Ik ben nu al 7 dagen ongesteld pffffffff De eerste dag bijna niks en daarna begon het weer erg heftig. Het word al minder gelukkig. Maar dat het zolang duurt.
Is dat normaal???
Ik heb nu al bijna twee weken last van bruine afscheiding in mijn inlegkruisje. Bij het afvegen in het begin helder bloed en bij het klussen zat die van mijn vriend ook onder helder bloed.
Wat kan dit zijn??
Ik ben nu dan ook weer erg moe, onderrug heb ik weer last van, slecht slapen en last van mijn onderbuik.
Pff, toch wel even slikken als je schoonzusje komt vertellen dat ze 12 weken zwanger is en bijna exact op dezelfde datum is uitgerekend als ik was. Zij vonden het ook best wel lastig om te vertellen gezien ons verhaal. Natuurlijk zijn wel heel blij voor ze en ik heb ook geprobeerd niets te laten merken. Maar vooral bij het zien van de echo foto was het wel erg moeilijk.
hier vandaag de verjaardag van mijn nichtje gehad ooo wat is ze verwend. maar het was wel gezellig. komen mijn nichtjes (de dochters van mijn tante) zomaar binnen lopen echt ook weer zo leuk.
Mag ik even zeggen dat mannen horken zijn!!! Die van mij snapt hier dus niets van. Die zegt; dit had je toch al verwacht? Ja, dat is wel zo. Ze kondigden al aan dat ze koffie kwamen drinken en dat doen ze normaal nooit zomaar. Dus ik had al voorspelt dat ze zwanger was. Maar gevoel is toch wat anders dan verstand.
Oh, Dame, hier gelukkig niet herkenbaar, maar inderdaad zo zijn de meeste mannen, nuchter en oplossingsgericht. Je partner ziet je niet graag verdrietig en hoopt dat met een oplossing je verdriet snel over is, maar ja, zo werkt het niet voor (de meeste) vrouwen.
Even luisteren, meeleven en een stevige knuffel zouden in zo’n geval veel meer helpen.
Ook al komt het horkerig over. Probeer te bedenken waar zijn reactie vandaan komt en dan zul je zien dat het vaak toch wel goedbedoeld is.
Oh ja, dit is zo makkelijk gezegd, maar veel moeilijker gedaan…
De mijne heeft gelukkig vaak wel in de gaten dat er geen oplossing nodig is en als dat eens een keertje niet zo is, dan zeg ik waar ik wel behoefte aan heb en krijg dat dan :inlove: .
Misschien eens uitproberen bij Elmar (en Jacco voor Karen Marieke)
gisteren moest ik voor mijn jaarlijkse controle naar de revalidatiearts (ik heb helaas een zenuwziekte). aan hem heb ik even een aantal vragen gesteld over mijn zwangerschapswens.
gelukkig verwacht de revalidatie arts geen problemen voor mij met een zwangerschap. wel heeft hij me aangeraden om controles via een gyneacoloog te laten lopen en wil hij me met ongeveer 6-7 maanden even een keer op controle hebben.
ook heeft hij me gezegd dat ik tijdens een zwangerschap nog beter naar mijn lichaam moet luisteren en wanneer deze mij een halt toe roept dat ik dat ook echt doe.
wat wel mooi was is dat hij al gedacht had dat ik het met hem hierover wilde hebben aangezien ik een dubbelconsult aangevraagd had. wel heel fijn dat hij mij daar ook serieus in wil begeleiden.
einde ego
Karen marieke, wat leuk joh. ik mag dit jaar voor het eerst mee met de intocht van Tilburg aankomende zondag.
mannen snappen inderdaad niet altijd hoe vrouwen in elkaar zitten, maar gelukkig zijn mannen ook niet altijd even goed te snappen.
Ik heb de zenuwziekte HMSN type 1, je kan het vergelijken met elekticiteitsdraadjes, daar zit een isolatielaagje omheen, dit geldt ook voor de zenuwen, daar zit een mylinne laagje omheen, dit slijt en dit groeit aan, helaas slijt het bij mij sneller als dat het weer aangroeit.
ik merk dit vooral in mijn benen en armen. lang staan en veel lopen gaat moeilijk, kracht in armen en benen is sterk verminderd, er gaat geen dag zonder pijn voorbij, chronische vermoeidheid is ook zo’n “fijne” bijkomstigheid.
ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is, maar hebben jullie nog vragen dan stel ze gerust.
Hoi Dolfijntje, nou ik heb even gegoogled hoor op HMSN type 1. Heftig zeg! Iedere dag pijn en chronisch vermoeid. Top dat je het ondanks dat toch ziet zitten om een kindje op de wereld te zetten :thumbup:
Zo nu even bankhangen met m’n grote man. Zo te zien wordt het voetbal kijken
