:mrgreen:
ik heb me slap gelachen om je verhaal mamaMarije, en juist ook omdat er herkenning in zit 
hier twee banen (beide 32 uur), 2 kinderen (waarvan eentje regelmatig ziek), 1 HBO studie, meerdere curcussen, met enige regelmaat overwerk, rijlessen, wat vrijwilligerswerk, wat sociale contacten, alle familie en bijna alle vrienden ver weg, huis opknappen, laat staan huishoudenâŠtel daar bij op af en toe wat discussie met manlief en beide nog stukken rouw. stress dus. ja. maar ook veel lol. en liefde. en warmte.
mijn kinderen zijn verrukkelijk (meestal ) en altijd een geschenk waar we dagelijks dankbaar voor zijn, mijn baan is superleuk (meestal ), met leren werken we beiden aan de toekomst, de sociale contacten in onze nieuwe omgeving beginnen te komen.
het is investeren, het is zeker spitsuur.
ik kan nog leren beter organiseren, beter plannen, beter relativeren. maar nu moet het maar zoals het gaat, en dat is eigenlijk -goed bekeken- zo slecht nog niet
Ik ben van mening het is zo druk als je jezelf maakt. Maar goed ik ben dan ook NOG geen mama
Prioriteiten stellen is ook heel erg belangrijk denk ikâŠ
Mama marije, heel herkenbaar en dan heb ik nog maar 1 kid. Hier werk ik officieel 32 uur (in praktijk over 4 dagen en een beetje in de parttime dag 40+uur) en vriendlief werkt fulltime. Werk gelukkig 2 dagen thuis en de 2 dagen dat ik naar kantoor moet (circa 2 uur rijden in de spits) zien de dagen er redelijk uit zoals jij schets.
Dus hier met 1 kindje druk en stress maar die lieve glimlach en dikke knuffels maken alles meer dan goed.
Haha mamamarije, je slaat de spijker op zijn kop :mrgreen: het gaat vaak om verwachtingen die hebt en die niet uitkomen. Dat veroorzaakt (in ieder bij mij) de stress.
Het laatste jaar is mijn vriends werk door een verandering van functie zoân beetje verdubbeld. Dus zijn we van een gedeelde zorg/huishouden naar een alles ligt nu bij mij huishouden gegaan. Zijn thuisdag is weg. Elke ochtend en avond is voor mij alleen en een deel zit hij ook in het buitenland.
Dat is zo gelopen maar is dus niet wat we hadden afgesproken voor we kinderen kregen. Ik heb daar nogal moeite mee. Ook met ineens alleen al de ballen hoog houden. Nu we hebben afgesproken dat ik voorlopig wat hem betreft nergens meer op reken (in plaats van stressvolle situaties krijgen uit t verhaal van mamamarije ) gaat het stukken beter!
@Bambi wrote:
Haha mamamarije, je slaat de spijker op zijn kop :mrgreen: het gaat vaak om verwachtingen die hebt en die niet uitkomen. Dat veroorzaakt (in ieder bij mij) de stress.
hoewel mijn eerste opmerking in dit topic over dat de sleutel tot een stressvol leven als ouder alleenstaand ouderschap is, een grapje was, denkl ik idd dat wat je hier schrijft wel heel erg klopt.
Ik hoor zoveel vrouwen bijvoorbeeld zich doodergeren als hun man de nachten doorslaapt terwijl het kind dat helemaal niet doet. Als ik een man zou hebben en die zou erdoorheen slapen, keer op keer, dan zou ik me dus ook kapot ergeren. Nu ik die man niet heb, erger ik me helemaal niet. Als er iemand 's nachts huilt, moet ik er gewoon uit. punt. En nooit denk ik dan: gvd en nu ga jij eens een keer, ik heb het nu vaak genoeg gedaan (al ligt dat misschien een beetje aan de reden waarom je het alleen doet. als daar een heel naar verhaal achter zit, heb je misschien alsnog die neiging) En eigenlijk is dat idd heel stressloos. Wel vermoeiend af en toe natuurlijk, maar het is gewoon een vanzelfsprekendheid en dat scheelt denk ik toch een hoop.
Dus hop: weg met die mannen! BOM-4-ever :mrgreen:
@fiep klophout wrote:
@Bambi wrote:Haha mamamarije, je slaat de spijker op zijn kop :mrgreen: het gaat vaak om verwachtingen die hebt en die niet uitkomen. Dat veroorzaakt (in ieder bij mij) de stress.
hoewel mijn eerste opmerking in dit topic over dat de sleutel tot een stressvol leven als ouder alleenstaand ouderschap is, een grapje was, denkl ik idd dat wat je hier schrijft wel heel erg klopt.
Ik hoor zoveel vrouwen bijvoorbeeld zich doodergeren als hun man de nachten doorslaapt terwijl het kind dat helemaal niet doet. Als ik een man zou hebben en die zou erdoorheen slapen, keer op keer, dan zou ik me dus ook kapot ergeren. Nu ik die man niet heb, erger ik me helemaal niet. Als er iemand 's nachts huilt, moet ik er gewoon uit. punt. En nooit denk ik dan: gvd en nu ga jij eens een keer, ik heb het nu vaak genoeg gedaan (al ligt dat misschien een beetje aan de reden waarom je het alleen doet. als daar een heel naar verhaal achter zit, heb je misschien alsnog die neiging) En eigenlijk is dat idd heel stressloos. Wel vermoeiend af en toe natuurlijk, maar het is gewoon een vanzelfsprekendheid en dat scheelt denk ik toch een hoop.
Dus hop: weg met die mannen! BOM-4-ever :mrgreen:
ja hoor, hiermee kom je tot de kern.
Meeste stress bij werkende stellen komt voort uit verwachtingen die niet uitkomen, teleurgesteld worden door je partner en het gevoel hebben er merendeel van de tijd alleen voor te staan.
Dat is hier in ieder geval wel zo. Met een man die 60+ uur werkt en met regelmaat dagen achter elkaar in buitenland zit, hou ik in mijn eentje de bordjes hoog thuis. Als hij dan thuis is en mijn verwachtingen naar hem toe komen niet uit,dan geeft dat stress.
Als hij onze haal- en brengafspraken moet schenden omdat hij ook vroeg ergens moet zijn en ik dus de kinderen moet wegbrengen etc en daardoor veel te laat op werk kom op mijn halve werkdag (terwijl ik normaal dan om 8 uur begin)
De troep die een man maakt, ik roep vaak dat ik 3 kinderen heb, want manlief maakt net zoveel troep en ruimt net zo weinig op :roll:
Alleen als ik expliciet erom vraag want hij ziet het niet zegt ie..
Terwijl de dagen dat hij weg is,veel harmonieuzer verlopen omdat ik dan weet dat ik het alleen moet doen omdat hij er niet is. We eten op tijd, knderen liggen er op tijd in etc..
@fiep klophout wrote:
@Bambi wrote:Haha mamamarije, je slaat de spijker op zijn kop :mrgreen: het gaat vaak om verwachtingen die hebt en die niet uitkomen. Dat veroorzaakt (in ieder bij mij) de stress.
hoewel mijn eerste opmerking in dit topic over dat de sleutel tot een stressvol leven als ouder alleenstaand ouderschap is, een grapje was, denkl ik idd dat wat je hier schrijft wel heel erg klopt.
Ik hoor zoveel vrouwen bijvoorbeeld zich doodergeren als hun man de nachten doorslaapt terwijl het kind dat helemaal niet doet. Als ik een man zou hebben en die zou erdoorheen slapen, keer op keer, dan zou ik me dus ook kapot ergeren. Nu ik die man niet heb, erger ik me helemaal niet. Als er iemand 's nachts huilt, moet ik er gewoon uit. punt. En nooit denk ik dan: gvd en nu ga jij eens een keer, ik heb het nu vaak genoeg gedaan (al ligt dat misschien een beetje aan de reden waarom je het alleen doet. als daar een heel naar verhaal achter zit, heb je misschien alsnog die neiging) En eigenlijk is dat idd heel stressloos. Wel vermoeiend af en toe natuurlijk, maar het is gewoon een vanzelfsprekendheid en dat scheelt denk ik toch een hoop.
Dus hop: weg met die mannen! BOM-4-ever :mrgreen:
Het is inderdaad heerlijk om niets van een ander te moeten verwachten, dat zal wel verklaren waarom wij zo weinig stress ervaren. Ik denk dat ik op papier best een druk leven heb, maar ik heb het gevoel dat ik alle tijd van de wereld heb. Elke dag weer. Omdat mijn tijd ook echt helemaal van mij is, en mijn planning niet in de war wordt gegooid door een man die ineens moet overwerken, of iets dergelijk. Dus waarom vrouwen er uberhaupt nog aan beginnen mét een man is mij een raadsel.. :angel: :mrgreen:
@D. wrote:
Het is inderdaad heerlijk om niets van een ander te moeten verwachten, dat zal wel verklaren waarom wij zo weinig stress ervaren. Ik denk dat ik op papier best een druk leven heb, maar ik heb het gevoel dat ik alle tijd van de wereld heb. Elke dag weer. Omdat mijn tijd ook echt helemaal van mij is, en mijn planning niet in de war wordt gegooid door een man die ineens moet overwerken, of iets dergelijk. Dus waarom vrouwen er uberhaupt nog aan beginnen mĂ©t een man is mij een raadselâŠ:mrgreen:
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
@jet wrote:
@D. wrote:
Het is inderdaad heerlijk om niets van een ander te moeten verwachten, dat zal wel verklaren waarom wij zo weinig stress ervaren. Ik denk dat ik op papier best een druk leven heb, maar ik heb het gevoel dat ik alle tijd van de wereld heb. Elke dag weer. Omdat mijn tijd ook echt helemaal van mij is, en mijn planning niet in de war wordt gegooid door een man die ineens moet overwerken, of iets dergelijk. Dus waarom vrouwen er uberhaupt nog aan beginnen mĂ©t een man is mij een raadselâŠ
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
Twee kinderen zijn ongetwijfeld meer gedoe dan een. Daar staat weer tegenover dat ik, over het algemeen genomen, wel wat meer werk dan de moeders met twee kinderen waar ook een vader in beeld is en dus ook echt extreem veel moet plannen/regelen. Ik krijg nu een beetje het idee dat het allemaal wel meevalt als je âmaarâ 1 kind hebt. Ik ervaar echt geen stress ofzo, maar ik moet ook echt wel keihard werken om alle ballen in de lucht te houden.
MamaMarije⊠:inlove: :lol: :thumbup:
Hier hebben we ook vaak meer stress omdat we beiden niet op 1 lijn zitten wat kids betreft⊠ik ben heel erg van op tijd naar bed⊠tanden poetsen enz⊠en papa duwt er dan net voor t slapengaan nog wat suikers in zodat âze rustig zijnâ :roll: Tanden poetsen laat hij de kids zelf doen⊠onderbroeken gebruikt hij de dag erna gerust âomdat ze nog schoon warenâ :naughty:
Hij helpt wel veel mee hoor⊠maar tis soms echt mijn 3e kind⊠:shifty:
Op dgn dat hij er niet is⊠loopt t zo soepel⊠:shifty: :?
@jet wrote:
@D. wrote:
Het is inderdaad heerlijk om niets van een ander te moeten verwachten, dat zal wel verklaren waarom wij zo weinig stress ervaren. Ik denk dat ik op papier best een druk leven heb, maar ik heb het gevoel dat ik alle tijd van de wereld heb. Elke dag weer. Omdat mijn tijd ook echt helemaal van mij is, en mijn planning niet in de war wordt gegooid door een man die ineens moet overwerken, of iets dergelijk. Dus waarom vrouwen er uberhaupt nog aan beginnen mĂ©t een man is mij een raadselâŠ
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
HEEEL herkenbaar - mijn tweede is dan wel een meisje maar het gehakketak over wie welke beker krijgt is hier af en toe ook niet van de lucht. En dat na een lange dag van vroeg opstaan en hard werken - beam me up scottie denk ik dan :roll:
En hier ook twee kinderen op twee opvanglocaties :?
En ik was tot voor kort zo verschrikkelijk moe. Ben de jongste ook niet meer en stond vaak nog drie keer per nacht naast mijn bed ivm een onrustige Nena (maar dat gaat nu beter)
Manlief en ik hebben aardig wat gestreden de afgelopen jaren maar ik kan zeggen dat we het echt samen doen en ook samen het huishouden. En ik zou dit alleen echt niet kunnen (maar ook niet met een man die niet aan mijn verwachtingen zou voldoen - niet dat Roel dat perse is maar we komen er wel samen uit)
Schreef ze vanaf haar werk daar ze het hele pinksterweekend mag werken terwijl manlief met de kids thuis is.
Je hebt een snaar geraakt hoor mamaMarije :thumbup: :mrgreen:
ik ben blij dat ik de enige niet ben die soms denk dat de stress voor een groot deel juist komt door hub (en mijn verwachtigen natuurlijk )
Goh, ik dacht werkelijk dat ik de eerste ben waarbij het leven op een complete chaos lijkt :mrgreen:
Het heeft ook hier wel wat te denken gezet, de verwachtingen die je hebt van je man.
HIer ook veel verwachtingen en vaak teleurgesteld. Een beetje nadenkwerk verteld me overigens ook dat mijn verwachtingen te hoog en soms niet realistisch zijn.
And letâs face it⊠de ene moeder kan gewoon meer aan dan de ander
.
NU zijn mij tegenwoordig verwachtingen realistischer, en ik wijs hem op de dingen die afgsproken zijn, in plaats van te drammen en te mopperen dat dingen niet in orde komen.
Daar was ik ook goed in, drammen. stiekem lopen klagen dat niks in orde kwam. en ooooh wat een zelfmedelijâŠ
Want alles moet, huishouden meot, werken moet, sociaal moet. Alles moet. En hoewel ik heel graag en met veel plezier werk moet het wel gewoon.
Evenals de kids klaar maken, halen en brengen. En gewoon allemaal alleen.
nu probeer ik dat te relativeren, en gewoon door te pakken alsik weet dat het niet gaat veranderen.
Wat dat aangaat snap ik de single momâs, al manlief in de kost zit moet ik ook door en dan gaat het beter, omdat je weet dat het toch niet helpt als je loopt te mekkeren.
ik schrik toch wel nadat ik dit heb gezien. Ga ook eens goed na ons gezin kijken. Vind dat de personen toch vee lmet hun werk bezig zijn en weinig met de kinderen. Juist dat stukje het beginnen samen aan tafel, die rust en aandacht lijkt mij geweldig. En als je allemaa thusi bent dat er aandacht is voor de kinderen en niet een een of ander artikel die op tafel beland en dat de kinderen dan nog maar stil moeten zijn omdat mama dat met papa wil bespreken.
Ik hoop toch niet dat zoiets in ons gezin ontstaat, ondanks de drukke werkweken.
Werk zelf op dit moment 11 uur in de schoonmaak, elke dag twee uur, daarnaast sta ik drie dagen voor de klas op invalbasis, dus tijdelijk en geen invaldagen en verdere verplichtingen.
hubbie heeft een volle baan, in de ploegen, dus sta er regelmatig alleen voor. Denk zelf dat het meer stressen pas begint als kinderen ook een sport willen, speeldates krijgen, zwemles, muziekles en ga maar door.
!
@jet wrote:
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
hmm nu begint het bijna op een wedstrijdje te lijken wie het het zwaarst heeft :think: want 1 kind is kattepis, 2 kinderen waarvan 1 een baby is ook nog een makkie, 2 kinderen maar beide niet heel moeilijk âteltâ ook niet, een regelmatige baan telt ook nog niet meeâŠ
@jet wrote:
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
@D. wrote:
Twee kinderen zijn ongetwijfeld meer gedoe dan een. Daar staat weer tegenover dat ik, over het algemeen genomen, wel wat meer werk dan de moeders met twee kinderen waar ook een vader in beeld is en dus ook echt extreem veel moet plannen/regelen. Ik krijg nu een beetje het idee dat het allemaal wel meevalt als je âmaarâ 1 kind hebt. Ik ervaar echt geen stress ofzo, maar ik moet ook echt wel keihard werken om alle ballen in de lucht te houden.
Nee dat heb ik zeker niet zo bedoeld. Ik heb enorm veel respectvoor de dames die het alleen doen. Want ik ben ook veel alleen met de kids en ben 4 dagen van huis voor werk, maar als ik het helemaal zat ben en manlief is thuis dan kan ik wel even zeggen, nu zijn ze voor jou, ik ga even naar de hema :mrgreen:
Ik bedoelde met mijn stukje meer dat het geplan en geregel toeneemt naarmate je kind(eren) ouder worden. Toen Merijn nog niet op school en xander bijv. nog niet op peuterzwem/gymles zat en speelafspraken had, vond ik het leven een stuk minder hectisch dan nu En als je dan 2 kinderen hebt die een eigen agenda hebben, dan vergt dat op bepaalde manier wat meer organisatietalent dan wanneer je 1 kind hebt die nog niet naar school gaat.
Waarmee ik wil aangeven dat jij als je zoontje straks naar school gaat en bij Fiep de jongste straks ook ouder is, jullie ook wellicht niet ontkomen aan dat stressgevoel van tijd tot tijd
@fiep klophout wrote:
@jet wrote:
LOL!
Maar in alle eerlijkheid, op het moment dat ik alleen Merijn zou hebben, die een stuk rustiger is dan zijn kleine broer, dan zou ik de hele situatie heel anders ervaren, zelfs MET man erbij .
Want Merijn slaapt eigenlijk altijd goed, dus dan zou ik ook aan mijn slaap toekomen, wat ik nu dus regelmatig niet heb door de jongste.
Ook is het geren en vlieg met 2 kinderen ook anders dan met 1. De jongste moet naar een andere opvanglocatie dan waar de school van de oudste is. De een moet naar sport, de ander weer op een ander moment. Het is veel meer geplan met 2 kinderen dan met 1, die nog niet naar school gaat of zoals bij Fiep met een babietje dat nog geen agenda heeft.
En het gehakketak tussen 2 jongens, geruzie om wie de blauwe beker mag, haantjes gedrag tussen 2 jongens etci, geruzie, gedram aan het eind van de dag. Dat soort gedoe heb je niet met 1 kind in huis
hmm nu begint het bijna op een wedstrijdje te lijken wie het het zwaarst heeft :think: want 1 kind is kattepis, 2 kinderen waarvan 1 een baby is ook nog een makkie, 2 kinderen maar beide niet heel moeilijk âteltâ ook niet, een regelmatige baan telt ook nog niet meeâŠ
nou wat een rare reactie. weet niet zo goed hoe te reageren, want het is nooit mijn bedoeling geweest iemand te kwetsen of wat ookâŠ
Ik spreek vanuit mijn ervaring, waarbij ik danwel niet een single mom ben, maar wel alleen verantwoordelijk ben voor ons huishouden en grootste deel voor de kinderen omdat manlief veel van huis is.
Maar zoals ik in reactie op D. ook al schreef, niets dan respect voor de single moms die nooit een moment kunnen zeggen, ik ben het even zat. Dus nee, ik ben de laatste om te zeggen dat iemand het zwaarder zou hebben dan de ander. Ik denk alleen wel dat hoe ouder de kinderen, hoe meer geregel. Maar goed, dat is mijn gevoel
zo raar was mijn reactie toch niet? :think: het was gewoon een gevoel dat ik kreeg n.a.v. een aantal posts. Had de reactie die je meteen na mijn post gaf, er al gestaan, dan had ik het allicht niet eens gepost. Maar ik kreeg opeens de neiging om te gaan typen dat mijn baby in de nacht elke 2 uur iets op haar agenda heeft staan, en toen dacht ik: he?? dat wordt bijna tegen elkaar opboksen, lijkt me niet de bedoeling (en ook niet te doen: ik had het er met een andere moeder met 4 kids een tijdje geleden over dat dat dan gemiddeld neer kwam op evenveel kinderen per ouder en dat het dus ongeveer gelijk was qua druk, maar dat is natuurlijk onzin. Zij heeft best vaak vier kinderen voor zichzelf, ik heb dat nooit. En zij kan soms alle kinderen aan haar man overdragen, dat kan ik dan weer niet. Zo is geen enkele situatie echt te vergelijken denk ik, en dat moeten we ook niet willen)
@fiep klophout wrote:
zo raar was mijn reactie toch niet? :think: het was gewoon een gevoel dat ik kreeg n.a.v. een aantal posts. Had de reactie die je meteen na mijn post gaf, er al gestaan, dan had ik het allicht niet eens gepost. Maar ik kreeg opeens de neiging om te gaan typen dat mijn baby in de nacht elke 2 uur iets op haar agenda heeft staan, en toen dacht ik: he?? dat wordt bijna tegen elkaar opboksen, lijkt me niet de bedoeling (en ook niet te doen: ik had het er met een andere moeder met 4 kids een tijdje geleden over dat dat dan gemiddeld neer kwam op evenveel kinderen per ouder en dat het dus ongeveer gelijk was qua druk, maar dat is natuurlijk onzin. Zij heeft best vaak vier kinderen voor zichzelf, ik heb dat nooit. En zij kan soms alle kinderen aan haar man overdragen, dat kan ik dan weer niet. Zo is geen enkele situatie echt te vergelijken denk ik, en dat moeten we ook niet willen)
Ok misverstandje dan. :thumbup:
Ik was nog druk aan t typen toen jij dat stukje plaatste
Zal ik er dan over heen gaan met 5 kinderen en sinds kort twee full time banen .
Kids in de leeftijd van bijna 2 tot 11.
Geen babies meer dus dat is makkelijker of juist niet⊠.
Heb in verschillende van de voorgaande situaties gezeten, helaas ook even alleen met toen nog drie kinderen. Herken veel van de argumenten over het alleen zijn. Je WEET dan gewoon dat je alles alleen moet doen en dat als je die was niet doet, of het speelgoed 's avonds niet wegruimt dat het er de volgende dag nog steeds ligt. De taakverdeling is duidelijker en dat gaf een bepaalde rust. Maar⊠het is toch erg lekker om af en toe te kunnen zeggen: nu ben jij!
Elke leeftijd en elk kind heeft fases dat het âlastigerâ maakt voor de ouder. Maar merk echt dat mijn eigen houding hierin zeker meespeelt in hoe zwaar ik het vind.
Topic begon met de docu natuurlijk. Heb die helaas gemist. Ga kijken of ie op uitzendig gemist nog te zien is.