Ik zou het je niet aanraden. Kinderen kunnen vaak heel goed een verhaal begrijpen als het uitgelegd wordt, maar op het moment dat ze het werkelijk mee maken toch heel anders reageren. Ik neem even een hele andere situatie als voorbeeld, maar dat is voor het idee.
Op onze trouwdag zou door een meisj van bijna 4 de ringen worden gebracht. Haar moeder had haar dormiddel van een speciaal prentenboek voorberid op de hele ceremonie en we hadden het ook heel vaak samen gespeelt dan ze het mog doen. Ze had er helemaal zin in. Op het werkelijke moment bleek toch dat ze het niet helemaal had begrepen wat het inhield en durfde ze het echt niet alleen.
Wat ik hier mee duidelijk wil maken is dat kinderen wel kunnen zeggen dat ze het begrijpen wat er gaat gebeuren, maar in de praktijk blijkt het toch vaak een stuk heftiger te zijn. Ik wil je in iedergeval een goede bevalling toewensen, of dit nou met of zonder Thomas is. :-*
Er stond es een ervaring in de kinderen… een moeder beviel zo snel dat er geen wegbrengen van kinderen meer aan was. Haar oudste dochter van bijna 3 heeft dus gezien hoe mama een kindje baarde, bloedde en schreeuwde en kermde bij elke wee… op de lange termijn had het meisje er niets aan over gehouden (ze waren een jaar verder) maar het meisje heeft 6 of 7 weken niets van haar moeder willen weten omdat het haar toch enorme schrik had aangejaagd dat mama zomaar zo hard kon kermen en schreeuwen en dat mama ineens zoveel bloed verloor.
Die moeder vond het heel erg dat haar dochter er zo van was geschrokken. Om die reden alleen al, omdat je meer kans hebt op een trauma van het zien dan van het niet zien, zou ik het niet doen.
Het is een soort risico calculatie… hoe groot is de kans dat Thomas schrikt en een trauma krijgt als hij niets ziet ten op zichte van de kans dat hij een trauma oploopt (voor korte of lange duur) als hij het wel ziet?
Daarbij hoor je wel verhalen van kinderen die erbij zijn, maar die zijn veelal wel veel ouder dan 2 en half en kunnen al meer begrijpen, hebben vaak ook al veel bewuster een zwangerschap meegemaakt. Alleen al het feit dat je neven het zich nog kunnen herinneren… dan zijn ze vast wel ouder geweest dan Thomas nu.
Als ik denk aan aniek, die al 3 weken paniek aanvallen overhoud aan een nachtelijk ritje huisarts omdat Papa zo een buikpijn heeft, dan denk ik… hoeveel indruk zou het dan maken als er hectiek in huis is van heen en weer lopende mensen (verloskundige kraamverpleegster) en een mama die ineens heel veel pijn heeft en doormaakt waar je niet van kan indenken op die leeftijd hoe erg het is en daarna heb je dan een broertje of zusje…
@Biebels wrote:
Oftewel: ik hoef het zelf niet eens tot in detail te zien, ik kan me niet indenken dat een kind het wel prettig vindt om te zien.
Maar dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Ik wilde bij mijn bevalling ook niet dat mijn vriend dat allemaal eens even lekker van onderen ging bekijken. Dat heb ik hem gezegd, en hij heeft trouw aan mijn zijde gestaan ipv aan mijn onderkant. Dat kan je kindje natuurlijk ook doen.
Eerlijk gezegd verbaas ik me ook een beetje over alle ‘negatieve’ reacties. En nee, ik heb geen makkelijke bevalling gehad. En ik weet niet zeker of ik Dana bij een evt volgende bevalling zou willen hebben. Maar ik sta er niet persé negatief tegenover.
Volgens mij is een goede voorbereiding erg belangrijk, evenals dat je ‘afspreekt’ met je kindje wat er gebeurt als de dingen anders lopen als dat je zou willen (lees: een spoedKS). Eerlijk gezegd ben ik ook erg benieuwd hoe je het straks achteraf ervaart Marite, en ook hoe je zoontje het heeft ervaren. Dat zou ik graag horen!
Hoe het uiteindelijk ook gaat, feit blijft dat Thomas in hetzelfde huis is als ik… ik kan hem niet naar mn moeder brengen want daar zijn we al… en om hem dan bij het bevallen opeens naar iemand anders te brengen terwijl hij nog nooit bij iemand anders gelogeerd heeft 
.
Dus als hij wakker word terwijl de bevalling bezig is, of wanneer ik overdag bevallen ga, dan is hij er bij als wij op dat moment willen.
Maar ik denk dat wanneer het gepland is dat het kind/de kinderen aanwezig zijn, het toch heel anders gaat dan als het noodgedwongen gebeurt met misschien een VK, kraamverzorgster en ouders die er niet op zijn ingespeelt er eigelijk niet achter staan, dan lijkt me dat zo’n kind er veel meer “bijhangt”.
De hectiek bestaat behalve de kraamverzorgster wel uit mensen uit onze naaste omgeving, dus veel vreemd volk komt er niet over de vloer.
Maar we zien wel hoe het uiteindelijk gaat.
Ik zou ook mijn kinderen niet bij de bevalling willen hebben, in feite hebben ze er niets aan, ze zijn te klein om het te snappen en het wordt zowiezo moeilijk en erg wennen een nieuw leventje in huis…ik heb dan mijn in mijn achterhoofd mijn eigen kinderen, ik ken ze, allebei erg gevoelig en vinden het zo al erg als mama haar teen stoot bijvoorbeeld…
In jou situatie, is het misschien handig om een extra persoon achter de hand te hebben, die Thomas bijvoorbeeld opvangt en iets met hem gaat doen, naar de speeltuin, bijv overdag of met hem in de huiskamer blijft, dan is je moeder er voor jou en om jou bij staan bij de bevalling, alle aandacht voor jou…thomas kan dan direct als het kindje er is, bij jou komen en dan kan je de navelstreng laten zien, even later de placenta, het huisje van de baby in mama’s buik…hij maakt dan het stukje nazorg na de bevalling mee, het wegen etc…
Ook omdat het voor jou best emotioneel zal zijn straks…
je schrijft in je eerste post trouwens dat je ‘bang’ bent dat Thomas het niet zal begrijpen als de bay er opeens is. Is dat zo? Ervaringsdeskundigen? Ben daar erg benieuwd naar.
Ik ken maar een verhaal van dichtbij van iemand die een broertje kreeg, hij was 2,5 en heeft het gewoon voor waar aangenomen dat het broertje nu uit de buik was.
Onder geen beding. Voor hetzelfde geldt zadel ik mijn kinderen met een trauma op omdat ze mij veel pijn zien lijden. En wat als je plots naar het ziekenhuis moet? Ik moet er nÃet aan denken.
Mijn zoon was 2,5 toen mijn dochter geboren werd. Het was even wennen maar was allemaal geen probleem. Ze was er opeens en klaar.
Mijn dochter is straks 2 jaar en 10 maanden als mijn andere dochter geboren wordt. We zijn er nu al mee bezig, ze ziet mijn buik groeien, geeft de baby kusjes, we lezen boekjes voor… en kinderen zijn zó flexibel, dat komt wel goed. Natuurlijk moeten ze wennen. En begrijpen ze het niet meteen. Maar is dat zo erg? Komt vanzelf wel. Ik denk zelf dat ze er niets mee opschieten als ze bij de bevalling zijn. Daardoor begrijpen ze het (denk ik) niet beter. Maar ze zien wel mamma veel pijn lijden. Nou nee…
ook ik (en vriendlief staat hierin achter me) vind dat het niet de beste keus is om een kind bij een bevalling te laten…
bij mijn bevalling van Dave gingen er dingen fout en ik verloor veel bloed…
Dave moest naar de reanimatiekamer…oftewel trauma waardig…
ik hoop echt dat dit me geen tweede keer overkomt…maar ja er zijn daarin geen garanties…en alleen daarom wil ik geen kinderen erbij.
en ik vind het iets heel privees…iets voor vriendlief en mij (en de vk/gyn)
mijn sm wilde er bij zijn…HA dacht het ff niet…dat vind ik net zo traumatisch als de bevalling zelf…maar das andere koek.
hier gaan de stemmen op GEEN kids bij bevalling…
ik hoop wel dat het zo gaat zoals je wilt …en dat het snel mag gebeuren 
We zagen vanavond op het regio-journaal dat er een lammetje geboren werd precies op de opendag van de schaapskooi, dus leuke attractie voor alle mensen.
En nu ff los gezien van alle emoties die een bevalling van een naaste met zich mee kan brengen voor een kind… en dat een schaap geen mens is en andersom…
Toch vreemd dat hier dan niemand denkt aan hoe kinderen het ervaren dat een babygaatje veranderd in een groot bloederig gat enzo. Zag er ook niet bepaald romantisch uit, zo’n herder die een beetje aan t lammetje loopt te trekken zodat het eruit komt…
Maar wat ik eigelijk wou zeggen is dat hier voor nood een “pretkoffertje” klaar staat voor Thomas, met een paar cadeautjes, wat drinken en iets lekkers (en schone luiers en doekjes), voor het geval dat.
En mn broer is momenteel in de ziektewet en dus thuis (woont 3 huisjes verder) en is aangenomen als meester-oppasser.
En uuh, als ik 's nachts ga bevallen ga ik geen slapende Thomassen wakker maken, dan zit ik alleen maar te persen met een chagerijnige zoon naast me.
We zien wel…
hopelijk snel!
Als ik gewoon thuis was bevallen dan was Æde erbij geweest. Hij was natuurlijk nog niet zo oud, maar ik ging hem ook zeker niet wakker maken. Ook zou mijn moeder er zijn geweest om op hem te passen zodat wij ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Ik vind het een heel natuurlijk iets en thomas kun je daar natuurlijk ook op voorbereiden dat je pijn hebt en wat er gaat gebeuren, en je hebt oppas geregeld dus wat kan er mis gaan? Veel succes
Hoe dan ook: heel veel succes met de laatste loodjes…!! Spannend!!
Ik zal vertellen hoe het gegaan is.
Thomas heeft het grootste gedeelte van de bevalling meegemaakt. Hij was er bij toen mijn weeën heel langzaam begonnen… Toen mijn tante-de-VK er was heeft hij haar eerst “meegeholpen” met spullen klaar leggen. Toen mijn weeën wat heftiger werden en mn tante me ging toucheren zat hij bij wijze op de 1e rij (ja, hij heeft dus het babygaatje gezien), mijn tante heeft een aantal dingen uitgelegt en Thomas vond het allemaal heel natuurlijk en intressant. Toen ik weer tegen de muur mn weeën stond weg te puffen heeft Thomas mn tante nog geholpen met de laatste dingentjes klaar leggen.
Toen werd het Thomas even teveel, voornamelijk omdat ik mijn aandacht bij mijn weeën “moest” houden. Toen is Thomas met mijn broer naar buiten gegaan, zijn ze in de tuin gaan werken.
En in die tijd ben ik “ff” bevallen, in aanwezigheid van mn moeder en tante!
Toen Sarah net geboren was, kwam Thomas weer binnen, mijn broer keek door het raam naar mn tante en mijn tante gebaarde dat het al klaar was (geloofde mn broer niet :lol: ). Ze hadden een handdoek “daar beneden” neer gelegt zodat er opzich geen bloed te zien zou zijn.
Thomas bewondere zijn zusje, en wou toen blijven en dat mocht, zo zag hij dus wel even bloed want mn tante moest me nog hechten (4 kleine hechtinkjes), hij zag het bloed, zei “bah vies”, keek nog even naar zijn zusje en ging weer weg!
Wat het meest traumatische zou kunnen zijn is pas achteraf gebeurt, toen ik flauwviel in de douche en op de grond lag in mn eigen bloed.
Daar zat hij tot vandaag nog wel mee in zijn maag want hij wou al die tijd niet dat ik ging douchen. Maar vandaag hebben we samen gedouched/gebadderd en dat ging helemaal goed.
Ik vond het zeer geslaagd! Hij heeft zelf heel goed kunnen en mogen aangeven tot hoever hij de dingen wou meemaken!
klinkt goed marite!
Fijn dat ie weg kon toen het even te veel werd voor um, en fijn dat ie daarna ook snel weer erbij kon zijn!
Heel byzonder heel fijn en zo gewoon prettig als julie het gedaan hebben.
Er is hierin geen fout of goeds aan ieder op zijn eigen wijze, maar ik vindt zoals jij het beschrijft wel een heel goed gevoel gevend, alsof het zo hoord, past ook eenbeetje bij je.
Om er even wat anders bij te halen de BV foto van thomas en sarah zo vanzelfsprekend jij en jekids…
goed zo meid, jij komt er wel :thumbup: :-*
wat onzettend mooi verhaal en zo natuurlijk hoe je het er neerzet.
ik ben erg blij voor jullie dat het allemaal goed is verlopen. op het douche incidentje na, maar dat kon je niet weten van te voren en kan iedereen gebeuren toch?
zo te lezen was het voor thomas een mooie ervaring, ook omdat je tante hem er zo goed in heeft begeleid. en ik denk dat dat het voordeel is omdat het zijn tante is en in hem de tijdt wil steken om hem zo goed mogelijk en speels erbij te betrekken.
wat een prachtigge naam sarah.
goed gedaan meid!
:-*
mooi gezecht marite, heel fijn voor jou dat het allemaal zo gemoedelijk ging en dat hij zelf aan gaf wanneer het teveel werd :thumbup: wat een bikkel
en dat flauwvallen ja dat is niet te overzien en daar kun je niks aan doen, gewoon pech dat hij jou daar heeft zie liggen, hoop dat hij daar niet lang last van heeft…gelukkig zijn jullie alweer samen in bad geweest :thumbup: en weet hij dat het niet weer gebeurt :hug:
Zo te horen is het heel mooi gegaan :thumbup: Mooie naam ook :thumbup:
Ik denk dat de meesten van ons onze kleine het “douche-incident” wilden besparen, vandaar onze reacties.
Maar heel goed gedaan meid! DIkke knuf! :-*
@Danja wrote:
Ik denk dat de meesten van ons onze kleine het “douche-incident” wilden besparen, vandaar onze reacties.
Het douche-incident (wat klinkt dat :lol: ) had ik hem ook willen besparen maar daar was hij sowieso wel bij geweest ook als hij bij de bevalling er niet bij was, het gebeurde zeker 2 uur na mijn bevalling en geheel onverwacht.
Maar Thomas heeft er niets aan over gehouden.
Hij is trouwens wel overtuigt dat baby’s uit de billen komen :roll: :lol: .
Mijn dochter wil heel graag bij de bevalling zijn (ze is nu bijna 5,5) en ik vind het opzich prima.
We hebben samen heel veel boekjes gelezen, foto’s gezien, tv gekeken en ik heb haar heel goed verteld wat ze allemaal zou kunnen verwachten.
Daarnaast heb ik mensen stand by staan die haar evt zouden kunnen ophalen als ze alsnog niet zou willen.
Mocht ik 's nachts bevallen dan maken we haar pas op het laatst wakker, maar zoals het er nu naar uitziet word ik woensdag ingeleid en dan komt ze ook pas later (als ik al lekker vorder met ontsluiting) naar het ziekenhuis…
Misschien dat ik mensen nu tegen het borst stoot maar als ik soms zie op tv (de bevalling) en er zijn kinderen (van jonge leeftijd ) bij dan vindt ik dat er traumatisch voor e…
veelal zie je die kinderen met tranen in de ogen bij moeder staan of ergens in een hoekje, niet wetend wat er gaat gebeuren en zien alleen mama met een hele boel pijn, bloed en een vreemd ding wat er van onderen uit moet…
nee, ik zou het niet doen, maar wi zich er wel prettig bij voeld moet dat dan ook zeker doen, mijn idee er over is anders.
xx
famke