Helaas herkenbaar…
Maar hoe kun je er niet mee bezig zijn als de de eerste helft van de cyclus, iedere dag een spuit moet zetten, strak staat van de hormonen, vaak naar de kliniek moet voor follikelmetingen, in een aangegeven 36 uur na de Pregnl spuit verplicht moet klussen, in de laatste fase nog 2x pregnyl moet spuiten, jezelf daardoor 2 weken super zwanger voelt en 3 x per dag Utrogestan moet inbrengen? Leg mij dat maar eens uit vraag ik dan… dan zijn mensen snel uitgepraat.
Wat ik nog erger vind is wanneer mensen zeggen van goh je hebt er toch al 2, als het bij jou niet lukt is het niet zo erg…
‘Niet zo erg’? :evil: Natuurlijk ben ik blij met mijn kinderen en ja ik ben al moeder, hebt alles al meegemaakt, maar de eerste was net zo gewenst als de derde nu is! En wordt enorm gemist als het niet meer zou lukken. Ook de gezinsgrote speelt een rol denk ik, wij willen graag 3 kindjes, het is erg als je je gewenste gezinsgrote niet zelf kunt bepalen wanneer iedereen om je heen dat wel kan, of hun wens nu 1, 2, 3 of meer kindjes is.
Het is voor iedereen ook weer anders. De situaties zijn anders. Zo kunnen wij makkelijk zwanger worden, maar mijn cyclus is heeel onregelmatig. Voor onze dochter en nu weer. Dat maakt het moeilijk plannen en ben 3x zwanger geweest nadat onze dochter geboren is, maar het wil niet blijven zitten. Dat is ook erg frustrerend en ik vond dat er druk achter zat op den duur. Wat betreft het leeftijdsverschil.
Dan zeggen mensen: ach, je kunt tenminste zwanger worden en je hebt al een gezonde dochter. Ja inderdaad, dat realiseer ik me ook wel. En het steekt me niet eens dat mensen dat zeggen om me op te beuren, maar omdat ze eigenlijk je hele gevoel wegwaaien. Alsof je er zo makkelijk overheen kunt stappen. Ik blijf erbij dat je niet weet hoe het is om moeilijk zwanger te worden of om miskramen te krijgen totdat je het zelf hebt meegemaakt. Je kunt je wel inleven, dat is weer een ander verhaal.
En om op de oorspronkelijke vraag terug te komen…ik denk dat iedereen zelf een manier moet zien te vinden. Ik heb zelf ook afleiding nodig, zoals een hobby, sporten, werk, enz. Ik haat het om toe te geven, maar bij mij gold ook dat het elke keer raak was als ik net een instelling had van, ach we zien wel waar het schip strandt…
Succes ermee!
Gr. Nienke
Ik vind het ook een hele storende opmerking.
Vandaag hoorde ik van een kennis dat haar zoon een 2e verwacht dus ik vroeg of ze er lang mee bezig waren. Zei ze echt heel lachend (trots natuurlijk) neeeeee dat is bij hun zo gepiept!!! Kromp van binnen in één. Toen kreeg ik natuurlijk de vraag…en hoe zit het bij jullie. nog geen tweede op komst. Dus ik zei een beetje geirriteerd; nee helaas gaat het bij ons niet zo makkelijk…
Ze zei toen ook…ja je moet het ook los laten dan gaat het een stuk makkelijker. Ik vroeg dus ook of ze wist hoe ik dat moest doen, ja en toen gingen we over op een ander onderwerp :think: :think: :think:
Mensen bedoelen het waarschijnlijk ook goed, maar zo komt het dus niet meer over
Ik zit er op het moment ook een beetje doorheen zeg maar. Ik raak zo gefrustreerd van het nog niet zwanger zijn 
:naughty: :naughty:
Het is een storende operking, maar ik vond eigenlijk elke opmerking over onze situatie storend 
als ik er niet zelf over begon. Ik heb tegen mensen om me heen gezegd dat ik geen behoefte had om erover te praten, tenzij ik er zelf over begon. Sommige mensen begrepen de hint volkomen en hadden het er niet over, maar hebben veel aan ons gedacht. Andere mensen die wat hardleerser waren maakten zo’n opmerking maar 1 keer en bedachten zich vervolgens wel 2 keer.
Ik vraag ook niet aan andere mensen hoe vaak ze met elkaar naar bed gaan of iets, dus heb er ook geen behoefte aan te pas en te onpas over zo;n gevoelig onderwerp te praten.
Bij ons was er geen medische oorzaak, ook geen lolletje, de onzekerheid. We hebben 3.5 jaar gewacht en in cyclusdagen geleefd, tot we van de zomer een break hadden. Vlak voor nieuwe behandelingen gaf ik het hele kindjes idee op eigenlijk… Ik liep helemaal vast in alles en wilde niks meer. En juist in die periode was ik, totaal onverwacht, zwanger geworden. Hoe en waarom. we zullen het nooit weten. Maar ik weet wel dat bij mij de knop "om"was gegaan vlak daarvoor. Niet omdat een ander het zei, niet omdat dat het beste leek, maar gewoon omdat het muntje leeg was en de hoop zo goed als op.
Daar had ik zelf verder weinig invloed op.
Wel ben ik me blijven interesseren in andere dingen/hobby’s, om niet gek te worden van het circuitje waar je inzit.
Ik wens jullie veel sterkte met de botte opmerkingen, ik heb maar 1 “tip”, behandel mensen zoals ze zelf zijn ( dus gewoon een botte lompe opmerking terug) en dan gaat snel genoeg rond dat mensen dat onderwerp maar wat moeten mijden bij je. prima, had ik er ook geen last van 
. En mijn echte vrienden wisten wel hoe het zat!
Si en ik gebruikte nooit voorbehoedsmiddelen, en na 5 jaar werd ik ‘eindelijk’ zwanger van Noah. Maar omdat we niet bewust beig waren met zwanger worden, leek het ons heel snel te zijn gegaan.
Met Ava probeerde we het 3 jaar, zonder resultaat. Toen in Lente 2007 met Weight Watchers begonnen omdat ik af moest vallen. Inmiddels had de huisarts aangegeven dat een 2de er waarschijnlijk niet meer in zat. Dus alle hoop opgegeven en me met het afvallen bezig gehouden. In Augustus was ik zwanger.
Ik werd niet wanger omdat ik me er niet mee bezig hield. Ik werd zwanger omdat het zaadje het eitje tegen kwam, en niet meer los liet, met alle gevolgen van dien. Maar omdat ik me er niet meer mee bezig hield, LEEK het sneller te zijn gegaan ineens. “A watched pot never boils”. Of als je bewust aan het wachten bent op iets, duurt het wachten lang.
Dus die mensen die zeggen dat het sneller ging omdat ze het ‘loslieten’…als zij door waren gegaan met bezig zijn waren ze op hetzelfde moment zwanger geworden, maar voor hun gevoel duurde het langer.
Si en ik gaan er weer voor dit jaar, en ik bereidt me nu alvast voor op een lange wacht, zoals met Ava. Ik kan mezelf vertellen er niet teveel mee bezig te zijn…maar of ik me daar aan kan houden…
:shifty:
Oh…en een minuut met je geliefde gaat sneller dan een minuut met je hand in het vuur. Dus een jaar doen wat je leuk vind gaat sneller dan een jaar tevergeefs hopen op een wonder. Misschien kun je dat als antwoord geven.
Heel veel success aan jullie allemaal. 
@Nefarious wrote:
Ik werd niet wanger omdat ik me er niet mee bezig hield. Ik werd zwanger omdat het zaadje het eitje tegen kwam, en niet meer los liet, met alle gevolgen van dien. Maar omdat ik me er niet meer mee bezig hield, LEEK het sneller te zijn gegaan ineens. “A watched pot never boils”. Of als je bewust aan het wachten bent op iets, duurt het wachten lang.
Dus die mensen die zeggen dat het sneller ging omdat ze het ‘loslieten’…als zij door waren gegaan met bezig zijn waren ze op hetzelfde moment zwanger geworden, maar voor hun gevoel duurde het langer.
Oh…en een minuut met je geliefde gaat sneller dan een minuut met je hand in het vuur. Dus een jaar doen wat je leuk vind gaat sneller dan een jaar tevergeefs hopen op een wonder. Misschien kun je dat als antwoord geven.
Heel mooi gezegd en precies to the point. Ik zou bijna zeggen: "amen", maar ik ben niet gelovig, dus ... ;-) Hihihi.
@Janneke123 wrote:
@Nefarious wrote:
Ik werd niet wanger omdat ik me er niet mee bezig hield. Ik werd zwanger omdat het zaadje het eitje tegen kwam, en niet meer los liet, met alle gevolgen van dien. Maar omdat ik me er niet meer mee bezig hield, LEEK het sneller te zijn gegaan ineens. “A watched pot never boils”. Of als je bewust aan het wachten bent op iets, duurt het wachten lang.
Dus die mensen die zeggen dat het sneller ging omdat ze het ‘loslieten’…als zij door waren gegaan met bezig zijn waren ze op hetzelfde moment zwanger geworden, maar voor hun gevoel duurde het langer.
Oh…en een minuut met je geliefde gaat sneller dan een minuut met je hand in het vuur. Dus een jaar doen wat je leuk vind gaat sneller dan een jaar tevergeefs hopen op een wonder. Misschien kun je dat als antwoord geven.
Heel mooi gezegd en precies to the point. Ik zou bijna zeggen: "amen", maar ik ben niet gelovig, dus ... ;-) Hihihi.
Hier sluit ik me helemaal bij aan!!!
Succes nafarious
Afgelopen vrijdag naar de ha geweest om te vragen of die me wilde doorverwijzen naar de gyn, gewoon om even te kijken of alles nog goed is van binnen aangezien ik nu 3x ovu testen heb gebruikt en daar 1x een ei heb gespot. Nu de 4e x en tot nu toe nog niks. Mijn laatste cyclus was ineens 24 dagen, ook erg vreemd. De ha vond het allemaal nog niet nodig omdat we al bewezen hebben dat we het kunnen. Als we een jaar bezig zijn over 3 1/2 maand wil hij me wel doorsturen :think: :think:
Zijn opmerking was ook; je moet er niet zoveel mee bezig zijn, aaaaaargh ik ging echt stuiteren. Heb ook gezegd dat ik dat zo’n onzinnige opmerking vind en daarbij gelijk een hele riedel dat hij dat beter niet meer kan zeggen, bah.
Ik zei dat als we bv rond de eisprong niet zo’n zin hadden om te vrijen dat we het dan toch doen. Hij zei dat het wel leuk moest blijven, dus ik gaf weer de opmerking dat we dat dan wel alle andere keren in de maand doen. Ging eigenlijk met een rotgevoel weg en …ook nog eens zonder doorverwijzing :evil: :evil: :evil:
Nou hoop dat ik over 4 maanden niet bij hem terug hoef te komen.
Wat een loser, die huisarts. Ken je materie, denk ik dan. Als ‘rust’ het medicijn tegen ongewenste onvruchtbaarheid was, dan had de gynaecoloog mij al jaren geleden op vakantie gestuurd.
Goed joh, dat je hem geconfronteerd hebt. Heerlijk! Kan me wel voorstellen dat je baalt als een stier, helemaal omdat hij weigert je door te sturen. Nog 3 maanden proberen dus, en hopen dat het tussentijds gewoon raak is.
Ja ik hoop het ook idd.
Ik zie aan jouw banner dat het gelukt is!!!
Gefeliciteerd!!!
Duimen dat alles goed blijft gaan.
:-*
Tssss… sorry hoor maar wat een achterlijke opmerkingen van een huisarts. Inlevingsvermogen nul!
En nu maar hopen dat je die doorverwijzing niet nodig zult hebben 
.
Zonnetje hij mag de verwijzing niet weigeren!
Als jij een verwijsbrief vraagt hoor je die te krijgen. Dit mag dus niet worden geweigerd! Succes!
Liefs
Ik heb vandaag maar eens even gebeld met de gyn om te vragen of ik gewoon zonder doorverwijzing een afspraak mocht maken, maar dat gaat niet. Die dame was echt meelevend en had een luisterend oor. Ze begreep ook dat ik het lang vond duren. Gaf ook aan dat ik nu 4x met ovu testen heb gewerkt en dat ik maar 1x een ei heb gespot. Ze gaf aan dat het ook heel moeilijk is om met die ovu testen te werken en dat je er maar niet echt van uit moet gaan. Ook artsen vinden dat niet echt een goeie methode. Verder zei ze dat het heel erg druk is en dat ik eventueel wel een doorverwijzing kan vragen voor april. Ze sloot het einde van het gesprek ook af dat ik altijd mag bellen als ik iets wil weten en dat ze hoop dat het niet zo ver hoeft te komen dat ik bij hun langs moet komen.
Aiai… Het is idd erg vervelend wanneer mensen zo kunnen doen… Zeker omdat het nogal kwetsend over kan komen…
Het is eigenlijk wel vreemd, want wanneer je het ‘loslaat’ of ‘de hoop opgeeft’ komt het vaak wel op zn pootjes terecht… Zo is er een gedichtje dat ik ken:
“Als de nacht donker is
en er is geen zicht…
Verschijnt er een wonder
en biedt het licht.”
Het klinkt misschien rottig, maar zo is het wel voor mij en mijn partner gegaan… Nadat de artsen ons hadden gegarandeerd dat wij niet ‘spontaan en geheel natuurlijk’ zwanger konden worden en de kans op een miskraam tijdens een eventuele zwangerschap gemiddeld 4 a 5 keer hoger is dan dat van een ‘gezonde’ vrouw… Toen hebben we een beetje heel erg de hoop opgegeven en wilden we ons gaan focusen op onszelf en op ons leventje nu… Na een paar maanden bleek bij een routine onderzoek dat ik 13 weken (nu 14) zwanger was! Dus… Het klinkt niet leuk als mensen zeggen dat je er niet te veel bezig mee moet zijn, maar het is vaak goed bedoeld… (denk ik)