Een tik hou ik echt niet van, gebeurd hier dus niet.
Ben het er alleen niet mee eens dat een peuter niet door heeft dat bepaalde dingen niet mogen, onze peuter van ruim 2,5 is een hele slimme meid en heeft heel erg goed door als ze iets doet wat niet mag. Ze begrijpt dan dus ook echt wel dat ze daarom even in de hal moet zitten. Zal ook zeker aan het kind liggen, maar ik denk niet dat je kan zeggen dat peuters dat niet begrijpen.
Ze weten inderdaad best dat ze iets doen wat niet mag. Maar volgens mij gaat het gaat erom of ze het begrijpen. En dat is op die leeftijd nog niet het geval.
Een kind van 2 gaat ook niet bewust iets verkeerd doen om jou te treiteren natuurlijk. Ze proberen je wel uit, maar dat hoort ook bij de ontwikkeling.
Op de gang zetten helpt ook. Ze leren dan oorzaak en gevolg, net als een hond… Maar begrijpen doen ze het niet.
Hanneke, als je het gezicht van Fenna ziet zoals ik hierboven beschrijf twijfel ik sterk aan jouw standpunt. Het zal echt per kind verschillen, maar die van mij doet het heel erg bewust.
Nee, maar een peuter begrijpt niet waarom het niet mag, dat iets bijv. gevaarlijk is, dat kan je wel zeggen maar dat begrip is er gewoon nog niet. Ze begrijpen vooral dat het gevolg van dat is dat ze weggestuurd worden (en dat willen ze natuurlijk graag voorkomen).
Dat is idd wat ik in mijn post bedoel. Dat iets gevaarlijk is moeten ze nog leren inderdaad. Hiervoor krijgt ze dan ook geen straf.
Een tik hou ik echt niet van, gebeurd hier dus niet.
Ben het er alleen niet mee eens dat een peuter niet door heeft dat bepaalde dingen niet mogen, onze peuter van ruim 2,5 is een hele slimme meid en heeft heel erg goed door als ze iets doet wat niet mag. Ze begrijpt dan dus ook echt wel dat ze daarom even in de hal moet zitten. Zal ook zeker aan het kind liggen, maar ik denk niet dat je kan zeggen dat peuters dat niet begrijpen.
Ze weten inderdaad best dat ze iets doen wat niet mag. Maar volgens mij gaat het gaat erom of ze het begrijpen. En dat is op die leeftijd nog niet het geval.
Een kind van 2 gaat ook niet bewust iets verkeerd doen om jou te treiteren natuurlijk. Ze proberen je wel uit, maar dat hoort ook bij de ontwikkeling.
Op de gang zetten helpt ook. Ze leren dan oorzaak en gevolg, net als een hond… Maar begrijpen doen ze het niet.
Hanneke, als je het gezicht van Fenna ziet zoals ik hierboven beschrijf twijfel ik sterk aan jouw standpunt. Het zal echt per kind verschillen, maar die van mij doet het heel erg bewust.
Eigenlijk zou ik het eens moeten filmen
Ze doen het misschien wel bewust, om een reactie uit te lokken. Wat ik bedoel is dat ze jou niet willen treiteren. En dat is wel wat veel ouders denken van hun kind. Ze proberen je uit, tuurlijk, maar niet met een negatieve bijbedoeling waardoor ze sraf zouden ‘verdienen’…
Hanneke, als je het gezicht van Fenna ziet zoals ik hierboven beschrijf twijfel ik sterk aan jouw standpunt. Het zal echt per kind verschillen, maar die van mij doet het heel erg bewust.
Eigenlijk zou ik het eens moeten filmen
Ik denk dat we ons allemaal ‘het gezicht’ wel kunnen voorstellen, maar toch denk ik niet dat een kind bewust treitert, bewust fouten maakt. Ze weet wellicht dat hetgeen ze doet eerder een bepaalde reactie heeft opgeroepen en kijkt daarom soort van ondeugend/verwachtingsvol, maar ik geloof echt niet dat een kind denkt: ‘Ha, nu ga ik eens even voor de zoveelste keer met mijn tengels aan de dvd’s zitten, wordt mama weer lekker boos!’
Wat ik lees over op de strafplek gaan zitten, sorry zeggen, knuffel geven en klaar zou hier dus niet gebeuren. Heb niet de indruk dat hij dan uberhaupt weet waar hij sorry voor zegt en dat het dus alleen gezegd wordt omdat dat het einde van de straftijd betekent. Wat heb je je kind dan geleerd? vraag ik me af. :think:
ja idd… Ik heb een neefje dat al bij voorbaat sorry roept als hij iets ‘fout’ doet en daar de helft van de tijd an ook mee wegkomt. Hij weet dat echt dondersgoed en maakt daar goed gebruik van.
En wat iemand zei dat je dat gezichtje eens zou moeten zien; het is ook wel heel grappig om te zien hoe mama reageerd. Zo gek doet ze anders nooit…
Ze lokken een reactie uit. En soms, ja dan doen ze het ook gewoon om aandacht te trekken. Want als je het niet krijgt als je lekker aan het spelen bent maar je weet zeker dat mama opspringt als je de cd’s op de grond smijt… Niet gek eigenlijk.
Wat ik lees over op de strafplek gaan zitten, sorry zeggen, knuffel geven en klaar zou hier dus niet gebeuren. Heb niet de indruk dat hij dan uberhaupt weet waar hij sorry voor zegt en dat het dus alleen gezegd wordt omdat dat het einde van de straftijd betekent. Wat heb je je kind dan geleerd? vraag ik me af. :think:
Ik doe dat wel.
Als onze vent een cd uit de cd-speler trekt en op de grond gooit, dan moet hij op het stoeltje. Omdat we dat gedrag niet goed keuren (dat benoem ik ook).
Na een klein minuutje (hou de tijd niet echt bij hoor) mag hij er weer af, maar geven we elkaar wel even een knuffel/kusje.
Gewoon om te laten weten dat het nu weer goed is, en dat mama (of papa) veel van hem houdt.
En dan even samen opruimen.
Ik weet niet of mijn kind er iets van leert, maar voor mijn eigen gevoel vind ik het zo wel zo prettig
Weet je waarom die kus of knuffel/het goedmaken zo geadviseerd wordt…?
Omdat je kind anders met het afgewezen gevoel, het gevoel dat het liefde wordt ontzegd rond blijft lopen. Daarom wordt daar door die nanny’s op gehamerd, dat je het altijd goed moet maken.
Een tik hou ik echt niet van, gebeurd hier dus niet.
Ben het er alleen niet mee eens dat een peuter niet door heeft dat bepaalde dingen niet mogen, onze peuter van ruim 2,5 is een hele slimme meid en heeft heel erg goed door als ze iets doet wat niet mag. Ze begrijpt dan dus ook echt wel dat ze daarom even in de hal moet zitten. Zal ook zeker aan het kind liggen, maar ik denk niet dat je kan zeggen dat peuters dat niet begrijpen.
Ze weten inderdaad best dat ze iets doen wat niet mag. Maar volgens mij gaat het gaat erom of ze het begrijpen. En dat is op die leeftijd nog niet het geval.
Een kind van 2 gaat ook niet bewust iets verkeerd doen om jou te treiteren natuurlijk. Ze proberen je wel uit, maar dat hoort ook bij de ontwikkeling.
Op de gang zetten helpt ook. Ze leren dan oorzaak en gevolg, net als een hond… Maar begrijpen doen ze het niet.
Hanneke, als je het gezicht van Fenna ziet zoals ik hierboven beschrijf twijfel ik sterk aan jouw standpunt. Het zal echt per kind verschillen, maar die van mij doet het heel erg bewust.
Eigenlijk zou ik het eens moeten filmen
Ze doen het misschien wel bewust, om een reactie uit te lokken. Wat ik bedoel is dat ze jou niet willen treiteren. En dat is wel wat veel ouders denken van hun kind. Ze proberen je uit, tuurlijk, maar niet met een negatieve bijbedoeling waardoor ze sraf zouden ‘verdienen’…
dit is precies wat het CB en de kindertherapeut mij uit heeft gelegd.
ze doen het bewust en weten dat het fout is maar ze kunnen bv. nog niet denken.
“ik ga nu even stout doen om mijn moeder te plagen”
Eh, ik bedoel niet dat ik niet snap waarom er een kus of knuffel volgt. Maar ik zie het vaak gebeuren dat een kind sorry zegt zonder te weten waar het zich voor excuseert, gewoon omdat het zo geconditioneerd is. En dát vind ik niet ok.
Eh, ik bedoel niet dat ik niet snap waarom er een kus of knuffel volgt. Maar ik zie het vaak gebeuren dat een kind sorry zegt zonder te weten waar het zich voor excuseert, gewoon omdat het zo geconditioneerd is. En dát vind ik niet ok.
Onze oudste dochter van bijna 6 die moet als ze stout is op de gang (daar ligt toevallig ook een mat en daar gaat ze braaf op zitten :lol: )
Dan moet ze nadenken over wat ze gedaan heeft.
Na een tijdje (uurtje ofzo, NEE HOOR!!! :lol: :lol: :lol: sorry last van humor :oops: ) dan ga ik naar haar toe en ga ik door mijn knieen om op ooghoogte met haar te komen en dan mag ze mij uitleggen waarom ze op de gang moest.
Dan leg ik haar uit waarom ik dat soort gedrag niet accepteer.
Dan zegt zei “sorry” en dan gaan we knuffelen :inlove:
Het werkt hier zo goed dat ze bijna nooit meer naar de gang hoeft :thumbup:
Ervaringsdeskundige… nee niet echt… Maar wel moeder van 4 kinderen en we hebben diverse " methodes" geprobeert, diverse richtingen op " gedacht" Lang gemeend dat een kind van 2 best wel dingen bewust of expres kon doen…
Maar nu, na een boel lezen, het boek " how to talk to kids" een dochter die mega onzeker is en een zoon met een pervasieve ontwikkelingsstoornis en hechtingsproblematiek… geloof ik dus niet meer in straffen.
Wel in consequenties, maar die hoeven niet persee een straffende intentie te hebben.
Is 1 van de kinderen brutaal, dan is de consequentie dat we ze vertellen dat ze daar niet ver mee komen omdat dit over het algemeen niet als netjes en aardig word bezien en dan laten we ze met ons mini rollenspel doen en geven we ze als het ware een koekje van eigen deeg.
Is 1 van de kinderen strontvervelend, dan zeggen we " tot hier en niet verder, je gaat over mama’s grenzen heen, mama word heel boos en ik wil dat we nu even uit elkaar gaan om beide af te koelen.
Hiermee geef ik aan dat ik zelf ook aandeel ben door actie-reactie-reactie aan de situatie en dat ik het uit elkaar gaan wil om erger te voorkomen.
De kinderen gaan dan naar boven en soms komen ze na 10 minuten alweer terug, maar ze zijn ook wel eens zelfstandig een uur boven geweest om dan terug te komen met " mama, ik ben nu weer rustig, jij ook?" en dan praten we het uit, evalueren en dan is het oke.
Het klinkt vast idioot, wellicht hoogdravend, maar hier werkt het super en zijn we van dagelijks gehakketak naar misschien 2x in de week een aanvaring gegaan.
Ik ben me meer als mens gaan profileren en niet alleen als moeder die de oppermacht heeft en haar kinderen dirigeert.
Hiervoor hebben we ook heel wat aanwijzingen gekregen van het GGZ omdat straffen met name voor Peter werkt als een pure afwijzing.
Een strafplek zou ik dus nooit zo bezien of benoemen. Het zou dan eerder als ze zo klein zijn een plekje zijn wat duidelijk is, in zicht en zeker niet op de gang of ergens waar het " weg" is
Tot ver tegen de 3 a 4 jaar ben je als ouder het extern geweten van je kleine kind. Ze hebben nog weinig besef van goed en kwaad, van schuld en onschuld, van expres en per ongeluk… Daarmee niet zeggend dat ze niet iets expres kunnen doen, maar ze weten nog niet wat expres precies betekent.
Mies moet van mij dus even op zijn billen op het vloerkleed gaan zitten, en nu omdat het kleed weg is, leg ik een kussen neer en moet hij daar even op. Hij krijgt dan van mij opdracht om even ssstt te zijn totdat mama zich niet meer boos voelt en mies ook rustiger is.
Alles staat of valt met hoe consequent je het uitvoert. Maar ik ben zo blij dat we niet meer in termen als " straf" denken…
Ze zitten er echt niet vaak, maar als ze te ver gaan dus wel en dat weten ze heel goed. Eerst zeg ik wat ze verkeerd hebben gedaan en zet ze er neer. Dan laat ik ze er even zitten en als ik er dan weer naar toe ga, vraag ik eerst altijd of ze nog weten waarom ze daar zaten (die van 2 weet dat ook nog precies te vertellen). Dan vraag ik of hij dat niet weer doet en dan geven we elkaar een knuffel en gaan we verder met de orde van de dag.
De jongste zit op een stoeltje op een vaste plek (dat stoeltje staat daar dus niet, maar zet ik er neer als hij straf krijgt en gaat ook weer weg als het klaar is) en de oudste zit op de gang.
Als hij zelf boos is, wil hij overigens ook even ruimte voor zichzelf en gaat dan vaak naar de gang of zijn kamer.
Het klinkt vast idioot, wellicht hoogdravend, maar hier werkt het super en zijn we van dagelijks gehakketak naar misschien 2x in de week een aanvaring gegaan.
Ik ben me meer als mens gaan profileren en niet alleen als moeder die de oppermacht heeft en haar kinderen dirigeert.
Ik vind het juist volkomen normaal, logisch, natuurlijk klinken…
Juulke; natuurlijk zijn kinderen gebaat bij duidelijkheid, maar ook zonder strafplekje of zonder te straffen kan je duidelijk zijn. Ik roep ook echt geen tien waarschuwingen.
Hier ook, onder aan de trap, op de onderste tree mag hij zitten.
Daar stuur ik hem niet dagelijks heen, maar als hij er moet zitten weet hij heel goed dat het ernst is. En dan blijft hij ook echt zitten tot ik hem kom halen.
Hij weet daarna ook altijd er op terug te komen, sorry te zeggen, knuffel en het is goed.
Ik zie er totaal niets onpedagogisch aan, ik wijs hem ook niet af, ik zeg duidelijk dat ik het niet leuk vindt dat hij weetikwat heeft gedaan en dat hij daarom maar even op de gang moet zitten.
Het is geen straf, het is een teken dat hij ver over een grens heen is.
Ach iedereen probeerd het goed te doen op zijn eigen manier en daarbij elk kind is weer anders.
Hier ook gewoon een hoek even een time out heel kort eigenlijk (nog).
ook vanwege zijn leeftijd denk ik is dit nog lang genoeg.
als ik zeg dat iets niet mag bijv. gooien of kleuren op de tafel en ik waarschuw 2x (zeg dat die dat niet mag beetje boos) dan gaat die naar de hoek (in de kamer nu nog).
Vind Joey helemaal niet leuk.
later zeg ik kom maar bij mama en komt die ook netjes en leg ik uit waarom die daar zat.
Ik persoonlijk denk wel dat dat werkt.
Gewoon even een time out daarna is het vaak ook over en speelt die gewoon weer lekker.
wat moet je anders als je hem waarschuw en hij er gewoon lak aan heb haha.
En zo doe ik dat ook als ik bij iemand anders ben want ook daar word er niet gegooid of wat dan ook.
Maar begrijpen doen ze het niet.
