Hebben jullie veel vriendinnen of gewoon 1 of meerdere beste vriendinnen ?
Hoe ervaar je dat eigenlijk ?
Ik heb meerdere goeie vriendinnen. Zijn supervrouwen, verschillen dus natuurlijk per karakter, maar stiekum mis ik een beste vriendin wel.
Sommige zeggen tegen mij, wat heb jij veel vriendinnen, ja dat weet ik … maar dan kan ik zeggen, maar jij hebt 1 beste vriendin waar je alles mee kan doen, dat is gewoon heerlijk ! Vind toch een verschil met een goeie vriendin en beste vriendin.
Ik ben dus benieuwd 
Ik heb er geen…
Ik heb maar weinig vriendinnen. Maar ik heb wel 1 allerbeste vriendin. Wat ik zo jammer vind is dat mijn 3 vriendinnen, elkaar niet zo heel goed kennen. Ze zien mekaar op onze verjaardagen maar het zijn geen vriendinnen van elkáár. Dat mis ik wel eens… Lekker eten met z’n viertjes ofzo…
Ik ben wel echt gezegend met mijn beste vriendin. Haar man en die van mij zijn ook vrienden dus met z’n vieren is het heel fijn. Maar verder hebben we dus niet dezelfde vriendenclub en dat vind ik wel jammer.
Hier dus wel een groot vriendenclubje, kunnen dus ook gemakkelijk bij elkaar komen met verjaardagen en zo.
Ook dat is soms wel het voordeel.
Maar mis gewoon iemand waar ik heen kan … wanneer ik in een dipje zit of wat dan ook. Iemand met wie ik gezellig kan winkelen, alles kan bespreken en zo …
Of vraag ik weer lekker te veel :roll: :oops:
Kaar : geen vriendinnen ? Mis je dat niet dan ?
Hmm, ik begrijp wat je bedoelt… Dat wat jij hebt, mis ik en dat wat ik heb, mis jij! hihihi…
Nee, ik denk niet dat ik het mis… Heel soms misschien… :mrgreen:
Door dit topickrijg ik meteen een brok in mn keel…oooo wat mis ik vriendinnen. Ik heb 1 goede kennis, maar die zien we maar 1 keer in de maand of zo. Verder heb ik niemand waar ik lekker mee kan kletsen. Mn partner heeft 1 goede vriend, maar die is vrijgezel en eerlijk gezegd mag ik hem niet zo graag, maar dat maakt niet uit. Beide missen we heel erg een vriendenkring. Mn Partners vrienden kwamen niet meer langs toen hij het huis kocht, ik had goede vriendinnen op de HAVO, maar doordat ik uit de provincie ben gaan studeren zijn we het contact kwijt geraakt. Wij houden niet van stappen en dat is ook al een probleem voor sommige mensen. Wij zijn hele normale mensen die het lekker gezellig in huis maken met een hapje en een drankje als er mensen komen en beide zijn we verbaasd dat we geen vrienden hebben. Mensen die we nu ontmoeten hebben vaak al een vriendenkring en zitten niet op ons te wcahten…
Dusss, als iemand tips heeft: ik hoor het graag!
Ik wil ook graag reageren op dit topic,maarkannu even de woordenniet vinden.
Ligt best moeilijk hier.
Groetjes bianca
Ik heb 1 hele goede vriendin en “gewone” vriendinnen. Maar we wonen niet bij elkaar om de hoek, dus dan is het ook weer anders. Ik had hier eigenlijk geen vriendinnen maar ik heb wel een hele gezellige vriendin leren kennen op de pufclub, waar ik regelmatig mee afspreek. Maar ik ga met geen enkele vriendin zo ver dat we elkaar echt alles vertellen eigenlijk…
Mama van Anne :
Ook al heb ik een redelijk groot vriendenkring, toch ben ik nog altijd op zoek naar andere mensen. Een groot vriendenkring is leuk, maar o wee wat er soms geroddel kan worden. De ene zegt die, de ander hoort het al heel snel. Gaat zo door, gelukkig geen ruzies maar soms vind ik het ook niks hoor …
En elkaar 1x per maand zien vind ik niet zozeer erg, het ligt ook aan de afstand. Hier zien we elkaar weleens 2 maanden niet of zo, want de afstanden zijn groot. En dat mis ik ook, een stukje rijden is niet erg, maar langer dan een half uur is voor mij genoeg… Of je moet elkaar via MSN / email ook genoeg kunnen vertellen.
En stappen, op zijn best vind ik het heerlijk uit te gaan, maar van mij hoeft het niet zo nodig altijd. Ik heb 2 vriendinnen die zwanger zijn, eentje heeft ook een zoontje, de ander krijg een kleine erbij, dus ja veel van ons vrienden hebben nog weinig kinderen of geen kind. Wij zijn de 2de stel die gaan trouwen in ons clubbie, de eerste stel is in dec. getrouwd.
Dus ja, ik merk wel, hoelang je elkaar ook kent, je veranderd… niks mis mee, maar juist ik zoek gewoon iets … :roll:
Bianca : vertel het maar eens als je klaar bent :-*
Tante Soesa : nou als je regelmatig toch kan afspreken is het soms best leuk. Vaak is het hier dat Remco er ook bij is en soms wil ik gewoon met een dame iets doen ipv dat de mannen altijd mee moet …
Erg ben ik he
ik heb geen vriendinnen,en Patrick geen vrienden,
EN toch mis ik het best wel,Pat denk ik ook wel
Ik heb een aantal vriendinnen. Met allemaal een andere functie :oops: De een ken ik al sinds ik 2 ben. Onze moeders zijn vriendinnen en pasten dan om de beurt op. Nu zie ik haar niet heel vaak meer (en als ik haar nu zou ontmoeten zouden we misschien geen vriendinnen worden :silenced: ) maar de band blijft doordat we elkaar zo lang kennen en veel hebben meegemaakt.
Een andere vriendin ga ik al me om vanaf groep 2, dus ook een goede vriendin.
Een andere vriendin beschouw ik als mijn beste vriendin. Ik heb haar ontmoet toen ik in groep 4 zat, dus haar ken ik ook al heel lang. Wij begrijpen elkaar altijd, kunnen bijelkaar op de bank zitten en de hele middag niks zeggen, omdat het niet hoeft. Soms zie we elkaar elke dag, soms twee weken niet, het is altijd goed…
Dan heb ik nog een vriendin die ik op de mavo heb ontmoet. Wij passen qua uitgaan/kleding en smaak erg goed bijelkaar. Hebben ook nog samengewerkt.
Drie van deze vier gaan nu ook nog met elkaar om en voorheen gingen we elke zaterdag met de hele club op stap.
A.s. zaterdag komen er 2 bij me eten. Gezellig! :mrgreen:
Ik verbaas mij erover dat er toch nog veel meiden zijn die geen vriendinnen hebben… Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik mijn beste vriendin ook nog maar 3 jaar ken hoor… En de rest van de mensen om mij heen kennen wij ook nog maar kort…
Ik vind het wel eens jammer dat ik bijvoorbeeld geen vrienden heb die ik van school ken…
Onze beste vrienden hebben dus ook een redelijk grote vriendenclub. Maar op de een of andere manier kom je daar inderdaad niet zo makkelijk tussen…
Mijn vriend heeft trouwens een andere vriendengroep, maar daar zitten wel weer linkjes naar die van mij. :lol: Dus we kunnen ze gerust allemaal tegelijk uitnodigen 8)
Poging…
Ik had vroeger als kind al weinig vrienden. Bij ons thuis wouden anderen niet komen…en bij anderen mocht ik niet zijn. Trok als kind altijd snel naar jongens… maar dat was taboe 
Ik had 3 vriendinnen…maar daar had ik ook veel aan. Na het verhuizen ( 12 jr )geen kontakt meer mee gehad. Kom ik ze nu nog tegen in mijn ouderlijk dorp is het iig hoi doei en hoe is het… ( gebeurd zelden hoor.)
Nu ( en dus even vanaf ik op mezelf ben gekomen. )Heb ik weinig échte vriendinnen.
Via Wendy haar school ( klasgenootje) heb ik iemand leren kennen waar ik heel veel mee deel. We hebben beide endometriose… kunnen daar veel in vinden…bellen elkaar zo nodig via de mail… en ook al wonen we dicht bij elkaar ook kaartjes gaan via de post over en weer. Bovendien worden ook andere zaken leuk minderleuk alles dus gedeeld.
En dan heb ik Juudje ( hier van KoK ) leren kennen. Dát is me toch wel wat. Daar kan ik ook heeeeeeeeeel veeeeeeeeel mee delen. Ook al is het een vriendschap in de dop nog. Tóch heb ik veel aan haar. ( en ms is dat wederszijds ). Maar de afstand is wel eens erg moeilijk hoor. Maar toch staan we open voor elkaar voor soms de gekste leukste verdrietigse moeilijkste genantste gesprekken via MSN ( of de foon)
Waarom ligt het moeilijk ? Ik ben iemand diezelf een minderwaardigheidscomplex heeft.Heeel erg. ( de laatste 2 jaar gaat het steeds beter deels door KoK deels door me zelf… deels door de mensen om me heen en op MSN ( Ruud en Hed bijv :thumbup: )
Die zie ik dan ook echt als vrienden…maar toch anders dan ms bedoeld wordt door de topicstarter.
Ik heb eig nooit vrienden gehad… niet alleen door mijn minderwaardigheid…
Door ik soms té goed ben voor mensen werdt er ook wel es misbruik van mij gemaakt…en daar pas ik dus voor.
En dan stoottte ik ze af…een relatie moet van 2 kanten komen niet van 1.
Een ander “probleem” is als ik mensen leer kennen en mensen mij leren ze ook en zien ze ook mijn “handicap”…mijn geheugen.
Daarom is internet en een veraf relatie soms fijn dan zien ze zulke dingen niet… dát deel van mijn leven.
Mensen respecteren soms niet hoe ik ben in real life… ik heb een aangepast leven wat iemand zo op het 1e gezicht niet ziet…maar bij een goed contakt ik niet kan voor me houden.
Dat leverde in vriendinnenrelaties wel es heel wat gekke gezichten en vragen op… bij uitleg snapten ze me niet of wilden ze het niet snappen of ze wuifden het probleem weg…
Ik ben zo … ( en ms klinkt dat streng ) wil je vrienden zijn? Heel fijn,maaar neem me zoals ik ben en niet zoals je wilt dat ik ben.
ÓÓk met mijn geheugenprobleem en de aanpassingen die ik zelf onderhoud om er zelf zo min mogelijk last van te hebben.
En dus strandde daar ook veel relaties/vriendschappen.
Des te meer dus even direkt op de vraag heb ik vrienden?
Ja 1 ( die van wendys school,
2 Judith
3 mijn forum dinnen… ( en ruudjûh van met mannelijk geslacht dan anders krijg ik straks moppers)
En die forummensjes kénnen mijn “handicap” .
Maar ik denk ms wel dat je niet dit bedoeld hoor als zijnde je vraag hoeveel vriendinnen heb je… ik heb verder wel een heleboel andere mensen om me heen hoor waar ik vele mee deel en liefheb…bijv mijn oude buurvrouw en iemand uit mijn oude dorpp waar ik goede contakt mee heb.
stappen doe ik overigens nooit of stadten met iemand… das niks voor mij…
Nu ja ik weet eig niet of dit nu een antwoord op je vraag is :think: :eh: :roll:
het spijt me ook dit te lezen…
na de komst van tom is er wel een boel veranderd, maar verloren ben ik bijna niemand.
ik denk steeds aan dr phil die steeds roept : hoe leuk ben jij om mee om te gaan, hoe goede vriend ben je zelf??
en met dat in mn achterhoofd loopt het eigenlijk best redelijk.
en uiteraard, mijn 2 allessies, die ik al 20 jaar ken, die hoef ik niet veel uit te leggen, pikken veel, en geven veel.
dat is zooo fijn.
mensen die moeilijk doen, alleen maar nemen en niet geven, die eisen stellen of in mijn ogen om verkeerde redenen vriendjes willen zijn, daar ben ik snel klaar mee :oops: :shifty:
voor de rest ga ik door het vuur :inlove: nieuw of niet nieuw, vaak contact of weinig contact, maar 1 gespreksonderwerp of wel 100…een maatje is een maatje…en dat moet je koesteren.
maar ik denk dat ook “wat noem ik een vriend” meetelt.
hier in brabant is al snel iemand een vriend, ook al hang je er alleen mee in de kroeg.
ik noem dat kennissen :oops:
terwijl anderen dat dus een grote vriendenkring noemen heb ik dan zoiets van :eh: want voor mij houdt dus het woord “vriend” iets anders in.
Ik heb een beste vriendin en 2 goede vriendinnen die laatste 2 zie ik niet zo heel vaak omdat ze niet meer bij mij in de buurt wonen maar dat is niet zo erg verder heb ik nog 3 vrienden die ook bevriend zijn met mijn beste vriendin dus het is wel gezellig om met een paar mensen uit te gaan.
Maar echt een vriendinnen clubje, die mekaar dus kennen dat heb ik niet en dat lijkt me soms best leuk om te hebben.
ow… bij mij kent niemand elkaar bijna :think:
haha mijn reactie staat dus net op vorige pagina… :mrgreen:
Ik heb vanaf de lagere school 1 vriendin.
Vanaf m’n 18e ongeveer een tweede vriendin erbij en vanaf m’n 20e nog en vriendin erbij.
De laatste twee zijn m’n beste vriendinnen (ook van elkaar) en de eerste tja, das gewoon die ene vriendin van al heel lang.
maar omdat zij eerder ging trouwen en kindjes ging ze niet meer mee stappen enzo en is dat toen wat minder geworden.
Nu heb ik zelf een kindje en merk ik dat het contact met haar weer meer word.
En met de andere 2 (nog vrijgezelle) vriendinnen soms wat minder.
Zou me eerlijk gezegd een leven zonder vriendinnen niet voor kunnen stellen.
In m’n puberteit heb ik veel gezien dat meiden door hun vriendinnen werden ‘gedumpt’ vanwege een vriendje. ging dat uit dan kwamen ze met hangende pootje terug. daar heb ik heel erg opgelet. Heb nooit een jongen tussen mij en m’n vriendinnen laten komen.
Bianca… :hug: je verteld je verhaal maar wanneer jij er aan toe bent. zo makkelijk heb je het op dit moment sowieso niet :hug: :-*
oh en heb nog een aantal penvriendinnen met eentje heel veel contact, komt ook langs enzo. de anderen zo af en toe nog een brief. je merkt dat als je werkt enzo je daar minder tijd voor hebt dan vroeger op school. dus de tussenposen worden groter maar nog altijd kaartjes met verjaardagen enzo en zo af en toe een mailtje. (nog 6 ofzo… niet meer de 30 die ik er had toen ik 16 was…)