Wieniex, ik verloor idd stolsels, maar ook heel duidelijk een paar stukken ander weefsel, dat kon je niet uit elkaar trekken zeg maar, itt een stolsel, dat kan je makkelijk uit elkaar drukken, dit was met 7.5 week.
Ik heb eind december ook een vroege miskraam gehad, was 6 dagen over tijd, dus net geen 5 weken. toen waren het alleen maar flinke stolsels, het vruchtje had gewoon nog geen kans gehad om te gaan groeien, dus ook geen weefsel. Het was toen een flinke menstruatie.
Dat vond ik nu de laatste keer dus ook. Het is dat je weet dat het een miskraam is omdat je die positieve testen in handen hebt gehad.
Ik krijg geen echo meer. 2 dagen nadat ik begon te vloeien en de echo had gehad had ik sowieso nog een echo afspraak staan om voor het eerst het hartje te gaan bekijken of het klopte. die afspraak hebben we laten staan, toen kon de gyn ook zien dat het vruchtzakje idd weg was, wel kon hij nog zien waar het gezeten had en dat er nog wat stolsels zaten, dat klopte ook wel, want die ben ik de dagen er na verloren.
dit is dus mijn verhaal. Ga jij nog wel een echo krijgen?
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=70585
Nu net na het lezen van jullie reacties eindelijk eens even kunnen huilen, want dat lukt maar steeds niet en het moet er toch een keer uit.
Vanmorgen heeft mijn gastouder de kids gehaald en ben ik met schoonvader naar de dokter gegaan om bloed te laten afnemen voor mijn hb en q-koorts (beide op mijn eigen verzoek). Hb omdat ik wilde weten of het na een dag verbeterd kon zijn (zal wel niet) en q- koorts, omdat ik tussen de schapen en geiten leef en in december griepverschijnselen heb gehad en in januari longontsteking. Dokter vond het ook wel een goed idee om te testen. Toen ik in de wachtkamer zat ben ik bijna flauw gevallen, omdat ik alweer te lang op was ( wel te zeggen 1 uur uit bed :think: ) en mocht ik even op een bed bijkomen, bloed afnemen stelt verder niks voor. Thuis lekker mijn bed in en nu ben ik er even een uurtje uit.
Ik zei gisteren tegen manlief; Het is net of ik in een film heb gezeten en die zich voordurend in mijn hoofd herhaald, maar niet echt is. Ik denk dat het dus nog steeds niet echt bij me doorgedrongen is wat ik in een hele korte tijd allemaal heb meegemaakt. Ik vertel mijn verhaal tegen ieder die wil luisteren en gelukkig heb ik nog niemand gehad die dat niet kon, maar bevatten 
maar.
Net weer een halve chocoladebol op en dan dadelijk ragou met brood eten en dan weer plat. Rusten zal toch wel de beste manier zijn. Morgen zijn de kids in principe thuis, maar misschien toch maar wat regelen dat ik er niet alleen voor kom te staan, want ik verwacht dat het te vermoeiend nog is en om ze nu de gehele dag voor de tv te droppen (hebben zij geen problemen mee) vind ik ook niks.
Moniek, ik denk dat het idd wel verstandig is om voorlopig even wat hulp thuis te hebben. als ik hoor dat je na een uur op al bijna tegen de vlakte gaat?
Dat moet je niet hebben als je de kids om je heen hebt lopen. Die raken dan helemaal in paniek als jij flauwvalt.
Misschien ook even thuiszorg inschakelen? of familie, vrienden etc.
Kalm aan meis, het is niet niks wat je hebt meegemaakt! :hug:
Jeetje ook heftig…dus 2 mk komt wel vaker voor…en dan ook nog een vlinderkindje. Moet ook niet makkelijk zijn allemaal.
Ik krijg morgen een echo. De assistent wilde me eerst volg week vriidag laten komen, maar dat vond de gyn te lang duren dus die wil me morgen zien. Ik heb nog steeds geen echte flinke stolses gehad. 1 ministolseltje zoals een erwtje en een langer sliertig stolsel van hooguit pendikte op het dikste stuk, verder dun (sorry voor de details…) Bloed wordt ook bruinig nu en geen echte buikpijn zoals gister meer, soms een zeurtje. Gister liep het wel even zo erg dat een prop wc papier niet genoeg was om het tegen te houden om de wc af te lopen naar mijn tas zeg maar, kan dat dan alles zijn geweest? Voor mijn gevoel moet ik nu nog het een en ander verwachten. Ben nu 5,5 week, maar dan zou het een paar dagen eerder gestppt zijn denk ik, dus veel kan het ook nog niet zijn.
Wazig hoor…
@welkom wrote:
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=70585
Nu net na het lezen van jullie reacties eindelijk eens even kunnen huilen, want dat lukt maar steeds niet en het moet er toch een keer uit.
Vanmorgen heeft mijn gastouder de kids gehaald en ben ik met schoonvader naar de dokter gegaan om bloed te laten afnemen voor mijn hb en q-koorts (beide op mijn eigen verzoek). Hb omdat ik wilde weten of het na een dag verbeterd kon zijn (zal wel niet) en q- koorts, omdat ik tussen de schapen en geiten leef en in december griepverschijnselen heb gehad en in januari longontsteking. Dokter vond het ook wel een goed idee om te testen. Toen ik in de wachtkamer zat ben ik bijna flauw gevallen, omdat ik alweer te lang op was ( wel te zeggen 1 uur uit bed :think: ) en mocht ik even op een bed bijkomen, bloed afnemen stelt verder niks voor. Thuis lekker mijn bed in en nu ben ik er even een uurtje uit.
Ik zei gisteren tegen manlief; Het is net of ik in een film heb gezeten en die zich voordurend in mijn hoofd herhaald, maar niet echt is. Ik denk dat het dus nog steeds niet echt bij me doorgedrongen is wat ik in een hele korte tijd allemaal heb meegemaakt. Ik vertel mijn verhaal tegen ieder die wil luisteren en gelukkig heb ik nog niemand gehad die dat niet kon, maar bevatten
Net weer een halve chocoladebol op en dan dadelijk ragou met brood eten en dan weer plat. Rusten zal toch wel de beste manier zijn. Morgen zijn de kids in principe thuis, maar misschien toch maar wat regelen dat ik er niet alleen voor kom te staan, want ik verwacht dat het te vermoeiend nog is en om ze nu de gehele dag voor de tv te droppen (hebben zij geen problemen mee) vind ik ook niks.
Je lijf beschermt je hé tegen zulk verdriet.
Ik was ook in zo’n waas de tijd er na.
Kwam stukje bij beetje los…
Dacht dat het goed ging en toen raakte ik zwanger en bij dezelfde weken als mijn mk ging ik helemaal los :shifty:
Ik dacht dat ik gek werd van onzekerheid.
Toen ik door die weken heen was ging het beter.
Mijn zoon werd geboren op de dag dat ik mijn 1e vruchtje verloor precies een jaar later.
Hij blijft mijn kadootje…goedmaker van de natuur.
Maar ik vind dat een mk nog steeds onderschat wordt en dat er nog steeds een taboe op ligt om er open over te praten.
Goed dat je dat wel doet…praten is verwerken…dat ‘‘voelen’’ komt straks stukje bij beetje,eerst lichamelijk herstellen meis…emoties kosten veel energie en dat heeft je lijf nu al nodig.
Dus one step at the time.
En ‘‘wij’’ zijn er voor je hierzo…dus tik van je af! :hug:
Renzomam, wat heb je dat mooi beschreven en je hebt inderdaad een kado van de natuur gehad. Ik denk dat ik dat ook wel zo zal ervaren als ik weer zwanger raak en met 8 weken een goede echo heb, dan zal ik waarschijnlijk erg emotineel reageren van geluk, hopelijk mag het zover komen.
Wienix, ben erg benieuwd naar je echo. Succes morgen.
Ik ben nu vanaf 11.30 uur op en ga nu maar weer eens bed opzoeken al gaat het best goed, moet erwel bij schrijven dat ik al die tijd gezeten heb en nauwelijks heb gelopen.
welkom, doe rustig aan en luister goed naar je lichaam! :hug:
moniek, wat een heftige tijd moet je doorstaan!!
Doe rustig aan!!!
Knap dat je de keus hebt gemaakt om nu ook te stoppen met borstvoeding!!
:hug: :hug: :hug:
Vanmorgen zijn de kids door de oppas opgehaald om 9.00 uur en ze worden dadelijk terug gebracht en dan kunnen ze lekker thuis te bed, ze hebben dan al gegeten en gedronken. Ik heb vanmorgen een paar uur kunnen slapen en ga dadelijk lekker verder luieren op de bank als ze te bed zijn, nu eten.
Morgen blijft manlief thuis van zijn werk en dat geeft me veel steun. Voelde me vanmorgen een wrak op emotioneel gebied maar na lekker geslapen is het weer goed en voel ik mezelf beter dan gisteren.
Wienix, heb je de echo vandaag al gehad??
Welkom, nee om half 4. Maar geen bloed meer sinds gister. Gister al niet meer noemenswaardig en steeds lichter. Kan nu toch niet alles al kwijt zijn?
Jij doet dus nog lekker rustig aan. Fijn dat je hub morgen thuis is. Heb je rust maar toch gezelschap. :hug:
Wienix, heel veel sterkte met de echo straks.
Welkom, wat een heftig verhaal. Wat veel bloedverlies. Voel je je nog steeds verzwakt?
Hoe lang was jij eigenlijk zwanger?
Ik was 10 wkn zwanger, maar het hartje is gestopt na ong. 7, 5- 8 wkn.
Het verwerken valt me nu veel zwaarder dan de vorige keer, gelukkig hebben we wel een geweldig ventje thuis rondlopen. (En ik heb nog een geweldige “vent” rondlopen die me enorm steunt, daarboven hebben we nog heel veel steun aan ons geloof.) Maar gemakkelijk is het nog niet (& zal het wrschl. ook nooit worden).
Nou, ik ga maar even proberen hard te lopen, misschien helpt dat.
Iedereen hier heel veel sterkte.
groetjes, Miepje
Miepje, jij ook sterkte.
Wienix hoe was het nu bij de echo??
Ik was deze week ongeveer 8 a 9 weken, maar het vruchtje is rond de4-5 weken al gestopt met ontwikkelen.
Vandaag van de ha gehoord dat ik pas volgende week woensdag mag gaan werken op zijn vroegt, dus me maar bij neergelegd.
Nou, beetje raar dan nu dit nieuws in dit topic, maar voor nu was de echo goed! De gyn zei dat ik echt wel meer had moeten verliezen, wat ik al dacht. Voor de duur van de zwnagerschap zag het er goed uit, grootte vruchtzak klopte met termijn en ze dacht zelfs al een klein vruchtje te zien. Geen enkel teken van een bloeding eromheen, geen enkel teken van een afbraak of wat dan ook, dat had dan zichtbaar moeten zijn. Ze zegt dat het met veel bloedingen mis gaat, maar ook met veel bloedingen goed. Ik zei dat ik niet wist of ik hier nu blij mee was, want nu was t weer onzekerheid, maar de gyn was dat wel en ze is gewoon positief, beter dan dit had het nu niet kunnen zijn. Volgende week terug en dan moet er hartactie zijn. Waar de bloeding vandaan komt is dus niet te zeggen.
Ze wilde ons de foto meegeven, ik had zoiets van laat maar, maar hub wilde hem wel, en nu ben ik blij!!
Ik word wel weer heen en weer geslingerd in mijn hoofd, maar voor nu voelt het goed en hopen we maar dat deze lange week snel voorbij is.
Als wonderen echt bestaan, dan krijgen we volgende week een hartje in beeld.
Ik ga dus heel hard duimen!
Voor alle meiden met slecht nieuwe heel veel sterkte nog… :hug:
Wienix, dan gaan we gewoon een week lang heel hard voor je duimen! :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Ik herken dit ook. Gisteren was bij ons op de echo ook niets te zien . De gyn vertelde dat het een leeg vruchtzakje was en dat het waarschijnlijk al een week tot 10 dagen na de bevruchting was misgegaan. Maar nu moet ik afwachten tot het vanzelf loslaat en daar ben ik best een beetje bang voor. de 23ste moet ik weer terugkomen
Ik lees dus mee voor meer info
Getty
:dance: Ja de wonderen zijn de wereld niet uit. Wat een gelukkig nieuws. Zal voor jullie meeduimen dat de echo volgende week een kloppend hartje laat zien.
Getty, hoelang ben je nu? Bij mij hebben ze gewacht met een definatief antwoord toen ik zeker 7 weken moet zijn geweest en daarna meteen door naar de gyn, vandaar uit was dan de keuze afwachten of curretage. Mijn gyn zei dat hij liever voor de 9 weken zwangerschap een cuuretage deed ivm weinig/geen complcaties (oke ik een van de uitzonderingen met complicaties). :hug:
Moniek, hoe gaat het nu met je?
Ik denk aan je!
Dikke zoen Chantal
Chantal, elke dag een beetje beter, ben nog snel moe. Geestelijk denk ik de wereld aan te kunnen en dus neem ik bewust tussen door even een rust in bed of op de bank onder een deken. En dan doezel ik 9 van de 10 keer even een uurtje of langer weg, dus zal het wel nodig hebben. :-*
Ik was zeg maar vrijdag 7+4. Maar ik weet wel dat ik niet heel lang wil wachten op curratage. Laat het dan ook maar over zijn. DAn heb ik alles op regel en dan rust.!!
Mijn suikers zijn gelukkig onder controle.
Ik merk trouwens helemaal niks als ik die echo niet gehad had dan wist ik van niks
GEtty