Juist omdat er steeds geen nieuws was, was dit wel wat ik ‘verwacht’ had. Als ie er beter uit was gekomen, of verrassend weinig gemankeerd had ofzo bijvoorbeeld, hadden we 't wel gehoord.
vreselijk om zo je man en de vader van je kinderen te verliezen. hij is niet dood maar het zal ook nooit meer hetzelfde zijn.
hij is lang gereanimeerd maar ik denk dat dit meer aan de doorzettingskracht ligt van zo’n reddingsteam. geen idee of er vaak ook eerder gestopt wordt, kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar volgens mij proberen ze toch altijd wel lange tijd iemand te redden en je bent zo een uur verder.
Mij viel vooral het woord massive in het Duits op over het hersenletsel. net als het Engelse massive en dat klinkt zo massief met meer impact als zeer ernstig ofzo :shifty:
Ik word een beetje flauw van de geluiden dat hij zo lang is gereanimeerd om wie hij is. Ook Jan Modaal krijgt die reanimatie als dat nodig is.
Ik zou liever niet zo lang gereanimeerd worden.
ik denk idd dat áls er al verschil is gemaakt met doorgaan met reanimeren omdat het een prins betreft (hetgeen ik ook niet geloof), het niet in het voordeel van de prins werkt...
zei net ook al tegen mijn man… als het om jou of om mij ging… had ik in dit geval liever gehad dat ze eerder waren gestopt met reanimeren en de boel niet eens meer aan de gang hadden gekregen.
Klinkt alleen zo ontzettend hard, maar zo is het wel voor mij.
Nu ‘leeft’ hij nog wel, maar in feite is Mabel nu een alleenstaande moeder van 2 die rouwt, maar om iemand die technisch gezien nog leeft. Hoe moet en hoe kan je dan ooit verder?
Je blijft volgens mij hopen op herstel… zelfs al weet je in je achterhoofd dat die kans zo ontzettend klein is… lijkt me echt vreselijk dit.
Denk dat als ze 50 minuten hebben gereanimeerd (waar normaal max 30 minuten voor staat gemiddeld), ze het juist niet hebben gedaan omdat hij een prins is. Want het lijkt mij dat je hem juist meer schade toebrengt dan zonder.
Maar zonder had hij het waarschijnlijk helemaal niet gered.
Werkelijk vreselijk.
Ik zie hem vooral als echtgenoot en vader van een jong gezin. Zo’n jonge dochters nog. Heel tragisch…
Kan me bijna niet voorstellen dat je hier nog ‘goed’ uit kunt komen.
Dit is nieuws wat ik niet verwacht had. Ik had verwacht dat er vandaag voorzichtige positieve uitleg zou komen. Heel zwaar gehad maar is al weer bij en de vooruitzichten zijn met veel revalidatie welliswaar een gehandicapte maar toch waardevol leven als zoon, vader en man.
Mijn gedachten gaan uit naar zijn moeder zijn kinderen en zijn vrouw. Ook in die volgorde. Wellicht net andersom dan de meesten hier maar hoe moeilijk ook, als vrouw pak je ooit je leven weer op. Er komt in de meeste gevallen een nieuwe liefde. Maar je krijgt nooit je kind weer terug. Ook je vader krijg je nooit terug.
Reanimeren, tja tenzei je een verklering kan afgeven op moment van reanimeren word er gewoon gereanimeerd. Maakt niet uit wie je bent en hoe ziek je al bent. Voor mijn schoonmoeder ligt er een “niet reanimeren” verklaring ook dat is moeilijk. Want het is tegen je natuur om niet te reanimeren. Teminste, dat was mijn ervaring vorig jaar. gelukkig was reanimeren voor mijn schoonmoeder toen niet nodig en is ze nog steeds zwaar gehandicapt in ons midden. (ooit ga ik een verklaring maken waarin ik aangeef dat ik niet zou willen leven als ik niets meer kan. )
Misschien is sterven wel beter dan leven als een kasplantje. En voor hem zal er ongetwijfeld een andere oplossing zijn dan een verpleeghuis maar aan de zijkant leven en zien hoe iedereen plezier heeft en de dingen doet die jij ook graag zou doen is heel verdrietig.
maar moet zeggen dat ik er verder niet mee bezig ben, ook niet verdrietig om ben.
ken die lieve man niet en ja hij hoort bij het koningshuis.
maar er gebeuren dagelijks dit soort dingen en dat is allemaal net zo erg.
ik snap wel wat je bedoelt maar ik denk dat het voor veel mensen ook werkt omdat het een gezicht heeft als je een berichtje in de krant leest dan denk je wat vreselijk en je gaat verder nu ken je iemand niet echt natuurlijk maar goed je weet wie hij is wie zijn kinderen en fam is enzo.
ik merkte dit heel erg toen met de tsunami het bleef naar nieuws niet leuk. totdat ik voor mijn werk 1 dag in het noodhospitaal gewerkt heb als verpleegkundige
toen kregen al die verhalen uit de krant en van tv een gezicht.
staat me zo bij een jongen die op huwelijks reis was en zijn vrouw verloren was en zelf zoveel wonden had die ik moest verzorgen.
Ik vind het verschrikkelijk. Wat een vreselijk naar scenario; eentje die je je ergste vijand nog niet toewenst.
Ik leef mee met de koningin, zijn vrouw en kinderen en familie. Afscheid nemen van iemand die er nog wel is, maar nooit meer zo zal zijn, als dat je hem je hele leven ervaren hebt.
Ik word een beetje flauw van de geluiden dat hij zo lang is gereanimeerd om wie hij is. Ook Jan Modaal krijgt die reanimatie als dat nodig is.
Ik zou liever niet zo lang gereanimeerd worden.
Ook al ben ik dan Jan Modaal.
50 minuten hartstilstand…dit komt niet meer goed
Dat kun je laten vastleggen.
maar daar heb je denk ik weinig aan als je in de sneeuw gevonden wordt na een lawine…
Volgens mij krijg je een soort hanger, voor om je nek, alls je laat vastleggen dat je niet gereanimeerd wil worden. Maar volgens mij kan je niet voor kort of lang kiezen. Het is wel of niet.
Dit is nieuws wat ik niet verwacht had. Ik had verwacht dat er vandaag voorzichtige positieve uitleg zou komen. Heel zwaar gehad maar is al weer bij en de vooruitzichten zijn met veel revalidatie welliswaar een gehandicapte maar toch waardevol leven als zoon, vader en man.
Mijn gedachten gaan uit naar zijn moeder zijn kinderen en zijn vrouw. Ook in die volgorde. Wellicht net andersom dan de meesten hier maar hoe moeilijk ook, als vrouw pak je ooit je leven weer op. Er komt in de meeste gevallen een nieuwe liefde. Maar je krijgt nooit je kind weer terug. Ook je vader krijg je nooit terug.
Reanimeren, tja tenzei je een verklering kan afgeven op moment van reanimeren word er gewoon gereanimeerd. Maakt niet uit wie je bent en hoe ziek je al bent. Voor mijn schoonmoeder ligt er een “niet reanimeren” verklaring ook dat is moeilijk. Want het is tegen je natuur om niet te reanimeren. Teminste, dat was mijn ervaring vorig jaar. gelukkig was reanimeren voor mijn schoonmoeder toen niet nodig en is ze nog steeds zwaar gehandicapt in ons midden. (ooit ga ik een verklaring maken waarin ik aangeef dat ik niet zou willen leven als ik niets meer kan. )
Misschien is sterven wel beter dan leven als een kasplantje. En voor hem zal er ongetwijfeld een andere oplossing zijn dan een verpleeghuis maar aan de zijkant leven en zien hoe iedereen plezier heeft en de dingen doet die jij ook graag zou doen is heel verdrietig.
Je spreekt uit ervaring? :roll:
Verder vreselijk nieuws.
Het raakt me, ik huil niet snel om nieuws maar nu toch wel.
Ik vind het ook een beetje raar om onderscheid te maken voor wie hetnet ergst is :?
Kinderen hebben enorme veerkracht, maar je zal maar zonder je grote liefde verder moeten en ook nog eens twee kinderen alleen moeten grootbrengen.
Ik vind het raar om te stellen dat er wel een andere liefde voor terugkomt.
Precies, zelfs al is het wel zo, je zal als moeder altijd via je kinderen bezig zijn met die ene liefde. Wel of geen nieuwe liefde.
Je bent je man zomaar kwijt, je kinderen hun vader. Dat vervang je niet zomaar even met ‘een’ nieuwe liefde. Vind het ook behoorlijk niet ter zake doen nu.
Het is nogal vers nieuws…
Voor een moeder is het vreselijk, voor een vrouw is het vreselijk, voor de kinderen is het vreselijk…maar hij heeft ook broers, nichtjes,neefje, vrienden,andere familie. Ik ga geen top 10 maken…
Gelukkig niet mijn man die is overleden maar wel die van mijn aller beste vriendin. Haar man was onze aller beste vriend. Ik heb dus van dichtbij het verdriet meegemaakt een ook doorgemaakt.
Nu na 7 en een half jaar zie ik mijn vriendin opkrabbelen. Het waren super zware jaren die ik niemand toewens. Maar ze is wel weer verlieft geworden. En dat gun ik haar als geen ander. Maar ik zie ook haar schoonouders steeds meer verdriet krijgen. Ander verdriet dan de eerste jaren. Maar het gemis word steeds erger. En dat kan ik me, als moeder, heel goed voorstellen.
Met mijn woorden zeg ik niet dat het verdriet om een echtgenoot minder erg is. Wat jou en anderen is overkomen is heel erg. Alleen keek ik al een beetje naar de toekomst. Een toekomst die ik 7 en een half jaar ook absoluut niet zag voor mijn vriendin. maar hij is er wel.