Mn vriend en ik hebben een hele rits aan antwoorden op “weten jullie wat het wordt” of “wat hopen jullie wat het wordt?”
Een kindje, een varkentje, een konijntje, een draakje, etc. Soms dan geef ik dus al zo’n antwoord en gaat hij er nog serieus op door “Jij wilt misschien een varkentje, maar ik denk toch echt dat een konijntje leuker is hoor!”
Voornamelijk bij mijn oma, die het iedere keer dat ze me ziet opnieuw vraagt, terwijl we haar al minstens 4x hebben gezegt dat we het niet weten, niet willen weten en geen voorkeur hebben. Maar toch blijft ze het proberen.
Als mensen gewoon neutraal vragen of ik een voorkeur / idee heb wat het wordt dan kan ik daar wel gewoon antwoord op geven, maar als mensen het nu eenmaal gewoon niet willen snappen, of als ze er gelijk vanuit gaan dat je een voorkeur hebt, sja. Dan hoeven ze geen serieus antwoord te verwachten :mrgreen:
Met een eerste schijnen mensen het nog normaal te vinden dat het je niet uitmaakt, maar bij een 2e schijnt iedereen ervanuit te gaan dat je perse er ook een van het andere geslacht wilt. En dat terwijl je over het algemeen kiest voor nog een kindje in plaats van ja laten we er nog een maken want misschien wordt het wel een J/M.
Of zoals een ex-collegatje van me die bloedserieus zei dat ze een abortus zou doen als haar 2e weer een meisje zou worden. Natuurlijk meende ze dat niet, maar de gezichten van die geschokte mensen… Heerlijk :twisted:
Ik heb ook zoiets leuks van de week gehad.
Ben 5 week zwanger maar heb al een aardig buikje.
Een kennis via internet bracht ik eerdergisteren op de hoogte via msn en liet al een buikfoto zien.
Krijg ik heel serieus de reactie: eh, lieve schat. Dit is geen buik van 5 weken, maar van 5 maanden. Je bent veel verder zwanger…
:eh: :eh:
Uitgelegd dat ik echt maar 5 weken ben.
Wat ze dus niet gelooft… En zo ging het nog wel even verder. Denkt zij dus serieus van achter een scherm beter te weten hoe lang ik zwanger ben, dan ik zelf… Vertel ik vervolgens op het eind van het gesprek dat ik 8 juni wss de eerste echo krijg. Zegt ze dat ze benieuwd is hoe veel verder ik zal blijken. :eh: En allemaal ook bloedserieus he…
ja sommige mensen geloven niet dat je soms al een behoorlijke buik kunt hebben met een korte zwangerschap!
Terwijl er genoeg mensen zijn die dit hebben hoor (ik ook :mrgreen: ), en mensen kijken mij ook altijd vreemd aan…
Dan zal je dadelijk ook nog wel vaker de opmerking krijgen; weet je zeker dat er maar 1 in zit?
:silenced:
hahaha ja die hebben we hier ook gehad.
Alleen de laatste zw.schap niet eigenlijk.
Bij de oudste kreeg ik pas na 22 weken ofzo een buikje.
Tot die tijd was het steeds: oh je ziet nog niks he, gaat het wel goed?
En daarna ‘ontplofte’ die buik en kwamen de ‘weet je zeker dat het er geen 2 zijn’ opmerkingen (wat toen niet hielp was het verhaal van vrienden van onze buren… die met de termijnecho 1 kindje zagen… en bij de bevalling toch echt te horen kregen dat er nog een 2e aankwam… niks geen placenta nog, gewoon nog een kind :o . Wij hadden toen ook alleen de termijnecho… bij de 2e en volgende wel 20 weken echo gehad).
Nou, die heb ik nu ook al hoor :mrgreen:
Vriendin van me vroeg het al, 2 oude kennissen vroegen het al, oppaskindje vroeg vanavond of er 2 inzitten en mijn schoonzus zegt ook al dat ik een tweeling krijg :mrgreen:
Ik vraag me wel eens af wat mensen verwachten? Dat mocht het mogelijkerwijs niet het gewenste geslacht hebben je het kindje de dag na de bevalling wel ff komt brengen? :wall: Of dat ze het heeeeeul raar vinden dat wanneer je bv al 2 meiden hebt en er komt nog een meid bij dat dat mss ook wel heel leuk kan zijn? Alsof niet al je eigen kinderen leuk worden? Ok ok geef toe ook wel eens achter het behang plak materiaal maar dat is ook normaal. 
En kunnen mensen zich voor de verandering eens met zichzelf bemoeien? :o
Het lijkt alsof mensen soms willen dat je een voorkeur hebt maar ook weer niet, want heb je er geen is dat raar.
Maar als je aangeeft wel een voorkeur te hebben (zoals sommige dames hier ook al hebben aangegeven) dan kan dat ook weer niet :think:
@Selena wrote:
Ik heb ook zoiets leuks van de week gehad.
Ben 5 week zwanger maar heb al een aardig buikje.
Een kennis via internet bracht ik eerdergisteren op de hoogte via msn en liet al een buikfoto zien.
Krijg ik heel serieus de reactie: eh, lieve schat. Dit is geen buik van 5 weken, maar van 5 maanden. Je bent veel verder zwanger…
:eh: :eh:
Uitgelegd dat ik echt maar 5 weken ben.
Wat ze dus niet gelooft… En zo ging het nog wel even verder. Denkt zij dus serieus van achter een scherm beter te weten hoe lang ik zwanger ben, dan ik zelf… Vertel ik vervolgens op het eind van het gesprek dat ik 8 juni wss de eerste echo krijg. Zegt ze dat ze benieuwd is hoe veel verder ik zal blijken. :eh: En allemaal ook bloedserieus he…
Hier heb ik ook zo’n hekel aan… mensen die beter als jij denken te weten hoe ver je bent… hoe je cyclus in elkaar zit enzovoorts… heel vermoeiend vooral als je PCOS hebt, en zelf heeeel veel kennis hebt opgedaan en daardoor heel goed weet hoe dat het allemaal werkt! Niks van aan trekken hoor!
Het is wel waar dat de groei van embryo’s de eerste 3 maanden gelijk op gaan, maar door o.a. progesteron verslappen de buikbanden e.d. enorm. Bij de een is dat meer als bij de ander, dit hangt ook af van je lichaamsbouw, hoeveelste kindje, of het al eens eerder uitgerekt is enzovoorts. Er is niemand die aan je buik kan zien of je zwanger bent, sommigen hebben al een opgezette buik voor de positieve test en anderen pas na 30 weken. Het zegt allemaal niets over de leeftijd van een kindje.
@Cin. wrote:
Het lijkt alsof mensen soms willen dat je een voorkeur hebt maar ook weer niet, want heb je er geen is dat raar.
Maar als je aangeeft wel een voorkeur te hebben (zoals sommige dames hier ook al hebben aangegeven) dan kan dat ook weer niet :think:
Ja gek is dat eigenlijk he… het is voor velen logisch dat je een voorkeur hebt, maar deze zomaar uitspreken is weer not done, tenzij iemand er naar vraagt, dan hoor je het wel te vertellen ofzo… en laat deze vraag en vooroordeel nou net het meest ‘not done’ zijn :think: :mrgreen:
Heel eerlijk,
Als kind al zei ik dat mijn eerste kindje een meisje moest zijn. Ik vond mezelf uitgesproken een meiden moeder. (had beter moeten weten, want kocht uiteindelijk amper roze) Dus toen bij de echo bleek dat het een meisje was, vond ik dat erg leuk en als het een jongen was geweest op dat moment had ik wel even moeten slikken. Slikken omdat ik dan om moest schakelen in mijn hoofd, niet omdat ik er minder van zou houden.
De opmerkingen vielen mee, ik was behoorlijk voortvarend in de opmerking “het is een meisje, vinden we bere leuk, we gaan snel voor een 2e na de bevalling als het ons gegund is en dan zou een jongen erbij natuurlijk wel leuk zijn”
Dus iedereen wist al wel dat we snel weer zwanger hoopten te zijn.
Toen dat lukte wisten velen ook wel dat we een jongen erbij leuk zouden vinden.
Toen het ook een jongen bleek waren we echt heel blij.
Ik kwam er eigelijk achter dat ik toch meer een jongensmoeder ben dan een meidenmoeder. Ik heb niet zo veel met getut en gefrut en popjes en strikjes en krijg ook de kriebels van bepaalde meidenmaniertjes (meteen grienen als iets niet zint)
Dus toen ik zwanger was van Mies kwamen de opmerkingen wel… je hebt beide smaken al, dan begin je zeker nu weer opnieuw. (nou, als dat zou kunnen, weet je een winkel waar ik de 2 oude exemplaren kan inruilen?)
Nou, je hebt al een zoon en een dochter, dan maakt het je nu zeker niets uit, als het maar gezond is he? (het maakt idd niets uit en ook een minder gezond kindje is erg welkom)
En toen het een jongetje bleek was ik echt heel erg blij. Ik die er inmiddels achter was meer een jongetjesmoeder te zijn, kreeg er nog 1 bij. Super.
Dat Suus weer een meid bleek, poeh, dat moest ik echt even verwerken hoor.
Was ik eindelijk een beetje af van al dat roze tuttespul enzo.
Heb serieus wel eens gezegd dat ik toch echt niet opnieuw meidenspeelgoed aan zou schaffen en ze ook maar gewoon moest leren fietsen op de piratenfiets van haar broer.
Gekkigheid natuurlijk. Ze heeft gewoon een roze kamer gekregen (eh, ze kreeg de al roze kamer van grote Zus) en als ze leert fietsen staat er een meidenfietsje voor d’r klaar.
Maar ik heb idd weinig meidenspeelgoed opnieuw aangeschaft. Ze is de babytijd zo voorbij en dat vond ik niet zo nodig.
nou speelt ze het liefst met de babytractors en auto’s van Mies en ze is een wildebras in doen en laten. Dus volgens mij is dit minder een meisje meisje dan Aniek was.
Je krijgt gewoon wat je krijgt en ik kan vooral zelf niets met opmerkingen ala “wat hoop je dat het word?” dan zei ik altijd wel… word? geen idee, misschien een arts of een putjesschepper. Maar dat moet dit kindje later zelf maar bepalen.
Kreeg ik altijd van die niet begrijpende blikken… tot het kwartje dan viel.
Het word namelijk niets, het IS al een kindje.
Het geslacht ligt al direct vast, dus worden… neuh…
Maar voorkeur had ik dus wel degelijk al ben ik gewoon onzettend blij met mijn dubbele koningskoppel.
Ik word de laatste tijd wel een beetje moe van alle opmerkingen… We gaan vast voor nog een meid erbij (zwanger van 3e jongen dus) hierna en dan de opmerkingen over mn buik :roll: Hij is echt niet zo groot, echt niet, volgens de vk ook gewoon gemiddeld, volgens mij ook niet groter als vorige keren, en toch gister ook weer '‘oooh dat je hier (manege zoon) nog durft te komen’ (ik zou niet weten waarom niet), wat? nog zo lang?! weet je zeker dat het er geen twee zijn, hebben ze zich niet vergist in de datum enz enz :roll:
Volgens mij zien veel mensen gewoon te weinig hoogzwangere mensen 
…en weer deze leuke opmerkingen… :roll:
We zijn er net achter dat we een 3e zoon verwachten. En dan komen ze weer, die ‘leuke’ opmerkingen :evil:
(Moet eerlijk zeggen dat ik er wel even aan moest wennen dat we een 3e zoon krijgen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dit een meisje zou zijn. Heel andere zwangerschap tot nu toe, erg beroerd geweest, echt 'n gevoel.
Had een oefen-echo gehad in Groningen en daar werd mijn gevoel bevestigd. Natuurlijk niet voor de 100% maar wel ‘vermoedelijk een meisje’.
Ik heb een dikke week op een ROZE wolk geleefd, na 2 mannetjes een meisje!
Na een dikke week de 20w echo en daar was er toch nog iets aan ons ‘meisje’ gegroeid.
Super gelukkig en blij dat alles goed lijkt met ons 3e mannetje en was helemaal in de 7e hemel :inlove:
Echter 2 dagen later kwam het besef dat ik dan toch nooit een dochter zal krijgen, want dit is voor ons ons laatste kindje… En dan kun je zulke opmerkingen even NIET gebruiken)
even ontopic,
memmie :inlove: :inlove: :inlove: een derde wat leuk!!!
Knulletje nummer drie :inlove: :inlove: :inlove:
gefeliciteerd.
Memmie… Ik weet precies wat je voelt. Toen we hoorden dat ook Marijn een meisje was hebben wij ook echt even afscheid moeten nemen van het feit dat we misschien een zoon zouden krijgen. Marijn was immers ook ons laatste kindje. Het heeft echt eventjes geduurd voordat we een zoon uit ons hoofd hadden gezet. Ondertussen natúúrlijk blij zijnde met Marijn en dat ze (weer) gezond leek.
Waar we in het begin vaak hoorden dat het logisch was dat wij nog een derde wilden omdat we natuurlijk voor een jongen zouden gaan :eh:, waren de mensen in onze omgeving wel heel begripvol toen we vertelden dat we onze derde dochter kregen en dat het best even lastig was om te accepteren dat er geen zoon zou komen. (Gezien het feit dat A’s vader niet leeft en hij die ook nooit heeft gekend).
En dan ben je ruim 2 jaar verder en krijg je een cadeau. In de vorm van een niet geplande zwangerschap en dan blijkt die zoon er toch te komen. De mensen die niet wisten dat wij het bij drie kinderen wilden laten zeggen nu: ‘ah, dus toch maar doorgegaan voor een jochie?’ Onbegrijpelijk. Maar goed.
Mijn moeder zegt altijd: ‘schud het van je af, en ga weer door’ En dat hebben we dan ook maar gedaan!
Geniet straks van je mannen. Het is toch allemaal al bijzonder genoeg! :inlove:
hier ook de zelfde verhalen…
na 2 jongens nu zeker nog een meisje er bij…
voel je je anders zal het vast een meisje zijn…
en deze opmerking vond ik echt not done : is het wel geplant ? …
ik vind 3 kids geweldig en als ik het allemaal zo voor elkaar zou hebben op mijn bankrekening zouden er nog wel meer komen maar om ze allemaal nog een fijn leven te kunnen geven houden we het bij 3
en of dat nu 3 jongens zijn of 2 jongens en een meid prima…
ik ben ook eerlijk en zou een meid echt heel erg leuk vinden erbij
zo niet dan hebben we de daltons in huis inclusief papa… aangezien de jongens al heel erg op hun vader lijken… en ik verwacht ergens nummer 3 ook wel
Tis hetzelfde dat het wel lijkt alsof, wanneer je zwanger bent, iedereen ineens zomaar de vrijheid krijgt om opmerkingen over je postuur te maken… Doodmoe word ik er van…
Ik krijg ook allerlei opmerkingen. Ik besprak dat met mijn vk (i had verder niets te vragen bij de controle, dus dacht, dan begin ik daar maar over).Toen zei ze; ‘het is allemaal projectie van die mensen’. Daar kan ik zelf wel wat mee. Dus die ander zou graag een jongen willen na 2 meiden en die ander zou 3 kinderen erg zwaar vinden en die ander vindt dat zij 3 kinderen te weinig zou kunnen bieden, enz. Het heeft helemaal niets met mij te maken. Zo ga ik ook proberen te reageren voortaan; ‘oh, zou jij graag een jongen willen na 2 meiden?’, ‘oh, denk jij dat je 3 kinderen te weinig te bieden hebt’… enz. Dan haal ik mezelf er uit.
aan mij vroegen er 2 ook; was het wel gepland. ’ oh jij zou nooit 3 kinderen plannen?’
@~Marion~ wrote:
Tis hetzelfde dat het wel lijkt alsof, wanneer je zwanger bent, iedereen ineens zomaar de vrijheid krijgt om opmerkingen over je postuur te maken… Doodmoe word ik er van…
dit ook echt ja :roll:
normaal zeggen “vreemde” mensen toch ook niet van alles over je lijf,
ik werd echt enorm onzeker in het begin…alles is sowieso bij de eerste al nieuwe en spannend, en dat gaat ieder willekeurig mens ook nog over je lijf praten…
bij 16 weken had ik al best een buikje en toen begon het, zo van nou dat gaat nog wat worden met jou! zijn het er geen 2? jij kan straks echt niet meer normaal lopen? jij gaat dikkkk worden…
en zeggen mensen op 1 dag: zo je hebt echt al een grote buik voor … weken en dan 2minuten later zegt de ander ohh wat heb je ene beschaafd klein buikje :eh:
heeft echt een paar weken geduurd voor ik wist hoe ik ermee om moest gaan,vooral omdat ik in het begin zo trots was op mijn buikje en dat ik door dat iedereen riep dat hij al zo groot was begon te twijfelen of het dan wel “mooi” was
nu heb ik schijt aan alles en iedereen, ik denk alleen nog maar dat ik blij ben met mijn buik of mensen hem nu groot of klein vinden (de vk zei nog zo mooi, precies passend bij je termijn)
het lijkt gewoon alsof mensen " iets " willen zeggen en daardoor maar van alles roepen :doh:
@Robin03 wrote:
Ik krijg ook allerlei opmerkingen. Ik besprak dat met mijn vk (i had verder niets te vragen bij de controle, dus dacht, dan begin ik daar maar over).Toen zei ze; ‘het is allemaal projectie van die mensen’. Daar kan ik zelf wel wat mee. Dus die ander zou graag een jongen willen na 2 meiden en die ander zou 3 kinderen erg zwaar vinden en die ander vindt dat zij 3 kinderen te weinig zou kunnen bieden, enz. Het heeft helemaal niets met mij te maken. Zo ga ik ook proberen te reageren voortaan; ‘oh, zou jij graag een jongen willen na 2 meiden?’, ‘oh, denk jij dat je 3 kinderen te weinig te bieden hebt’… enz. Dan haal ik mezelf er uit.
aan mij vroegen er 2 ook; was het wel gepland. ’ oh jij zou nooit 3 kinderen plannen?’
Dit geeft veel inzicht! Fijn dat je het even kon bespreken!
Vraag me alleen af nog hoe zou je dit kunnen toepassen op opmerkingen over je uiterlijk?
Ik had het daar tijdens mijn zwangerschappen wel moeilijk mee…en zag hier daar ook iets over voorbij komen :think:
oh opmerkingen genoeg gehad hoor… bij de eerste had ik eerst niet buik genoeg en later was het teveel… ‘gaat het wel goed?’ werd ‘zijn het er echt geen 2?’ etc etc.
Bij de jongste had ik een veel kleinere buik als bij zijn grotere broers en naast de veel gehoorde ‘oh het is nu vast een meisje, want je hebt zo’n andere buik’ toen ook wel veel ‘groeit het wel goed, je buik is zoveel kleiner’ blabla gehad.
Tja…wat moet je daar mee? Van die dikke buik af laten glijden .
Alleen als gezette mannen een domme opmerking maakten over ‘zoooo beste buik’ dan kwam ik toch met ‘ik ben x maanden zwanger, wat is jouw excuus’.
Voordeel van mannen? Die kunnen daar vaak wel om lachen :lol: .