@Moirah wrote:
Ik ben het helemaal met je eens. Ik krijg een knus gevoel bij je verhaal. Toch even een beetje prikkelen hoor, kan het niet laten hoop dat je het niet erg vindt.
Wat nu als mijn gevoel mij zegt dat het goed is om mijn baby in een eigen bedje te leggen? Om het te laten huilen omdat het anders misschien verwend wordt en mij dat niet goed lijkt? Wat nu als ik geen bv kon of wilde geven en dus heb gekozen voor de fles en dat voor mij goed voelt. Waarom is dat dan geen NP als je stelt dat het bij NP gaat om op te voeden met gevoel op je gevoel? Wie bepaald dan welk gevoel NP is en welk gevoel niet?
Moirah
ik weet niet of je op mij doelt of iemand anders maar ik zal een reactie proberen te geven. pff moeilijk hoor, met mijn duffe hoofd nu
welke naam je het ook geeft, voor mij is ouderschap, ouderschap wat uit je hart komt, uit je tenen, uit je emoties.
natuurlijk ouderschap kan ik voor mijzelf verklaren puur de woorden ontledend als natuurlijk ouderschap, de natuur bepaalt dat vrouwen BV kunnen geven, als je door omstandigheden het niet kan geven maar wel vanuit je gevoel het heel graag had gewild, zie ik het nog steeds als natuurlijk ouderschap, want je wilde wel je gevoel erin volgen, maar het lukte niet, maak je een bewuste keuze om de fles te geven, volg je ook natuurlijk een gedeelte je gevoel erin maar wijk je wel af van het begrip natuurlijk, hoe verwoord ik nu wat ik bedoel, lastig.
net als het laten huilen, ik hoor nog steeds van moeders om mij heen dat het vaak wordt gedaan en dan ook vaak als reden, ze raken verwend, ik kan daar niet bij, mijn kinderen zijn niet verwend en zo gedragen ze zich ook niet, maar ik heb ze niet laten huilen, ze sliepen vanaf de geboorte lekker bij mij, heerlijk, in mijn ogen zijn kinderen die zo aan mama vast gegroeid zijn ( zoals mijn schoonmama dat noemt) juist vol vertrouwen en pluk ik daar dagelijks de vruchten van, meiden die voor iedereen klaar staan, en natuurlijk hebben ze ook hun diva gedrag, maar dat hoort ook bij het ontdekken van je eigen ik.
Wie bepaald dan welk gevoel NP is en welk gevoel niet?
dit zinnetje is zoo lastig om uit te leggen, want ik denk dat het voor iedereen anders uit te leggen is, voor mij is het duidelijk, omdat ik denk en voel dat ik mijn kinderen grotendeels volgens NP heb opgevoed en nog steeds doe, volgens de basis principes waarvan ik denk wat de betekenis is van natuurlijk. wat ik mijn kinderen als belangrijke regel meegeef in de opvoeding is, blijf altijd trouw aan jezelf. volg en vertrouw je gevoel.
ik denk dat ik eigenlijk geen duidelijk antwoord kan geven, mijn hersens liggen al in bed
het is moeilijke materie om te verwoorden, zeker omdat ik met mijn meiden om ga vanuit mijn en hun gevoel, en gevoel laat zich lastig omschrijven. ik zie gevoel als een basis emotie, zoals instinct, intuitie, in mijn ogen zijn dat natuurlijke belevenissen, en als je dat doorvoert in ouderschap zit je volgens mij al snel in de richting van NP.
ik hoor eigenlijk graag jouw mening over je gestelde prikkeling
