Als 1 op de 30 kinderen hb is, en zo veel mensen eigenschappen van hb in hun eigen kinderen herkennen dan klopt er volgens mij iets niet met het begrip ‘hb’ :think:
Kwam overigens net dit lijstje tegen op de website van een vereniging van ouders met een hb kind.
Items in checklists bij vermoeden van hoogbegaafdheid
• zijn aanzienlijk sneller in het begrijpen en verwerken van nieuwe stof dan gemiddelde leerlingen,
• hebben gemakkelijker inzicht in complexe leerstof,
• zijn intellectueel nieuwsgierig, ze stellen veel vragen,
• hebben een zeer goed geheugen,
• hebben een grote en rijke woordenschat,
• zijn taakgericht en geconcentreerd, als de motivatie er is of gewekt is,
• kunnen perfectionistisch zijn, stellen hoge eisen aan zichzelf en vaak ook aan anderen,
• kunnen zeer creatief denken,
• zijn in staat om al heel jong verbanden te leggen,
• hebben een zeer groot, bijna overdreven, rechtvaardigheidsgevoel,
• bekijken de wereld door een heel andere bril dan hun leeftijdsgenoten,
• experimenteren graag,
• zijn kritisch ten opzichte van alles, dus ook van regels, gewoonten en tradities,
• hebben belangstelling voor veel dingen; hebben een brede waaier van interesses,
• kunnen moeilijk keuzen maken, veel is er interessant en/of belangrijk,
• zijn gevoelig voor gevoelens en behoeften van anderen, en houden daar meestal rekening mee, ook ten koste van zichzelf,
• doorzien sociale patronen en herkennen emoties bij anderen,
• zijn jonger dan anderen gericht op allerlei vragen, ook levensvragen, (Wat gebeurt er als je dood bent? Waarom maken mensen oorlog?),
• zijn goed in staat/geneigd zichzelf te vermaken en kunnen dat lang volhouden, dit alles bij voldoende interesse en motivatie,
• nemen initiatief en geven leiding, al dan niet geaccepteerd door leeftijdsgenoten,
• vooral voor hoogbegaafde leerlingen in de onderbouw van de basisschool geldt, dat zij tekenen op hoger niveau dan leeftijdsgenoten ,meer details, eerder perspectief, maar een hekel hebben aan inkleuren,
• vroeg gericht zijn op letters en woorden, kind vraagt naar letters en leert zichzelf lezen,
• vroeg gericht op cijfers en getallen,
• interesse hebben in onderwerpen die op deze leeftijd niet gebruikelijk zijn, zoals zaken die in het Jeugdjournaal en Klokhuis aan de orde komen.
dit soort lijstjes maken het allemaal best ‘tricky’ denk ik, omdat het vol zit met superlatieven; meer, groter, vroeger, hoger.
heel veel ouders herkennen hun kind in zo’n lijst, omdat die begrippen veel te relatief zijn. groter dan wat of wie? meer dan ze zelf dachten dat hun kind zou kunnen, eerder dan het buurmeisje?
Verder is het natuurlijk prima als ouders in de veronderstelling willen zijn dat hun kind ongelofelijk slim is, maar ik hoop voor hun kinderen dat ze er niet te veel naar gaan handelen, als dat niet echt noodzakelijk is.
hopelijk onnodig, maar voor de zekerheid toch maar als aanvulling: het is niet dat ik niet geloof in hb, noch dat ik denk dat hb-kinderen geen extra aandacht/begeleiding nodig hebben. maar ik denk dat er veel ouders te snel willen/denken dat hun kind hb is. er zijn heel veel gewoon enorm slimme kinderen, die kun je gewoon lekker hun gang laten gaan, dat lijkt wel eens vergeten te worden.
er stond ooit een artikel in de vk over een basisschool waarbij elk jaar 1 op de 10 ouders of zo bij de intake aangaven dat hun kind wel erg, erg erg slim was… :roll:
dus als ik dit topic goed begrijp, herkent ongeveer iedereen zich in het beeld dat geschetst wordt van een hb-kind…? dan moeten we misschien de norm maar eens omhoogschroeven of de h weghalen uit het begrip… :think: 8)
Volgens mij zeggen hier niet zo veel mensen dat ze een hb kind hebben toch? :think:
ik had het, zoals lydia al zei, over 'je kind herkennen in het beeld dat geschetst wordt van een hbkind', niet over hb-kinderen hebben.
hoe dan ook; ik herken nano er helemaal niet in 8) is ie de enige bijzondere van kok :mrgreen:
Men schetste hier toch beelden van haar eigen kinderen?? :think: Ik dacht dat men hun kind herkende in andersmans kind (wat een zin!!!!)Nou, zal ik wel verkeerd gelezen hebben dan. zit ondertussen te werken, dus dan krijg je dat soort dingen.
:D
nou wat ik lees, is dat er ouders zijn die hun kind, dat volgens hen of volgens test hb is, beschrijven en dat daar opvallend veel reacties op komen met herkenning van andere ouders.
ik vind het iig opmerkelijk, los van welke 'conclusies' je daar uit trekt.
dus conclusie: je bent alleen zeker hb als je getest bent door een onafhankelijk en kundig persoon.
De term hb wordt te snel gebruikt en zeker op jonge leeftijd niet gepast.
Als anderen hun kind daar ten dele in herkennen, heeft het óf andere oorzaken
(elk kind kan wel iets), het heeft ergens veel interesse in of het is idd een hogere mate van intelligentie (maar dat weet je later pas) etc.
Als 1 op de 30 kinderen hb is, en zo veel mensen eigenschappen van hb in hun eigen kinderen herkennen dan klopt er volgens mij iets niet met het begrip ‘hb’ :think:
Kwam overigens net dit lijstje tegen op de website van een vereniging van ouders met een hb kind.
Items in checklists bij vermoeden van hoogbegaafdheid
• zijn aanzienlijk sneller in het begrijpen en verwerken van nieuwe stof dan gemiddelde leerlingen,
• hebben gemakkelijker inzicht in complexe leerstof,
• zijn intellectueel nieuwsgierig, ze stellen veel vragen,
• hebben een zeer goed geheugen,
• hebben een grote en rijke woordenschat,
• zijn taakgericht en geconcentreerd, als de motivatie er is of gewekt is,
• kunnen perfectionistisch zijn, stellen hoge eisen aan zichzelf en vaak ook aan anderen,
• kunnen zeer creatief denken,
• zijn in staat om al heel jong verbanden te leggen,
• hebben een zeer groot, bijna overdreven, rechtvaardigheidsgevoel,
• bekijken de wereld door een heel andere bril dan hun leeftijdsgenoten,
• experimenteren graag,
• zijn kritisch ten opzichte van alles, dus ook van regels, gewoonten en tradities,
• hebben belangstelling voor veel dingen; hebben een brede waaier van interesses,
• kunnen moeilijk keuzen maken, veel is er interessant en/of belangrijk,
• zijn gevoelig voor gevoelens en behoeften van anderen, en houden daar meestal rekening mee, ook ten koste van zichzelf,
• doorzien sociale patronen en herkennen emoties bij anderen,
• zijn jonger dan anderen gericht op allerlei vragen, ook levensvragen, (Wat gebeurt er als je dood bent? Waarom maken mensen oorlog?),
• zijn goed in staat/geneigd zichzelf te vermaken en kunnen dat lang volhouden, dit alles bij voldoende interesse en motivatie,
• nemen initiatief en geven leiding, al dan niet geaccepteerd door leeftijdsgenoten,
• vooral voor hoogbegaafde leerlingen in de onderbouw van de basisschool geldt, dat zij tekenen op hoger niveau dan leeftijdsgenoten ,meer details, eerder perspectief, maar een hekel hebben aan inkleuren,
• vroeg gericht zijn op letters en woorden, kind vraagt naar letters en leert zichzelf lezen,
• vroeg gericht op cijfers en getallen,
• interesse hebben in onderwerpen die op deze leeftijd niet gebruikelijk zijn, zoals zaken die in het Jeugdjournaal en Klokhuis aan de orde komen.
dit soort lijstjes maken het allemaal best ‘tricky’ denk ik, omdat het vol zit met superlatieven; meer, groter, vroeger, hoger.
heel veel ouders herkennen hun kind in zo’n lijst, omdat die begrippen veel te relatief zijn. groter dan wat of wie? meer dan ze zelf dachten dat hun kind zou kunnen, eerder dan het buurmeisje?
Verder is het natuurlijk prima als ouders in de veronderstelling willen zijn dat hun kind ongelofelijk slim is, maar ik hoop voor hun kinderen dat ze er niet te veel naar gaan handelen, als dat niet echt noodzakelijk is.
hopelijk onnodig, maar voor de zekerheid toch maar als aanvulling: het is niet dat ik niet geloof in hb, noch dat ik denk dat hb-kinderen geen extra aandacht/begeleiding nodig hebben. maar ik denk dat er veel ouders te snel willen/denken dat hun kind hb is. er zijn heel veel gewoon enorm slimme kinderen, die kun je gewoon lekker hun gang laten gaan, dat lijkt wel eens vergeten te worden.
er stond ooit een artikel in de vk over een basisschool waarbij elk jaar 1 op de 10 ouders of zo bij de intake aangaven dat hun kind wel erg, erg erg slim was… :roll:
Oh, maar dat zeg ik ook niet hoor!
Alleen ik vind dat het er wel heel veel kinderen zijn die hb zijn, dus dat ik vroeg me af of die stempel niet te vroeg erop gedrukt wordt :think: En dat lijstje, tja… Ik zag het en dacht ik plaats het even kijken wat jullie ervan vinden. Ik vond het zelf nogal onduidelijk(volgens mij ziet iedere ouder daar wel dingen van z’n eigen kind in terug namelijk :think: )
Ik heb me niet verdiept in hb enz, maar het is mij wel opgevallen dat de bijzondere scholen met speciaal onderwijs hier in mijn omgeving als paddestoelen uit de grond schieten.
De klassen op die scholen zijn niet meer zoals in het begin, kleine groepjes maar zijn klassen van ong 15 tot 18 kinderen, (zoals de normale scholen vroeger eigenlijk waren)
Ik zie ook dat de klassen van nu groter zijn en de kinderen veel harder gaan. (misschien dat er daarom meer bijz onderwijs nodig is voor degene die het niet bijhouden)
Als ik nu naar mijn middelste dochter kijk. Zij doet het wel goed op school, maar ik zie ook dat in haar klas bijna een derde naar het gymnasium is gegaan. En een enkeling naar het vmbo.
Toen ik zelf op de basisschool zat was het best wel bijzonder als een kind naar het gymnasium ging. Misschien zitten mijn kids wel op een hele goede school, of zat ik zelf op een slechte, maar in mijn omgeving van nu verbaas ik me echt hoe veel slimme kinderen er zijn.
Als dit echt de verandering is, moeten de ouders daar meer mee leren omgaan denk ik, om faalangsten of andere complexen te voorkomen.
(ik zou er in ieder geval niet zo blij mee zijn als ik een hb kind zou hebben) En er zeker niet zulke :dance: smileys bij zetten, want het wil helemaal niet zeggen dat het daar zo gelukkig mee zal zijn.
precies fiep, zo’n lijstje daar kan ik echt niks mee. Het is allemaal ‘in vergelijking met’. Logisch, want hoog is ook alleen hoog in vergelijking met de rest. Maar dan moet je dus vergelijkingsmateriaal hebben en dat heb je niet.
Ik herken het perfectionistische van H en AS in Lara. Dat begon ook al ruim voor haar derde verjaardag, maar ik zie de link niet met hoogbegaafdheid. Okee, om iets niet goed genoeg te kunnen vinden moet je een beeld voor ogen hebben van hoe het dan zou moeten zijn, dus het vraagt wel enig abstractievermogen, maar verder…?
Ik vind dat voor meer dingen gelden. Als je kind erg perfectionistisch is, of als het moeite heeft met leeftijdgenoten (etc.), dan moet je daarnaar kijken en dat aanpakken. Dan schieten jij en je kind er weinig mee op om te zeggen “ja dat komt door haar ontwikkelingsvoorsprong” en haar dan maar weg te halen uit situaties waarin ze tegen deze zwakke plekken oploopt. Misschien moest je haar juist leren om die uitdaging aan te gaan, zoals je kinderen met een achterstand moet stimuleren om de uitdaging aan te gaan een puzzel van 12 stukjes te leggen en kinderen die liever lui dan moe zijn moet stimuleren om hun best te doen. Ieder kind zijn eigen uitdagingen, hb of niet hb.
Ons buurmeisje van 5 1/2 heeft ook een ontwikkelingsvoorsprong. Toch kan ze spelen met Lara van 3 en daar plezier aan beleven. Lara op haar beurt vindt het heerlijk om met Tessa van 1 te spelen. Als H geen plezier heeft in de omgang met kinderen met een lager niveau (ongeacht hun leeftijd) dan is daar nog een hoop werk aan de winkel. Dat ‘werk’ kan ze niet doen als je haar uit die situatie weghaalt. Daarom kan ikme ook voorstellen dat het voor AS goed gewerkt heeft om haar juist niet mee te laten rennen met de snelheid van haar cognitieve ontwikkeling, maar haar focus te verleggen naar andere zaken en haar eerst op andere gebieden te laten rijpen, voordat ze verder ging naar groep 3.
Lara gaat straks ook naar de psz, maar als ze daar geen puzzeltjes hebben van meer dan 16 stukjes, dan blijft ze gewoon… Ik heb namelijk heel andere doelen voor ogen, die best verenigbaar zijn met het maken van te makkelijke puzzels (al hoop ik natuurlijk dat ze er wel moeilijke puzzels hebben ).
Maar het is toch heel interessant als je kind bijzonderderder is dan een ander? Ik heb het gevoel dat bepaalde mensen tegenwoordig hun eigenwaarde willen vergroten via hun kind…
Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet bezig was met de vraag of Merijn wel genoeg ‘kan’ voor zijn leeftijd. Ik heb op het KDV niet het idee dat hij onderdoet voor leeftijdsgenootjes en op het CB kreeg hij tot nu toe altijd een ‘gekeurd stempel’ mee :mrgreen:
Maar onlangs was er een topic over kinderen die al heel goed schrijven, lezen etc. en toen ben ik aan het denken geslagen.
Vroeg me n.a.v. dat topic af of merijn dan zo achterloopt, terwijl dat gevoel me nooit eerder bekropen had.
Het lijkt wel of mensen heel erg bovenop hun kinderen zitten tegenwoordig, een kind moet maar en moet maar.
Terwijl ik zoiets heb van, het komt wel. Laat lekker kind zijn. Over een half jaar gaat Merijn naar school en dan wordt er genoeg verwacht en leert hij genoeg.
Inmiddels is die bovengenoemde twijfel over zijn kunnen weer weg hoor. Ik maak me niet druk. Als hij zo verschilde van de rest hadden ze mij daarop gewezen bij het KDV. Dus hij is lekker gemiddeld :mrgreen:
Om even op de eerste post van TS terug te komen. Het lijkt mij heel vreemd als een basisschool in zou stemmen met versneld kleuteren in geval van een kind wat net 3 is. Ze kennen het kind niet. Ik lees dat kindje in kwestie zelfs niet naar een PS of KDV gaat, dus er is geen enkele ‘derde’ persoon die hem meemaakt en dus kan zeggen of hij eraan toe is of niet, dan de eigen moeder :think:
Ik zou niet eens willen voor mijn kind dat hij zo MOET presteren. Want dat gevoel krijg ik hierbij.
Het lijkt wel of mensen heel erg bovenop hun kinderen zitten tegenwoordig, een kind moet maar en moet maar.
Terwijl ik zoiets heb van, het komt wel. Laat lekker kind zijn. Over een half jaar gaat Merijn naar school en dan wordt er genoeg verwacht en leert hij genoeg.
Ik geloof dat we het hier hebben over kinderen die dat leuk vinden, niet kinderen die moeten. Nog los van dat je een kind moeilijk een ontwikkeling kunt opleggen waar het cognitief gewoon nog niet klaar voor is, geloof ik niet dat er hier iemand is die haar kind tegen zijn zin dwingt te oefenen met letters, cijfers of puzzels van 100 stukjes.
En waarom zou een kind dat kan lezen geen kind meer zijn?
Maar onlangs was er een topic over kinderen die al heel goed schrijven, lezen etc. en toen ben ik aan het denken geslagen.
Vroeg me n.a.v. dat topic af of merijn dan zo achterloopt, terwijl dat gevoel me nooit eerder bekropen had.
.
Ik heb dat gevoel ook even gehad na dat topic
Omdat ik helemaal niet bezig ermee was.
Ik weet dat kinderen net als kleine pasgeboren babys sprongen maken.
Groeispurten maar ook ontwikkelingsprongen.
Denk dat de mijne een sprong heeft gemaakt op de psz, eerst op zichzelf en nu heel goed samen kunnen spelen. (wat toch eigenlijk wel normaal is)
Maar bij mij heeft het ook heel even door mn hoofd gespookt of ik hem niet meer moest leren, omdat straks misschien al die kinderen die naar school gaan misschien veel verder zijn dan ik normaal vind en mijn kind dan als achter gezien word.
Ik geloof dat we het hier hebben over kinderen die dat leuk vinden, niet kinderen die moeten. Nog los van dat je een kind moeilijk een ontwikkeling kunt opleggen waar het cognitief gewoon nog niet klaar voor is, geloof ik niet dat er hier iemand is die haar kind tegen zijn zin dwingt te oefenen met letters, cijfers of puzzels van 100 stukjes.
En waarom zou een kind dat kan lezen geen kind meer zijn?
Dat wat ik schreef was was niet op jou gericht. Juist niet op jou want ik krijg juist uit jouw manier van schrijven het gevoel dat je bepaalde zaken bewust niet stimuleert of verder probeert te denken en je kind in een hokje wil stoppen van HB bijv.
Het valt me gewoon op dat er regelmatig topics zijn waarbij bij mij het gevoel naar voren komt dat een kind zoveel doet en vaak ook moet. Bijv. sportclubjes elke dag van de week… Of mama’s die groot deel van de tijd samen met hun kind bezig met cijfers en letters, alfabet noem maar op e.d… terwijl ik met Merijn ook wel zijn naam aan het schrijven ben omdat hij daar sinds een paar weken interesse in toont, maar dat is even en vervolgens gaat hij weer lekker duplo bouwen of kleuren e.d.
En tuurlijk zijn er ook kinderen die dat zelf allemaal willen in veelvoud zeg maar, die gewoon heel erg die interesse hebben, maar toch geeft men mij bij bepaalde topics het gevoel dat het soms ook door de ouders gepushed wordt.
Uhmm. Kweet niet of ik met mijn verhaal er tussenpas, maar ik ben van 28 juni, een vroege leerling volgens mij aangezien ik 10 jaar was toen voor mij de basisschool was afgelopen.
Dit is ontstaan in de kleuterklas. Ik heb namelijk maar 1 jaar kleuterklas gevolgd en toen stond de juf erop dat ik door moest stromen naar de eerste klas. Mijn moeder vond mij nogal speels en wilde dat eigenlijk niet. Maar goed, juf stond erop en ik was het eerste kindje van mijn ouders, dus hebben ze zich er aan over gegeven.
Tuurlijk, het leren ging goed, perfect zelfs, nog heb ik dus dat ik niet hoef te leren, ik lees het en ik weet het. Ik onthoud veel van de leerstof, heb nooit ergens mijn best op hoeven te doen, ja wiskunde, maar daar deed ik gewoon geen ruk aan. Ik heb echt een diploma waarvan je denkt :eh: kon dat nu echt niet beter? Ik gooide er met mijn pet naar omdat ik me verveelde in de klas. Bij mij is nooit naar hb gekeken. Maar wat ik wel weet is dat ik alles heel snel doorheb en het dus onthoud voor de rest van mijn leven zowat :lol:
Maar… en daar komt ie… ik heb nooit aansluiting bij klasgnoten gevonden. Gewoon omdat ik te jong was en te wijs voor hen en dan scheelde ik maar 1 jaar. Tuurlijk, ik was wat kinderachtiger speelde nog heel graag met poppen e.d. vergeleken bij de rest, maar qua leerstof verveelde ik me te pletter. Ik was vreemd in hun ogen, omdat ik alles al wist wat zij nog niet wisten.
Zo ook op het voortgezet onderwijs, ik was net 11 toen ik daar kwam, de rest was al bijna 12 of al 12 geworden. Ik heb dingen uitgevreten daar, daar zeg je u tegen. Puur uit verveleng. Voorbeeld, in de eerste week van boekhoudkunde na de grote vakantie, had ik al het hele boek doorgewerkt en de opdrachten gemaakt. Ik had dus geen huiswerk meer voor de rest van het leerjaar. Zo ging het dus bij elk vak. En de basisschool maar zeggen dat ik maar een matige scholier was die de maar naar het vbo moest gaan omdat ik de mavo toch niet zou halen. Dat heeft mij veel pijn gedaan omdat te horen omdat ik WIST dat ik het wel kon, maar ja het is een schooladvies en de mavo deed daar erg moeilijk over en werd dus geweigerd.
En nu, nu ben ik 28 jaar, heb enorm veel kennis opgedaan door dingen te lezen, maar nooit echt nooit heb ik een uitdaging gehad. En dat merk ik nu aan mijzelf. Ik verveel me snel, zo heb ik in 5 jaar tijd 7 banen gehad waar ik snel op uitgekeken was omdat ik het dan allemaal al wist. Leeftijdsgenoten heb ik niet, alles in mijn omgeving is ouder omdat ik qua kennis op hun niveau zit. Alles in mijn jeugd is versneld gegaan.
Met 12 jaar mocht ik uitgaan van mijn ouders, mijn vader kwam mij dan wel ophalen puur voor de veiligheid, met 14 jaar heb ik drugs gebruikt, met 17 jaar woonde ik samen met mijn man. Ik heb alles versneld gedaan.
Mijn baan nu is gelukkig een baan waar ik mijn eigen verantwoordelijkheden in heb. Dat is dan mijn uitdaging, om alles zo goed mogelijk te doen, alles te geven wat ik heb. Qua stof… tja, ik ken alles uit mijn hoofd. Heb er zelfs over nagedacht om te gaan studeren voor secretaris (werk op de rechtbank). Maar weet je wat mijn probleem is? Doordat ik nooit moeite hoefde te doen om te leren ben ik bang dat ik dus nu wel moeite moet doen om te leren. Ik ben dus eigenlijk lui geworden doordat ik nooit moeite hoefde te doen.
Om een lang verhaal kort te maken (is niet erg gelukt :lol: ). Als ik jou was, zou ik kijken naar Tom zijn emotionele en geestelijke gesteldheid en daarop in spelen dmv extra uitdagingen op school te verzorgen. Als ik naar mijzelf kijk, hadden ze beter mij nog 1 jaar in de kleuterklas gelaten en wat meer uitdaging op school kunnen verzorgen. Helaas is dit nooit gebeurd omdat ze dachten dat ik maar een matige leerling was.
:shock: het is echt alsof ik de eerste 28 jaar van mijn leven lees :shock:
Alleen heb ik nooit klassen overgeslagen of versneld gekleuterd of zo.
Maar bij mij heeft het ook heel even door mn hoofd gespookt of ik hem niet meer moest leren, omdat straks misschien al die kinderen die naar school gaan misschien veel verder zijn dan ik normaal vind en mijn kind dan als achter gezien word.
ja precies. het gevoel dat je misschien te weinig aandacht geeft of stimuleert enzo en zo problemen creeert voor straks op school… dat had ik dus ook…
Ja dat kan ik me ook wel voorstellen. Ik denk ook weleens: moet ik niet gewoon een puzzel van 80 stukjes kopen en dat gaan oefenen, wie weet kan ze dat best. Ik zoek nooit de grens op van wat ze nog wel kan en wat echt niet.
Maar wat ik eigenlijk het belangrijkste vind is dat ze plezier heeft in leren. Dat ze nieuwe uitdagingen aandurft, het niet erg vindt als iets niet meteen lukt. Dus ik probeer toch meer daarop te letten en ik denk dat ik haar plezier misschien vergal als ik de lat te hoog leg (zelfs al zou ze het aankunnen).
Bijvoorbeeld: technisch gezien kan Lara zichzelf aankleden. Maar in de praktijk lukt het vaak niet omdat ze te snel opgeeft. Ze kan er niet tegen als het niet meteen lukt. Zo ook met allerlei andere dingen. Dan kies ik er toch meestal voor om haar te helpen en niet te pushen om het toch te proberen. Ik bewaar liever haar plezier en trots in de dingen die wel lukken, dan dat ik de nadruk ga leggen op wat nog moeilijk is. Maar ja, straks gaat ze naar school en kan ze dan wel wat de anderen kunnen?
merijn is dag en nacht zindelijk sinds hij 2 jaar en 3 maanden was. Daar was hij vroeg bij :mrgreen:
Maar hij vindt het nog steeds altijd prettiger als ik mee ga. Mama je moet het licht aan doen en dan op de trap zitten tot ik klaar ben. Of als hij moet poepen moet ik juist de deur helemaal dicht doen en licht uit (hoezo neuroot :lol: )
Hij heeft laatste tijd regelmatig gehad dat hij niet ver genoeg op de bril ging zitten na het ontwaken en hij dan zijn ochtendplas zo door de pot en de bril heen deed, over zijn pyamabroek heen…
Ik heb ergens het vermoeden dat hij daardoor wat opziet tegen het alleen naar de wc gaan, omdat hij dan bang is dat hij verkeerd plast. Als ik erbij ben vraag ik hem of zijn piemel ver genoeg zit enzo…
maar hoe gaat dat straks op school? net als met billen afvegen? Ik krijg het er gewoon niet zo goed in dat hij het zelf doet… echt stampij kan hij dan maken…
Jet, als het jou lukt voor de basisschool hem goed zn billen te laten afvegen, geef me dan wat tips?
Want mijn kleine kan ook nog niet zelf naar de wc, ook niet op de wc komen en ook zich niet aankleden.
Terwijl dat echt wel moet op de basisschool (over een half jaar al), bij ons gaat er geen juf mee naar de wc, dus lopen ze de hele dag met een vieze kont. :?
Aankleden net zo, ze laten ze rustig de hele dag met de broek scheef rondlopen.
Dus ik moet daar zeker mee aan de slag, al denk ik dat het aankleden van de zomer wel zal gaan lukken, makkelijkere zomerkleding.
ja en dan het idee dat als de kinderen op school het zelf doen, maar dan met de handjes bij het afvegen aan hun billen zitten en dan niet hun handen wassen bijv… :sick: en vervolgens lekker spelen en doen… :shifty:
Maar goed, we hebben nog een half jaar om te oefenen, maar ja… dan nog, dan kan die van jou het, maar wat te zeggen van die andere kinderen in de klas?
o ja, dat bijvoorbeeld!!! Lara kan zich ook niet goed afvegen en ze druppelt. Ze heeft een opstapje en een brilverkleiner om zelf te kunnen en die moet ik steeds schoonmaken. Zonder begeleiding wordt dat dus een stinkboel… Nou heeft ze nog 9 maanden, maar ik kan dan toch weleens denken “wat als ze het straks nog niet kan?”
Ik hebnamelijk geen idee wat een kind van net 4 eigenlijk zou moeten kunnen. Cognitief niet, motorisch niet, sociaal, praktisch… wat verwachten ze straks dat ze kan?
).