Joh! Wat knap! En wat leuk. I heeft ook veel interesse in letters en klanken. Roept de hele dag woorden en bijbehorende letters: " Mama, in hout zit een ‘t’." En ze wil alles ‘naschrijven’ Ik voordoen op een blaadje en zij schrijft het dan na. Zo leuk. Ik vond het ook geweldig om te leren lezen. Ging een wereld voor me open, weet ik nog heel goed; was ik me heel bewust van.
wawa ik had de prijs ook gemist, maar proficiat, is een leuke prijs :thumbup:
nee ik vind het niet jammer dat elin zo snel ontwikkeld, gaat toch zoals het gaat en ik vind het er zo enorm leuk uitzien, zo’n minimensje die gewoon al staat en probeert stapjes te zetten. Nou was dat “eerste losse stapje” echt een ongelukje, heeft ze daarna niet meer gedaan.
tilly, he lastig joh zo gespreid vakantie. Kan me voorstellen dat je het druk hebt, hier al druk met 2 kids.
mamalena, hoe is het met jou nu op het thuisfront?
meeting, dit weekend kan ik niet, heb al afspraken met vriendinnen.
Verder hier veel verdriet gehad. Afgelopen week al het gevoel dat de prednison niet deed wat het moest doen met mick en donderdag moest ie spugen en er kwam een oerkreet vanuit zijn tenen vlgs vriend. Daarna maakte ie heel gekke geluiden, klonk echt zielig.
Ben die nacht beneden bij hem gebleven. Vlgd dag naar de dierenarts en waar ik al bang voor was klopte, het gezwel was heel erg hard gegroeid (had al zo’n idee, want hij werd wel dunner maar viel niet af in gewicht, was al bang dat wat ie magerder werd in gewicht aan gezwel erbij aan het komen was). Vlgs de da had ie nog geen pijn maar ging dat wel binnen enkele dagen komen. Toen heb ik met pijn in mijn hart besloten dat hij dat niet verdiende en we dat voor moesten zijn. Hij ging weer mee naar huis en we zouden savonds met vriend terugkomen.
Ik heb die dag filmpjes van mick en dana en mick en elin gemaakt en veeeeeeeeeeeeel fotos.
Ik heb ook geen idee of ie het allemaal begrepen heeft, maar hij is zich daarna af gaan zonderen (dat doen katten als het einde naderd). Toen de kindjes in bed lagen heb ik hem gepakt en heb 2 uur lang heerlijk met hem geknuft op de bank. Het viel me toen ook op dat zijn rechterpupil niet meer klein werd. Toen realiseerde ik me dat ie echt ziek was en misschien heeft ie het zelf die dag ook opgegeven. Ik vraag me af of ie de vlgd ochtend nog wel gehaald zou hebben als we het nog even aangekeken hadden.
Toen ik de kinderen uit bed haalde kwam ik weer beneden en was mick weer kwijt. Had ie zich weer afgezonderd. Dana heeft toen een tekening voor hem gemaakt ze is heel trots haar tekening laten zien “kijk, mickey kijk, voor jou” en de tekening werd bij hem neergelegd.
Toen zijn we uiteindelijk met hem naar de da gegaan en hebben hem in laten slapen :kaars:
Hij is mee naar huis gekomen, in een doosje, heerlijk opgerold zoals ie altijd ook lekker op de bank lag. Dana heeft nog geknuft en de tekening erbij gelegd en gizmo heeft hem ook nog gezien. Daar waar die de hele week daarvoor mega gestresst was, was giz nu ineens heel rustig, zo gek.
Toen de kindjes in bed lagen hebben we hem begraven. Dana weet nu dat ze hem nog alleen op de foto kan zien. Maar gek genoeg zegt ze nog heel de tijd “mickey is een beetje ziek, mickey is bij de dierenarts” maar dat laatste is niet waar, dat zeggen we haar ook, maar ja, hoe leg je zoiets goed uit :think:
En giz zit heel de tijd in de bijkeuken waar ie mick voor het laatst zag of voor het raam naar buiten de tuin in te staren, alsof ie weet dat mick daar ligt.
Maar pffffffff we missen hem zo en als ik er toch aan denk wat er nu allemaal met hem gebeurd, ligt ie daar alleen in de grond en het regent, wordt ie nat en verder ben ik zo bang dat gizmo het ook heeft, hoop zo dat het hem bespaart is gebleven
Was een intensieve week dat ie thuis was, maar ben wel dankbaar dat we nog een weekje samen hebben mogen zijn en ondanks alle verdriet ook hele mooie vertederende momenten gehad, zoals toen dana de tekening liet zien aan hem en toen ik verdrietig was, kijkt dana me aan en zegt “ow mama beetje huilen, ow meisje toch, mama, dana doekje halen, mama traantjes drogen” en zoef, weg was ze en terug met een doekje, zo enorm lief! :inlove:
Fem, wat verdrietig… Zit helemaal mee te voelen met tranen in m’n ogen. Wij hebben al te vaak moeten doen. Ik zou er bijna geen poezen meer van nemen. Maar fijn dat je zo afscheid hebt kunnen nemen en niet heel acuut. Sterkte.
Wawa, het maakt me niet uit hoe of wat. Ik kan wel. Maar als jij het eigenlijk zo druk hebt, dan is het misshien niet zo’n goed idee?
Fem, ja, het gaat hier wel. R woont hier weer, noodgedwongen. We hebben uuuuuuren zitten praten en ik zie wel echt een verandering bij hem. Hij is ook door een heel diep dal gegaan en is absoluut dingen gaan beseffen. (Nou zal je denken: ja, dat zei hij al vaker…Klopt ook. Maar een vriendin van me was hier laatst op bezoek en sprak hem en zij zei dat ze dat ook bij hem voelde. Moet ik er wel bij zeggen dat zij heldervoelend is en heel secuur dingen kan benoemen. En ik geloof haar wel) Neemt niet weg dat ik me nog steeds heel onzeker voel en er veel verdriet van heb en niet goed weet wat ik er allemaal mee aan moet. Hij gaat in elk geval eind van de maand naar een goede therapeut en ik hoop dat zij echt iets voor hem kan betekenen. Al met al een vreemde situatie waar ik niet zoveel over kan zeggen eigenlijk.
En ja, wat is Elin een vlugge! Was ik nog vergeten te zeggen. Tja, als ze iets wil doet ze het he. Je houdt ze niet tegen. Kan me voorstellen dat het een heel grappig gezicht is als zo’n klein vrouwke gaat staan en stappen. :inlove:
Ik ben er net zo schuldig aan hoor. Ben sinds deze week weer 100% aan het werk en dat valt me zwaar. Ben zooo moe als ik thuis kom. Daarbij druk met verjaardagen van vrienden en voorbereidingen van de verjaardag van m’n poppetje. 5 wordt ze al… :shock:
Anyway, ik ben heel benieuwd hoe het met jullie is.
Ik ben hier!! Van de week op werk niet meer aan toe gekomen, nu dan ff.
Jeetje, je meisje 5 alweer! :shock:
Ik geloof best dat het je zwaar valt om weer 100% aan het werk te zijn. Maar ook wel weer lekker dat het weer ‘normaal’ is toch?
En wat zit jij in een lastige situatie met R. zeg :hug: Van buitenaf is het natuurlijk makkelijk oordelen voor iedereen, maar als je er middenin zit is het toch even anders. Hoop dat de therapie wat met hem, voor jullie, doet.
Oh, moet jullie nog wat vertellen. Nou ja 2 dingen eigenlijk :mrgreen:
A. Ik ben 9,5 kilo kwijt! :thumbup: :mrgreen:
B. Selin komt op de cover van Wij jonge ouders A.s. donderdag gaan we voor de fotoshoot. Lachen he?
Nou tot gauw weer, dikke :hug: voor allemaal.
:-*
Oh ja, nog mensen die voor een volgend kindje gaan? Fem misschien?
Ik ben er net zo schuldig aan hoor. Ben sinds deze week weer 100% aan het werk en dat valt me zwaar. Ben zooo moe als ik thuis kom. Daarbij druk met verjaardagen van vrienden en voorbereidingen van de verjaardag van m’n poppetje. 5 wordt ze al… :shock:
Anyway, ik ben heel benieuwd hoe het met jullie is.
Makkelijk te onthouden, want dan wordt Meiske 1.
Hier natuurlijk drukte gehad, omdat peuter jarig was. Hebben we tegelijkertijd met Meiske gevierd.
Leuk nieuws allemaal Patricia.
Mamalena, pfoef, inderdaad heftig, maar trek je het wel?
Gisteren met Selin naar de shoot voor Wij geweest. Het was gaaaaaaaaaaaaf! Heb zo genoten van mijn mooie meisje! :inlove: Ze heeft het hartstikke goed gedaan.
Ik hoop, dat ik binnenkort ook wat foto’s krijg, en dan zal ik showen natuurlijk!
Sorry Wawa, ook van mij. Jij natuurlijk ook gefeleiciteerd met je kleine meid. Hebben jullie het gisteren gevierd? Hoe ist met jou?
Wij hebben een leuke dag gehad. Niet zoveel visite als verwacht, maar dat was niet zo heel erg want I was donderdag nog behoorlijk beroerd. veel spugen en koorts. Gisteren ging wel weer, dus de visite die er was was oke.
Nu is M ziek. Vannacht tot 4 uur met haar op de bank gezeten omdat het spugen niet ophield.
Verder gaat het redelijk. Ben deze week naar de begrafenis geweest van een vroegere vriendin. Het ging geestelijk al heel lang niet goed met haar en ze heeft uiteindelijk de stap gezet om er een punt achter te zetten. Heb zo met haar te doen, om hoe ze zich moet hebben gevoeld. Bovendien heeft ze een dochtertje van 5… Ik word zo verdrietig van het idee dat ze geen mama meer heeft. Ik ben wel blij dat ik naar de begrafenis kon, om het toch te kunnen afsluiten zeg maar.
Patricia, leuk zeg, zo’n shoot. Ben heel benieuwd naar het resultaat. Kom maar showen! Manlief is weer thuis toch?
Heej meiden, ik zit te twijfelen om hier te stoppen met schrijven. Ik heb het gevoel, dat iedereen plichtsmatig komt. We kunnen verdriet (overlijden poes Femmie, verdrietige situatie Mamalena), maar ook de leuke dingen (verjaardagen, e.d.) niet meer delen. Hoop, dat we december er wat meer zijn en anders stop ik gewoon 1 januari.
Ik heb er ook aan zitten denken. Deze week moest ik bijv. veel werken en had een holte ontsteking waardoor ik er gewoon niet toe kom. Bovendien weet ik van niemand meer wat er speelt dus kan ik nergens op reageren.
Jaaaa, doet zeer… :x Ik heb dat snel, aan het eind van een verkoudheid. Ik schijn nogal nauwe holtes te hebben en dus gevoelig voor ontstekingen. Hiephoi.
:kaars:
Zit helemaal mee te voelen met tranen in m’n ogen. Wij hebben al te vaak moeten doen. Ik zou er bijna geen poezen meer van nemen. Maar fijn dat je zo afscheid hebt kunnen nemen en niet heel acuut. Sterkte.
