anneK alleen met de bus… :think: noway dat dat dus met onze kinderen gaat gebeuren en al helemaal gene 4 jarige… :snooty:
Ik ben dus wel een van die ouders die erbij is geweest (half april)
het stelt misschien niet veel voor, maar ben blij dat ik erbij was… dan zie je zelf ook dingen die niet goed zijn, en kun jeje eigen verweren. en dingen vragen of uitleggen.
ik ben erbij geweest maar heb echt aan de zijlijn gezeten en gekeken.
wij moeten uiteindelijk naar de cb arts.
en betreft verhaal… ik zelf heb nog steeds een naar gevoel van de schoolarts overgehouden en dan wel al op de middelbare school… zo vernederend… mijn moeder heeft dit nooit geweten (ik heb het er daarna ook nooit over gehad) maar toevallig kwam dit ter sprake nav deze brief en dat ik erbij wilde zijn.
maar ik ben er heel makkelijk in… als ik er geen goed gevoel over heb dan gaat ze niet alleen, ze mogen alles vragen en als ze het over mij willen hebben mogen ze dat ook vragen en loop ik wel even de kamer uit hoor.
ik vond het ook niks dat de uitslag met de leerkracht besproken wordt… IK ben de ouder, alle info die ik met een leerkracht wil delen meld ik wel en niet iemand anders…
de ass heeft toen wel gezegd welke info en waarom voor de leerkracht belangrijk was en dit hebben we ook gewoon besproken hoor.
@Jippie wrote:
Kaya Ik denk dat een kind van 2-3 geen eetprobleem krijgt, omdat ze bij een gesprek op het CB is waar verteld wordt dat ze overgewicht heeft… :roll:Ik weet wel zeker van wel. Robyn heeft MEGA eetproblemen gehad, juist omdat er op het CB zo gruwelijk negatief over haar eetgedrag gesproken werd, voor haar neus. Mijn hemel, ik heb er tot een jaar geleden enorm voor moeten vechten om haar een beetje fatsoenlijk te leren eten!
Voor de rest sluit ik me bij MamaMarije aan: mijn kids gaan ook niet alleen naar tandarts/huisarts/watdanook. Niet omdat ik ze niet vertrouw, maar omdat het kinderen zijn, en wij als ouders verantwoordelijk voor hen zijn.
Als t echt alleen wegen/meten en ogen/orentest is vind ik heb ook niet nodig om te gaan. Naar t cb ging ik ook alleen de afspraken dat ze prikken kregen. Dochter heeft ondergewicht, loop daarvoor bij dietist en meet en weeg ik thuis, ze ziet prima (kan dingen op grote afstand lezen/zien) en is alleen oostindisch doof 
Ben sowieso niet echt fan van die momentopnames van cb/schoolarts en zou haar ook niet alleen laten gaan als ik haar wel zou laten gaan.
Hier gingen ze in groepjes van 4, samen met de klassseassistente. Was alleen meten en wegen, en ogen en oren test. Ze hoefden zich niet uit te kleden, alleen hun schoenen. Ik ben dan ook niet mee geweest, wij zijn van tevoren geinformeerd over hoe het in zijn werk gaat. Waren er meer onderzoeken geweest, of zou ik het idee hebben dat er iets mis is, was ik meegegaan, nu niet, volgens mij geen enkele ouder.
@alyt wrote:
Hier gingen ze in groepjes van 4, samen met de klassseassistente. Was alleen meten en wegen, en ogen en oren test. Ze hoefden zich niet uit te kleden, alleen hun schoenen. Ik ben dan ook niet mee geweest, wij zijn van tevoren geinformeerd over hoe het in zijn werk gaat. Waren er meer onderzoeken geweest, of zou ik het idee hebben dat er iets mis is, was ik meegegaan, nu niet, volgens mij geen enkele ouder.
Hier ook, voor zover bekend, geen enkele ouder. Hier gaan ze ook in groepjes. Staan er nog eens 3 a 4 ouders in de deuropening bij…is ietwat overbodig dus.
Mandy_d: Ik wil onze dochter niet meegeven dat iedereen die maar vreemd is en op school rondhuppelt ze daar mee in een kamertje mag gaan zitten met de deur dicht. Hier gaan ze dus individueel en zijn ze echt wel een twintig min tot half uur weg.
Daarbij worden in uiterst zelden gevallen bij ons op school de kids uit de klas gehaald, maar komt de zorg in de klas. Alleen kinderen met rugzak die niet het programma helemaal individueel kunnen doen die gaan maar hooguit voor hoogstnoodzakelijke eruit.
Met onderzoeken en toetsing door ib wordt je als ouders altijd op de hoogte gesteld omdat je mara neit zo een kind mag doortoetsen of anders toetsen wta een ib er anders zou gaan doen.
Uiteraard geven wij onze kids niet 'mee' aan iedere vreemde die binnen komt huppelen. Het zijn gewoon allemaal mensen die in school horen.
Gelukkig krijgen hier niet alleen rugzakkindjes extra aandacht, maar wordt elk kind gewoon op zijn eigen niveau begeleid. Dus ook de kindjes die om andere redenen een keer apart een werkje moeten maken bij de leerling ondersteuner of een stagiair.
Het gebeurt juist niet in de klas, omdat dat de les of andere kids weer stoort en leestoetsen/taaltoetsen e.d. horen er ook gewoon bij en ondergaat vrijwel elk kind.
Zelf lees ik 2x per week met 3 kids per dag. Heb net 2 nieuwe groepjes gekregen, dus zit al het 12e kind wat in mijn leesgroepje zit. Ouders horen dat vaak achteraf of misschien helemaal niet.
En zo met mij nog een tiental ouders die dit minimaal 1x per week doen.
Elke dag lezen diverse ouders met diverse kinderen uit alle groepen door elkaar samen. We zitten dan verspreid door de hele school buiten de klas.
In de klas wordt op dat moment ook gelezen met de juf, maar dan voor jezelf.
Heb nog geen ouder gezien of gehoord die daar een probleem van heeft gemaakt. Met mij zitten ze langer en vaker, dan met de schoolarts.
In dat kader, vertrouw ik op de school en het beleid, die als je je wat vaker inzet op school en meer zaken meekrijgt gewoon goed aanvoelt.
Ik merk nu wel dat het beleid overal erg anders is.Soms dus wel in hemd en onderbroek of 1 kind per keer. Dat zou ik ook niet toestaan. Zou niet perse mee hoeven, maar zal dan eerder de controle in zijn geheel weigeren of een apart consult aanvragen op het kantoor.
@konijn wrote:
lune, dat is wel veranderd, zezijn niet meer uitgekleed. met wegen is het met de schoenen uit. maar dan nog!
Nou dat was bij mijn meisje anders nog wel zo hoor en dat is nog maar 2 jaar geleden.
Kan zijn dat het vorige jaar veranderd is ofzo, maar ik mocht gewoon mee en het duurde bij ons ook zeker een kwartier tot 20 minuten.
Je mocht je eigen zorgen uiten en er werd gekeken naar de groei en gewicht, oren en ogen werden gemeten en of de ruggegraat wel goed recht stond. Ook werd er gekeken hoe ze liep en ze moest dus door de kamer lopen in ondergoed, om te kijken of alles wel recht stond.
Dit alles dus gewoon met mij erbij, omdat we daar gewoon een uitnodiging voor hadden gekregen.
Vind het aan de ene kant ook niet meer dan logisch dat één van de ouders meegaat, het gaat toch om je kind en als er iets wil je daar toch bij zijn.
@Nikita wrote:
@konijn wrote:lune, dat is wel veranderd, zezijn niet meer uitgekleed. met wegen is het met de schoenen uit. maar dan nog!
Nou dat was bij mijn meisje anders nog wel zo hoor en dat is nog maar 2 jaar geleden.
Kan zijn dat het vorige jaar veranderd is ofzo, maar ik mocht gewoon mee en het duurde bij ons ook zeker een kwartier tot 20 minuten.
Je mocht je eigen zorgen uiten en er werd gekeken naar de groei en gewicht, oren en ogen werden gemeten en of de ruggegraat wel goed recht stond. Ook werd er gekeken hoe ze liep en ze moest dus door de kamer lopen in ondergoed, om te kijken of alles wel recht stond.
Dit alles dus gewoon met mij erbij, omdat we daar gewoon een uitnodiging voor hadden gekregen.
Vind het aan de ene kant ook niet meer dan logisch dat één van de ouders meegaat, het gaat toch om je kind en als er iets wil je daar toch bij zijn.
dat was eerst zo ook bij ons, met ouders erbij in ondergoed. Maar nu zonder ouders moeten de kinderen alleen de schoenen uit.
Dus we bedoelen hetzelfde
Mandy: Ik denkw el degelijk dat de ouders weten dat er met hun kind gelezen wordt. Niet met wie, maar dat zijn wel dingen die wij wel communiceren naar ouders toe.
Op een school komen wel veel meer mensen dan alleen een ib er ed. Dus voor kleutesr die nog in groep 2 zitten en een oudste zijn zijn de meeste collega’s ook vreemd.
Net als bij Nikita hebben ook wij vorig jaar gewoon een uitnodiging gekregen voor de schoolarts om met onze dochter mee te komen. Misschien ligt het aan de gemeente omdat Nikita en ik beide in dezelfde stad wonen?
Mijn man is meegeweest omdat ik niet kon en het duurde zo’n half uur.
Maar ik zou ze niet alleen laten gaan op 6-jarige leeftijd.
Ik zie het probleem niet zo…en hier gaan ze ook gewoon alleen, net als de andere kindjes uit de klas…en ze vinden het nog ‘stoer’ ook.
Loslaten van je kids begint al erg vroeg…
Nou loslaten van mijn kind hoeft niet al op 6 jarige leeftijd te zijn. Tis nog maar een kind van 6 en ms vinden ze het wel eng en dan is papa of mama er ook nog niet bij. Je kan niet verwachten van zo`n kind dat ze het allemaal maar gewoon moeten doen zonder ouders erbij, daar vind ik ze nog te jong voor.
En als het het eerste bezoek is dan wil ik graag mee…gewoon omdat het voor jezelf maar voor je kind ook nieuw is.
bij de eventuele 2e keer zou ze gewoon alleen kunnen.
Ik ben dus ook een moeder die dat niet goed gevonden zou hebben.
ben het dus ook met Kaya eens hoor…kun jij aan iemands neus zien hoe hij .zij is en wat hij op zijn kerfstok heeft?
NEE!
Ik ga in principe overal mee naar toe, mag dat niet geef ik geen toestemming .
Onze dochter kan zich nu gelukkig goed verstaanbaar maken, maar dat is lange tijd niet zo geweest…dus als er iets zou zijn zou ze het me niet kunnen vertellen…
Mandala; Loslaten moet ook wel kunnen en ligt ook aan het kind !
Iedereen doet het op zijn/haar manier, maar ik persoonlijk vind het erg naïf om iedereen zomaar te vertrouwen…!
Een kind opvoeden betekent ook dat je het beschermt en leidt!
Loslaten mijn dikke vette achterwerk.
:snooty:
tja, ik laat mijn 2 jarige wel los als ik hem in de speeltuin zijn gang laat gaan en er niet bovenop zit… ik laat mijn kleuter los als hij gaat spelen bij andere kindjes thuis, als hij uit logeren gaan als als als…ik laat mijn 7 jarige los door hem zelf een boodschap te laten doen, ik laat mijn 8 jarige los door zijn wereld letterlijk groter te laten worden en hem daar vrijheid in te geven die hij meer dan prima aankan.
En er zijn heel veel momenten dat ik ze begeleid in een onderdeel van hun leven.
De oogarts doet feitelijk ook weinig bij nummer 2 waar ik iets aan toevoeg… dat zou hij feitelijk helemaal zelf kunnen… idem voor de schoolarts… en toch vind ik dat een heel normaal iets om bij te zijn.
Ieder zijn keuze, maar waarom zou je het naief noemen als iemand er wel voor kiest er geen probleem van te maken?
Hier is het kennelijk heel normaal. Misschien is het een gemeente-ding of een provincieding.
Kan me voorstellen dat er op het platteland meer ruimte is (minder kinderen). Hier in de randstad gaan de kids per groepjes tegelijk, als je dat nog volgens de agenda van alle individuele planning moet laten lopen heb je chaos.
Kan me heel goed voorstellen dat ze 2 keuzes beiden. Ofwel op school zoals het al jaren gaat, ofwel je weigert en kan naar het kantoor komen.
Wij laten stukken minder los, dan bij leeftijdsgenoten, maar mijn kind even op een weegschaal zetten…hoef ik niet perse bij te zijn. Heeft niets met loslaten te maken.
Gelukkig zijn er genoeg keuzes en is alles vrijwillig. Dat scheelt misschien weer.
@Mandala wrote:
Ik zie het probleem niet zo…en hier gaan ze ook gewoon alleen, net als de andere kindjes uit de klas…en ze vinden het nog ‘stoer’ ook.
Loslaten van je kids begint al erg vroeg…
Dat is een keus die we graag zelf maken, loslaten begint hier dus nÃet ‘erg vroeg’.
Ik verwacht overigens niet dat elke schoolarts iets op zijn kerfstok heeft. Maar ik wil mijn kind niet het idee mee geven dat het oke is om je uit te kleden bij iemand als dat verwacht wordt. Dus als wij bij de schoolarts staan, en J. zegt dat hij niet wil dan houdt het op. Zo belangrijk vind ik het dat hij beseft en leert dat hij de baas is over zijn lichaam en wat ermee gebeurt.
@mamaMarije wrote:
tja, ik laat mijn 2 jarige wel los als ik hem in de speeltuin zijn gang laat gaan en er niet bovenop zit… ik laat mijn kleuter los als hij gaat spelen bij andere kindjes thuis, als hij uit logeren gaan als als als…ik laat mijn 7 jarige los door hem zelf een boodschap te laten doen, ik laat mijn 8 jarige los door zijn wereld letterlijk groter te laten worden en hem daar vrijheid in te geven die hij meer dan prima aankan.
En er zijn heel veel momenten dat ik ze begeleid in een onderdeel van hun leven.
De oogarts doet feitelijk ook weinig bij nummer 2 waar ik iets aan toevoeg… dat zou hij feitelijk helemaal zelf kunnen… idem voor de schoolarts… en toch vind ik dat een heel normaal iets om bij te zijn.
Hier ben ik het mee eens
En het mee gaan is voor mij dan persoonlijk niet omdat ik die ander niet vertrouw met mijn kind.
Ik heb ondertussen geleerd dat iemand die je wel vertrouwd ook iets op zijn kerfstok kan hebben.
Maar omdat ik mijn kind inderdaad wil begeleiden op bepaalden momenten in zijn leven en de schoolarts is er daar 1 van.
Wij mochten er gewoon bij zijn en manlief en ik zijn zelfs samen mee geweest
@marisca77 wrote:
@mamaMarije wrote:tja, ik laat mijn 2 jarige wel los als ik hem in de speeltuin zijn gang laat gaan en er niet bovenop zit… ik laat mijn kleuter los als hij gaat spelen bij andere kindjes thuis, als hij uit logeren gaan als als als…ik laat mijn 7 jarige los door hem zelf een boodschap te laten doen, ik laat mijn 8 jarige los door zijn wereld letterlijk groter te laten worden en hem daar vrijheid in te geven die hij meer dan prima aankan.
En er zijn heel veel momenten dat ik ze begeleid in een onderdeel van hun leven.
De oogarts doet feitelijk ook weinig bij nummer 2 waar ik iets aan toevoeg… dat zou hij feitelijk helemaal zelf kunnen… idem voor de schoolarts… en toch vind ik dat een heel normaal iets om bij te zijn.
Dat heb ik ook niet gezegt, ik bedoel dat in zijn algemeen!
over iets op zijn/haar kerfstok hebben…
Hier ben ik het mee eens
En het mee gaan is voor mij dan persoonlijk niet omdat ik die ander niet vertrouw met mijn kind.
Ik heb ondertussen geleerd dat iemand die je wel vertrouwd ook iets op zijn kerfstok kan hebben.
Maar omdat ik mijn kind inderdaad wil begeleiden op bepaalden momenten in zijn leven en de schoolarts is er daar 1 van.
Wij mochten er gewoon bij zijn en manlief en ik zijn zelfs samen mee geweest
@marisca77 wrote:
@mamaMarije wrote:tja, ik laat mijn 2 jarige wel los als ik hem in de speeltuin zijn gang laat gaan en er niet bovenop zit… ik laat mijn kleuter los als hij gaat spelen bij andere kindjes thuis, als hij uit logeren gaan als als als…ik laat mijn 7 jarige los door hem zelf een boodschap te laten doen, ik laat mijn 8 jarige los door zijn wereld letterlijk groter te laten worden en hem daar vrijheid in te geven die hij meer dan prima aankan.
En er zijn heel veel momenten dat ik ze begeleid in een onderdeel van hun leven.
De oogarts doet feitelijk ook weinig bij nummer 2 waar ik iets aan toevoeg… dat zou hij feitelijk helemaal zelf kunnen… idem voor de schoolarts… en toch vind ik dat een heel normaal iets om bij te zijn.
Hier ben ik het mee eens
En het mee gaan is voor mij dan persoonlijk niet omdat ik die ander niet vertrouw met mijn kind.
Ik heb ondertussen geleerd dat iemand die je wel vertrouwd ook iets op zijn kerfstok kan hebben.
Maar omdat ik mijn kind inderdaad wil begeleiden op bepaalden momenten in zijn leven en de schoolarts is er daar 1 van.
Wij mochten er gewoon bij zijn en manlief en ik zijn zelfs samen mee geweest
Zo is het voor mij dus ook…ik ga er per definitie niet vanuit dat ze een arts treft die niet te vertrouwen is.
Ik wil mijn kind juist meegeven dat ik er voor haar ben en dat ik met haar mee ga en dat ik interesse heb in de dingen die gebeuren in haar leven…en daar hoort de schoolarts voor mij ook bij.
En het is niet alleen voor haar dat ik meega maar ook gewoon voor mezelf…en hier was het niet alleen maar even op de weegschaal staan.
Ze deden ook een oog en gehoortest…zou er iets mis zijn dan kon ik dat gelijk horen, zou het niet leuk vinden om het achteraf te horen, nu was ik er gewoon bij en ik kon overleggen over bepaalde dingen.
Ik wil er ook bij zijn. Ik wil direct zien en horen wat ze doen en wat de bevindingen zijn. Ze zijn nog echt te jong om alleen te gaan.
Pfff, naïef heb ik het toch helemaal niet over gehad? En wantrouwen omdat de schoolarts mss wel iets op zijn kerfstok heeft? Sorry…
En loslaten heeft met heel veel momenten in het leven van de kids te maken…ze vrijlaten en een stukje eigen verantwoordelijkheid/zelfstandigheid geven gaat echt al in op het moment dat ze naar de basisschool gaan en sommige dingen al eerder…en dat willen ze zelf graag en hebben ze ook nodig. Ik zeg niet dat je ze in het diepe moet gooien, maar weet wel dat de meeste kinderen van 6 echt al zelfstandig genoeg zijn (zeker op school als wij er niet bij zijn) om het bezoekje schoolarts alleen/in groepsverband met vriendjes/vriendinnetjes af te leggen…
En naïef ben ik zeker niet, maar met de zorg voor 5 kids in de leeftijd van 2-4-10-12 en 14 (waarbij de laatste 2 sinds 6 jaar om de week) heb ik echt al het nodige langs zien komen en meegemaakt…