Ik ben wel benieuwd, hoe denken jullie erover om je kind bij de bevalling te hebben?
Hoogstwaarschijnlijk is Thomas bij de bevalling. Ik vind dat een heel natuurlijk iets en denk ook zeker dat het dat voor Thomas is (mijn tante-vroedvrouw zei ookal; als wij er gewoon mee omgaan, dan is er niks ergs aan, aan bloed en mama die pijn heeft en alles). Mijn tante is er ook van overtuigt dat het voor de acceptatie/begrip veel makkelijker is, want dan heeft hij zelf gezien dat het kindje geboren is, daar kan geen uitleg bovenop. En hij heeft het proces dan natuurlijk mee gemaakt, niet dat hij wakker wordt/thuis komt en alles opeens ander is (daar kan Thomas nogal slecht tegen).
En ik vind het wel passen bij mijn “levenshouding”.
Mijn moeder is er dan voor de steun voor Thomas, en desnoods als het echt niet gaat is mijn broer er nog 3 huizen verder op.
Maar ik ben benieuwd, zijn er meer mama’s die dit gedaan hebben en aanstaande mama’s die daar aan denken?
Of juist absoluut niet (en waarom dan)?!
Of hoort dit in het discussieforum thuis?! :think:
ik vind dat je het zelf moet weten en dat iedereen vrij is om bij de bevalling te doen waar hij en zij zich prettig bij voelen
ik zou het absoluut niet willen, omdat ik het toch zie als een grote impact die het kan hebben op zulke kleine kinderen, een kindje van 2 a 3 jaar denkt heel anders dan een kind van een jaar of 10, en de logica ligt dan ook erg ver uit elkaar kwa leeftijd
als mijn zoontje pijn heeft of bloed ziet schrikt hij enorm komt bij me en vraagt een kusje, bij een bevalling ziet hij zijn moeder echt pijn hebben en komt er ook bloed bij kijken,( natuurlijk voor mij als ouder is het het mooiste wat er is een kind baren) maar voor een kind vind ik het toch iets te veel, vooral ons kind dan hé
B’Elanna wil het wel heel graag, maar ik doe het niet…
Haar geboorte liep uit op een spoedKS, als dat nu weer gebeurd, waar moet ik haar zo snel laten???
Als het een natuurlijke bevalling zou zijn, kon ze het wel aan, maar de gedachte dat het weer anders zou kunnen gaan zou me denk ik teveel afleiden.
Ze gaat lekker naar opa en oma en we bellen haar als eerste…
Ook de foto’s of video zijn eerst voor haar…
Ik zou er niet aan moeten denken. Persoonlijk vind ik het niets voor zo’n kleintje om bij te zijn. Ik heb het gevoel dat dat teveel indrukken zijn.
Daarbij komt dat ik me dan met de eerste bezig zou houden denk ik en dat dat ten koste zou gaan van de concentratie op de bevalling… :think:
Maar da’s voor iedereen anders natuurlijk…
persoonlijk zou ik het ook niet doen.
ik denk dat het voor zo`n kleintje vreselijk is om zijn moeder te zien liggen met zoveeeeeeeel pijn en zoveeeeel bloed.
ik zou hem wel meteen na de bevalling bij me willen hebben.
Ik sluit mij bij mijn voorgangsters aan, mede ook omdat je in andere topics vertelt dat Thomas heel gevoelig is. (zelfs hoogsensitief?)
Denk je niet dat je hem dan juist een trauma bezorgt?
@wisje wrote:
Ze gaat lekker naar opa en oma en we bellen haar als eerste…
Ook de foto’s of video zijn eerst voor haar…
hier precies zo, ik moest ondanks de thuis bvevaling toch naar het zkh, ben snachts bevallen en we hebben lucas bij opa en oma gelaten, toen papa sochtend bij ons kwam mocht alleen lucas mee om als eerste de baby(thomas) te zien, later toen we die middag thuis kwamen was de rest van de fam aan de beurt
Thom roept nu ook al dat hij graag wil kijken als mama weer een baby krijgt. Maar nee, ik wil het niet. Ik denk dat het voor kinderen veel te ingrijpend is.
Ik denk ook wel dat er een verschil in leeftijd zit hoor…
Persoonlijk lijkt het me dat hij er veel te jong voor is. Hij ziet je gezicht toch vertrekken van eventuele pijnen, ms gooi je er onverwacht nog wel een kreet uit ineens, hij ziet je persen, nee het lijkt me dat hij er te jong voor is. Bij de eerste weeen prima, maar daarna als ze heviger worden, lekker met je moeder mee en daarna mag hij als eerste komen kijken.
tja een bevalling kan heel lang duren, is het dan niet beter om thomas erbij te halen als zijn broertje/zusje er bijna is, dus bij het persen pas laten komen?
ik zou mijn zoon nooit bij een volgende bevalling laten zijn, als ik weet hoe ik bij de vorige bevalling reageerde op de ontsluitingsweeen nee echt niet.
ik zou mezelf niet zijn als mijn zoon zou toekijken.
HIer ook niet…Sanne zowieso al niet,maar dochter van mijn man wilde eerst heel graag bij de bevalling zijn (wordt dit jaar 10) maar alleen maar in hoofd O een schoon beebje komt er tevoorschijn…totdat ze een bevalling of tv zag zo half half en wilde ze zelf niet meer…
heb wel eens opgepast toen ik een jaar of 16 was en toen was zn mama boven aan het bevallen met veel geschreeuw :roll: toen raakte hij in paniek en begon heel hard te huilen…vk heeft hem toen naar boven gehaald omdat mama daar ook op reageerde natuurlijk…persoonlijk zou ik dus ze gewoon naar opa of oma doen of andere oppas…
Ook ik zou het niet doen,… moest Broes daar bij zijn dan zou ik me niet volledig kunnen ontspannen want dan zou ik ook willen zien en weten hoe hij reageert en zo.
Ook denk ik dat een kind (en zeker van zo’n jonge leeftijd) er niets aan heeft, slechter nog, zelfs bang zou kunnen worden!
Je kan Thomas toch gewoon uitleggen dat de baby nu geboren is en niet meer in mama’s buik zit, eventueel met foto’s van de bevalling?
Sommige dingen zijn gewoon nog niet voor kleine kinderogen bestemd, ik geef mijn zonen ook een vrije opvoeding en ik ga dan ook vrij ‘volwassen’ met hen om, maar volgens mij moet je ergens ook een lijn trekken,…
Door hen à lles van de wereld meteen te laten zien, daar doe je niet à ltijd zo goed mee… hoe goed bedoeld ook.
@Mellie wrote:
Ik sluit mij bij mijn voorgangsters aan, mede ook omdat je in andere topics vertelt dat Thomas heel gevoelig is. (zelfs hoogsensitief?)
Denk je niet dat je hem dan juist een trauma bezorgt?
Dit was het eerste wat ik dacht :think:
Ik zou het ook nooit doen, veelste ingrijpend naar mijn idee.
Mijn tweede bevalling ging zo snel dat mijn zus er nog maar op het nippertje was (lees 7.40 uur en om 8.16 uur is Jasmijn geboren) en ik vond het heel fijn dat ik me op de bevalling kon concentreren.
Ik merkte dat toen het echt heftig werd zo rond 7.00 uur dat ik veel stres ervaarde dat Isabel ook aan het wakker worden was.
Wat ik wel heel leuk vond is dat zodra Jasmijn was geboren en de controles nog gedaan moesten worden zij daar dus wel bij was, ze waren lekker dichtbij en dat vond ik achteraf gezien wel prettig!
Je hebt alleen niet precies voor het zeggen hoe het gaat, ik had ook niet verwacht dat het zo snel ging, wij zouden namelijk gewoon naar het ziekenhuis gaan en als het langer zou duren (wat ik dus dacht) dan zou mijn zus Isabel meenemen. Maar ja, zo was het eigenlijk achteraf perfect! Ik kon me voldoende concentreren en de bevalling doen en vlak/direct daarna was ze erbij.
Het is moeilijk voor te stellen voor een kind een broertje of zusje, het is gewoon wennen de eerste dagen, ik denk niet dat je minder uit hoeft te leggen als hij bij de bevalling is. Je zal ook meer moeten uitleggen denk ik, dat mama pijn heeft en al dat bloed enzo…
Het scheelt natuurlijk dat je moeder er voor Thomas is, dan kan ze wel met hem weg op het moment dat het noodzakelijk is, maar dan is ze er niet voor jou, hoe ga je daar dan mee om?
Het blijft je eigen keuze, ben beniewd wat je gaat doen!
Succes!
Groetjes Alex
Ik zelf wil Kirsten er ook absoluut niet bijhebben. Ik zou me ook moeilijk kunnen concentreren. Ze begint al te huilen als papa mij pakt. Dus het idee dat ze dan helemaal in paniek zou raken, zou niet goed voor de bevordering van de bevalling zijn.
Toen wij Michaël verwachtten, hebben we dat met de gyne besproken.
Mijn dochters waren toen al 19 j, 17 j en 13 jaar.
Ze heeft het ons compleet afgeraden !!!
Deze meiden hadden al vele bevallingen op tv gezien, maar dat is toch wat anders dan mama in pijn zien.
Bovendien KON het hen een trauma bezorgen als ze later zelf zouden bevallen of invloed hebben op hun sexuele leven.
Om van een eventuele knip te zien zetten nog maar te zwijgen.
Dat waren voor ons méér dan voldoende argumenten om het niét te doen.
Concreet: toen ik beviel, zaten de meisjes te wachten in de wachtzaal. 10 minuten nadat Michaël er was, mochten zij binnenkomen.
Ook onvergetelijke momenten hoor !!!
Ik zou het zeker en vast niet doen, zeker niet op de leeftijd van jouw zoontje.
Maar wat je ook beslist: alle succes en goeds gewenst
Gerda
@mamavankirsten wrote:
Ze begint al te huilen als papa mij pakt.
Hoe moet ik me dat voorstellen…? :shifty:
:mrgreen:
Persoonlijk zou ik Britt niet bij een bevalling erbij willen hebben. Ik vind dat teveel indrukken op deze leeftijd. (heb zelf pas mijn hand gebroken gehad en daar was Britt bij en dit vond ze al moeilijk om te verwerken).
Maar jij kent Thomas zelf het beste en je moet doen wat je hart je ingeeft.
Succes en ik hoop voor je op een fijne bevalling.
Annamairie
Nou in tegenstelling tot de meeste hier zou ik het best willen, alleen ik vind Finn en Mees nog iets te jong.
Ik ben zelf bij de bevalling van mijn zusje geweest (ik was toen 5 jaar) en heb dit absoluut niet als iets negatiefs ervaren. Ik vond het juist superspannend en leuk dat ik mama’s handje vast mocht houden!
Dus ja, ik sta hier wel positief tegenover, al is het wel afhankelijk van de leeftijd van je kind. Ik denk dat jij zelf het beste in kunt schatten of Thomas dit wel of niet kan. En als jij denkt van wel, gewoon doen!
Wel van te voren goed uitleggen dat mamma kan gillen omdat het een beetje pijn doet maar dat dat niet erg is enz.
Succes met je beslissing! 
O Nee, ik zou het absoluut niet willen.
ik denk dat ze daar op die leeftijd nog veel te jong voor zijn.
Zoiets maakt zoveel indruk, ik denk dat ze dat nog helemaal niet kunnen verwerken.
Bovendien moet ik er zelf niet aan denken om iemand anders dan mijn man om me heen te hebben op dat moment.
Lekker rustig.
Ik zou me anders helemaal niet kunnen ontspannen.
Stel je voor, gaat je kind vragen, wat doe je mama, heb je au mama?
dat is toch zielig?
bovendien zou ik er op dat moment niet op zitten te wachten om mijn dochter uit te leggen wat er allemaal gebeurd…