld te worden in geval van nood. Dat had hij in zijn afgelopen baan ook.
@meisje1974 wrote:
En zou jij op zijn werkdagen niet vroeger kunnen beginnen met werken, zodat je lekker op tijd thuis bent, vroeg kan koken en lekker op tijd de boel aan kant hebt? Je kan er dan ook juist jouw momentje met de kinderen van maken i.p.v. denken aan: stress stress, snel eten, snel naar bed omdat je dan ruim in je tijd zit. hij kan tenslotte makkelijk het ochtend ritueel met de kinderen doen en ze naar school brengen.
Sterker nog: ik weet niet hoe jullie het huishouden nu verdelen, maar als hij de ochtend vrij heeft/later begint, kan hij ook een boodschapje doen, even snel alvast een ovenschotel maken, een wasje draaien. Het betekent tenslotte niet dat alles nu op jou aan komt. Toch?
Nee, daar ben ik ook niet zo bang voor. Ik heb al geroepen: ik leg elke dag een briefje voor je neer met wat je mag doen!
Want het is natuurlijk wel een kerel hè, die zien het niet! Op zijn pappadag doet hij nu ook al van alles, dus dat komt wel goed.Ik kan inderdaad op mijn werkdagen wat vroeger van huis, maar ook zonder vroeg te beginnen kan ik wel wat eerder van m’n werk weg. Ik maak nog genoeg uurtjes thuis, dus die compenseren wel dat ik eerder weg ga. Eén keer in de week lukt dat niet, dus tja, die avond zal soms wel eens pittig worden, maar dat zullen we dan wel weer zien. Het eten doe ik nu altijd al lekker makkelijk (soep met broodje of alleen nog even iets opwarmen, wat ik 's ochtends uit de vriezer heb gehaald), dus daar maak ik me niet zo’n zorgen over.
@konijn wrote:
wat ik zo op devalreep bedenk… zelf zou ik er veen moeite mee hebben mits we als stel rlkaarnog wel zoudenzien. stel jij werkt altijd vanaf balf zeven s morgens…dan zir je elkaar zeer weinig
Ik ben 2 dagen in de week thuis, dus die ochtenden zien wij elkaar tot een uurtje of 12. En gelukkig hoef ik 's ochtends niet zo achterlijk vroeg de deur uit, ergens tussen 7 en 8. Ik kan dat redelijk zelf bepalen, dus dat is fijn.
Ik ben zo blij dat wij in een filevrij gedeelte van Nederland wonen! Als ik al die reistijden zo tussen de regels door lees, hellep. Ik moet dan wel 50 minuten rijden, maar dan rijd ik wel, ik sta niet stil. Hooguit hang ik eens een keertje achter een trekker :roll: Ook het stuk wat manlief zal gaan rijden is filevrij, wel druk, maar het rijdt wel altijd. Ik heb 9 jaar in de Randstad gewoond en werd er op het laatst echt gek van.
Spannend! hou je ons op de hoogte hoe het gesprek is gegaan?
Ik hoop dat het akkoord is die 4 dagen! Zou wel super zijn, zeker wanneer hij het werk echt leuk zal vinden. :thumbup: Het is een sprong in het diepe maar ja das eigenlijk met alle nieuwe banen toch? Je moet het maar net treffen met collega’s en werk en dan is collega’s nog bijna het belangrijkste want die zie je heeeel vaak dus een klik is wel fijn.
Spannend Chrissy. Helemaal gelijk dat jullie wel de grens bij 4 dagen trekken.
Hier weer een mooi staaltje van de nadelen van wisseldiensten. Er gaat iemand trouwen en wel op zaterdag. Laat mijn man nou uitgerekend die zaterdag 1 van de rotste diensten hebben (waar niemand op zit te wachten,laat staan bereid zijn te ruilen).
Andere diensten hadden nog gelukt,maar deze niet (dienst van 10 uur).
Tja…nu is al hij al enkele jaren niet vrij geweest op Koninginnedag. Dit jaar wel! 2 dagen na de bruiloft dus. Uitnodiging kwam ook best laat binnen (geen idee wat normaal is,maar krap 1 maand vooraf is hier dramatisch met zijn rooster). Het is ook zijn familie,dus mijn kop laten zien als gezin zijnde heeft ook niet zoveel zin.
Kortom, het enige wat hij tegen zo’n dienst op kon zetten is Koninginnedag in de strijd gooien…zucht…
Binnen 3 minuten na plaatsen verzoek is hij geaccepteerd. Kunnen dus wel naar de bruiloft gaan,maar wederom geen ontspannen feestdag.
Het kost mij de week erop ook verlofuren,omdat hij de dinsdag de jongens niet meer op kan vangen vanwege het opgeven van zijn (standaard) vrije maandag.
DAT is het enige waar ik zo nu en dan stevig van baal,maar het zijn keuzes. Omdat hij zo werkt (en dus in verhouding meer verdiend), kan ik een stapje terug doen voor de heren.
Net als Cell ben ik aardig gewend alles zelf te regelen. Hoewel, verschil is wel dat ik juist vaak een hoop dingen kan doen voor de heren,omdat we nooit voor elk wissewasje opvang hoeven te zoeken. Hij blijft dan thuis met 1,terwijl ik met de ander de afspraken af ga (bijv.).