Even mijn persoonlijke mening;
ik vind het even compleet ongepast om hier te gaan schrijven welke volgorde jij gepast vind om sterkte te wensen, en daar bij in te vullen dat de mensen die hun geliefde verliezen toch wel weer op den duur een nieuwe krijgen :shifty:
Ariel ik vind het oprecht heel fijn voor je vriendin dat ze een nieuwe liefde is tegengekomen in haar leven.
En natuurlijk vinden de meeste jonge weduwen/weduwnaren die op den duur.
Maar een nieuwe liefde vinden betekent niet dat het verlies van de ander helemaal afgesloten is en er geen verdriet en gemis meer is.
Toen mijn man net overleden was vond iemand het nodig om tegen een ander te zeggen dat ze zich maar geen zorgen over mij moesten maken.
Ik was nog jong en zou zo weer een ander hebben.
Ik denk dat als diegene dat rechtstreeks tegen mij gezegd had ik hem/haar een klap verkocht had.
Er is geen sprake van groter verdriet bij de een.
Verdriet is verdriet…je mist dezelfde persoon alleen vulde hij/zij een ander deel van je leven in.
Ik denk dat je het voor niemand kan invullen of bedenken. De ene draagt verdriet ook weer anders dan een ander.
Laten we het er voorlopig maar ophouden dat dit gewoon verschrikkelijk nieuws is voor alle betrokkenen en dat ze allemaal een hele zware tijd tegemoet gaan.
@Cin. wrote:
Even mijn persoonlijke mening;
ik vind het even compleet ongepast om hier te gaan schrijven welke volgorde jij gepast vind om sterkte te wensen, en daar bij in te vullen dat de mensen die hun geliefde verliezen toch wel weer op den duur een nieuwe krijgen :shifty:
Mee eens. Sowieso vind ik het classificeren van verdriet en leed iets wat je nooit moet doen, nooit. Laat mensen rouwen op hun manier, in hun tijd, zonder dat je daar een waardeoordeel aan verbindt. Rouwen is op zichzelf al zwaar genoeg.
@Bella wrote:
@fiep klophout wrote:@D. wrote:@Pé wrote:@D. wrote:Ik word een beetje flauw van de geluiden dat hij zo lang is gereanimeerd om wie hij is. Ook Jan Modaal krijgt die reanimatie als dat nodig is.
Ik zou liever niet zo lang gereanimeerd worden.
Ook al ben ik dan Jan Modaal.
50 minuten hartstilstand…dit komt niet meer goed
Dat kun je laten vastleggen.
maar daar heb je denk ik weinig aan als je in de sneeuw gevonden wordt na een lawine…
Volgens mij krijg je een soort hanger, voor om je nek, alls je laat vastleggen dat je niet gereanimeerd wil worden. Maar volgens mij kan je niet voor kort of lang kiezen. Het is wel of niet.
Ik denk dat je gelijk hebt. Hoe lang reanimeren ‘mag’ duren is ook onderhevig aan zoveel factoren, dat je dat bijna niet vast kan leggen.
Het zit me toch niet helemaal lekker zo Nu lijkt het net of ik het voor de vrouw van… niet zo erg vind. terwijl dat juist niet zo is. En ik denk ook absoluut niet dat de overleden man vergeten word door zijn vrouw. In ons geval is dat helemaal niet aan de orde. Ik praat elke keer dat ik zijn vrouw zie over P. Leuke herinneringen maar ook de moeilijke. En de nieuwe liefde ( wat toch is mislukt )moet daarin ook mee. Voor de dochter van mijn vriendin maar ook omdat we trots zijn op P. en graag willen dat hij P. ook via ons een beetje leerde kennen. ( vond de nieuwe liefde moeilijk en is dus afgehaakt )
In mijn bericht schreef ik over “gedachten gaan naar…” Daarmee bedoel ik dat ik als eerste dacht aan de moeder in dit geval. Door wat ik nu in mijn omgeving zie maar wellicht ook doordat de moeder bekender is dan de vrouw van.
Als ik iemand heb gekwetst met mijn stukje dan is dat nooit mijn bedoeling geweest en dan bied ik bij deze mijn verontschuldigingen aan. Ollie maar ook Debz, jullie zijn de afgelopen maanden heel veel in mijn gedachten geweest. Ik heb er met mijn vriendin over gepraat en heb ook aan jullie gedacht toen ik mijn wekelijkse kaars aan stak.
Het wordt nu dus een zoektocht naar waar hij verzorgt kan worden. Roel had vandaag ergens gehoord dat als hij in Nederland een ongeluk gehad van dergelijk strekking ze de behandeling al gestopt waren en nooit zo ver waren gegaan. Dan was hij dus gewoon dood geweest.
Hij kan waarschijnlijk ook niet in nederland verzorgt worden, daar er geen faciliteiten zijn voor comateuze patienten boven de 25 jaar. Onder de 25 ontwikkelen de hersenen zich nog (oid) en is meer kans op herstel.
Hebben we in nederland geen langdurige coma patienten vraag ik me af. Van die mensen die jaren in coma liggen. Kan me nog wel een rel in amerika herinneren dat iemand zijn vrouw na jaren eindelijk wilde laten sterven maar die ouders wilde het niet.
Je bedoelt Terri Schiavo. Haar man heeft toen een zaak aangespannen bij de rechter en deze “gewonnen”.
Dat herinner ik me nog heel goed dat het op tv was.
Mensen kunnen gewoon jarenlang in coma liggen. Zelfs oude mensen die niet eens een goede conditie hebben.
Denk maar aan Ariel Sharon, de voormalig premier van Israël.
Die ligt nu al zes jaar in coma, terwijl hij al ruim in de 80 is.
Ze gaven al aan dat in Londen wel een kliniek is. Daar wonen Mabel en kids ook,dus wellicht gaat dat het worden. Aan de ene kant, als er nog hoop is op functioneren,dan moeten ze daar voor gaan,maar aan de andere kant, wat als na maanden/jaren blijkt dat het niet zo is…pff…moeilijke beslissing.
Je vader bezoeken, elke keer weer, om uiteindelijk toch afscheid van hem te moeten nemen.
Lijkt me een vreselijke beslissing,maar aangezien er gesproken is over het zoeken naar een plek, vermoed ik dat de keuze wel al gemaakt is.
@Judith75 wrote:
Je bedoelt Terri Schiavo. Haar man heeft toen een zaak aangespannen bij de rechter en deze “gewonnen”.
Dat herinner ik me nog heel goed dat het op tv was.
Mensen kunnen gewoon jarenlang in coma liggen. Zelfs oude mensen die niet eens een goede conditie hebben.
Denk maar aan Ariel Sharon, de voormalig premier van Israël.
Die ligt nu al zes jaar in coma, terwijl hij al ruim in de 80 is.
Oh leeft die Sharon nog :o Er ligt me iets bij dat ik Roel een tijd geleden daar nog naar vroeg. Geen idee meer wat zijn antwoord was eigenlijk.
Ik heb het nagelezen. Hij schijnt nu thuis te worden verzorgt. Op zich mensen wel aan te kijken en op verzoek zijn vingers te bewegen. Maar op zich nog steeds comateus. Al 6 jaar sinds begin januari :?
Dat zou voor mij toch geen leven meer zijn.
Blijkbaar zien zij dat anders :shifty:
ik krijg het er toch koud van hoor als ik denk aan mabel met twee jonge kids, aan zijn moeder, en broers…en aan hemzelf uiteraard, opgesloten in dat lichaam
zo erg als je dat overkomt …ongeacht waardoor…en ongeacht wie je bent, dit gun ik niemand
@Bella wrote:
Het wordt nu dus een zoektocht naar waar hij verzorgt kan worden. Roel had vandaag ergens gehoord dat als hij in Nederland een ongeluk gehad van dergelijk strekking ze de behandeling al gestopt waren en nooit zo ver waren gegaan. Dan was hij dus gewoon dood geweest.
Vond net een stukje van de persconferentie met (de chef van?) het traumateam en die gaf aan dat ze alleen zo lang gereanimeerd hadden omdat ze de hoop hadden dat de lichte onderkoeling de hersenen nog wat beschermd zou hebben. Dit bleek achteraf helaas niet zo te zijn. Maar vandaar dus de lange reanimatietijd…
Ik ben er nog steeds redelijk van slag van, het blijft een beetje in mijn hoofd zweven. Mijn vriend is een delftenaar en heeft hem vroeger ook regelmatig gezien en gesproken en was ook behoorlijk van slag. Ik denk dat ze inderdaad wat in Londen gaan zoeken, waar ze wonen, de kinderen naar school gaan en hun vrienden wonen. Ik denk niet dat ze al iets besloten hebben, ik zou in hun geval ook een hoop andere artsen willen spreken voordat ik een definitieve beslissing zou nemen. En ook een plek vinden met een eigen kamer zodat ik we ook privacy zouden hebben en als ik er over een paar maanden of een paar jaar er voor zou kiezen om hem te laten gaan de kinderen ook rustig afscheid van hun vader kunnen nemen. Ik hoop voor hun op een wonder en of dat hij binnenkort uit zichzelf doodgaat, maar ben bang dat dat lallebei niet gaat gebeuren. Ik wens ze in ieder geval veel sterkte en rust toe.
@kristalkindje wrote:
opgesloten in dat lichaam
zo erg als je dat overkomt …ongeacht waardoor…en ongeacht wie je bent, dit gun ik niemand
Wat een mooie omschrijving voor zo iets heftigs
( mijn schoonmoeder is zwaar gehandicapt door een herseninfarct. Ze kan nagenoeg niets. Niet praten, niet bewegen, ze eet wel zelf maar ene baby van 8 mnd die rapley doet is er nog netjes bij maar verstandelikjk gaat het wel redelijk. Ze weet dus hoe het met haar gaat. Op visite wil ze bijna niet omdat het te confronterend is dat ze zelf helemaal niets meer kan en heeft)
Als onze prins weer uit coma komt en nog slechter is dan schoonmoeder ( die het slechts is van alle bewoners in het verpleeghuis waar ze woont en met haar 63 jaar ook tevens de jongste) dan is zijn leven hel
Helemaal als hij verstandelijk nog wel het een en ander meekrijgt. Maar dat laatste lijkt me niet.In oostenrijk hebben ze wellicht vaker met dit bijltje gehakt. Mensen die langer onder de sneeuw liggen en waar de lichte onderkoeling wel ietsw positiefs voor de hersenen hebben gedaan. Ik denk dat de behandeling van hier in nederland en in oostenrijkk daardoor niet te vergelijken is.
Tijdens de persconferentie was ik aan het werk bij een cliënt en op dat moment dat ik af werd afgelost door m’n collega, hebben we samen nog met een cliënt daarnaar gekeken en ik kreeg kippenvel over m’n hele lijf.
Verschrikkelijk
Je onderschrift is leuk - maar de dagen korter en de nachten langer :think: Voor mijn gevoel andersom. :lol:
zoals ik het begreep van een nederlandse neuroloog die veel werkt met patienten met ernstig hersenletsel, is het zo dat het er van af hangt of je al onderkoelt was VOOR je harts stopte, waarschijnlijk is dit bij prins friso helaas toch andersom geweest, en is hij dus overleden door zuurstof gebrek en daarna onderkoelt geraakt ,dan is de prognose dramatisch slechter. bij onderkoeling VOOR het stoppen van het hart, behouden de hersenen nog wat zuurstofen zijn veel beter beschermd
helaas kun je dat dus niet inschatten als hulpverlening, niemand immers hoe het precies ging.
Dit lees ik deze ochtend op een Belgische Nieuwssite (Nieuwsblad):
Nu de hoop nagenoeg is vervlogen dat het nog goed komt met prins Johan Friso (43), staat de Nederlandse koninklijke familie voor zware beslissingen. Eén vraag is echter onbespreekbaar: kunnen de Oranjes beslissen de machines van Friso uit te zetten?
Prins Friso zal wellicht nooit meer herstellen van de hersenschade die hij overgehouden heeft aan zijn skiongeval. Het is niet eens zeker dat hij nog zal ontwaken. Die dramatische vooruitzichten stortten de koninklijke familie - en bij uitbreiding de rest van Nederland - in diepe rouw.
Bovenop het verdriet dringen zich meteen zware beslissingen op voor de naasten. De eerste, op korte termijn: waar zal Friso worden behandeld? Het enige revalidatiecentrum voor comapatiënten in Nederland ligt in Tilburg. Het vangt echter alleen patiënten tot 25 jaar op, en de prins is 43.
Juan Martina, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Revalidatieartsen, ziet buiten Nederland weinig alternatieven. In Luik is er volgens hem 'een goed revalidatiecentrum'. En ook in Londen, waar de prins werkte en woonde met zijn gezin.
Ongunstige prognose
Het tweede dilemma: welke toekomst wacht Friso? 'De dokter van Friso bracht zijn boodschap zo dramatisch, dat wij als artsen tussen de regels door horen dat de prognose zeer ongunstig is', aldus Jan Bakker, hoogleraar van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Hij acht de kans minimaal dat Friso nog ontwaakt.
In Nederland zijn langdurige comapatiënten zeldzaam. Er zijn er slechts dertig, schat intensive care-arts Rik Gerritsen in De Volkskrant. 'In het buitenland gaan artsen vaak langer door. Daar telt vooral dat iemand blijft leven. Wij waarderen het leven echter niet alleen op biologisch niveau maar vooral op menselijk niveau.'
Kunnen de Oranjes dan beslissen de machines uit te zetten? Euthanasie is uitgesloten, laat opiniemaker Hans van Zon tussen de regels verstaan in Algemeen Dagblad. 'Die vraag mag en kan de koninklijke familie door haar uitzonderlijke positie niet eens in alle vrijheid stellen.' Zeker onder de protestantse Nederlanders, die euthanasie bij voorbaat verwerpen, zou levensbeëindiging onbespreekbaar zijn.
De Oranjes staan voor een zwaar rouwproces. 'Als het leven zwaar wordt aangetast, stellen veel familieleden dat het wellicht beter was geweest dat de patiënt was overleden', zegt revalidatiearts Pauline Hoenderdaal in De Telegraaf. 'Ook dan is er rouw, maar het hoofdstuk is wel afgesloten.'
Hoé het ook verder moet: het blijft een vreselijk moeilijke toekomst...
:kaars:
Gerda