Heb het programma niet gezien.
Bij veelverdieners heb ik wel altijd het idee dat ze betaalde huishoudelijke hulp in kunnen huren, ruimte hebben voor een au pair e.d. (dit zie ik op m’n werk veel) wat het voor hun wel weer makkelijker maakt om werk en kids te combineren.
Zelf hebben we het iets minder riant wat dat betreft. Hub werkt 5 dagen, ik 3 en we doen thuis dus alles zelf wat huishouden betreft.
Wat de kids betreft: Ik vind het eigenlijk nu pas echt pittig worden, met een jongen van 5 op school met een grote mond sindskort en z’n pittige broertje van 2 die ook vanalles wil, vooral speelgoed van grote broer. :roll: Tel daarbij op dat we beiden vrij lange werkdagen maken, ik geen natuurtalent ben in plannen, organiseren en opruimen dus mijn emmer zit af en toe wel vol hoor…Toen m’n jongste nog in de babytijd zat vond ik het veel makkelijker eigenlijk… :think: Nou ja, dit zal ook wel weer wennen! 
ik heb me echt geirriteerd aan sommige stellen van de docu.
Vooral het laatste, mevrouw de directrice met haar man.
Kids in de ochtend ontbijten voor de tv, moeder van achter de laptop bevelen aan het uitdelen “eten we wel even door, want anders moeten we zo haasten”. ik zie dat echt niet gebeuren hier, dat er tv wordt gekeken op een schooldag. Misschien na school en dan een korte tijd (als ze echt iets willen zien, of als ik wil koken zonder te hoeven scheidsrechteren in ruzie’s ), maar toch echt geen tv als oppas. Kinderen die maar in hun leven moeten passen, maar dan krijgen ze daar wel mooie kleren/leuke vakanties/lieve oppassen (of all of the above) voor.
Of de kinderen dat ook zo willen, zal niet gevraagd zijn.
Er zal ook veel gescript zijn. Schijnt dat er 4 dagen gefilmd is, en maar 10 minuten per gezin is gebruikt. Studio opnames duurden 4 uur, maar ook daar zie je maar een klein stukje van.
Ze zetten iemand dus wel weg zoals ze willen, maar toch. Ik zou niet met deze gezinnen willen ruilen.
Schijnt dat er 4 dagen gefilmd is, en maar 10 minuten per gezin is gebruikt. Studio opnames duurden 4 uur, maar ook daar zie je maar een klein stukje van.
welkom in de wereld van tv :wink: de gemiddelde docu heeft nog een veel grotere opname-ratio (verhouding gedraaide materiaal/gebruikte materiaal).
@fiep klophout wrote:
Schijnt dat er 4 dagen gefilmd is, en maar 10 minuten per gezin is gebruikt. Studio opnames duurden 4 uur, maar ook daar zie je maar een klein stukje van.
welkom in de wereld van tvde gemiddelde docu heeft nog een veel grotere opname-ratio (verhouding gedraaide materiaal/gebruikte materiaal).
Klopt Fiep, maar dat was de smoes die er op de VPRO site werd aangedragen door een van de deelnemende moeders. Ik denk ook dat je dat gewoon weet als je meedoet aan dit programma, dan hoef je niet te verwachten dat er een genuanceerd beeld ontstaat.
Hoeft voor mij ook niet, allemaal pais en vree geeft ook maar saaie teevee, toch
er zijn idd behoorlijk wat mensen die schrikken als ze meemaken hoeveel er gedraaid wordt en hoe weinig daar uiteindelijk van gebruikt wordt. maar goed, dat is dus niets nieuws onder de zon, en deze mensen worden net zo gestuurd neergezet als mensen in eenieder welke andere repo.
—
ik vond het overigens weinig weghebben van een thema-avond. Daar stel ik me dan toch iets groters bij voor, met meer verschillende invalshoeken en zo…ik ben ook halverwege een beetje afgehaakt geloof ik. de eindconclusie was vast dat het allemaal heel druk is maar dat het het wel waard is? :lol: 8)
Yep, en dat er veel moet veranderen, volgens de powervrouwen, zodat alles beter op elkaar is afgestemd.
Dus kids om 8 uur ergens afzetten en dan om 18 uur weer ophalen.
In die tijd gaan de kinderen naar school, eten ze hun lunch, gaan ze naar de hobby’s vanuit de school en vandaar uit naar de opvang waar ze ook avondeten kunnen krijgen.
Nou, mijn ding is het niet.
Ik bekijk deze discussie van 2 kanten. Als ik kijk met de ogen van een werkende moeder met 2 kinderen snap ik heel goed dat een grote groep mensen zit te wachten op een dagopvang van 8 tot 8 en minder vakantieweken. Maar mijn werk is in het onderwijs en als ik met die ogen kijk vind ik het helemaal niet goed dat kinderen van 8 tot 8 opgevangen worden. Dit gaat ten kosten van de kwaliteit van goed onderwijs, daar ben ik van overtuigd. En ik vraag me echt heel erg af wat de kinderen daar nu van vinden. Vond het jammer dat hun ideeen en meningen vrijwel niet belicht werden. Het was erg eenzijdig allemaal vond ik.
@fiep klophout wrote:
@D. wrote:@Zeemeermin wrote:Tja, ik vind het ook wel druk thuis. Ik werk maar 16 uur, maar ik ben wel vaak alleen, omdat ik een zeevarende man heb. Ik moet er niet aan denken om fulltime te werken zoals de mensen in het filmpje. Ik zou daar zelf last van krijgen… ik wil het namelijk niet alleen heel goed doen op mijn werk, maar ook thuis!
Dat is natuurlijk heel subjectief allemaal. Want ik werk 28 tot 36 uur en heb nooit een man aan mijn zijde, maar ik vind het helemaal niet druk.
ik heb dat dus ook he. ik werk dus ook 28 uur (nu even 26 met ouderschapsverlof), ook geen man aan mijn zijde, en -bella- ik heb er dus 2. En ik vind het echt niet overdreven druk. Er zijn hier spitsuren, vn de dagen dat ik hele dag werk en daarna twee kinderen van verschillende opvang moet halen, daarna eten moet maken voor ze en zorgen dat ze, mét een beetje aandacht en gezelligheid, niet veel later alweer in bed belanden. Maar dat zijn 2 spitsuurtjes op een week. Als ik dan dat voortdurende geren en gestress bij anderen zie, ook in al die filmpjes gisteren, dan snap ik dus niet waar het verschil in zit. ik vraag me zelfs oprecht af of ik nou iets heel erg goed doe of iets heel erg fout…
Nou, dan moet de conclusie bijna wel zijn dat het hebben van een man gewoon veel gedoe is :mrgreen:
Maar ik vind het ook allemaal wel meevallen. Wij hebben dan wel “maar” 1 kind, maar anderzijds weer iets meer gedoe doordat we allebei een onregelmatige baan hebben. Man in ploegendienst en ik het type baan dat nooit echt klaar is (onderzoek). Dat maakt soms wat extra geregel nodig.
Misschien moet je zelf gewoon een beetje relaxt zijn.
Hier maakt 1 of twee kinderen wel uit - je moet twee kinderen weg zien te brengen op twee verschillende plekken en zo ook op het ophalen weer. En van de zwemles van de ene moet je de andere onderhand ook meeleuren.
Maar nogmaals daar spelen zoveel factoren bij die voor iedereen zo verschillend kunnen zijn. Zoals al gezegd werken wij beide onregelmatig en dus vaak alleen met de kids en ook geen familie in de buurt die even in kan springen ofzo.
Ik vind het al met al een aardige puzzel met beide een baan van 32 uur.
En ook nog een studie de afgelopen twee jaar - dus ik heb het mezelf ook niet bepaald gemakkelijk gemaakt :shifty:
Ik vind het ook allemaal erg goed meevallen. Ik ken genoeg ouders die vaak klagen dat het zo druk is met 1 of 2 kinderen. Ik krijg vaak de vraag: ‘hoe doe jij dat toch?’…
Maar daar kan ik niet op antwoorden… het loopt gewoon … :think:
Doordeweeks moet ik ook niet op mijn man rekenen, die heeft een fulltime job en is vroeg weg en komt thuis wanneer de kindjes al slapen.
School en hobby’s van de kinderen + m’n werk (20u/week), het huishouden enz, doe ik dus alleen.
Ok, ik geef toe dat ik daar best wel trots op ben, dat buiten beschouwing gelaten…
@-Mar- wrote:
@fiep klophout wrote:@D. wrote:@Zeemeermin wrote:Tja, ik vind het ook wel druk thuis. Ik werk maar 16 uur, maar ik ben wel vaak alleen, omdat ik een zeevarende man heb. Ik moet er niet aan denken om fulltime te werken zoals de mensen in het filmpje. Ik zou daar zelf last van krijgen… ik wil het namelijk niet alleen heel goed doen op mijn werk, maar ook thuis!
Dat is natuurlijk heel subjectief allemaal. Want ik werk 28 tot 36 uur en heb nooit een man aan mijn zijde, maar ik vind het helemaal niet druk.
ik heb dat dus ook he. ik werk dus ook 28 uur (nu even 26 met ouderschapsverlof), ook geen man aan mijn zijde, en -bella- ik heb er dus 2. En ik vind het echt niet overdreven druk. Er zijn hier spitsuren, vn de dagen dat ik hele dag werk en daarna twee kinderen van verschillende opvang moet halen, daarna eten moet maken voor ze en zorgen dat ze, mét een beetje aandacht en gezelligheid, niet veel later alweer in bed belanden. Maar dat zijn 2 spitsuurtjes op een week. Als ik dan dat voortdurende geren en gestress bij anderen zie, ook in al die filmpjes gisteren, dan snap ik dus niet waar het verschil in zit. ik vraag me zelfs oprecht af of ik nou iets heel erg goed doe of iets heel erg fout…
Nou, dan moet de conclusie bijna wel zijn dat het hebben van een man gewoon veel gedoe is :mrgreen:
Maar ik vind het ook allemaal wel meevallen. Wij hebben dan wel “maar” 1 kind, maar anderzijds weer iets meer gedoe doordat we allebei een onregelmatige baan hebben. Man in ploegendienst en ik het type baan dat nooit echt klaar is (onderzoek). Dat maakt soms wat extra geregel nodig.
Misschien moet je zelf gewoon een beetje relaxt zijn.
ik denk dat die twee dingen idd de oplossing zijn voor een redelijk stressloos leven als werkende moeder :mrgreen:
tuurlijk hebben hoeveelheid/inhoud/regelmaat van werk en de hoeveelheid kinderen en wat voor kinderen allemaal invloed op hoe stressvol het is. Maar ik denk toch ook dat een grote invloed ook bij de ouders ligt. misschien bij de eisen die zij stellen aan elk afzonderlijk onderdeel van ‘het leven’, en in hoeverre zij stressbestendig zijn en flexibel en zo.
Dat was ook wel het punt dat ik wilde maken: je kan nauwelijks vaststellen in hoeverre en sprake is van drukte of stress, omdat het zo subjectief als de pest is. Gaat niet om de hoeveelheid kinderen, om hoe ziek of gezond die kinderen zijn, de hoeveelheid ouders… dat zijn allemaal factoren die invloed hebben op jouw beleving van de drukte, maar ze bepalen de drukte niet. Hoeveel stress je ervaart zit voornamelijk in je hoofd.
Zeemeermin: ik weet niet of er sprake van is dat moeders met 1 kind het extreem druk vinden maar dit niet toe durven geven, ik ken zat moeders die het druk vinden en dit graag delen met de rest van de wereld. Ik niet, want ik ervaar het niet als dusdanig.
Ik denk dus ook dat het aan meerdere factoren ligt.
Bedoel ik ervaar nu ook meer sress dan voorheen, zijn puur mijn hormonen nu die maken dat ik net wat minder kan hebben haha.
Normaal ben ik niet zo stresserig.
Hier thuis is het dus ook normaal zeer relaxed, maar dat komt ook doordat ik zelf enorm relaxed ben (normaal).
Als ik in mijn omgeving kijk, ervaren andere ouders het heel anders. Zelfs bijvoorbeeld thuismoeders met 2 kids en een man die gewoon op tijd thuis is, ervaren ontzettend veel stress (quote; “ik stop mijn kinderen nu even vol met chips, koekjes en snoepjes zodat ik even rust en stilte heb”).
Dat heb ik dus nooit. Ja wel dat ik ook even soms toe ben aan wat rust, maar niet op die manier, dan ga ik wel lekker wandelen met de kids.
Lukt het een niet wat ik die dag eigenlijk wilde, nou dan niet! Dan laat ik het wel liggen tot de volgende dag.
Voornamelijk met huishoudelijke klusjes (en dat vind ik al zo leuk :liar: ).
Hierzitten dan de kids nog niet op school, of sport of zwemles etc.
Klopt, maar het is toch inderdaad meer ook hoe je het zelf ervaart?
Bedoel ik heb het vaker drukker, maar zonder stress.
Iemand anders heeft het drukker, en krijgt daardoor veel stress…
Oh nee sorry, dat bedoelde ik niet :oops:
Ik werk 40 uur per week, en ben een single mum met 2 kinderen. Als ik om 6.30pm thuis kom is het vaak een was doen, afwas doen, dieren eten geven, voor mezelf koken. Ondertussen komen de kinderen thuis. Even de dag doornemen met hen. How was school/playschool etc. Om 7.30 de bubs op bed gooien, om 8uur zelf eten. Om 10uur in bed rollen.
Si heeft de kinderen rond etens tijd, ik heb ze met ontbijt. Zijn moeder heeft ze na school.
Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten redden zonder Si en zijn moeder.
Druk? Soms wel. Stress? Als ik teveel wil doen, ja. Dus mijn stress ligt aan mijn eisen. Ik stel regelmatig mijn eisen bij.
ik heb ook altijd fulltime gewerkt,
ook toen ik alleenstaand was,
maar wat een verschil als je een partner in huis hebt…
toen ben ik 32 uur gaan werken, en nog een hoop geregel,
stress, elke avond kwam ik 3 uur tekort met wassen strijken,
huisje doen…
en toen had ik nog maar 1 draak :oops:
nu ben ik koos werkenloos,
en heb tijd over…
zucht…
maar ik wil strakjes weer full-time gaan werken…
de muren komen soms op mij af…
en ben ook bewust dat ik gewoon niet te streng voor mijzelf moet zijn…
dan maar een keer een volle wasmand,
en vieze handjes op de deuren en ramen…
@Gab wrote:
en ben ook bewust dat ik gewoon niet te streng voor mijzelf moet zijn…
dan maar een keer een volle wasmand,
en vieze handjes op de deuren en ramen…
Haha mijn idee dus ook :thumbup:
Gab: idd niet te hoge eisen stellena an jezelf.
HIer loop ik tegen dingen aan, vooral onze jongeste, veel ziek en erg ondernemend. TOen ik bij de orthopedagoog kwam gaf zij aan dat ik ook wel min of meer een probleem heb. Ik wil alle ‘bordjes’ gezin, werk, partner, huishouding, mega hoog houden en dat hoeft niet. Er mag er ooka ltijd wel eentje iets minder.
Dat is het ook vaak. Daarnaast veel keuzes maken. Het grijpt me nua l wel aan die machtstrijd vanwege de haast ed! :?
denk soms dat een deel van de ervaren stress misschien wel komt juist door het feit dat er een partner is.
Niet dat die niet lief is … maar naast je eigen dingen op je werk ed, de schema’s van je kids (eventueel op kdv, school en bso, sportclubjes ed) heb je ook nog rekening te houden met het schema van die partner, die ook zijn vergaderingen heeft, een cursus net op de dag dat hij de kinderen op zou halen en hoe moet jij dat nou weer verkopen op je werk, kom jij na dat bericht al lichtelijk gepikeerd bij de creche is er weer iets wat tegen zit, sta je 10 minuten stil bij een stoplicht terwijl het inmiddels 18 uur is en de kinderen elkaar achterin nog net niet afmaken, moet je thuis nog een prak opwarmen (die je met een beetje mazzel al voorbereid had/ in het voren gekookt, maar toch kost het tijd), je kinderen nog net op tijd op kan vangen voor ze in het bord in slaap vallen, de rouwranden onder de nagels echt weg gewassen moeten worden, dus toch in bad ‘en waar blijft die kerel van je nou, hij zou echt niet later dan 18.30 uur thuis zijn had die beloofd’ en inmiddels begin je zelf lichtelijk in te storten en de kids voelen dat en beginnen te vragen waar papa is en hij zou toch een verhaaltje lezen voor het slapen vandaag ‘dat had hij toch beloofd mama?’ ‘ja schatje dat had papa idd beloofd, maar zie jij papa hier? nee he hij is er niet, dus dan doet mama het vanavond gewoon’… waarop je kind ontploft, want als je iets beloofd dan moet je iets doen dat zeggen jullie ook altijd tegen kind ‘maar soms heb je dingen niet in de hand’ probeer je nog als mama (en zie je hier het lontje al iets korter worden?).
Terwijl je kind 1 probeert uit te leggen dat papa het dan een andere keer deze week doet heeft kind 2 net besloten dat de badkamer toch gedweild moet worden en dus maar even over de vloer heeft geplast (oeps had eigenlijk allang weer een luier aan moeten hebben) dus nog even de voetjes door het bad, afdrogen, nu echt die luier aan (kind 1 staat nog te huilen, want pahahahapapapa had het beloohohohooofd), pyjama, tandjes met de franse slag en kind 2 op bed.
Terug naar kind 1, die inmiddels niet meer staat te huilen maar te gieren, kalmeren en ondertussen vrijworstelend een pyjama aan doen en tandjes poetsen en dat verhaaltje proberen… lukt niet, nou ja dan slaap je maar zonder (lontje is verdwenen).
Uiteindelijk na dik een halfuur is kind 1 rustig en gaat slapen en kan moeders de vloer van de badkamer nog gaan dweilen en nog even snel een was aanzetten, want de handdoeken zijn op.
Naar beneden, het eetspul opruimen en dan nog even de laptop op tafel om wat werk te doen (en te verzinnen hoe je die ene dag op moet lossen) waar je uitgeblust als je bent allang geen zin meer in hebt… en als dan manlief doodgemoederd dik een uur later dan afgesproken binnenwandelt met de vraag ‘is er nog niets te eten?’ …
Ja kan me echt voorstellen dat dat meer stress oplevert als wanneer je het alleen doet (al dan niet vrijwillig) en dus sowieso weet dat jij degene bent die hoe dan ook voor het eten moet zorgen, dat die bloedjes van kinderen schoon in bed komen en de volgende dag weer fris en fruitig worden afgeleverd op 1 dan wel meerdere adressen.
(wat niet wegneemt dat ik ontzettend veel respect heb voor alleenstaande ouders, dat ze het alleen rooien en het vaak met verve doen… ik ben dan ook ontzettend verwend met een man die overal waar hij kan handjes helpt en veel doet met de kids).