Jammer dat je dan, naar het lijkt, niet alles helemaal hebt gelezen. Heel wat pagina’s terug heb ik, aangevende dat ik het NIET aanvallend bedoel, een aantal vragen gesteld, waar vervolgens niet of ‘ontwijkend’ gereageerd wordt, zoals meer mensen hier ervaren hebben. Ik stelde deze vragen uit interesse omdat ik dus juist meer probeerde te begrijpen van haar situatie. Daarom vind ik het dus vervelend dat ik er nu ‘uitgepikt’ wordt als beledigend of zoals je hierboven schrijft, geen respect hebbend.
Succes met leren nog… Ik kom nog wel een keer kijken hier om je verhaal te lezen.
Als mensen hulp vragen dan heb ik daar ook respect voor.
En dan laat ik het niet bij mensen die wat vragen, maar dan wil je ook antwoorden he. Het praat zo lastig. Dat heb ik per pb ook gecommuniceerd overigens.
april: omdat de school vroeg wil weten welke kinderen ze krijgt zodat er rekening mee gehouden kan worden bij de groepen indeling.
groepeindeling voor 2009-2010 wordt al dit schooljaar gedaan.
dus nu kennismaking en gesprek in april.
Guusje, als ik reageer, dan hoop ik wel dat je ook reageert… Want anders kun je geen gesprek voeren namelijk he
En dat is erg jenaplan trouwens, heerlijk overleggen tussen ouders (participatie!!) en onderwijzend personeel.
Bij ons is dat wel het geval namelijk.
Groep 1 en 2 zitten bij elkaar, dus bij evt. versnelling passen leerlingen van groep 1 moeiteloos in bij groep 2.
Ik vind bij versnellers wel meer dingen meespelen; is een kind sociaal vaardig genoeg?
Kan hij goed met anderen spelen?
Hoe is zijn sociaal-emotionele ontwikkeling?
Als een kind cognitief toe is aan groep 2 hoeft hij dat niet sociaal-emotioneel te zijn. Dus soms is het beter om dan juist de nadruk te leggen op 2 jaar sociaal-emotionele ontwikkeling, en mee te draaien bij bijv. groep 2 en 3 voor het cognitieve gedeelte. Dat is juist het mooie aan jenaplan.
Hier is dan geen gesprek over mogelijk, en daar loopt de hele discussie al op vast.
Niet enkel op mijn bericht, maar in het algemeen.
En ik zie ook wel dat de een wat feller reageert dan de ander, maar als er nou eens wat beter over en weer werd geluisterd en gesproken…
Ik begrijp jouw insteek volkomen maar dit zit me ook wel wat dwars hoor.
Ik snap best dat er een soort van 'verdedigings’mechanisme bij je aan klikt.
Guusje heeft afgehaakt, terwijl hier toch best ook wat tips over en weer gaan. Dus zitten we allemaal op Gerry, omdat we het nu toevallig over haar situatie hebben. Zij kan het wel aan. Maar het is wel 1 tegen de rest en eigenlijk is dat niet eerlijk.
Echter denk ik dat ze best voor zich zelf kan opkomen.
Feit blijft dat Gerry’s dochter 3 jaar is, nog nergens op getest is, maar haar wel al bij allerlei dingen weghoudt, scholen sowieso al niet vertrouwd in de kunde die ze hebben, omdat ze verhalen over scholen gelezen heeft op een hb-forum.
Gerry geeft ook haar grenzen aan door te zeggen dat ze dat gepik op haar niet meer leuk vind en hier niet meer gaat reageren.
Maar dat doet we wel nadat ze wat hoogstinteressante uitspraken doet en ook nog eens belachelijk op mijn kritische vraag daarop reageert.
Tja, dan slaat het helemaal om.
Dus ik denk nogmaals niet dat je haar hoeft te beschermen of bij te staan. Maar geinteresseerd in jouw verhaal ontkoppeld aan die van Gerry, ben ik wel.
Sugar, (nu Gerry weg is gaan we allemaal naar jou blijkbaar ), ik vind je laatste post duidelijk, en ben het daar ook wel mee eens.
Wat ik wel erg opvallend vind, en blijf vinden, is het feit dat mijn geteste hb kind en mijn leven als hb-er zonder problemen blijkbaar niet interessant zijn voor de ouders die nu nog in verwarring leven. Ik zou zelf denken: hee, je kunt dus ook een normaal, probleemloos leven hebben wanneer je hb bent. Hoe doe je dat dan?? Wat heb jij zoal gedaan?
In dit topic wordt er niet eens op ingegaan, sterker nog: het wordt naar mijn gevoel een beetje afgedaan als: wat weet JIJ er nou van, en dat bevestigd toch wel mijn (voor) oordeel dat mensen ook graag problemen WILLEN maken met hun al dan niet (hoog) begaafde kind.
Zelfs jij zegt dat je wel even jouw verhaal komt doen, zodat we ECHT weten hoe het is om met een hb kind te leven. Dan denk ik: ik weet dat ook, zowel vanuit mijn familie en vanuit mijn eigen leven als met mijn eigen zoon (die inderdaad pas 7 is, dat is waar).
Zijn verhalen waar het allemaal goed ging dan niet interessant genoeg? :think: Op de een of andere manier kwetst me dat ook een beetje eigenlijk.
Klopt maar juffen missen de expertise om dat te beoordelen. Daar is deskundigheid op het gebied van ontwikkelingsvoorsprong en hb voor nodig en die hebben de meeste basisschoolleerkrachten helaas niet voldoende in huis.
:eh:[/quote]
Ook ik wil wel even uitleg geven over mijn opmerkingen naar Gerry toe hoor
Mijn lichtelijke geirriteerdheid begon bij het lezen van dit soort opmerkingen. En als ik dan vraag waar deze wijsheden vandaan komen, krijg ik steeds geen antwoord. Als mensen echt uit ervaring spreken omdat hun kind vast is gelopen in het onderwijs vind ik dat een heel ander (triest) verhaal. Maar Gerry baseert haar quotes en uitspraken alleen maar op ervaringen van anderen en daar heb ik als juf inderdaad moeite mee. Ik heb daarom ook meerdere keren gevraagd waarom ze dit soort uitspraken doet en waar haar mening op gebaseert is en kreeg daar steeds geen antwoord op…
Ik vind het triest dat mensen al bij voorbaat geen vertrouwen in het onderwijs hebben, nog voordat ze enige ervaring met het onderwijs hebben opgedaan. Waarom al zoveel beren op de weg zien voordat je uberhaupt weet a) of je kind wel hb is b) of het kind wel problemen gaat krijgen op de bs c) nog nooit een gesprek hebt gehad met de bs…
Natuurlijk zullen er hb kinderen vastgelopen zijn in het onderwijs, maar er zijn gelukkig heeeeeeeeeeeeeeeel veel hb of mb kinderen die heel gelukkig de basisschool hebben doorlopen. Vorig jaar verscheen er in de media een groot artikel over een jonge leerling die cumlaude afgestudeerd was op het gym. Toevallig was die jongen een oud-leerling van mij en heeft het kind een geweldige tijd gehad op de basisschool :mrgreen: Maar de goede verhalen verschijnen niet in de media, zijn niet zo interessant als de slechte helaas.
Ik snap dus gewoon niet waarom Gerry nu al zo negatief over het onderwijs spreekt terwijl ze zelf nog geen enkele ervaring heeft opgedaan en daar krijg ik tot nu toe nooit antwoord op…
ik begrijp uberhaupt niet waarom men hun kinderen zo begaafd vinden terwijl ze nog met geen enkele vorm van basisonderwijs in aanraking zijn geweest!!!
Desalniettemin vind ik dat er een paar logische reacties komen op haar besluiten.
Ten eerste pogen verschillende dames hier een onderscheid te maken tussen hb en eventuele andere kenmerken van een kind. Ik heb al eerder het verhaal verteld van mijn hoogleraar die 3 kinderen heeft, waarvan 2 hoogbegaafd en die daar allebei op een compleet andere manier mee omgaan. Voor de oudste is zijn hb een probleem, voor de middelste niet. Er spelen dus meer dingen mee dan IQ en er zijn meer vaardigheden in het geding dan cognitieve. Je loopt het risico dat je alles gaat ophangen aan de hb.
Het tweede kritiekpunt hier betreft Gerry’s neiging tot isolationisme. Ze kan er zelf misschien voor kiezen om zich in haar sociale contacten zoveel mogelijk te beperken tot mensen van gelijk niveau, de vraag is of het gezond en eerlijk is om die keuze ook al voor haar kind te maken.
Ik vind dat twee heel terechte vragen / zorgen van mensen hier. Het is te prijzen dat je openhartig je verhaal doet, maar het is jammer wanneer je op wedervragen en afwijkende meningen dan zo fel en afwijzend reageert. Dan ontspoort een discussie, zoals hier gebeurd is.
Ik wens Hadewijch hoe dan ook veel succes en plezier straks op school en hoop dat ze docenten tegen zal komen met voldoende intelligentie en vooral ook wijsheid om haar op waarde te schatten…
Gerry, als ik zo vrij mag zijn je toch nog een vraag een stellen (geen kritische, maar een nieuwsgierige vraag). Waarom hebben jullie besloten om H te laten onderzoeken en haar voorsprong ‘officieel’ te laten vaststellen? Je schreef ook dat je haar als ze ouder is wil laten testen, in neem aan om haar IQ vast te stellen. Waarom wil je dat graag?
ik begrijp uberhaupt niet waarom men hun kinderen zo begaafd vinden terwijl ze nog met geen enkele vorm van basisonderwijs in aanraking zijn geweest!!!
omdat op die doosjes staat dat die puzzel voor 6-jarigen is, terwijl jouw kind hem met 3 jaar al moeiteloos legt.
omdat ze volgens het cb nu 2-woordzinnetjes kan gaan zeggen, terwijl jouw kind al zinnen met bijzinnen en werkwoordvervoegingen spreekt
omdat andere moeders trots een tekening laten zien die lijkt op de tekening die jouw kind vorige week maakte, alleen is hun kind 2 jaar ouder
omdat je je toch stellig meende te herinneren dat jij pas letters begon te schrijven toen je 5 was, en jouw nog-net-geen-3-jarige dat ook al doet
omdat je vriendinnen met open mond staan te kijken hoe jij je kind de werking van van apparaat uitlegt dat hun kind niet eens bedienen kan
omdat je kind begrippen als ‘gisteren’ en ‘morgen’’ , ‘dood’ en ‘teleurstelling’ begrijpt als haar leeftijdgenootjes dat nog niet eens kunnen uitspreken.
dat soort dingen dus… zie het lijstje van dingen die gerry eerder noemde.
Sugar, (nu Gerry weg is gaan we allemaal naar jou blijkbaar ), ik vind je laatste post duidelijk, en ben het daar ook wel mee eens.
Wat ik wel erg opvallend vind, en blijf vinden, is het feit dat mijn geteste hb kind en mijn leven als hb-er zonder problemen blijkbaar niet interessant zijn voor de ouders die nu nog in verwarring leven. Ik zou zelf denken: hee, je kunt dus ook een normaal, probleemloos leven hebben wanneer je hb bent. Hoe doe je dat dan?? Wat heb jij zoal gedaan?
In dit topic wordt er niet eens op ingegaan, sterker nog: het wordt naar mijn gevoel een beetje afgedaan als: wat weet JIJ er nou van, en dat bevestigd toch wel mijn (voor) oordeel dat mensen ook graag problemen WILLEN maken met hun al dan niet (hoog) begaafde kind.
Zelfs jij zegt dat je wel even jouw verhaal komt doen, zodat we ECHT weten hoe het is om met een hb kind te leven. Dan denk ik: ik weet dat ook, zowel vanuit mijn familie en vanuit mijn eigen leven als met mijn eigen zoon (die inderdaad pas 7 is, dat is waar).
Zijn verhalen waar het allemaal goed ging dan niet interessant genoeg? :think: Op de een of andere manier kwetst me dat ook een beetje eigenlijk.
Ik denk dat je hier een goed punt hebt.
In het voorbeeld dat ik eerder gaf (de jongen die hb’er was, maar niet
lekker in zn velletje zat), merkten wij op school ook dat ze echt nauwelijks
advies aannamen van ons of deskundigen (orthopedagoog/psycholoog).
Het advies iets te doen aan faalangst / perfectionisme / sociale onhandigheid, werd in de wind geslagen. Terwijl ik denk dat een kind dat
lekker functioneert ook cognitief veel beter zal gaan, het is dan toch
gelukkiger?
Daarom was ook mijn vraag aan Gerry wat zij deed met het gegeven dat
H. faalangstig en perfectionistisch is. Helaas geen antwoord op gekregen.
Hanneke, ik herken me ook in jouw punt. Natuurlijk zijn er hb-kinderen die extra begeleiding nodig hebben omdat ze sociale of emotionele problemen hebben. Maar dat hoeft niet. En soms lijkt het alsof hb geproblematiseerd wordt, voordat duidelijk is of dat ook wel echt hoeft. Een hoog IQ is niet per definitie kommer en kwel. En ik vraag me ten zeerste af of het verstandig is de problemen of narigheid in je leven (achteraf of al bij voorbaat) te wijten aan je hoogbegaafdheid.
Hanneke, en Lena sugar, jullie hebben dus geteste hb kinderen.
Hoe word daar nu mee omgegaan.
Zitten zij op een normale school en halen zij daar gewoon hele goede cijfers vergeleken met leeftijdsgenootjes?
Hebben zij klassen overgeslagen en zitten ze nu dan in een klas waar ze de stof goed aankunnen en presteren ze net als de rest van de klas, maar dan met oudere kinderen?
Of zijn er speciale scholen net zoals er speciale scholen zijn voor langzaamlerende kinderen?
Eh, nee, dan heb ik de verkeerde suggestie gewekt. Lara is nergens op getest. Ze is ook pas 3, dus dat zou ook niet kunnen. Bij de dochter van Gerry is een ontwikkelingsvoorsprong vastgesteld, dat kan wel op die leeftijd. Maar dat laat je alleen doen, neem ik aan, als er een probleem is waarvoor het belangrijk is te weten wat haar ontwikkelingsniveau is. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat Lara’s ontwikkelingsniveau is en hoe groot haar voorsprong op sommige gebieden is vergeleken met andere kinderen. Dat is voor ons ook helemaal niet relevant nu.
ik begrijp uberhaupt niet waarom men hun kinderen zo begaafd vinden terwijl ze nog met geen enkele vorm van basisonderwijs in aanraking zijn geweest!!!
omdat op die doosjes staat dat die puzzel voor 6-jarigen is, terwijl jouw kind hem met 3 jaar al moeiteloos legt.
omdat ze volgens het cb nu 2-woordzinnetjes kan gaan zeggen, terwijl jouw kind al zinnen met bijzinnen en werkwoordvervoegingen spreekt
omdat andere moeders trots een tekening laten zien die lijkt op de tekening die jouw kind vorige week maakte, alleen is hun kind 2 jaar ouder
omdat je je toch stellig meende te herinneren dat jij pas letters begon te schrijven toen je 5 was, en jouw nog-net-geen-3-jarige dat ook al doet
omdat je vriendinnen met open mond staan te kijken hoe jij je kind de werking van van apparaat uitlegt dat hun kind niet eens bedienen kan
omdat je kind begrippen als ‘gisteren’ en ‘morgen’’ , ‘dood’ en ‘teleurstelling’ begrijpt als haar leeftijdgenootjes dat nog niet eens kunnen uitspreken.
dat soort dingen dus… zie het lijstje van dingen die gerry eerder noemde.
oh en dan denk moet ik gelijk aan een begaafd kind denken :think: . Hmmm ben toch echt niet met dit soort zaken bezig geloof ik.
Hanneke, en Lena sugar, jullie hebben dus geteste hb kinderen.
Hoe word daar nu mee omgegaan.
Zitten zij op een normale school en halen zij daar gewoon hele goede cijfers vergeleken met leeftijdsgenootjes?
Hebben zij klassen overgeslagen en zitten ze nu dan in een klas waar ze de stof goed aankunnen en presteren ze net als de rest van de klas, maar dan met oudere kinderen?
Of zijn er speciale scholen net zoals er speciale scholen zijn voor langzaamlerende kinderen?
Wat veranderd er als je weet dat ze hb zijn ?
Tegenwoordig worden de meeste kinderen in het basisonderwijs opgevangen. Er zijn veel minder verwijzingen naar het special onderwijs dan vroeger.
HB kinderen zitten op een reguliere basisschool. Gelukkig is er tegenwoordig
echt wel meer aandacht voor ‘de hoogvliegers’. Vroeger was het onderwijs
gericht op ‘de gemiddelden’ maar die bestaan natuurlijk helemaal niet. Veel
scholen geven nu veel meer op het kind gericht onderwijs. Helaas gaan
veranderingen in het onderwijs traag, dat moet ik wel zeggen.
Scholen als Montessori en Vrije School (maar dat heeft hele specifieke uitgangspunten)
en Jenaplan werken al heel lang met kind/ontwikkelingsgericht onderwijs.
Ik heb kinderen in mn school / klas gehad die een klas oversloegen.
misschien wel hele domme vragen hoor, maar ik denk er toch aan.
Word je geboren met hb en kun je het ook kwijt raken?
Kun je aan een ontwikkelingsvoorsprong werken, ik bedoel ervoor zorgen dat ze het krijgen?
Net zoals je kunt zorgen dat een kind een ontwikkelingsachterstand hebben en je die met extra hulp en maniertjes weer bij brengt tot het op het juiste nivo zit.
Stel je hebt een kind die je 4 jaar lang alleen maar met educatief speelgoed laat spelen er zo bewust mee bezig bent vanaf de geboorte, dan kan het toch haast niet anders dan dat het slimmer word als leeftijdsgenootjes van die leeftijd. En als het dan op dat moment getest is, dan krijgt het de rest van zn leven de stempel dat het slimmer is als de rest en krijgt het daardoor misschien een hele hoge druk op zich omdat het verder verwacht word dat het slimmer is.
Ik heb echt met zoveel voorbeelden die hier genoemd zijn dat ik kan zeggen, Oooh, maar dat is ook met mijn kinderen zo, maar toch weet ik zeker dat ze niet hb zijn.
Ook het driftig worden als iets niet lukt. (perfectionisme? Of de driftbuien van een peuter)
Niet eens beginnen aan een wedstrijdje als ze niet 100% zeker weten dat ze zullen winnen. (faalangst? Of leren omgaan met winnen en verliezen )
Kroes, de school hier in de buurt gebruikt helemaal geen klassensysteem meer. Ze hebben ‘speelleerstoflijnen’ die de gehele ontwikkeling beslaan, dus naast taal en rekenen ook motorisch, creatief-expressief en sociaal-emotioneel. Kinderen kunnen zich op verschillende punten op die lijnen bevinden, onafhankelijk van hun kalenderleeftijd of schoolleeftijd. Ze werken altijd samen met kinderen die soms verder en soms minder ver op die lijnen zitten. Je hebt dan niet het ‘probleem’ van kinderen die sneller of langzamer gaan, want die variatie zit in het systeem ingebakken. Je hebt ook niet het probleem van een kind dat cognitief toe is aan groep 5, terwijl haar motorische ontwikkeling meer past bij groep 3.
Er zijn hier trouwens verschillende moeders die het hebben over een perfectionistisch kind. Hoe uit zich dat bij jullie kinderen?
Ik merk dat Lara het vreselijk vindt om iets niet te kunnen. Ze geeft er dan het liefst meteen de brui aan: “ik kan het niet, jij moet het doen!” Ze heeft bijvoorbeeld een gitaar en is gefrustreerd dat ze daar niet de liedjes op kan spelen die ze verzint of die ze op de radio hoort. Ze kan dat liedje wel in haar hoofd hebben, maar haar vingertjes doen natuurlijk iets heel anders :lol: .
Is dat wat jullie bedoelen met perfectionisme? En hoe gaan jullie daar dan mee om? Want ik voorzie dat dit een probleem zou kunnen worden als dat sterker wordt. Ik vind het wel iets om op te letten bij haar.
