Ben ooit eens zoooo boos geweest (had een woede aanval, gelukkig is het veel minder geworden dan vroeger) en hij bleef zo rustig en ging ook niet bij mij weg… vond ik al vreemd :shifty:
Schaam me er niet voor om te zeggen : ik heb de kenmerken van borderline. Niet de borderline zelf, maar wel de kenmerken qua de woedeaanvallen en soms de wisselstemmingen.
Maar sinds ik Remco heb, gaat het gewoon veel beter. Natuurlijk zijn er soms van die momenten dat ik nog tot 10 moet tellen, maar ik schreeuw niet tegen Jelle als ik boos ben, dat vind ik niet goed (alhoewel het weleens kan gebeuren).
En Remco… had ooit gezegd : kom niet in mijn buurt. Ik was woedend, geen idee waarom dat was, maar ik waarschuwde hem meteen, niet in de buurt komen. Doet hij het wel, gaf ik hem dus een klap :oops:
Ik vond het harstikkeeeee fout van mezelf, maar ik had al eerder gezegd niet in de buurt komen, laat me ff boos zijn en huilen… dan is het goed, maar hij deed het tegenovergestelde.
En Remco, die is nooit boos geweest of wat dan ook. Snap hem nog steeds niet hoe hij het dan met mij uithoudt. Vroeg het eergister nog, weet je zeker dat je wel met mij wilt trouwen :think: :roll:
Pffff… ben nu toch ff de serieus geworden :shifty: :oops: :oops: :oops:
Dat heeft me geleidt tot Juudje ( hier op forum) en die meid die ik via wendy haar school leerder kennen.
Vroeger stomppte ik alles af…maar toen ik merkten dat ze interesse hadden… en me namen zoals ik was en de goede en lieve kanten in mij zagen…( die ikzelf soms geheel NIET zag) heb ik ze toegelaten tot mij…
Ik heb 1 hele goeie vriendin, we delen lief en leed, we kunnen bij elkaar op de bank zitten zonder ook maar iets te zeggen, of we kleppen elkaar de oren van het hoofd.
Bij binnenkomst ziet ze aan mij hoe vrolijk of verdrietig of wat dan ook maar ben.
Ze kent me door en door en hoef haar niks uit te leggen.
Maar dan heb ik nog 2 hele lieve vriendinnen, ook wij gaan door het vuur voor elkaar, maar daar deel ik net iets minder mee dan mijn andere vriendin.
Door dit dingies van mij, heb ik veel meegemaakt qua vriendschappen. Ben ook een paar door verloren, maar de meesten bleven.
Was vreselijk onzeker geweest qua vrienden dat ik ook een hoop foute dingen heb uitgehaald. Toch werd ik vergeven, alhoewel vertrouwden ze mij niet, logisch.
Heb het weer goed gemaakt en het is weer jaren geleden, maar daardoor blijf ik soms onzeker, onzeker dat ze mij toch ineens laten vallen. Van een paar weet ik 100 % zeker dat ze het niet doen, maar toch zijn er weer dingen tussen ons waarbij we nog net niet compleet samen zijn. Zoals de ene zegt : bij binnenkomst ziet ze meteen hoe het met mij gaat, we kunnen uren praten over alles, maar ook van elkaar aflezen als er iets is, dat mis ik dan weer …
Maar de meesten weten hoe ik echt ben, soms push ik iemand weleens en dat bedoel ik dat weer niet verkeerd, maar heb ik dat niet in de gaten en dan moet degene mij er ook op wijzen en dat is het, dat durven ze niet altijd gemakkelijk (is ook niet gemakkelijk) maar daar leer ik weer van …
Ik weet van mezelf : de woedebuien gaan NOOIT over, maar ze nemen wel met de jaren af… het is gewoon minder, voel me ook veel lekkerder in mijn velleke en heb het ook gewoon getroffen met Remco, met Jelle, met geweldige ouders waar ik veel van hou en ook nog eens lekker veel vrienden waar van een paar ik ook gewoon weet dat ik er terecht kan.
Dus eigenlijk heb ik niks te klagen, maar dat ene mis ik toch… is nog een soort qua leegte die nog niet helemaal gevuld is. :oops:
Bianca, het is al weer een paar bladzijdes terug maar nog even reageren.
Ik vind je ook niet zielig hoor, ik heb er bewondering voor als mensen zo openhartig kunnen zijn en proberen uit te leggen hoe het komt dat bv een vriendenkring niet groot is of er zelfs niet is.
het gaat om wie jij bent en hoe jij je daar bij voelt. Voelt het goed is het goed, voelt het niet goed dan wordt het een ander verhaal. Ik lees hier idd verhalen van meiden die het vervelend vinden om geen vriendinnen te hebben. Meestal is het dat je er niet voor open staat, soms zelfs dat je dat zelf niet in de gaten hebt. maar als je het graag wilt dan komt het zeker op je pad!
Met mijn vriendinnen deel ik veel maar b.v. sex is bij ons iets wat niet echt heel openhartig besproken wordt, ik heb daar ook geen behoefte aan om eerlijk te zijn. Maar alle andere zaken, ook diepe gevoelens worden bepraat.
Verder heb ik ook een hekel aan claimen, de vriendschap moet goed zitten ook al zie je elkaar maanden niet, door af en toe en telefoontje of mailtje houden we elkaar wel op de hoogte van de dagelijkse gang van zaken.
Claimen is zeker niet goed, maar ik kan pushen weleens doen, maar soms zie ik dat zelf dus niet.
Mijn vrienden wonen ook ver zoals je weet. Soms hoor ik ook dagen niks van ze en dan ff een smstje of emailtje. Vind ik prima, zo hou je toch de contact nog heel. Ik weet uit ervaring dat zien van elkaar niet zo gemakkelijk gaat, zeker niet met kinderen (want sommige hebben juist weer geen kinderen) en door de werk van Remco gaat het ook niet gemakkelijk meer (ploegendienst).
Dus dat moeten ze ook accepteren van ons, maar wij proberen dan wel via email / msn contact te onderhouden, dan vind ik dat het ook goed is …
maar dan mis ik dus stiekem iemand die in de buurt woont waar ik heen kan en zij ook bij mij wanneer we willen …
Femke, ik herken dat wel hoor ik heb doordat ik thuisblijf mama ben nu eenmaal wat meer vrije tijd dan mijn vriendinnen die allemaal parttime werken met kinderen of fulltime zonder kinderen…
en ja dan heb ik af en toe wel eens zo iets van komop maak nu even tijd… en probeer ik soms wel eens iets te vaak iets af te spreken en wordt dan door de meiden teruggefloten.
Zeker mijn 2 vriendinnen met oudere kinderen, die zijn wel vrij op woensdag en vrijdag en in het weekend maar die kinderen moeten naar zwemmen, clubjes, verjaardagen en dan kun je gewoon niet zo makkelijk weg… dat vergeet ik dan wel eens.
Maar ja dat is anders om ook wel eens hoor zolang we dat maar eerlijk tegen elkaar zeggen is er niets aan de hand.
en ja ik zou het ook geweldig vinden om een hele goede vriendin met meer tijd en kindje van dezelfde leeftijd om de hoek te hebben. Heb wel een g oede buurvrouw maar dat is toch anders.
Vrienden en vrienden zit heel veel verschil tussen.
Ik kan zeggen dat ik 4 echte vriendinnen heb, 1 ken ik ruim 25 jaar, 1 ken ik sinds mijn relatie met Jeroen, 1 is mijn nichtje en we zijn 1 dag na elkaar geboren dus we kennen elkaar al bijna 30 jaar :shock: (esther28, heir van KOK!) en dan nog 1 vriendin die ik ook via Jeroen ken, een stukje jonger, maar ook een schat van een meid.
Dat zijn de meiden waar ik me veilig voel, waar ik me kan uiten zoals ik dat wil, waar ik onverwachts heen kan rijden als ik mijn verhaal kwijtmoet, waar ik hoe dan ook op kan bouwen etc. Maar…ik sta ook voor 300% voor mezelf in dat ze dat ook zeker terug krijgen. wanneer ze me ook nodig zijn. Ze kunnen altijd bij me terecht. En wat ik ook belangrijk vind, als we elkaar een maand niet spreken, dan is de band nog net zo sterk en bijzonder als daarvoor.
Dan heb ik nog een 'vriendin’die ik 1 x in de zoveel tijd zie, dan is het goed maar meer wordt het ook niet. Dat was het altijd wel maar helaas, dat hield geen stand.
Na het overlijden van de broer van mijn vriend heb ik, net zoals zovelen ongetwijfeld om mij heen, mijn vrienden echt echt leren kennen.
Er waren er maar zo weinig die uur in uur uit, met mijn mannetje wouden en konden praten. En er waren er ook maar heel weinig die begrepen dat ook IK als schoonzus erg veel verdriet er van had/heb. Maar die vrienden die ik na die periode heb gehouden, Dat zijn de echten!!!
ik heb geen vriendinnen ( wel genoeg kok vriendinnen ) maar ik heb 1 beste vriendin daar deel ik alles mee en we bellen heeeeeeeel vaak en we doen veel samen en zien elkaar elke dag en ze iet ook las er iets mis is met me en andersom ook maar we hebben zo wie zo al een hele spec band en ioedereen zegt tegen me dat kan toch niet ook je beste vriendin zijn
maar dus wel en dat is mijn moeder zij staat altijd klaar voor me en ikook ze is er altijd als ik iemand nodig heb
Ik heb een paar goede vriendinnen en 1 beste vriendin wij delen alles.
Vorig jaar ben ik heel erg ziek geweest en toen ben ik wel wat vriendinnen verloren maar met andere vriendinnen is de band juist sterker geworden.
Stom eigenlijk he? Dat je eerst iets heftigs/erg moet overkomen voordat je je echte vrienden leert kennen.
Ik heb ook nog wat “vriendinnen” over gehouden van de zwangerschapsgym van Lucas, en wij doen ongeveer 1x per maand iets met de kids samen en 1x in de 2/3 maanden iets alleen zonder kids en dat is erg leuk.
Ook mailen we geregeld, maar bellen doen we niet ik heb niet eens hun telefoonnummers :oops:
Via internet heb ik regelmatig mensen ontmoet, waar ik toen al 2 jaar contact mee had, maar steeds was de “magie” er daarna af, wat ik heel erg jammer vond. Waar dat steeds aan lag weet ik niet, maar het heeft me steeds veel verdriet gedaan daarom hou ik internetvriendschap nu gewoon op het internet
ik heb er 3 , lizzy natuurlijk , wij hebben elkaar alweer bijna 10 jaar geleden leren kennen als collegaatjes in de kledingwinkel.
dan heb ik nog mijn oude buurvrouwtje , heeel ander type (vrijgezel en een feestbeest :mrgreen: )
en nog de oppas van sil zijn grote liefde :mrgreen: en ook zij is weer heeeeeel anders maar we hebben gewoon een klik samen doordat zij heel veel dingen op de zelfde manier moet doorstaan als ik jaren geleden, en tja… dat geeft gespreksstof he
En ikke sanne :mrgreen:
ik ken haar ook 10 jaar :mrgreen: en hebben veel meegemaakt samen.
Sanne is degene die altijd achter mij heeft gestaan en getroost en gesteund wanneer het nodig was.
Zij kent ook al mijn geheimen ooeeehhhhh
Het mooiste van deze vriendschap vind ik ook al spreken we elkaar een tijdje niet het gevoel is er en blijft.
Dus bij deze sanne je bent en blijft mijn beste vriendinnetje en ik vind je nog steeds lief :-*
Als ik weer meer energie heb dan kom ik ff bakkie doen en dan zal ik ff je rugdrager en mijn te kleine zwangerschapsbroek brengen.
Verder heb ik kennissen waar ik mee omga en mee bel.
Af en toe daar een kopje koffie drinken en dan weer daar.
Nu ik senna heb heb ik wel meer contacten omdat we de kids met elkaar laat spelen en dat is wel leuk.
Pegje, ook mijn moeder is mijn vriendin hoor! Ben echt gek op m’n mams :inlove:
Buiten dat hebben wij een vriendengroep die ik al 12 jaar ken. We zijn met z’n 14-en. Het leuke aan deze groep is dat ook mijn zusje hier bij zit. Superleuk! Zij heeft toevallig 5,5 jaar terug verkering gekregen met 1 van onze vrienden. Dus kwam ze ook ineens in onze groep. Eerst wel vreemd, maar supergezellig met haar!
Daarnaast hebben we een stel waarvan we hem al 8 jaar kennen. Echt onze allerbeste vriend. Toen hij ging scheiden kreeg hij uiteindelijk met een ander meisje, en zij is ook een supergoede vriendin van ons.
Dan nog een vriendin die ik al een jaar of 15 ken. Niet wekelijks contact, maar wel supergoed contact.
En m’n schoonzusje is voor mij 1 van m’n beste vriendinnen (Petra :-* ). Daar kan ik zoveel mee delen. Ze is een klein jaar ouder dan mij, en woont ook nog eens bij me om de hoek.
Maaruh…als we nou eens onder contact dit topic openen, gewoon onder de naam vriendinnen. Kunnen we gewoon lekker met elkaar kletsen, voor degenen die dat willen natuurlijk!
3 goede vriendinnen die ik soms een paar maanden niet zie, maar dan pakken we gewoon de draad weer op.
En 3 gewone vriendinnen waarmee ik eigenlijk al wat uit elkaar gegroeid zijn, maar we houden de verjaardag en af en toe bijpraten in ere en in slechte en goede tijden kunnen we van elkaar aan.
