De vraag is nu vooral… zit Friso nog aan de beademing of ademt hij zelfstandig? Volgens mij wordt er in Nederland vaak besloten om bij beademing de machine na verloop van tijd stop te zetten. Waardoor een patient meestal snel komt te overlijden. Als hij zelfstandig ademt dan is het allemaal lastiger. Euthanasie wordt niet gedoogd en wat ik heb gelezen op internet is dat ze mensen dan bijv. geen eten meer via de sonde toedienen. Een behoorlijke lijdensweg!
Wat een ethisch dilemma voor de familie! Waar doe je goed aan?
Hoe groot is de kans dat hij bijkomt? En hoe komt hij er dan uit?
Ik vraag me echt af wat in dit geval beter was geweest. Naar mijn idee hadden ze de reanimatie beter eerder kunnen stoppen …
Als ik me niet vergis werd gezegd dat hij kunstmatig in coma werd gehouden, maar pin me er niet op vast…
Als ze mensen geen sondevoeding meer geven, is dat in samenwerking met pijnstillers zoals morfine, want ze laten mensen toch niet doodhongeren?
daar is eigenlijk geen uitspraak over gedaan door de artsen, het kan allebei waar zijn
om neurologische testen uit te kunnen voeren om dus te kijken of er nog hersenactiviteit is etc, moet en patient uit de kunstmatige coma worden gehaald, dat is dus gebeurd, ik denk niet dat op dit moment nog sprake is van een kunstmatige coma, aangezien gezegd is dat de prins in coma zal blijven zoals t nu lijkt
dit wordt gebaseerd op de geringe reactie van de hersenen
de hersenstam kan het enige gebied in de hersenen zijn dat wel functioneert, en dan kan de coma patient dus zelfstandig ademen, of dat bij prins friso zo is, is nietbekend gemaakt
de familie heeft nu gevraagd om privacy en ik vind dat ook terecht, aangezine men blijkbaar gaat zoeken naar revalidatie mogelijkheid denk ik dat je er vanuit kunt gaan dat er mogelijk wel ademhaling is eventueel met ondersteuning…maar geen volledige beademing meer…
als iemand hersendood is en ook niet zelfstandig ademt wordt er in elk geval in nederland vrijwel altijd voor gekozen om te stoppen met behandelne daar dit uitzichtloos / zinloos is
maar hij ligt dus in oostenrijk en ik heb geen idee hoe t daar geregeld is…
euthanasie is wat anders uiteraard dan beademing stoppen als er sprake is van hersendood
maar het hoeft voor een coma patient geen lijdensweg te zijn hoor om voeding te stoppen, dit is passieve euthanasie en wordt ook bij kankerpatienten toegepast in veel gevallen
er wordt dan dormicum gegeven dit houdt de patient in slaap en pijnvrij,
je moet je ook afvragen of er uberhaupt nog pijn wordt ervaren want in het geval van friso zijn pijnprikkels toegedient en hebben die dus geen reaktie in de hersenen gegeven
Als er zou worden besloten te stoppen met sondevoeding, wordt over het algemeen iemand gesedeerd met medicatie. En diegene sterft dan niet door honger, maar door uitdroging. Het schijnt juist geen lijdensweg te zijn maar een milde dood.
Maar zolang er maar enige hoop is op herstel denk ik niet dat ze bij Friso de behandeling zullen stopzetten.
in dat stuk wordt echter ook gezegd dat het vooral om ondraaglijk lijden voor de familie ging, en niet van de patiente zelf, volgens de arts althans
maar ik heb niet in de situatie verkeerd en het lijkt me erg moeilijk te kunnen bepalen wat zo iemand nog wel of niet kan voelen
dus zo bedoel ik het ook zeker niet! voor de ouders moet dit ondraaglijk zijn geweest inderdaad, wat de patiente in dat verhaal ervaren moet hebben is niet te zeggen …en dat is juist zo vreselijk eraan…maar als ik op dit moment naar mezelf kijk, zou ik zeggen, laat me dan maar twee weken een zware tijd hebben maar alsjeblieft laat me geen jaren in een bed wegkwijnen als ik niet meer ben wie ik ben :oops:
maar t is net als met alles, je weet pas hoe het is als je het leeft…je kunt niet zeggen wat je ZOU doen in een bepaalde situatie, als je er niet geweest bent denk ik
Misschien kleine kans,maar stel…stel dat na enkele maanden revalidatie blijkt dat er progressie in zit. Hij reageert wel op prikkels en misschien na maanden of jaren kan hij (zij het misschien verlamd) het leven nog ervaren. Hoe erg moet het voor HEM zijn. Zo ontwaken, weten dat je maanden zo niet jaren van het leven van de mensen om je heen hebt gemist, je dochters niet hebt zien opgroeien. Misschien verstandelijk weten,dat je lichamelijk ook (voorlopig) niets kan. Niet meer je oude leven en de mensen om je heen zijn ‘vreemden’ geworden. Vreselijk beeld zeg…
Als vrouw ook, je bent door gegaan met je leven, zij het met hoop,maar toch…ooit moet die knop om. Nu nog niet natuurlijk, nog lange niet,maar kan me de keuze gewoon niet voorstellen.
Als je bijvoorbeeld een CVA hebt gehad dan is eengedeelte van je hersenen beschadigt. Binnen 24 uur moet er verbetering zijn. Is dit niet zo dan kan het zo zijndat de andere kant die niet beschadigd is functies overneemt. Des te groter het gebied is dat kapot is des te kleiner is de kans op genezing. (uiltleg zoals ik het begrepen heb na het CVA van mijn schoonmoeder. )
Ik denk dat er bij prins Friso beschadigingen zijn aan bijde helften van de hersenen. Dus de kans dat het ooit zo word dat hij weer zelfstandig Een broodje kan eten lijkt me nihil. Voor mijn gevoel is het geen menswaardig bestaan. En dat lijkt me heel erg. Voor hem ( vooral als hij zich bewust is van zijn situatie) maar ook voor zijn liefhebbende familie.
Mijn hemel, wat zit ik me te ergeren aan die lapzwans van een Tulleken die zichzelf arts mag noemen. Wat een verhaal is dat, wat een idioterie, bah. :thumbdown:
hij is overgebracht naar een revalidatiecentrum (?) in Londen, aangezien hij en Mabel en de kinderen ook in Londen wonen… Maar verder is er idd niks meer in het nieuws geweest, precies zoals het koninklijk huis heeft verzocht, dus dat wordt netjes nagekomen…
Ik heb me van de week wel verbaasd over Beatrix. Die zag ik op het journaal bij een of andere aangelegenheid. En ogenschijnlijk deed ze vriendelijk en keurig haar werk. Maar het kan bijna niet anders dan dat die hele familie in een rouwproces terecht is gekomen. Dat kost enorm veel energie. Of ze doet zo’n aangelegenheid en stort thuis helemaal in.
Ik denk dat je als koningin goed leert om een masker op te zetten. Bij zulke gelegenheden ben je een soort publiekelijk bezit, en iedereen weet wel wat over je te vertellen.
Het zal haar vast veel energie kosten en het kan niet anders dan dat ze het er thuis echt nog wel moeilijk mee heeft.
mijn broer heeft ook in coma gelegen, en op een gegeven moment ging ook hier het leven min of meer weer door. Ik weet niet meer hoe lang mijn ouders thuis zijn gebleven, maar ik denk niet heel lang. En ik weet nog dat een maand later ik een feestje gaf, en daar werd ook gewoon vrolijk gedaan. Heeft ze vast wat moeite gekost, maar je kunt op een gegeven moment ook niet echt alleen maar 24/7 in spanning zitten.
toen mijn broer overleden was, zijn mijn zus en ik , noodgedwongen, boodschappen gaan doen, hij was amper twee uur daarvoor overleden toen wij bij de supermarkt liepen …de familie en vrienden die in huis waren tijdens zn sterven , moesten toch eten he.
en dan ben je gewoon vriendelijk tegen mensen, het is raar maar je kunt dat gewoon, je bent van binnen vedrietig maar hebt daar je momenten voor. dat doe je niet waar de hele wereld t ziet, dat komt er op andere, vaak onverwachte momenten uit
…