te zeggen dat je er niet te veel mee bezig moet zijn :wall: …zucht :roll: ! Alsof het iets uitmaakt. En altijd diegene die meteen zwanger waren…of oudere mensen, die kunnen er ook wat van.
Ik snap dat het heel vervelend is hoor. Maar hier heeft het toch echt gewerkt.
Na 9 maanden proberen vonden hebben we het losgelaten en in maand 10 waren we zwanger. Bij de 2e helemaal niet mee bezig (nou een beetje natuurlijk wel he 
) en zwanger binnen 2 maanden…
ik ken het je krijgt er helemaal de bibbers van en ja het is waar soms is het ook beter maar als er daadwerkelijk een medische oorzaak is dan maakt het geen fluit uit en is het meestal niet te doen om er niet of minder mee bezig te zijn…
Vind het altijd zo makkelijk gezegd, komt zelden van iemand die het uit ervaring zegt…
sorry madre want voor jouw waren die 9 maanden wellicht ook lang maar ik vind dat dus nog niet zoveel voorstellen…
natas
Vanuit mijn oogpunt heeft het er inderdaad ook niets mee te maken. Ik ben er met beide keren onwijs mee bezig geweest en was hier heel snel zwanger. Voor mij geldt dat dus ook niet. Daarbij is het makkelijker gezegd als gedaan, niet teveel bezig zijn met iets wat je heel graag wil, is voor mij in ieder geval heel erg moeilijk!
En hoe kan je er in godsnaam minder mee bezig zijn???
Vind het altijd zo leuk als mensen dat zeggen, maar dat ze me dan meteen ook maar eens vertellen hoe ik er minder moet mee bezig zijn als ik dagelijks of men pil aan het nemen ben, of suprefact en menopur aan het spuiten ben en dan om de 2 dagen bij de gyn loop voor bloed en echo…
Mijn inziens maakt het allemaal niet uit!! We moeten gewoon dat tikkeltje geluk hebben!
en sorry hoor, waarschijnlijk duurden die 9 maanden enorm lang voor jou maar ik teken er direct voor!!
(niet slecht bedoeld!)
Inderdaad een hele erge dooddoener als je met behandelingen bezig bent en er ook nog eens een medische oorzaak is voor het niet zwanger worden! Laat maar lullen en je er niks van aantrekken, sommige mensen weten gewoon niet beter! :hug:
@natas1 wrote:
sorry madre want voor jouw waren die 9 maanden wellicht ook lang maar ik vind dat dus nog niet zoveel voorstellen…
natas
Dit vind ik altijd zo gek he…Daar verbaas ik mij een beetje over.
Voor jou was 9 maanden niet lang, maar voor ons wel.
Heeft gewoon met inlevingvermogen te maken.
Raar dat jullie dat dan ook zeggen.
Jij kan je dus duidelijk niet in mijn geval inleven omdat jijzelf langer bezig bent?
Vind ik hetzelfde als mensen die zeggen dat ze een zware bevalling hebben gehad en andere mensen zeggen dat die van hun veel zwaarder en erger was.
Maar goed.
Ik snap dus zeker dat het wel vervelend is en het lijkt mij een verschrikkelijk iets om in de medische molen te moeten zitten.
En ook ik reageer hier met mijn eigen ervaring. Hier heeft het gewerkt.
Toen we zeiden: " we zien wel" lukte het.
Voor anderen werkt het niet of kan het gewoon niet. Ik deel alleen mijn mening en ervaring.
Voor mij werkte het ook.
We zijn +/- 3 jaar bezig geweest om zwanger te raken.
Toen ik vorig jaar okt. weer met een kuur (9e clomid) begon, ging het ons zo tegen staan dat we tegen elkaar zeiden, dit is de laatste keer we zien wel waar het schip strand en toen was het raak.
Toen we de beslissing om te stoppen genomen hadden, viel er ook echt een pak van m’n schouders, verplicht klussen is ook niet alles.
heel herkenbaar als je het antwoord hebt wil ik hem graag horen
Ik ben het met je eens hoor Miepel! Wat een dooddoener is dat toch iedere keer weer!
En werkelijk iedereen komt met deze gigantisch goede tip aanzetten!
Misschien ‘lijkt’ het soms voor de buitenwereld dat een stel het ‘losgelaten’ heeft en daarna zwanger is geworden, maar de buitenwereld kan niet weten wat er ondertussen bij die mensen heeft afgespeeld.
En er is nog altijd zoiets als kansberekening: wij hebben volgens het ziekenhuis een kans van 25% dat we binnen nu en een jaar zwanger worden. Als we niets doen (het zogenaamd loslaten) dan is het waarschijnlijk over 4 jaar raak. Voor de buitenwereld lijkt dan misschien dat het loslaten de truc was, maar nee hoor, gewoon kansberekening!
Wij hebben trouwens tijdens onze verhuizing afgelopen januari het (zo goed als) helemaal losgelaten. We waren iedere dag tot laat zo druk aan het werk in het nieuwe huis, dat het echt even naar de achtergrond schoof. Heeft het geholpen? Nee! Voila het bewijs!
Maar een goed antwoord weet ik nog steeds niet terug te geven. Ik zeg altijd maar ‘ja zoiets heb ik ook wel eens gehoord’ geen eens zin die discussie aan te gaan. Wat zeggen jullie meestal?
Madre, hoe heb je die knop omgezet?
Ik ben daar zo benieuwd naar.
Ik zie overal zwangere mensen om mij heen, waar ik ook kom.
Ik kom soms helemaal geflipt de supermarkt uit gelopen.
Ik zou zoooo graag die knop willen omzetten. Al word ik er niet zwanger van, dan alleen al om wat rust te vinden…
Ben je toen bijvoorbeeld ook gestopt met foliumzuur slikken?
Geen ovu-testen meer?
Wat kan ik er zelf aan doen om het van me af te zetten? Is er een foefje voor?
Tulpje: Ik denk dat er geen foefje voor bestaat om het zwanger worden van je af te zetten.
Wij waren het verplicht klussen zo moe, op en neer naar het ziekenhuis, steeds weer teleurgesteld worden dat we besloten om maar gewoon af te wachten.
Zelf slikte ik nog metformine ter ondersteuning van de clomid, ben er gewoon mee gestopt, gebruikte nog wel een multivitamine, maar meer omdat ze weerstand en zo achteruitgaat bij het gebruik van clomid.
@Tulpje wrote:
Madre, hoe heb je die knop omgezet?
Ik ben daar zo benieuwd naar.
Ik zie overal zwangere mensen om mij heen, waar ik ook kom.
Ik kom soms helemaal geflipt de supermarkt uit gelopen.
Ik zou zoooo graag die knop willen omzetten. Al word ik er niet zwanger van, dan alleen al om wat rust te vinden…
Ben je toen bijvoorbeeld ook gestopt met foliumzuur slikken?
Geen ovu-testen meer?
Wat kan ik er zelf aan doen om het van me af te zetten? Is er een foefje voor?
Weet je, ik wil helemaal niemand een naar gevoel geven met mijn reactie. Echt niet…Het lijkt mij echt heeeeeeeeeel verdrietig als je grootste wens niet zomaar in vervulling lijkt te gaan, dat voorop gesteld…
Als jij echt een antwoord wil hebben:
Foliumzuur slikte ik sowieso niet, dat begon ik gelijk toen ik wist dat ik zwanger was. Ik rookte en dronk (ik drink niet zoveel) gewoon nog. Geen ovulatietesten, geen zwangerschapstesten in huis. Niet gericht klussen.
Ik ging mij gewoon met andere dingen bezig houden. Mijn energie ergens anders instoppen.
Bij mij was dat toevallig een nieuwe hobby en ik moest op zoek naar een baan. Mijn man was er sowieso niet zo erg mee bezig.
Ook hadden we een maandje daarvoor afgesproken dat adoptie een optie zou zijn. Dat ons kind er gewoon KWAM…Hoe dan ook…Dat gaf mij rust.
Het was natuurlijk niet zo dat ik helemaal niet meer aan zwangerschap dacht, maar ik was er niet zoals voorheen 24/7 mee bezig. Dat gericht vrijen, wat een crime…En dan nog zegt het niets. Een keer ovulatietesten gebruikt en dan nog niets. Dus het heeft ook helemaal geen zin. Het gebeurt of niet. Inderdaad iemand zei het al; het is net dat ene moment, dat tikkeltje geluk.
Dit werkte voor ONS…
Wat de buitenwereld denkt of vind vind ik trouwens helemaal niet belangrijk…
Tulpje, ik antwoord meestal gewoon rechtuit dat als zij een manier weten hoe?? dat ze mij die altijd mogen laten weten…
en ik zeg ook meestal erbij dat het niet zo simpel is om er niet aan te denken als je dagelijks hormonen zit te spuiten, om de paar dagen naar het ziekenhuis moet voor bloed en echo… het is niet dat ik daar voor mijn plezier met mijn benen open ga liggen he…
nu ik weet wel niet of jullie met behandelingen bezig zijn, maar meestal weten ze niet wat ze hierop moeten zeggen…
en idd madre, ik denk heel vaak dat het niet uitmaakt of ik er nu aan denk of niet, we hebben gewoon dat tikkeltje geluk nodig…
@Madre wrote:
@natas1 wrote:
sorry madre want voor jouw waren die 9 maanden wellicht ook lang maar ik vind dat dus nog niet zoveel voorstellen…
natas
Dit vind ik altijd zo gek he…Daar verbaas ik mij een beetje over.
Voor jou was 9 maanden niet lang, maar voor ons wel.
Heeft gewoon met inlevingvermogen te maken.
Raar dat jullie dat dan ook zeggen.
Jij kan je dus duidelijk niet in mijn geval inleven omdat jijzelf langer bezig bent?
Vind ik hetzelfde als mensen die zeggen dat ze een zware bevalling hebben gehad en andere mensen zeggen dat die van hun veel zwaarder en erger was.
Maar goed.
Ik snap dus zeker dat het wel vervelend is en het lijkt mij een verschrikkelijk iets om in de medische molen te moeten zitten.
En ook ik reageer hier met mijn eigen ervaring. Hier heeft het gewerkt.
Toen we zeiden: " we zien wel" lukte het.
Voor anderen werkt het niet of kan het gewoon niet. Ik deel alleen mijn mening en ervaring.
madre, ik vind dat je mijn tekst niet goed heb gelezen en ik heb gezegd dat ik begrijp dat het voor jouw niet zo lang was maar dat ik het niet zoveel vind voorstellen. Dus eigenlijk zeggen we dat we elkaar begrijpen en dat vind ik gewoon lullig dat je dan over inlevingsvermogen begint.
Als ik jouw post zo lees over geen foliumzuur, wel roken en drinken dan zit dat bij vele mensen die in de mmm zitten en waarbij zwanger worden langer duurt dan het gemiddelde jaar toch echt anders. Die zijn dus vaak wel al lange tijd f.z aan het slikken en letten op hun leefgewoonten. Dit wordt je trouwens ook opgedrongen hoor, mensen in ivf procedures moeten bv afvallen ofzo…
natas
Hoi Madre,
Het is makkelijker om het zwanger worden “los te laten” als het inderdaad niet nodig is om daar zo mee bezig te zijn.
*Foliumzuur nam ik wel, omdat je dat tenminste vier weken voor de bevruchting in je lichaam moet hebben.
*Ovulatietesten en gericht klussen was voor ons wel aan de orde, omdat we alleen dan een kleine kans maakten en omdat we de zaadkwaliteit op die manier op peil moesten houden. Anders hadden we voor een behandeling te weinig zaadjes, dus je moest de onthoudingsperiode van 3-5 dagen precies aanhouden. Dat betekent dat je moet gaan rekenen en soms verplicht moet gaan klussen van tevoren.
- Als je hormonen neemt, moet je die elke dag op hetzelfde tijdstip innemen of spuiten. Dus daar moet je ook rekening mee houden.
- Je moet soms elke/om de dag naar het ziekenhuis voor een echo, ook erg moeilijk om er dan niet mee bezig te zijn!
- Als de behandeling dan eindelijk doorgaat, komt het ook weer precies qua planning, het aantal zaadjes, wel of geen bevruchting, wel of geen terugplaatsing, daarna vervolgens weer aan de hormonen tot je NOD.
- Wij zitten met meerdere medische oorzaken van het niet zwanger worden: ik heb van mezelf amper een eisprong, hubbie heeft een verminderde zaadkwaliteit en er is ook nog eens een bevruchtingsprobleem. Dat los je echt niet op door het los te laten of door eens lekker op vakantie te gaan!
Het is voor een ander heel makkelijk om te zeggen dat je het moet loslaten, zeker als die ander geen ervaring met de mm heeft. Dit bedoel ik overigens in het algemeen, niet specifiek naar jou toe. Een ander kan zich richten op zijn werk, iemand in de mm moet er alles aan doen om maar vrij te kunnen krijgen van zijn werk om naar het ziekenhuis te kunnen. Wij hadden ook al de adoptieprocedure lopen. Dus een kindje was er zeker gekomen. Mentaal hadden we op een gegeven moment ook zoiets van: We benutten alle kansen die er zijn en we doen er alles aan om het te laten slagen, maar het is toch grotendeels afhankelijk van de geluksfactor. Dat kun je zelf niet veranderen, dus probeer het een beetje “los te laten”. Mij hielp het heel erg om alles stap voor stap te bekijken en niet in het grote geheel. Stap voor stap was het makkelijker te handelen voor ons en waren we “er minder mee bezig”.
Natuurlijk vind jij 9 maanden al lang, het heeft in enige mate inderdaad met inlevingsvermogen te maken. Maar je hebt geen ervaring met het constant uitstellen van je wens, het moeten wachten door wachtlijsten, medische redenen, eerst af moeten vallen, doordat je eerst genante en pijnlijke onderzoeken moet ondergaan, teleurstellende uitslagen, deuren die voor je neus dichtgeslagen worden, heftige bijwerkingen van hormonen, het verplicht aanpassen van je leven om de kansen zo optimaal mogelijk te maken, je relatie die door alles veranderd vooral in seksueel opzicht, schuldgevoelens naar jezelf en elkaar toe, een “drammende” buitenwereld die wil weten wanneer je nu eindelijk een kind NEEMT omdat je al zolang samen bent, enz. Daarom is het voor iemand die niet in de mm gezeten heeft, heel makkelijk om te spreken over “loslaten”. Iemand die niet in de mm zit, heeft geen flauw idee hoeveel impact zoiets op je leven heeft. Zowel praktisch gezien, maar ook psychisch. Maakt niet uit of je inlevingsvermogen hebt of niet! Het verbaast mij zelfs hoeveel impact het nu nog op ons heeft, ookal hebben we nu een kindje. Ik dacht: Als je eenmaal een kindje hebt, ben je alles vergeten en alle gevoelens kwijt. Maar die zijn er nog gewoon. De tijd van het zwanger worden en de mm heeft ons blijvend veranderd en het zal ook altijd onderdeel van ons leven blijven.
Bij de eerste heeft het bijna een jaar geduurd voordat ik zwanger was. De tweede keer ben ik er toch echt minder mee bezig geweest en ben na wederom bijna een jaar nog niet zwanger. Hier helpt het dus niet om er niet te veel mee bezig te zijn. Al is een jaar achteraf gezien ,vooral voor sommige, nog helemaal niet lang. Die tijd moet je je vaak ook gunnen. Maar nu zou het toch wel weer mogen hoor, een tweede… :shifty:
ik ben al bijna 2 jaar bezig en tsjee wat duurt het allemaal lang zeg ik snap je gedachten gang heel goed hoor de mensen om je heen begrijpen je echt niet tenminste zo ervaar ik het wel :oops:
Ik vind dat het ligt aan de reden waarom iemand niet zwanger word.
Als er daadwerkelijk medische redenen zijn waarom iemand niet zwanger word, vind ik het heel frustrerend dat die opmerking geplaatst word!
Ik heb ze ook zelf vaak naar mijn kop gekregen, en altijd maar verdedigen: er is namelijk een reden waarom het niet ‘spontaan’ kan bij ons…
zo dat is eruit!!
Een :hug: voor iedereen!
Karin Ik denk dat de oorzaak van het niet zwanger worden sowieso snel medisch is als het langer duurt. Ik geloof er niks van dat als je psychisch met het zwanger worden bezig bent, dat het daardoor dan niet lukt. Volgens mij is daar altijd een andere reden voor. Zwanger worden is van zoveel andere factoren afhankelijk. Als een stel ineens zwanger wordt als ze het volgens eigen zeggen hebben “losgelaten”, berust dat naar mijn mening meer op toeval dan dat het door het loslaten komt. Anders zou immers niemand dmv de mm en behandelingen zwanger worden!