Ik ben een ongelooflijke hypochonder en dit programma verergert dat alleen maar, heb vorig jaar wel gekeken en ik was ook behoorlijk van slag, vooral door het verhaal van die vrouw met dat 5 jarige zoontje, pffff heftig hoor.
Dit keer ga ik dus niet kijken…
Ik heb de eerste 2 seizoenen gezien. Raakt me altijd zo he.
Denk dat ik het wel weer ga volgen.
Ik vind het een prachtig integer programma en wij kijken altijd. Mijn partner heeft er wel moeite mee (met de emoties en confrontatie) maar wil toch perse kijken.
Ik heb de eerste seizoenen niet gezien.
Nu heb ik de eerste aflevering bekeken. Onvoorstelbaar hoe mensen met hun ongeneeslijke ziekte om gaan. Diep respect voor deze mensen. Ik zal dus zeker, als ik tijd heb dit seizoen wel gaan kijken.
nou net even de hele aflevering gekeken. Damn wat is het toch heftig allemaal… 
Die Pieter Jan, in de zomer een gebroken been, en in december al overleden…Dat idee he, dat je kind nog zo gezond kan zijn, maar dat dat zomaar over kan gaan…ik krijg er gewoon letterlijk rillingen van…
(moet overigens ook wel wennen aan yvon, anders dan wen!, maar ik geloof niet dat ik haar erg prettig vind…maar het lijkt me ook echt een vreselijk moeilijk programma om te presenteren. HEt is sowieso natuurlijk ontzettend zwaar om een jaar lang tussen al dat soort heftige verhalen te zitten, en de toon waar het eerder in dit topic al over ging, die bnn graag wil bij dit programma lijtk me geen gemakkelijke. )
@Zeemeermin wrote:
Ik heb inmiddels alle afleveringen van de 1e 2 seizoenen gekeken (er was toch niks op de tv) en mij is opgevallen dat Patrick Lodiers ook niet altijd even subtiel was. Hij vroeg zelfs aan een man of hij even in zijn eigen kist wilde liggen. Deze voelde daar absoluut niks voor. Beetje cruw opgemerkt vond ik zelf. Yvon zegt tegen Pieter-Jan… “of mag ik niet zo reageren op je”? Zij kan inderdaad ook wat cruw overkomen, maar ze vraagt wel of ze het mag zeggen.
nee, maar dat is de heel dunne grens waarop het format balanceert, en dat is net als met koorddansen: je hoeft maar een heel klein beetje uit te schieten, of je bent meteen die grens over, en dan is het smakeloos, of de andere kant op; vreselijk betuttelend.
ooow ik ga het zker wel PROBEREN te kijken… ik heb allebei mijn ouders verloren aan kanker… en ben zelf nog maar 21… mijn moeder toen ik 6 was em me vader toen ik 11 was… allebi heel zwaar ziektebed… dus ben er een beetje mee bekend… maar goed… ik ga het wel kijken… het is iets om over na te denken…
x flower
@fiep klophout wrote:
@Zeemeermin wrote:Ik heb inmiddels alle afleveringen van de 1e 2 seizoenen gekeken (er was toch niks op de tv) en mij is opgevallen dat Patrick Lodiers ook niet altijd even subtiel was. Hij vroeg zelfs aan een man of hij even in zijn eigen kist wilde liggen. Deze voelde daar absoluut niks voor. Beetje cruw opgemerkt vond ik zelf. Yvon zegt tegen Pieter-Jan… “of mag ik niet zo reageren op je”? Zij kan inderdaad ook wat cruw overkomen, maar ze vraagt wel of ze het mag zeggen.
nee, maar dat is de heel dunne grens waarop het format balanceert, en dat is net als met koorddansen: je hoeft maar een heel klein beetje uit te schieten, of je bent meteen die grens over, en dan is het smakeloos, of de andere kant op; vreselijk betuttelend.
Dat denk ik dus ook....
Het onderwerp is sowieso al heftig en als je er aan mee doet moet je ook een bepaald persoon zijn vind ik eigenlijk. Dus dit soort vragen, bewustwording van ook daadwerkelijk dood gaan, vind ik niet perse fout.
Overigens ben ik GEEN kijker. Ik vind het te heftig.
Volgens mij is Lonneke ook op tv geweest bij het progamma Jong van de EO.
@fiep klophout wrote:
@Zeemeermin wrote:Ik heb inmiddels alle afleveringen van de 1e 2 seizoenen gekeken (er was toch niks op de tv) en mij is opgevallen dat Patrick Lodiers ook niet altijd even subtiel was. Hij vroeg zelfs aan een man of hij even in zijn eigen kist wilde liggen. Deze voelde daar absoluut niks voor. Beetje cruw opgemerkt vond ik zelf. Yvon zegt tegen Pieter-Jan… “of mag ik niet zo reageren op je”? Zij kan inderdaad ook wat cruw overkomen, maar ze vraagt wel of ze het mag zeggen.
nee, maar dat is de heel dunne grens waarop het format balanceert, en dat is net als met koorddansen: je hoeft maar een heel klein beetje uit te schieten, of je bent meteen die grens over, en dan is het smakeloos, of de andere kant op; vreselijk betuttelend.
Mee eens, ik weet nog niet wat ik van Yvon vind. vanavond even kijken.
Patrick vond ik het juist super doen.
Hij stelde ook vragen die iedereen wel eens zou willen stellen, maar die je vaak door je fatsoen niet zou durven stellen.
Erg mooi programma. maar kan het vaak niet volhouden te blijven kijken, zo heftig.
Ben erg benieuwd vanavond.
Het komt pas om 22.30 en eigenlijk moet ik op vrijdag altijd vroeg op…
Ik ga het gewoon proberen.
Ik weet nog de eerste keer (ook de 1e aflevering) dat we keken.
Samen op de bank, elkaar af en toe aankijken, proberen je tranen in te slikken…
Je hebt ook dat programma ‘ik mis je’ ook al zo emotioneel.
hoe laat komt het programma??
22.30 uur…
Hoop het ook te halen… ben de laatste tijd moe!
En vandaag en morgen werken… dus om 6 uur op…
Ik mis je is soms wel mooi, maar ook erg ‘zoet’… daar krijg ik dan weer beetje kriebels van…sorry…
ah dan kunnen we mooi eerst op mollenjacht om daarna mee te janken.
@Bren1970 wrote:
22.30 uur…
Hoop het ook te halen… ben de laatste tijd moe!
En vandaag en morgen werken… dus om 6 uur op…
Ik mis je is soms wel mooi, maar ook erg ‘zoet’… daar krijg ik dan weer beetje kriebels van…sorry…
‘ik mis je’ is ook ontroerend maar wel meer van het ‘makkelijke’ soort (dat klinkt heel naar bij zo’n onderwerp, sorry). Vind die programma’s helemaal niet met elkaar vergelijkbaar, behalve dan qua onderwerp.
Ik denk ook wel te gaan kijken.
Al blijft kanker mij altijd weer “triggeren” (bij wie niet…).
Ik vind er zeker ook wel een verschil tussen zitten.
Bij is mis je word er vooral een ‘portret’ neergezet van iemand. Iemand die er zelf niet over kan vertellen.
OML is een programma dat gewoon net op het randje zit.
Je vind het iets, of vind het vreselijk.
Ik vind het een heel nuchter programma, niet over bloemetjes en bijtjes maar de keiharde realiteit en daar met een lach en een traan over kunnen praten.
Mijn vergelijking was vooral gebaseerd op het traantje laten. Ik kijk ik mis je zelden, zie het heel soms tijdens het zappen.
Nee, is ook niet te vergelijken!
Reageerde op een post ervoor!
OML is echt een heel intrigrerend programma…
Ik vind het een heftig programma. Maar toch ook wel een mooi programma, al klinkt dat wel heel stom. De mensen die hierin de hoofdrol staan, diep respect… Maar ze zijn stuk voor stuk veeeel te jong… Heftig…
Gisteren gekeken, en ik vond wel dat Yvon het goed deed hoor :thumbup:
Jammer dat het maar een half uurtje duurde.