:thumbup: :dance: :thumbup: :dance: heej wat goed van je meisje zeg!!!
Jouw meisje doet het gewoon lekker in haar eigen tijd wanneer zij er zin in heeft hahaha.
Goed van haar hoor!!
Maar wel blijven oefen…
oooo kijk nou dan toch. :thumbup: 
Super.
Gaat goed hier :mrgreen:
Inmiddels ook de buikroller geprobeerd eventjes, ging ook oke :thumbup:
Ooooh moet je die kleine Lynn nou zien zeg!! zo niet op de buik willen en zo lekker aan het spelen op de buik.
Gaat goed hoor! :thumbup: :thumbup: wat zal jij trots zijn zeg!
En ze blijft me verrassen :mrgreen:
Naast een stukje billenschuiven net, gaat mevrouw gewoon uit zichzelf voor het allereerst vanuit zit, naar begin van ‘kruipstand’, naar buikligging. Zonder hulp, tranen en zonder dat we ook maar iets forceren. 
En dan ineens gaat ze heeeel hard. 
:thumbup: Super zeg.
Ooooh Selena wat goed van je meisje zeg!! zo is de klik om en gaat ze als een speer.
Ze zal wel denken, “voordat iedereen zich met mij gaat bemoeien ga ik maar in 1x keer door”
Geweldig hoor!! :thumbup: :dance: :thumbup:
Geweldig om die ontwikkeling te zien.
Geniet er van, nu gaat ze waarschijnlijk ineens met grote sprongen vooruit
Whaaa, mevrouw tijgert achteruit :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: :inlove:
Hahaha wat een geweldig filmpje en wat gaat ze ineens goed zeg!! :thumbup:
Ze wil nu wel op haar buik en ze heeft nog plezier ook…gaat helemaal goed komen met je meisje.
Ooh wat heerlijk! Ga je nu nog door met fysio, of geloof je het wel nu ze opeens zelf zulke sprongen begint te maken? 
Vamiddag komt ze weer langs, ben benieuwd wat ze eerst/zelf zegt :mrgreen: Zal wel stijl achterover vallen haha. 7 dagen terug was buikligging nog een ware hel, huilen, tranen en 0,0 beweging. 7 dagen later is het spelen op de buik, lachen, bilschuiven en achteruit tijgeren :lol:
Misschien zegt de fysio vanmiddag zelf wel dat we het nu maar op zijn beloop laten, of afspraken minderen of wat dan ook.
Nou k ben benieuwd naar haar reactie :mrgreen:
Leuk filmpje. :thumbup:
En?
Nou ze is geweest. Ze vond het super om te zien hoe Lynn veranderd is vergeleken met 7 dagen terug.
Ze wil de fysiotherapie wel door laten gaan nog, ze probeerde Lynn met buikligging al in kruipstand te brengen (vond Lynn niet leuk). Dan denk ik ergens wel bij mezelf: moet dat nou gelijk zo snel erachteraan ? Ze kan dit al pas net… En op zulke momenten baal ik dan dat ik niet assertief genoeg ben en mijn mond open durf te trekken. Ik ben al supertrots op Lynn dat ze dit in 7 dagen allemaal kan; ze hoeft van mij echt niet direct nu door naar kruipstand. Laat dat maar lekker op eigen tempo doen… Maar goed, we moeten haar dus helpen, door wanneer ze in buikligging ligt, haar knietjes (richting) onder haar billen te schuiven (zoals je in kruipstand zit dus). Met de woorden: laat haar maar even huilen, dat kan best, maar te lang (half uur ofzo) hoeft niet. Ik wil het eigenlijk uberhaupt al niet, net als dat geforceerd in kruipstand brengen zo vlot na de afgelopen ontwikkelingen. :shifty: En ze weet dat ik moeite heb met laten huilen en het liever niet wil, maar vervolgens is het: je helpt haar hier juist mee, ze kan zich zo verder ontwikkelen… en complimenteert ze me als ik niet ingrijp (durf te) als ze huilt. Volgende week komt ze weer…
Dan stuur je gewoon nu een mailtje dat je er toch vanaf ziet om door te gaan met de fysiotherapie.
Natuurlijk wil zij ermee door gaan, die verdient er aan. En er is áltijd wel wat te verzinnen om voor door te gaan. Want straks kan ze misschien kruipen, maar dan moet er alvast geoefend worden om te kunnen staan, en daarna om te lopen, etc etc etc.
Lynn heeft een enorme vooruitgang laten zien, ze is heus wel in staat om zich vanaf hier verder te ontwikkelen. En anders kan je over een paar maand heus opnieuw beginnen als het echt nodig blijkt.
(valt het te zien dat ik geen fan ben van fysio…? :roll: )
@Mouse! wrote:
Dan stuur je gewoon nu een mailtje dat je er toch vanaf ziet om door te gaan met de fysiotherapie.
Natuurlijk wil zij ermee door gaan, die verdient er aan. En er is áltijd wel wat te verzinnen om voor door te gaan. Want straks kan ze misschien kruipen, maar dan moet er alvast geoefend worden om te kunnen staan, en daarna om te lopen, etc etc etc.
Lynn heeft een enorme vooruitgang laten zien, ze is heus wel in staat om zich vanaf hier verder te ontwikkelen. En anders kan je over een paar maand heus opnieuw beginnen als het echt nodig blijkt.
(valt het te zien dat ik geen fan ben van fysio…? :roll: )
Volgens mij valt het wel mee dat het te zien valt dat je niet van fysio houdt
.En natuurlijk wil ze doorgaan, want dan verdient ze er nog wat aan…en dat is heel vaak het uitgangspunt en niet die van het welzijn van de client.
Ik vind ook dat Lynn zo al heel veel heeft laten zien in zo`n korte tijd dat ze er echt niet nog meer druk achter hoeven te zetten.
Hoe gaat het nu met je meisje?? heeft ze er nog wat plezier in en gaat het gestaag verder met haar ontwikkeling??
Ik weet ook nog niet in hoeverre ik er nog mee verder wil.
Net als jullie vind ik namelijk ook dat Lynn de laatste weken al heel veel heeft laten zien, daar hoeft van mij niet nog meer druk bij in korte tijd. Een ‘normaal’ kindje gaat tenslotte ook niet in recordtempo (1 a 2 weken) van buiklig - billenschuiven - op de buik in kruipstand - daadwerkelijk moeten kruipen.
Ergens vind ik dit voor nu goed genoeg, en wil ik het verder Lynn zelf laten ontdekken, op haar tempo. Ze kan nu in ieder geval vooruitkomen, dat was een belangrijk doel. En ja, het doel/plan was eigenlijk kruipen, en daar mikt de fysio nog steeds op, maar ze komt toch vooruit ?
Aan de andere kant zou ik het ergens wel ‘jammer’ vinden als we toch het kruipgedeelte gaan missen, het is nu eenmaal wel erg gezond.
Lastig punt dus… ik vind het ook vooral lastig om te zien dat Lynn zo geforceerd wordt, door gedwongen in kruipstand gezet te worden en Lynn zo vast te blijven houden, terwijl ze ondertussen overstuur huilt. 
Onder het mom van ‘zo leert ze het, ze mag best even huilen, je helpt haar hier juist mee omdat ze zich hiermee gaat ontwikkelen’. Ik heb in het begin gesprek al aangegeven dat ik haar niet wil laten huilen, dat ik dat erg moeilijk vind etc… Dat weet ze, benoemt ze ook, maar walst er evengoed overheen/probeert me over te halen haar wel te laten huilen. En ik ben dan niet assertief genoeg om er wat van te durven zeggen. Morgen komt fysio weer, kijken of ik er dan wat mee kan, en even polsen wat vriendlief ervan vindt.
Verder gaat het billenschuiven steeds meer vooruit. Ze kan nu inmiddels de halve kamer door billenschuiven, komt bij kastjes om de deuren open te trekken :inlove: etc… Buikligging vond ze de laatste dagen weer minder leuk, en heb ik dus ook een beetje gelaten voor wat het is/niet echt mee geoefend. Vind het gewoon te moeilijk om bewust zo over haar grenzen te gaan. Aan de andere kant vind ik het ergens wel een soort van jammer als ze niet gaan kruipen dus :oops: maar billenschuiven schijnt ook goed genoeg te zijn.
Had ik deze al laten zien ?
:inlove: :inlove: oooh wat een geweldig filmpje zeg!! wat is ze een schatje en wat lijkt dat lief zoals ze voorruit komt.
Ik zou zeggen dat je gewoon goed moet bedenken wat je zelf wil…ik vind persoonlijk dat ze het heel erg goed doet. En tja sommige kindjes zijn nu eenmaal iets langzamer maar dat wil niet zeggen dat je het maar moet forceren.
Ze heeft al zoveel bereikt in een paar weken tijd…het is ook goed om haar de tijd te geven om dit verder te ontwikkelen, daar groeit ze ook van en leert ze ook van.
Het is nu een beetje zo van, oké nu kan ze dit hop het volgende… en zo maar verder.
En tja dat ze persé moet kruipen…er zijn kindjes die het helemaal overslaan en dat gaat ook goed. Tuurlijk leren ze van kruipen ook weer vaardigheden maar ik ben van mening dat ze dat uiteindelijk echt wel leert hoor.
Mijn ventje kruipt ook niet maar tijgert en gebruikt daarbij ook nog maar 1 arm en 1 been en de rest bungelt er maar wat bij…maar ja hij komt vooruit. Hij gaat nu af en toe op zijn knietjes zitten, maar merkt dat ie dan niet zo snel kan dus duikt dan gauw weer op zijn buik om te gaan tijgeren.
Hij gaat dus ook nooit echt kruipen en dat heeft mijn meisje ook nooit gedaan, die trok zich ook vooruit met haar armen.
Ik denk dat je ook rekening mee moet houden dat Lynn natuurlijk ook huilt wanneer ze het niet leuk vindt of haar zin niet krijgt, wat nog niets wil zeggen over echt verdriet of pijn of dergelijke.
Ze is waarschijnlijk een erg volhoudend meisje met een sterke wil. Dat is enerzijds goed maar de keerzijde is dat ze ook makkelijk zal grijpen maar datgene wat voor haar werkt, ongeacht of dat goed is voor haar of niet en zich niet snel een andere kan op laat sturen.
Als je dat probeert, dan zal ze zich in eerste plaats verzetten/tegensputteren en dat kan ze nu alleen nog maar uiten door te gaan huilen.
Je wilt dat ze op haar eigen manier gaat ontdekken maar zolang zij niet leert dat er andere mogelijkheden zijn, gaat zij die ook niet ontdekken en zal zij blijven grijpen naar wat zij kent en werkt voor haar.
Dat gaat ze echt niet allemaal uit zichzelf leren en ontdekken, daar zal ze wat hulp bij nodig hebben maar ze zal niet altijd direct snappen dat het voor haar eigen best wil is en zich er dan bij neer leggen.
Het is natuurlijk jouw keuze maar ik denk dat je haar op de langere termijn er best een plezier mee zou doen om even nog door te zetten en proberen tot kruipen te komen.