Ik was vandaag 10w6d zwanger en vanmiddag hadden we de 2e echo. De eerste echo met 7w6d was helemaal goed. Maar vandaag bleek dat het kindje al snel daarna is gestopt met groeien en er was ook geen hartje meer te zien. Hier dus ook een miskraam op komst, we zijn er helemaal kapot van…
Over 1,5 week hebben we weer een afspraak bij de gyn, ik hoop dat het in de tussentijd vanzelf op gang komt. Er was al een bloeding in de baarmoeder te zien en de placenta is al aan het loslaten. Afwachten hoe het verder zal gaan…
Ach Jippie toch! :o
Meid wat erg! Ik hoop voor je dat het vanzelf gaat loslaten. Neem de tijd om het te verwerken. :hug: :hug:
Denken jullie dat het vanzelf op gang zal komen, of niet? Het zit al ruim 3 weken niet goed, maar er was gisteren wel een bloeding te zien en de placenta die al losliet. Ik heb verder nog helemaal geen bloedverlies of buikpijn. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik zie het ook niet zo zitten om er nog 2 weken mee rond te lopen. De afspraak met de gyn is pas over 1,5 week. Maar misschien dat ik na het weekend ook wel ga bellen om een eerdere afspraak te maken.
En hebben jullie ook ervaring met pillen of een curritage?
Bij mij kwam het spontaan los, maar was ook minder ver dan jou.
als je je er niet prettig bij voelt om nog 2 weken te wachten zou ik idd bellen voor een afspraak.
Maar ik denk zomaar, dat als je placenta al aan het loslaten is en er is een bloeding te zien, dat het zwangerschapshormoon ook snel gaan kelderen en dat je lichaam het dan wel gaat afstoten.
Bedankt voor je steun, ik hoop dat je gelijk hebt en het zo snel mogelijk op gang komt. Dat heb ik liever dan pillen of een curretage. Lijkt me ook vreselijk…
Jij gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Super dat het zo snel weer gelukt is.
Hopelijk mag alles nu goed gaan. Wanneer heb je de eerste echo?
Ik heb zelf 2 weken terug een ma gehad. We hadden met 8 weken een echo en zagen een knipperlicht echter was het vruchtje ter grootte van 7 weken. Dus eigenlijk zag ik het wel aankomen, heb nooit in deze zwangerschap geloofd.
Met 10w en 1d begon ik te bloeden en met 10w 5d heb ik het vruchtje verloren, hier heeft het dus ook een kleine 3 weken geduurd voordat het echt los kwam. Ik had voor de volgende dag een echo staan en daarop was te zien dat alles alweer schoon was.
Ik zou als ik jou was nog even wachten. Je lijf en je hoofd weten nu dat het niet goed is dus kan het zijn dat het nu snel op gang komt. Bereid je er wel op voor dat het wel heftig kan worden.
Ik heb ook al eens een curretage gehad en dat vond ik lichamelijk een stuk prettiger maar gewoon afwachten is beter voor je geestelijke herstel vind ik nu.
Jippie, ik heb op 27 okt. gezien dat beebje gestopt was met groeien met 9w5d (toen was ik 10w2d). Het heeft tot 15 november geduurd tot ik het kindje verloren ben. Voor die tijd was er niks wat er op wees dat het op gang zou komen en de nacht van de 15e was er “opeens” een soort van bevalling…
Ik wilde afwachten tot het vanzelf op gang kwam. Zag een curretage echt niet zitten. Vond ook dat ik de tijd wel kon gebruiken om soort van “afscheid” te nemen.
Dat is ergens goed geweest, maar als me dit nog eens zou overkomen, weet ik niet of ik weer hetzelfde zou beslissen…
Ik wacht het zeker ook nog even af. Maar normaal is het zo dat je hooguit een week later een nieuwe afspraak bij de gyn hebt, zodat je het allemaal hebt kunnen laten bezinken en dan verder kunt kijken. Alleen is onze gyn er volgende week niet en hub wilde liever naar onze eigen gyn, vandaar dat er dus bijna twee weken tussen zitten. Er komen nu allemaal vragen naar boven en je weet niet wat je kunt verwachten. En ik vind twee weken wachten zonder iets te weten wel heel erg lang. En ik loop natuurlijk al drie weken rond met een kindje wat niet meer leeft, dat vind ik wel een heel naar gevoel.
Dus misschien ga ik na het weekend bellen voor een vroegere afspraak met een andere gyn. Dan kunnen we in elk geval onze vragen stellen en bespreken wat we nu het beste kunnen doen, hoe groot de kans is dat het vanzelf afgestoten wordt gezien het echobeeld, enz. Dan weet je waar je aan toe bent, dat zou al een stuk schelen. Maar ik hoop dat het allemaal vanzelf op gang komt. Als dat niet zo is, heb ik liever een curretage dan de pillen.
Hebben jullie ook dat je de hele dag wel kon huilen? Ik doe niks anders… Iemand hoeft maar te vragen hoe het gaat en ik begin gewoon weer. Ik loop als een zombie in huis rond en ik zie er niet uit. Er valt geen zinnig gesprek te voeren met mij. Maandag ben ik jarig, dus we zouden dit weekend mijn verjaardag vieren. Alle visite maar afgezegd. Ik hoop dat het snel weer een beetje beter gaat, maar misschien komt dat ook wel pas als je het lichamelijk kunt afsluiten. Hoe was dat voor jullie?
Qua gevoel kan ik je niet antwoorden want voor mij was deze ma een bevestiging van mijn voorgevoel, die ik zelfs al voor mijn test had (vandaar ook nooit bij de okt09 mama’s geschreven)
Ik hoop zo voor je dat het gewoon snel gaat doorzetten, dat wachten is vreselijk. :hug:
En huilen, gewoon laten gaan, het moet er toch uit dus laat het maar komen. :hug:
Lichamelijk en geestelijk gaat het mij nu heel goed ondanks dat het nog maar 12 dagen terug was, de eerste dagen waren moeilijk, had ook nog eens de begrafenis van mijn oma erbij , toen heb ik op een ochtend “afscheid” genomen op mijn eigen manier en hierna ging het met de dag beter. Neem er in ieder geval wel de tijd voor, de een is er sneller overheen dan de ander. Bij hielp het om veel van me af te schrijven en alles te relativeren.
Hier was ik ook enigszins “voorbereid” op het slechte nieuws. Niet dat er daadwerkelijk symptomen waren dat het niet goed was, maar mijn intuitie hield me tegen echt “blij” te zijn.
Na de echo was ik in eerste instantie dan ook redelijk rustig. De weken die volgden waren “apart”…Een beetje als de twilight zone zeg maar. Het echte verdriet kwam pas toen ik ook daadwerkelijk het kindje verloor. Pas toen was het voor mijn gevoel definitief afgelopen.
Er zijn zeker dagen geweest dat ik me het liefst onder mijn dekbed wilde verstoppen en alleen maar kon huilen. Maar er waren ook dagen dat het eigenlijk gewoon goed met me ging.
Ik hoop voor je dat het snel door gaat zetten en dat je helemaal niet meer na hoeft te denken over een curretage of pillen of wat dan ook.
Probeer ondanks alles in beweging te blijven (dat zou weleens net dat “extra” zetje kunnen geven…net als met bevallen zeg maar). Geef maar lekker toe aan je verdriet, daar heb je recht op. Het is niet niks!
Bedankt voor je steun, ik hoop dat je gelijk hebt en het zo snel mogelijk op gang komt. Dat heb ik liever dan pillen of een curretage. Lijkt me ook vreselijk…
Jij gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Super dat het zo snel weer gelukt is.
Hopelijk mag alles nu goed gaan. Wanneer heb je de eerste echo?
A.s. dinsdag hoop ik, had nog een afspraak staan, ik hoop dat hij me kan vertellen hoe ver ik ben. vandaar ook nog geen banner.
Ik heb me laten vertellen dat je verhoogd vruchtbaar bent na een miskraam, we hoefden ook niet te wachten. Bij ons heeft het tnt goed uitgepakt, maar ben wel minder enthousiast als de vorige keer, eerst maar eens zien…
Ik wacht het zeker ook nog even af. Maar normaal is het zo dat je hooguit een week later een nieuwe afspraak bij de gyn hebt, zodat je het allemaal hebt kunnen laten bezinken en dan verder kunt kijken. Alleen is onze gyn er volgende week niet en hub wilde liever naar onze eigen gyn, vandaar dat er dus bijna twee weken tussen zitten. Er komen nu allemaal vragen naar boven en je weet niet wat je kunt verwachten. En ik vind twee weken wachten zonder iets te weten wel heel erg lang. En ik loop natuurlijk al drie weken rond met een kindje wat niet meer leeft, dat vind ik wel een heel naar gevoel.
Dus misschien ga ik na het weekend bellen voor een vroegere afspraak met een andere gyn. Dan kunnen we in elk geval onze vragen stellen en bespreken wat we nu het beste kunnen doen, hoe groot de kans is dat het vanzelf afgestoten wordt gezien het echobeeld, enz. Dan weet je waar je aan toe bent, dat zou al een stuk schelen. Maar ik hoop dat het allemaal vanzelf op gang komt. Als dat niet zo is, heb ik liever een curretage dan de pillen.
Hebben jullie ook dat je de hele dag wel kon huilen? Ik doe niks anders… Iemand hoeft maar te vragen hoe het gaat en ik begin gewoon weer. Ik loop als een zombie in huis rond en ik zie er niet uit. Er valt geen zinnig gesprek te voeren met mij. Maandag ben ik jarig, dus we zouden dit weekend mijn verjaardag vieren. Alle visite maar afgezegd. Ik hoop dat het snel weer een beetje beter gaat, maar misschien komt dat ook wel pas als je het lichamelijk kunt afsluiten. Hoe was dat voor jullie?
Jippie, waarom vindt je het zo nare gedachte dan om je overleden kindje bij je te hebben. Het is toch jullie kindje! Daar is toch niets engs aan? De situatie is naar, dat is zonder meer waar.
Het is goed dat je huilt meis, je emoties moeten er toch uit? En daarbij komt ook nog de achtbaan van je hormonen waar je in zit. die nemen nu ook een loopje met je hoor.
De enige tip die ik je kan geven, en waar ik me goed bij heb gevoeld is: Doe wat je zelf denkt dat goed is of goed voelt, dan krijg je er later geen spijt van.
Je kunt bijvoorbeeld overwegen om het weefsel of vruchtje wat je straks gaat verliezen te begraven. Dat kan op een mooi plekje in de tuin of in het park, of op een speciaal plekje van jou en je man samen.
De enige tip die ik je kan geven, en waar ik me goed bij heb gevoeld is: Doe wat je zelf denkt dat goed is of goed voelt, dan krijg je er later geen spijt van.
Helemaal mee eens, luister goed naar je eigen ik.
Ik ben eigenlijk heel nuchter maar toch heb ik wat in de tuin begraven met een mooie plant erop. Voor het geval ik later spijt krijg dat ik er niets mee gedaan heb. Eigenlijk was dat ook het moment dat ik het achter me kon laten en weer naar de toekomst ging kijken.
Even dit topic gemeden, maar nu toch weer komen lezen.
Jippie, sterkte met dit verlies. Hopelijk komt het snel op gang. :hug:
Ik heb geen fijne ervaring met zelf op gang laten komen gehad. Ik ben met spoed gecurreteerd en ik vond dat het niks voor stelde. Ik kon het hoofdstuk voor mijn gevoel beter en sneller afsluiten.
Wel is het heel belangrijk dat je je gevoel hierin volgt en je afscheid van je zwangerschap en je kindje neemt op een manier waarop jij/jullie vrede mee hebben, wat een ander denkt is hun pakkie jan.
Kantje Boord, van harte gefelciteerd met je zwangerschap. Nu flink duimen voor een perfecte echo. Hoe voel je je?
Op zich goed, wel erg moe, af en toe vlaag van misselijkheid. Maar nu lijkt het wel weer of de verschijnselen wat aan het afnemen zijn, maak ik me wel weer wat ongerust over.......Nog 2 weken, dan weten we hopelijk wat meer. :pray:
Kantjeboord Heb je over twee weken de eerste echo? En je bent gisteren voor het eerst bij de vk geweest? De kwaaltjes hoeven niet altijd hetzelfde te zijn, maar ik snap dat je natuurlijk op alles let. Je zult nooit meer onbezorgd zwanger zijn. Ik duim voor je dat nu alles goed mag blijven gaan!
Welkom Fijn dat de curretage je zo is meegevallen. Hopelijk ben je snel weer zwanger!
Boefje Hoe gaat het nu met je? Voor jullie is het natuurlijk ook nog maar pas geleden. Kun je het een beetje een plek geven? Wil je snel weer zwanger worden, of eerst maar een rustpauze?
Bedankt voor al jullie berichtjes en ervaringen. Fijn om het te kunnen delen met mensen die het ook mee hebben gemaakt, al maak je het natuurlijk liever niet mee.
Vandaag ging het wel redelijk, maar ik heb ook best veel afleiding gehad. Hub is net weer naar zijn werk gegaan, dus nu ben ik alleen thuis met onze meid en dan ga je toch automatisch weer alles overdenken… Ik zie ook best een moeilijke periode voor me, elke vrijdag zal ik denken: Nu was ik zoveel weken zwanger geweest. En straks in oktober zal het ook wel zwaar worden, we waren de 23e uitgerekend. En ik denk dat de miskraam zelf/de curretage ook heel erg confronterend zal zijn. En wat het voor ons nog eens extra moeilijk maakt, is dat we van ICSI afhankelijk zijn om zwanger te worden. We moeten nu eerst weer op een lange wachtlijst en zijn van artsen en regeltjes afhankelijk. En we hebben nu nog maar twee behandelingen te gaan, omdat deze helaas wel meetelde. Voor je gevoel word je dubbel gestraft. Maar goed, het is niet anders…
Lichamelijk gezien is er nog niks gaande. Zo nu en dan wel een zeurend gevoel in mijn buik, maar dan meer in mijn liezen, aan de bovenkant van mijn buik of in mijn rug. Helemaal geen krampen of een ongigevoel. Ook nog geen enkel bloedverlies gehad. Het zal wel uitdraaien op een curretage, denk ik.
Jippie, gisteren bij de gyn geweest, die had me gezegd dat als ik 6 weken na de MK nog niet ongesteld was langs moest komen. dus gedaan! Hij heeft toen gelijk even gekeken met de echo. Klein bolletje te zien, passend bij een zwangerschap van 5 weken, maar nog veel te klein om te zien of er een vruchtje in zit. daarom mag ik over 2 weken weer.
Snap dat je je dubbel gestraft voelt nu deze poging ook meetelt met de ICSI. En moet je echt weer helemaal onder aan de lijst beginnen? Hoe lang is die wachttijd dan ongeveer?
Wanneer moet je evt contact opnemen met het ziekenhuis als het niet vanzelf loskomt?
Hopelijk mogen we volgende week op de wachtlijst voor een nieuwe ICSI-behandeling in september-oktober en mogen we in de tussentijd de cryo terugplaatsen. Maar het kan ook zo zijn dat we pas op de wachtlijst mogen als de cryo-terugplaatsing niet gelukt is, en dan zouden we pas in december-januari weer aan de beurt zijn… :?
Dinsdag hebben we een afspraak bij de gyn. Dus dan wordt alles besproken. Ik heb niet het gevoel dat de miskraam voor die tijd nog vanzelf op gang gaat komen. De curretage zal wel voor eind volgende week gepland worden, neem ik aan.
Jeetje, da’s best lang dan! Lijkt me vreselijk om zo afhankelijk te zijn van wachtlijsten terwijl je zelf zo graag wil en geen tijd verloren wil laten gaan.
Wat gebeurt er eigenlijk als de 2 ICSI pogingen niet lukken? Zijn er dan nog andere mogelijkheden voor je?
Maar wie weet wat jullie kleine eskimootje toch nog doet? Zal voor je duimen in ieder geval! :thumbup: :thumbup:
Hij heeft toen gelijk even gekeken met de echo. Klein bolletje te zien, passend bij een zwangerschap van 5 weken, maar nog veel te klein om te zien of er een vruchtje in zit. daarom mag ik over 2 weken weer.