Jeetje zeg!van de week wilde ik hier ook een topic over openen maar het kwam er niet van.Ik zat namelijk bij iemnand op een verjaardag en zij werd 30 en wij waren de enige visite dat vond ik echt wel een beetje sneu dat naast haar moeder wij dus de enige waren ,ze is een nichtje van ons.
Ik zelf heb verschillende vriendinnen,ben wel voorzichtig met vriendschappen heb al veel beste vriendinnen verloren.Mijn vroegere beste vriendin heb ik na 10 jaar weer terug wij deelde echt alles.
Verder heb ik een buurvrouw waar ik veel mee om ga die eigenlijk ook wel een vriendin is maar niet een hele beste vriendin.
En dan heb heb ik nog een vriendin en met haar deel ik alles eigenlijk.
En dan nog een goede maar die staat iets verder af.
Ik zou zelf niet zonder vrienden kunnen,heb graag mensen om me heen en zit graag aan de telefoon.
Het is te vinden hoor… nieuwe vrienden 
Ik had de pech dat ik 1 van Jehovah’s Getuigen was en daar dus ook mijn beste vriendin(nen) in had… ik stapte eruit en toen was het in 1 klap allemaal over en uit.
Je word dan uitgestoten en hoort nergens meer bij.
Gek genoeg is mijn toenmalige buurmeisje blijven hangen, zij was er niet bij en ik dacht niet dat het zou klikken, maar het klikt wel :inlove:
Inmiddels zijn we al zo een 5 jaar goede vriendinnen.
Maar mijn beste vriendin is een hele lieve Marokkaanse meid, ik ken haar al bijna 10 jaar, we werkten samen.
We zijn beide niet van het stappen (gelukkig en voor mamavanAnne, je bent dus niet de enige) en kunnen altijd bij elkaar terecht, al wonen we 50 kilometer uit elkaar.
We zijn hetzelfde en toch ook niet. Maar bovenal kan onze vriendschap het hebben als we zo een paar maand niets van elkaar horen.
Verder heb ik de mazzel dat Ruud 2 goede vrienden heeft waarbij ik het met beide vrouwen wel goed kan vinden. Ze zijn niet mijn beste vriendinnen, maar wel goede vriendinnen en bij 1 kom ik ook wel zonder ruud over de vloer.
Als laatste kan ik het gewoon goed vinden met mijn schoonmoeder en schoonzus. Dat zijn mijn koffieleut adresjes… :mrgreen:
Ben te veel op mezelf en gehecht aan rust om wekelijks steeds bij mensen op de koffie te gaan. En als ik ga dan praat ik niet zo over wat me echt bezig houd, heb een hekel aan roddel en achterklap en vind altijd dat ik problemen met 1 persoon ook daadwerkelijk met die persoon moet bepraten… dus ook met Ruud als er wat scheelt aan ons huwelijk.
Dus ja ik heb ze, maar niet zo als Femke omschrijft waar ik de deur plat loop en alles uitstort… zo zit ik gewoon niet in elkaar.
Ja een beste vriendin…
Net gevonden eigenlijk maar die gaat nu verhuizen… 
Komt wel goed maar de afstand wordt te groot voor even snel een bakkie en die nieuwe broek laten zien…
Vind ik heeeel jammer.
Want dat is inderdaad zo leuk.
Verder hebben we wel een cluppie en wat meiden die ik van de middelbare schooltijd ken maar ze wonen onderhand of te ver weg of we zijn toch wel wat uit elkaar gegroeit.
Dussss ik probeer mijn sociale leven ook weer wat op te krikken.
Mama van Anne daarin herken ik wel wat: door mijn lichamelijke problemen wordt ik ook wat geisoleerd. Uit eten leuk! Maar dat kan ik niet op dit moment…en meer van dat soort dingen.
Ik hoop dat ik lichamelijk weer beter wordt dat maakt het toch een stuk makkelijker allemaal.
En in het begin was het zeg maar mijn eer te na dat mensen mij ziek zagen. Ik dacht ik pak het wel weer op als ik weer ok ben. En mensen wachten daar ook op want die hebben ook geen zin in moeilijk gedoe.
Maar nu heb ik wel zoiets van ik moet er over heen stappen: dan toch maar gaan liggen bij visite maar anders kom je nergens.
Duss watch me here i come :mrgreen:
Ik hoop dat iedereen die er behoefte aan heeft snel een leuk vriendinnetje vind of contact hersteld met oude dinnetjes 
gelukkig ben ik bevoorrecht met 3 eigenlijk 4 goede vriendinnen waar ik alles mee deel… (nou ja bijna alles met de 1 meer dan met de ander en dat we zwanger wilden worden wist alleen KoK…bewust niet verteld…want stel het duurt wel nog jaren…)
oh en heb nog een zussedinnetje m’n zusje is 10 jaar jonger maar 30 - 20 is toch beter te overbruggen als 22-12 
dus dat word ook steeds meer een vriendin
vriendinnen is iets waar je zuinig op moet zijn!!!
SUCCES!!! en…dat mensen je afstoten omdat je niet drinkt of niet altijd wilt stappen… vind ik rond uit belachelijk. Het is net zo gezellig zonder drank en thuis kun je ook gezellig zijn toch?
Ook hier geen vriendinnen.
Ik ben vanuit Brabant anderhalf jaar geleden in Drenthe gaan wonen, en sindsdien is mijn sociale leven vrijwel nihil :think: .
De vrienden en kennissen van lief laten niks meer horen sinds we samenwonen, en mensen uit mijn vriendenkring vinden de afstand te groot om een goed contact te onderhouden. Toegeven: Die is ook groot.
De mensen hier zijn HEEL anders dan in Brabant :shifty: . Het is voor mij erg moeilijk contacten leggen hier. Ik kom uit een grote stad, woon nu in een dorpje, ik ben nog niet eens bekomen van de cultuurshock :shock:
Mis ik het? :think:
Ik mis het koffieleuten, praten over dagelijkse dingen, het sociale leven zeg maar.
Mis ik een beste vriendin?
Ik ben net als Guusje niet zo’n deler van diepe gevoelens.
Ik zou nooit mijn hele hebben en houen bij iemand neerleggen.
Maar wie weet, misschien als je echt een hele innige band met iemand kunt opbouwen… Misschien zou ik me dan vrijer voelen om open te zijn over mezelf.
Volgens mij ben ik dan wel ‘gezegend’ met zoveel echte vriendinnen.
Want ze zijn zowieso meeer dan kennissen, zijn echte vriendinnen. Waar ik lief en leed mee deel, en die mij van haver tot gort kennen, in goede en slechte tijden (en andersom).
Nu moet ik ook zeggen, dat ik een vrij makkelijk iemand ben, die altijd open staat voor nieuwe contacten. En die makkelijk contacten legt. Want de vriendinnen die ik nu heb, heb ik overgehouden aan verschillende scholen waar ik op zat, oude huisgenootjes etc etc. En op de één of andere manier, met hun verwaterd het niet. (Heb ook genoeg ‘vriendinnen’ gehad, bij wie er maar iets hoefde te gebeuren in mijn leventje en je zag ze niet meer :naughty:)
(Daar zat ook mijn beste vriendin bij… toen ik zwanger raakte, was in de periode dat haar moeder overleed, en ik stond 24 uur per dag voor haar klaar, bellen, langsgaan noem maar op, en ze liet me gewoon heel hard vallen dat heeft me zoooo zeer gedaan)
Maar daarom weet ik ook zeker, dat deze meiden, echte vriendinnen zijn :inlove:
mmm heel verhaal, sorry :-
En idd, zoals net iemand zei, je kan beter 1 hele goede vriendin hebben waar je echt op kunt bouwen, dan een groep kennissen waar je niks aan hebt. :-
hey hey,
Ik had een hele grote vriendengroep!
Tot ik zwanger werd op mijn 19e.
Dan laat iedereen je vallen als een baksteen…
Op 1 vriendin na …
Das zo`n schat…
Die kan ik bellen… mailen… we doen ALLES samen …
Ookal heeft zij nog geen kindje…
Verder heb ik sins benthe er is nog 2 hele goede vriendinnen opgedaan.
1tje woont in doetinchem… Helaas wat ver weg… Maar zien elkaar regelmatig!
De andere woont hier een flat verder… echt een gezellig mens… ook 20 … en haar kindje is nu 14 maanden…
Ik vond het wel heel erg dat mijn vriendengroep je als een baksteen laat vallen omdat je zwanger ben… ze willen ineens niets meer met je te maken hebben omdat je toch niet alles meer mee kan doen met wat hun doen omdat je een kleine heb
He mukkemuk,
Klinkt bekend hoor! Mijn beste vriendin heeft mij ook laten vallen, toen ik zwanger was.
(En in de periode dat mijn ouders gingen scheiden, had ik 0 vriendinnetjes :naughty: iedereen liet me vallen)
Maar weetje, zo kom je er wel achter wie jou waard zijn :-* En dan moet je koesteren dat die 3 vriendinnen, dat je daar meer aan hebt, dan die hele groep die je had die er nu niet meer zijn. :hug:
Wow mama van Anne,
Wat een verhaal…
Door mijn doofheid is het voor mij ook niet altijd gemakkelijk.
Ik kan best met 20 mensen uit eten, maar ik ga het moeilijk verstaan zo, zo dus ook vergaderingen en zo. Kan uitstekend liplezen maar met 3 mensen is het genoeg voor mij, kost al veel energie qua verstaan.
Toch vraag ik me soms iets af…
Nu ik lees dat sommige geen vrienden hebben, waarom probeert degene dan ook geen moeite te doen (of te willen doen) om iemand te zoeken. Ik kan me voorstellen dat mensen niet meer teleurgesteld willen worden, ik ook overigens niet omdat ik doof ben…
Maar viel me op dat Marion wel bij contact iemand gaat zoeken, verder zijn er nog weinigen…
Is het de stap zetten de punt of is het gewoon dat je ‘gezocht’ wilt worden ?
(vraag ik het goed zo :roll: :oops: )
Mijn ervaring is, als antwoord op je vraag… dat je er vaak ook “gewoon” tegenaan moet lopen.
Ik heb wel eens contacten gelegd met meiden bv via een vriendin oproepje op t net. Zeker toen ik net in Zwolle woonde.
Maar dan lijkt het op papier erg te klikken maar in de praktijk :roll:
Vriendschap “onstaat” dat kun je bijna niet bewust gaan zoeken is mijn ervaring.
Zo ontmoette ik 1 meid, het leek wel leuk, maar al snel klaagde ze haar hele leven bij elkaar en kon ik MSN niet aanzetten of ze sprak me aan.
Dat er ondertussen bij ons ook van alles gaande was ontging haar "totaal’.
Dat zijn dan mensen die alleen energie nemen, niet geven. Dan houd het voor mij op.
Alle vriendschappen die ik nu heb zijn gewoon “ontstaan” IRL… Zou ook niet gauw zomaar een oproep zetten voor een vriendin, ook al ga ik nu naar een andere stad.
Ja dat is waar, in het echt is het vaak toch anders, maar het hoeft weer niet.
Ik heb hier ook een vriendin leren kennen.
Zoveel contact hebben we niet, maar het is wel erg leuk en ik kan emailen als ik me rot voelt en andersom ook. Ken haar nog niet vreselijk lang, dus dat moet allemaal groeien.
Maar toch, soms kan het in het echt ook klinken. Ik heb mannen vroeger ook via internet ontmoet, daarna pas afspreken en bij hun let ik er meer of of het klikt of niet, bij dames zie ik het iets anders …
Ik was gewoon nieuwsgierig, ik durf wel via internet te zoeken…
Wie weet wie ik tegen zou komen, maar inderdaad het is altijd een afwachtende vraag : hoe zou het in real life gaan… dat risico moet je dan ook weer durven te nemen …
mama van anne ook zo een heel verhaal wat er achter schuilt net als bij mij.
DIkke tut en :hug: voor jou. :-*
Heb maar bij contact ook een aparte topic geopend…
Dus wie zin heeft :shifty:
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=1644830#1644830
Ik wil wel ‘zoeken’ naar nieuwe vrienden, zo ben ik vorige zomer eens wezen zwemmen met een vrouwtje van het babyzwemmen. Anne en haar zoontje waren lekker mee. Maar ik dnek dat we beide het wat moeilijk hebben gehad (zij is een buitenlandse die 4 jaar nu in nederland woont) en mijn verhaal kennen jullie. Ik dnek dat we beide wat gesloten bleven door hetgeen we meegemaakt hebben. Op het zwemmen waar ik haar nog elke week zie gaat het goed, maar ik denk dat we beide geen 2e stap durven zetten. Daarnaast ben ik bang dat mensen ons zielig vinden als je op zoek gaat naar vrienden, klinkt gek misschien. Maar ik ben bang dat hun denken wat er met ons mis zal zijn omdat we geen vriendenkring hebben. Goede kennissen van ons die dat zoontje hebben waar ik het weleens over heb, zeggen dat ze erg veel vrienden hebben, echter als we daar zijn bv op een verjaardag zitten er echt niet meer mensen als bij ons. Ik wil eerlijk zijn, als je geen vrienden hebt zeg dat dan in onze ogen ben je dan niet meer of minder. Wij hebben elkaar getroffen via onze honden, wij hebben toen hun gingen trouwen op hun hond gepast. Verder is het erg leuk, maar ze wonen op 45 minuten rijden, werken beide fulltime, dus voor een keer op bezoek harstikke leuk, maar om mn gevoelens bij te kunnen uiten en te zwak kontact. En of dat wel te vinden is? Tja, tegenanlopen, maar als je bijna nergens heen kan, hoe loop je tegen mensen aan?
Nou hier doen we dus meestal zo :
Vieren we een verjaardag, dan op een zaterdag voor vrienden. Komen ook de meeste wel, dus hele huis lekker vol…
En de zondags voor familie, het is ook altijd anders met familie bij merk ik. Maar ze allebei op 1 dag hebben wordt te veel !
Goh, het verbaasd me wel dat er toch best veel mensen zonder (echte) vrienden zijn.
Het zorgt er wel voor dat ik weer even besef wat een mazzel ik eigenlijk heb met mijn vriendinnen.
Ik bedenk me wel net dat de laatste vriendin er 12 jaar geleden is bijgekomen. Sindsdien niemand meer :think: Misschien sta ik er onbewust niet meer zo open voor… :think:
Ik ben een ram en heb wel eens gelezen dat die niet zomaar iemand ‘toelaat’ :lol:
Hihi,
Ik snap sommige wel hoor…
Geen vriendinnen hebben is natuurlijk niet het eind van de wereld.
Soms kun je je misschien weleens eenzaam voelen, maar er zijn ook veel mensen die je laat vallen als je zwanger bent, of als je eens heel ziek wordt of wat dan ook …
Dus je moet het gewoon goed treffen en dat valt niet altijd mee.
Ik moet wel zeggen ( en er werd al eerder genoemd )
Mijn beste vriend , mijn maatje en allesie is toch André…
kijk wat ik met hem deel kan natuurlijk noooooit bij een vriendin zijn.
Hoe meer ik dit topic lees, hoe meer ik eig besef hoe verdomd goed ik het tref.
Dan maar geen grote vriendenclub ( die ik toch nauwelijks kan onderhouden ws. ) maar die kleine club om me heen die zoooveel betekeken.
Maar het doet me wel erg veel te lezen hoe zeer sommmigen een Beste vriend(in) missen.
Ja heb je gelijk in …
Bij Remco geef ik me helemaal bloot, durf ik alles en ook te zeggen wat ik wil zeggen…
Ben ooit eens zoooo boos geweest (had een woede aanval, gelukkig is het veel minder geworden dan vroeger) en hij bleef zo rustig en ging ook niet bij mij weg… vond ik al vreemd :shifty:
Dus ja, die blijft het belangrijkste, maar ik snap sommige wel… wat als je ooit ruzie krijgt, problemen in je relatie en je wilt er juist met iemand over praten (soms is een mening van een ander ook fijn)
@Femke, mama van Jelle wrote:
Dus je moet het gewoon goed treffen en dat valt niet altijd mee.
Nee idd. Echte vrienden wordt (en vindt) je niet zomaar. Voor mij moet er wel een soort klik zijn. Een paar jaar terug ontmoette ik een meid waar ik vervolgens af en toe mee afsprak. Zij zag ons al snel als vriendinnen, maar ik had dat niet zo. Ik bleef afspreken, maar op een gegeven moment besefte ik dat ik dat alleen voor haar deed. Het contact tussen ons is daarna heel snel verwaterd.