Jippie ik kan nu ‘plaatsvervangend’ genieten van dikke buiken zelfs! :thumbup: Maar grote goedheid dat was nooit gelukt als wij niet dat giga grote geluk van dat immens grote wonder hadden mogen meemaken vermoed ik 
En ja die steek bij de ‘gewoon’ ontstane zwangerschap is er ook nog altijd. Maar wie weet gaat dat ooit over, al maakt me dat weinig uit want de zwangerschap is er niet anders om (intenser mss?) als dat maar de uitkomst is van een behandeling!
Natas heb jij ook dat je soms zomaar ineens denkt; gelukkig dat er nog mensen bestaan die niets snappen van vruchtbaarheidsbehandelingen?
Bij mij zit de grootste steek dat dit achterlijke kabinet de mond oh zo vol heeft van; meer kinderen! Eerder kinderen! En zich aan alle kanten met het gezinsleven willen bemoeien, maar meer tijd en geld etc steken in vruchtbaarheidsbehandelingen ho maar! :wall: :twisted:
Die centen van dat spotje mogen ze wat mij betreft linea recta in de behandelingen stoppen! Er zijn nog zoveel mensen die niet verder komen/mogen/kunnen puur omdat de centjes het niet toelaten. 
Daar wordt ik altijd heel verdrietig van.
Angel wat bijzonder en mooi dat het de eerste ronde met Clomid gelukt is!! Gefeli! Wat ik altijd hoor is dat het zulk rotspul is dus hopelijk heb jer zelf niet teveel last van gehad :thumbup:
Oh Tans daar heb je zoooo gelijk in!! :shifty: Het is echt een relatietest. 1 die je zoooo niet wilt! Je leert elkaar door en door kennen, en gek genoeg kan ik kleinere frustratietjes over dingen die me kunnen ergeren aan manlief wat makkelijker aan de kant zetten. 
Maar laat ie dat maar niet horen 8)
Rhiannon, heel herkenbaar ja, ik gun het anderen echt enorm dat ze niet weten hoe ellendig je je kan voelen en over die overheid grrrrr… ben het met je eens dat het niet eerlijk is dat financieen bij sommigen een rol moeten spelen. Maar als ik eerlijk ben heb ik me er ook niet voldoende in verdiept wanneer en waarom dat aan de hand is behalve dan na 3 x ivf poging dacht ik… en ja dan is het een hoop geld wat je neer moet tellen voor een kinderwens. Heb je dat niet en een ander wel en kan die dan door tot … dan is dat om boos van te worden ja!
Verder heb ik op dit moment nog zo iets waar ik me enorm over opwindt. De reclame van de renault cleo. Zelfs zo erg dat ik van plan ben om renault eens te vragen of ze geen leuker spotje weten…
Die vrouw die zegt jij wordt papa en dan is de nieuwe aanwinst een auto :wall: IDIOTEN… mss ziet iemand de humor er van in maar ik niet.
Weet je wat ook zo’n enorme dooddoener is:
Zie er de voordelen maar van in dat je MAAR 1 kind hebt, je kan gewoon alles blijven doen… Ja alsof dat mijn keuze is…
natas
Ach je red het wel,
Ach jullie zijn sterk,
Ach je hebt een kindje
En wie weet kun je weer aan het werk.
Je denkt er ook te veel bij na
Laat het los
Dan komt het wel
Echt het gaat heus vanzelf
Bij velen lukt het ook
Dus ook bij jullie
Nee je bent niet oud
Toe het kan nog best
Allemaal maar woorden
Maar ze doen zo’n pijn
Want niemand die kan voelen hoe het is om zo te zijn
Wat herkenbaar allemaal meiden…
Weet helaas ook hoe het voelt.
We zijn nu bijna 5 jaar bezig.
Het feit dat ik weet dat ik zwanger kán raken geeft me nog wel wat hoop, maar zo nu en dan zie ik het echt niet meer zitten.
En dan die opmerkingen…
‘Gelukkig zijn jullie nog jong!’ is er ook zo één.
Helemaal FOUT!
Ja, misschien ben ik nog jong (28 en hub 33) maar ik had heel graag jong kinderen willen hebben.
Aan de ene kant kan ik me wel voorstellen dat mensen die snel zwanger waren of helemaal geen kinderen willen zich er niet zo bij kunnen inleven, maar toch…
Het blijft steken.
Rhiannon: dankje
ik heb gelukkig helemaal geen bijwerkingen gehad van de clomid ik slikte ook niet zo heel veel misschien daarom
oh je bent nog jong is ook zo’n leuke idd :wall: alsof dat wat uitmaakt je wilt een kind “op dat moment” en niet pas jaren later anders had je jaren later wel begonnen :doh: :wall:
en idd ik vind dat ze ook veel meer mogen/moeten gaan vergoeden
wij hebben het geluk gehad dat we al die behandelingen uiteindelijk niet nodig hebben gehad, maar ik vind niet dat een kindje nu moet afhangen van hoe dik je portemonee nu is
@natas1 wrote:
Weet je wat ook zo’n enorme dooddoener is:
Zie er de voordelen maar van in dat je MAAR 1 kind hebt, je kan gewoon alles blijven doen… Ja alsof dat mijn keuze is…
natas
Zolang je er nog mee bezig bent, dus de wens hebt voor een 2e kindje, is dit zeker een dooddoener. Goed bedoeld allemaal misschien, maar het is voor je gevoel niet compleet. Het idee dat mijn dochtertje misschien alleen blijft, word ik heel verdrietig van.
(Ik heb niet het hele topic gelezen maar wilde toch graag reageren).
ik heb ook ontzettend de balen van mensen die maar blijven aangeven dat ik er teveel mee bezig ben. Sinds kort heb ik het boekje “Open Zenuw” van Denise Hilhorst. Heerlijk boek. Ze schrijft daarin ergens dat iedereen zich een slag in de rondte solliciteert voor die perfecte baan; er worden hele tanken benzine leeg gereden voor dat ene perfecte droomhuis en legio singles ‘daten’ zich suf voor die ene magnifieke partner, maar wij moeten niet zo bezig zijn met onze kinderwens. Makkelijk gezegd als je iedere dag hormonen moet spuiten of iedere maand herhaaldelijk in het ziekenhuis moet komen voor onderzoeken hier en onderzoeken daar om te zien wanneer je nu eindelijk vruchtbaar bent.
De herkenning in dit boekje was voor mij heel treffend. Misschien heeft iemand anders er ook wat aan.
Groetjes,
Anouk.
Ik heb om het boek gezocht.
Helaas hebben ze het hier niet in de bieb…
Lijkt me inderdaad een herkenbaar boek.
Net als het boek ‘Eisprong’.
Hallo,
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik even ‘inbreek’ in dit onderwerp. Vandaag waren vrienden van ons bij ons en hebben ons verteld dat zij het afgelopen jaar vier IVF-pogingen hebben ondernomen. Ik had al wel eens het idee dat zij wel graag kinderen wilden, maar dat dat niet makkelijk ging, maar ik heb het altijd aan hen overgelaten om daar zelf over te beginnen.
Nu zijn ze er dus mee gekomen (ze hebben het eigenlijk overal stilgehouden, maar besloten nu richting een paar vrienden het toch te laten weten) en ik leef erg met ze mee. Wat lijkt me die hele medische molen zwaar.
Maar wat ik me nu afvraag is, wat vond je wel prettig om te horen. Waar heb je wel steun aan, vind je het prettig als er geinformeerd wordt hoe de behandeling is gegaan of wil je niet dat je gevraagd wordt en begin je erover als je er zelf aan toe bent?
De ‘dooddoeners’ die eerder genoemd zijn, zul je absoluut niet uit mijn mond horen. Want ik weet idd niet hoe het is om in die medische molen te zitten, maar ik ken wel het verlangen naar een kind.
Hoe kan ik het beste tot steun zijn is dus mijn vraag. Ik zou het fijn vinden als jullie dat zouden willen delen.
Groetjes Hilda
Hilda wat lief dat je je vrienden zo wilt steunen.
De beste manier is voor iedereen anders en ook vaak een momentopname is mijn idee.
Ik vind het erg fijn om af en toe een kaartje, sms’je of telefoontje te krijgen.
Veel mensen vragen zo nu en dan hoe het gaat en of we nog aan het “dokteren” zijn. Ik laat het van mijn eigen stemming af hangen of ik zeg gewoon, ja maar ik heb niet zo’n zin om er over te praten nu.
Het fijne is gewoon dat mensen luisteren, begrip tonen en een beetje begrijpen wat het inhoud, dat je het niet iedere keer opnieuw uit moet leggen.
Ook zou ik ze vragen of ze het juist wel of niet fijn vinden dat je hun betrekt in het opgroeien/ wel en wee van jullie kinderen. Sommige stellen worden gek van het kindergezeik en sommigen vinden het heel erg dat ineens alle mensen rond ze die wel kinderen hebben net doen alsof ze die niet hebben.
natas
Hoi Hilda,
Lief dat je hier komt vragen hoe je je vrienden het beste kunt steunen.
Wij hebben alleen aan onze directe omgeving verteld dat we in de medische molen zaten. Ik vond het zelf altijd wel fijn als iemand zo nu en dan vroeg hoe het met ons ging of hoe een onderzoek of behandeling was gegaan. Dat geeft toch aan dat mensen met je meeleven. Maar aan de andere kant heb ik ze van tevoren ook verteld dat we niet altijd in de stemming zijn om erover te praten en dat we er juist ook wel eens niet mee bezig willen zijn. Wij hebben afgesproken dat het aan ons is hoe te reageren. En de ander respecteert dat ook. Als we een klotebui hadden en er werd naar gevraagd, dan zeiden we dat ook eerlijk. Vaak merkten ze aan ons ook wel in wat voor stemming we waren. En dan hadden ze er ook begrip voor dat we er op dat moment niet verder op in gingen. Vaak kwam ik er dan later wel weer op terug, als ik me beter voelde.
En als je vrienden hun hart willen luchten, dan is het heel belangrijk dat je gewoon luistert zonder zelf een “oordeel te vellen”. Soms moest ik gewoon mijn angsten op bepaalde momenten uitspreken en me even afreageren. Als de ander dan zegt: “Ach joh, maak je niet druk! Het gaat gewoon lukken!”, dan is dat natuurlijk met de beste bedoelingen gezegd, maar op dat moment werkt dat voor jouw gevoel juist averechts. Dan wil je dat die ander je juist begrijpt en je angst ook erkent.
Wat de omgang van je vrienden met jullie kinderen betreft: De een wil er juist in betrokken worden, de ander juist helemaal niet. Op bepaalde momenten was ik echt niet in de stemming om met kinderen geconfronteerd te worden, op verjaardagen bijvoorbeeld. Maar ik had er zelf ook heel erg een hekel aan als ik bewust werd gemeden. Tuurlijk gebeurde dat vaak met de beste bedoelingen, maar juist daardoor voelde ik me extra buitengesloten.
Ik zou met je vrienden een gesprek aangaan en deze dingen allemaal heel eerlijk met ze bespreken: Willen zij dat je naar hun situatie vraagt of juist niet, moet je afwachten totdat zij aangeven dat ze erover willen praten, hoe zien zij de omgang met jouw kinderen, wat is voor hun wel confronterend en wat niet, op welke manier kun je ze steunen, enz? Zij kunnen dan duidelijk aangeven wat ze wel en niet willen, wat voor hun het beste voelt. Daardoor kom je ook niet in vreemde situaties terecht en dat je elkaar (onbewust) voor het hoofd gaat stoten.
Wens je vrienden maar succes & ik hoop dat de behandelingen snel mogen lukken! En top dat je zo aan ze denkt! :thumbup:
Wat een geweldige reactie. Echt heerlijk wanneer vrienden zich bezig houden met wat iemand in de MMM nodig heeft. Een compliment waard hoor!
Misschien is het per stel/persoon verschillend wat die nodig heeft in de MMM. Mijn tip: geef aan bij je vrienden dat je er oprecht voor hen wil zijn en dat je hen wilt steunen, maar dat je niet weet wat ze nodig hebben. Misschien kunnen zij jou helpen om hen te steunen op de juiste manier.
En daarnaast: wat ik geweldig vind is als mensen af en toe een kaartje sturen als steun. Zo lief en zo attent. Ze sturen vermoedelijk zelf ook kaartjes, bloemetjes en kadootjes naarmensen die een kindje hebben gekregen. Wrang dus dat ze dat zelf niet krijgen op dat gebied. Misschien is dat een tip die ik je mee kan geven. Gewoon een kaartje met een steunende tekst, waarbij dooddoeners (bijv.: “ik weet zeker dat jullie snel zwanger zullen zijn”) achterwege blijven.
Verder sluit ik me aan bij wat Jippie heeft geschreven.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Mijn complimenten voor je betrokkenheid. Echt superlief.
Hallo,
Bedankt voor jullie uitgebreide reacties, hier heb ik veel aan. Ik heb ook al even contact met mijn vriendin gehad, want ik moet er steeds aan denken en kon zo n.a.v. jullie reacties ook vragen wat zij prettig vindt. Zij heeft aangegeven dat ze er waarschijnlijk nu eerst nog niet weer over zullen beginnen, maar na de volgende behandeling ons wel even laten weten hoe het is gegaan, zodra zij er aan toe zijn.
In de tussentijd had ik ook bedacht dat ik dan wel even een kaartje zou sturen. En dan laat ik het even afhangen van henzelf wanneer ze wat kwijt willen.
Ook met onze kinderen gaven ze aan dat ze het meestal erg leuk vinden, maar nu het langer duurt, er soms ook moeite mee hebben. Heel begrijpelijk! Ik denk dat we de kinderen binnenkort maar een dagje onderbrengen bij mijn ouders, kunnen we even wat zonder kids afspreken (zij wonen in Rotterdam, wij in Leeuwarden, dus je kunt nooit even bij elkaar op bezoek)!
Jullie wens ik allemaal veel sterkte in dit moeilijke proces en hoop natuurlijk van harte dat het leidt tot iets moois!!!
Nogmaals bedankt voor jullie openhartige reacties!
Groetjes Hilda
Even getwijfeld of ik het zou posten maar misschien kan ik iemand hiermee helpen.
Voordat ik zwanger was van Nicky hebben we 3 jaar ellende gehad (met daarin 3x een mk). Een medische reden was er niet te vinden waarom ik mk kreeg en al helemaal niet waarom er soms 1 jaar tussen zat. Ook ik kreeg vaak te horen dat ik het maar moest loslaten en dat ik er teveel mee bezig was (duh…als je graag wilt, doe je er alles aan, toch?). Je wordt er zovaak per cyclus aan herinnert en geconfronteerd dat je niet anders kan dan daarmee bezig zijn. Ik vond het ook vreselijk om dat aan te horen. Uiteindelijk begreep ik wel dat dit vaak door mensen werd gezegd die je een hart onder je riem wilde steken maar niet wisten hoe. Desalniettemin bleef het een klote-zin.
Na mijn derde mk. ben ik de alternatieve weg ingeslagen. Zij vertelde me niet dat ik er teveel mee bezig was maar wel dat ik teveel met dat bezig was terwijl ik eerst eens aan mezelf moest gaan werken. :eh: Haar verklaring was dat bepaalde emoties (bijv. die van de dood van mijn vader en alles wat daaromheen speelde) vast waren gelopen en dat invloed had op o.a. mijn eierstokken en baarmoeder. Eerst was ik daar best wel gepikeerd over, nog zo iemand die het wel beter weet, dacht ik dan. Tijdens de intensieve sessies kwam ik er echter achter dat ik wel degelijk nog een hoop had te doen aan mezelf. Na een half jaar was ik zover dat ik een soort rust en acceptatie kreeg. Iets wat ik door de jaren heen juist had afgebroken, ik was helemaal gefrustreerd. We gingen terug naar de gyn om vervolgstappen te bespreken (bijv. IUI of IVF). Dat bleek toen niet meer nodig.
Nogmaals, bij mij was er geen medische aanwijsbare reden waarom het misging en niet snel lukte. Het verhaal van de alternatieve weg is ook niet bedoeld om een “succesverhaaltje” te posten maar ik probeer hiermee aan te geven dat er wel degelijk psychische oorzaken kunnen zijn die invloed hebben op je lichaam. En dat is wat anders dan “er teveel mee bezig zijn”. Mijn enige doel hiermee is om hopelijk 1 of liefst meerdere van jullie die met een onbegrepen onvruchtbaarheid kampen een nieuwe weg te laten proberen die hopelijk veel succes met zich meebrengt. Hoop dat jullie mijn goede intenties snappen :-*
Voor de meiden met een medische oorzaak. Ik wens jullie echt alle sterkte van de hele wereld en ik hoop dat jullie ooit je droom verwezelijkt zien en voelen worden.
meiden ik weet niet hoe het is om in die mm te zitten , ik kan me wel een hele goede voorstelling ervan maken , heb vrienden van dichtbij meegemaakt.
ben nu inmiddels alweer met de 6e zwangerschap bezig , het zwanger worden is het probleem niet het blijven plakken daarintegen dus wel …
mocht deze zwschap ook weer in een mk of ma eindigen krijg ik ook de onderzoeken.
ik hoop het niet , maar die kans is er wel .
de frustraties en het onbegrip kan ik wel met jullie delen , en die dooddoeners steken vreselijk …
de laatste ma , ik kreeg zo een goedbedoeld steuntje in de rug …
ach gelukkig heb je er al 1 rondlopen , alsof dat het allemaal veeeeeel minder erg maakt …
en ja je kan zwanger worden , nou moet je man nog extra goed schieten dat het gelijk vast blijft zitten :shock: :roll:
en nu krijg ik dan de vragen , he naat als het nou weer misgaat , ga je dan nog verder ? ik zou het helemaal zat zijn en vet aan mezelf gaan twijfelen , HE JA bedankt he !!! die had ik echt nodig thnx !!
en ach als ik dalijk zwanger ben en ik zou een tweeling krijgen dan geef ik er wel 1 aan jou … WEET JE WEL WAT JE ZEGT !!!
meiden , ik wens jullie heel veel liefde steun en kracht en dat jullie snel een mooi wondertje mogen begroeten .
hoi, wij hebben ook de nodige foute opmerkingen voor onze kiezen gehad. ik denk dat je dit alleen echt begrijpt als je zelf in deze situatie zit, niet dat andere mensen het slecht bedoelen maar het komt soms zo slecht getimed. Ik ben zelf helemaal vol over een boek wat ik heb gelezen, het was zo herkenbaar wat die vrouw mee maakte en ze had zo’n vechtlust wat mij weer aanstak om door te gaan en mijn hoofd niet te laten hangen ondanks wat mijn omgeving zei of deed.
Mocht je eens een dip hebben ga dan lekker met dat boek op de bank zitten… herkenning en lekker een potje janken en dan met frisse moed weer door… zei spreekt over een soort oermonster wat in je los komt en dat moet je hebben om door deze moeilijke tijden heen te komen…
succes iedereen en fijne dagen ondanks alles!
sorry, vergeet helemaal te zeggen hoe het boek heet haha, zo heb je er niets aan natuurlijk… het heet ‘onbegrepen en onvruchtbaar’ van j de jong
Als mensen zeggen dat je er teveel mee bezig bent, vind ik dat ook een verkapt verwijt. De reden dat je niet zwanger wordt, is omdat je er teveel mee bezig bent. Ze opperen immers dat het vanzelf gebeurt wanneer je het zogenaamd loslaat. Eigen schuld dus dat het niet lukt. Nou, daar ben ik zo klaar mee hoor, met dat soort mensen.
Niets van aantrekken, hoor! :hug: