Helaas is het echt misgegaan , test vanochtend lichter, en mu bloedverlies. Ik ben verdrietig en opgelucht na de stressvolle dagen. Wens jullie veel geluk. Veel baby’s ! Ik ga ff kok stop inlassen. Hoop later dit jaar bij de mama’s mee te schrijven 
Bolletje, laat je nog wel even weten aan ons wanneer het weer raak mag zijn.
Bolletje, wat ontzettend balen!! :hug: Heel veel sterkte de komende tijd… :-*
Bolletje :hug: :hug:
Meiden kom snel weer posten… :-*
Lysken: wat vervelend dat het met je man nog steeds niet goed gaat en dat ze niet kunnen vinden waardoor het komt. Ik zal voor jullie duimen dat het binnenkort beter gaat en dat jullie dan vol goede moed weer aan een kleintje kunnen denken en dat het dan snel raak mag zijn 
Moosje: wat een moeilijk maar moedig besluit hebben jullie genomen. Als het zo voor jullie beide beter voelt is het goed toch. Als je er niet meer achter staat, dan is het gewoon erg lastig.
Knap dat jullie die keuze hebben kunnen maken.
Bolletje: :hug: Wat vervelend dat het mis is gegaan. Moedig besluit om nu even een kok stop te houden, al is het verdomd lastig om er niet steeds mee bezig te zijn. Ik zal voor je duimen dat je dit jaar bij een 9maanden clubje mag aansluiten
Shirley: het kaartje was dus goed aangekomen? Ik had het adres opgeschreven en toen zag ik later ineens dat je weer op een andere kamer lag, dus nog snel veranderd. Ik lees bij de oktobermama’s mee hoe het met je gaat.
Wat ben je sterk :hug:
Hier verder weinig bijzonderheden. Heb nu even vakantie waardoor ik iets minder moe ben, maar denk dat als ik volgende week weer moet werken dat ik dan weer zo moe ben als voor de vakantie.
Vanavond hebben we de 20 weken echo. De laatste dagen veel gedachtes over wat als er iets niet goed is en de zenuwen beginnen nu wel een beetje toe te slaan. Hopelijk is het snel avond.
Ik zal vanavond of morgen laten weten of alles goed was.
dank jullie wel voor de lieve berichtjes. Het is fijn om dat te lezen. Vandaag gewerkt, beetje afleiding gehad, behoorlijk last van mn buik gehad ook. Maar het is in ieder geval goed op gang gekomen.
Ik laat het zeker weten als het moment daar is dat ik weer zwanger ben, en een goede eerste echo heb gehad.
Bolletje… 
:hug: :hug: :hug:
Moosje, wat een moeilijk en dapper besluit!
Ik vind de 3 jaar en 3 maanden met de baby en Jesse ook best veel, maar dan kan ik als de beeb wat bewegelijker wordt (rond de 9 maanden) heerlijk genieten van dit kleine mannetje, Jesse gaat dan naar school.
Grappig he, sommige kiezen er bewust voor om nog een kindje te krijgen na 4 jaar omdat ze er dan weer helemaal voor dat kindje zijn en anderen vinden dat veel te lang ertussen.
Heb je het nu ook echt kunnen afsluiten voor jezelf of blijft het toch een beetje knagen?
Lysken :hug:
De echo was allemaal goed en we krijgen een zoon :inlove:
Wel zagen ze dat mijn placenta aan de onderkant ligt, dus moet ik met 31 weken nog een echo, dan kijken ze of hij nog verschoven is, anders kan ik misschien niet natuurlijk bevallen.
jeweldrop, dat wordt dan nog even spannend… hopelijk verschuift de placenta nog…
Marcella, Juul en Imme schelen anderhalf jaar met elkaar, dus hebben ze nu heel veel aan elkaar. Ik ben bang dat het leeftijdsverschil dan van baby en Imme te groot is, dat hij/zij er dan een beetje bij hangt. plus dat het nu gewoon makkelijker wordt… In het geval van, bijvoorbeeld Bolletje, is het weer heel anders. De oudste heeft nog niemand waar hij mee kan spelen dus zullen ze elkaar automatisch vaker opzoeken ook al zit er een groot leeftijdsverschil in…
Ik heb het goed af kunnen sluiten, de kinderwagen en andere spullen gaan allemaal weg. Ik ben er wel over gaan praten met vriendinnen, een paar collega’s en mijn ouders. Ik denk dat het voor alle moeders moeilijk is om te beseffen dat ze nooit meer opnieuw mama zullen worden, er zal toch ergens een knopje om moeten…
Ik heb dat hoofdstuk afgesloten, het is goed zo…
Moosje, :hug: Goed dat je het zo goed af hebt kunnen sluiten en dat je er over praat :thumbup: Ik snap je argumenten heel goed! sterkte met het verkopen van de spullen (lijkt me idd ook wel ff confronterend).
(mocht je nog leuke jongens kleding hebben… 
)
Jewel, wat super dat de echo goed was! En wat leuk, een jongen :inlove:
Hopelijk ‘kruipt’ de placenta nog omhoog
Hi, het is alweer een tijdje geleden dat ik hier was!
Maar ook wij hebben een goede 20 weken echo gehad en ik hoef nog niet van mijn jongenskleding af want het mag door naar het kleine broertje van Dylan
Moosje, ik heb er nu ook anderhalf jaar tussen zitten en het lijkt mij ook heerlijk dat ze met elkaar kunnen spelen en op latere leeftijd eventueel wat aan elkaar hebben. Heel veel plezier met het prachtstel dat je nu hebt!
Jewel! Leuk alle twee een jongen en ook nog bij elkaar in de buurt wonend Wie weet op kraam bij elkaar
Memmie, hoe is het met jou? Voel je je nog goed? Ik lees nog wel eens mee bij jullie hoor maar ben dan meer opzoek naar de berichten van Shirley om te lezen hoe het gaat. Zal jou ook wat meer in de gaten houden.
Marcella, wat fijn dat jullie 20w echo ook goed was! En ook een jongen :inlove:
Wij hebben er net geen 2 jaar tussen en merk dat de jongens steeds leuker met elkaar kunnen spelen. Jesse is bijna 3 en Tycho bijna 5.
Nu zit er ruim 3 jaar tussen (+ 3maand) en ben benieuwd hoe dat zal zijn.
Jesse is helemaal gek van baby’s en kleine kinderen dus dat zit wel goed. Tycho krijgt ook steeds meer interesse in baby’s nu hij weet dat mama een baby in d’r buik heeft :inlove:
Marcella en Jewel allebei een knul :inlove:
Jewel, hopelijk verschuift de placenta nog naar boven.
In de spoiler weer even een update van mijn kant. Een heel verhaal meiden… Vandaar ook in de spoiler, anders zijn we gelijk drie bladzijdes verder :oops:
Volgens mij wordt het trouwens wel tijd voor een nieuw deeltje. Normaal zijn forumdeeltjes zo’n 50 pagina’s…
Maandag, 25 juni 2012 - 26 weken en 2 dagen
Ik was gebleven bij een alles behalve goede groeiecho. Wat overigens
geheel tegen mijn eigen gevoel in ging. Het verhaal van die 40 gram
groei, het gestuntel van de betreffende echoscopiste, het fijne maar
heldere commentaar van de tweede echoschopiste die aanwezig was op
nummer één. Het zit me helemaal niet lekker. En ook Andor houdt hier
een heel onbestemd gevoel aan over als ik mijn twijfels met hem deel.
Dat ik inmiddels een stuk labieler, en dus minder assertief, ben
blijkt wel uit het feit dat ik pas in de avonduren tegen de
verpleegkundigen mijn mond open doe. We spreken een en ander nog eens
door. De verpleegkundige neemt gelukkig alles serieus en geeft aan een
notitie te maken in mijn dossier. Het kan en mag niet de bedoeling
zijn dat we hier zo’n naar gevoel en een gevoel van wantrouwen aan
overhouden. Morgen moet de arts hier nog maar eens op terugkomen.
Enigszins gerustgesteld ga ik de nacht in met de wetenschap in ieder
geval gehoord te zijn.
Dinsdag, 26 juni 2012 - 26 weken en 3 dagen
Na een lange CTG wordt deze goedgekeurd door de artsen. Mijn eigen
controles blijven eigenlijk constant. Gelukkig maar. De zaalarts komt
langs en geeft aan de gegevens van de echo nogmaals te bekijken. Er
zal geen nieuwe meting plaats vinden ondanks twijfels van mijn kant.
Wel kan ze eventueel een nieuwe groeiecho plannen over 10 dagen in
plaats van over 14 dagen. Daarbij geeft ze aan een en ander nog eens
goed na te gaan.Ik kan niet veel meer dan hierin berusten.
Mijn Hb blijkt 7,0 te zijn. Verder zullen de artsen de tweede
longrijping gaan bespreken. Deze zou dan vrijdagavond of zaterdag
starten. Verder blijk ik opeens een afspraak te hebben met de
anesthesie voor een post-operatieve screening (POS). Morgen om half
twee mag ik me op die afdeling melden.
Dit sterkt me eigenlijk steeds meer in het idee dat een natuurlijke
bevalling uitgesloten wordt.
De artsen komen nog een keer langs met de herbeoordeling van de echo.
De echoscopiste heeft de waarde van de buikomtrek ingevuld bij de
hoofdomtrek. Dit geeft een verschil van 60 gram. Uiteindelijk blijkt
Annie dus gewoon 100 gram in 10 dagen gegroeid te zijn. Dit is nog
steeds niet heel veel, maar ook echt niet te weinig! Wel blijkt haar
buik en bovenbeen wat achter te lopen. Nu hebben we dit eerder gehoord
(qua bovenbeen) en bij de vorige groeiecot was die weer aardig
ingehaald. Het buikje blijft wel echt achter, maar dat gaan ze gewoon
goed in de gaten houden. Mijn gevoel zit er gelukkig ook nog wel eens
niet naast!
Na de lunch val ik in slaap. Ik word wakker als José binnenkomt.
Gezellig, even wat aanspraak. Bijna gelijktijdig komt ook de fysio
langs. Ik krijg een dynaband om ook oefeningen met weerstand uit te
kunnen voeren. We spreken voor volgende week af om te kijken hoe een
en ander gaat.
Woensdag, 27 juni 2012 - 26 weken en 4 dagen
Vandaag weer een en ander op de planning. Annie lijkt er plezier in te
scheppen dat ik lang aan de CTG mag. In de ochtend kost het anderhalf
uur voor de artsen tevreden zijn. Dit zorgt er eigenlijk een beetje
voor dat ik in de ochtend achter de feiten aanloop. Als ik eenmaal
gedoucht heb is het alweer bijna lunchtijd en daarna wordt ik door de
verpleegkundige meegenomen naar de POS.
Tja, en dan… Eigenlijk krijg ik de volgende informatie.
Bij een keizersnede zijn er ook weer twee varianten. De betrekkelijk
“rustige” en de “spoed”. Bij die laatste is er waarschijnlijk geen
tijd voor een ruggenprik en zal er gekozen worden voor een volledige
narcose. Aangezien er een kans is dat de placenta helemaal los gaat
laten (wat met heel veel bloedverlies gepaard gaat), is de
spoed-variatie iets wat ze ook zeker duidelijk willen krijgen bij mij.
Nu, voor iemand die een narcose echt eng vind (panisch kan ik bij de
gedachte worden…) konden ze het nieuws nog even iets slechter maken.
Blijkbaar zal ik de eerste minuten (totdat Annie geboren is) een
lichtere roes krijgen. Dit om ervoor te zorgen dat zij de best
mogelijke start krijgt. Daarna zullen ze me dieper laten slapen. Dit
houdt theoretisch in dat je de eerste paar minuten dus mee zou kunnen
krijgen. Niet qua pijn, voor zover ik begreep, maar qua handelingen
(intuberen etc etc.). Dit is echt een doemscenario, onwaarschijnlijk,
maar niet onmogelijk.
Ik dacht dat ik gek werd dat ik dat hoorde. Het komt vrijwel nooit
voor, maar er bestaat een kans. Ãœberhaupt het idee!!! Hoeveel
negatieve verhalen kan een mens aan? Tuurlijk is er nog geen sprake
van, maar het zou allemaal kunnen. Meer dan eens vraag ik me af
wanneer ik wakker ga worden. Of hoe slecht mijn karma wel niet is…
Het is natuurlijk goed om volledig geïnformeerd te worden, dat
realiseer ik me maar al te goed. Maar het lijkt alsof alle horror-film
scenario’s wel ergens op werkelijkheid gebaseerd zijn.
Andor komt met de kinderen. Rayen en Thara nemen mijn bed in beslag en
lijken het één ziekenhuis grote speeltuin te vinden. Rayen wil weten
wanneer ik mee ga naar huis. Als ik zeg dat dat nog niet kan wil hij
hier blijven slapen. Hoe lief…
Andor gaat na een uur ongeveer weer naar huis. Vanavond komt hij terug
voor de rondleiding op de NICU.
Als het zover is vind ik het wel spannend. Toch zie ik er niet echt
tegenop. Het gesprek dat we hebben en de informatie die we krijgen
voelen goed. De mogelijkheden zijn indrukwekkend. Echter om ons
kleintje in die omgeving en situatie te plaatsen, dat gaat mijn
voorstellingsvermogen echt te boven.
Donderdag, 28 juni 2012 - 26 weken en 5 dagen
Eigenlijk een rustige dag met weinig nieuws. De CTG is goed en in de
ochtend heb ik nog wel een afspraak met maatschappelijk werk. Het
gesprek doet me goed. Het zet de nodige dingen weer even op een rij.
Vrijdag, 29 juni 2012 - 26 weken en 6 dagen
's Nachts word ik maar één keer wakker. Dit is al een hele prestatie.
Ik kan dan ook zeggen dat ik een goede nacht achter de rug heb.
De CTG moet van de arts wat langer doorlopen. Dit is ook meer regel
dan uitzondering. Maar alles is goed. Wel staat er nog een echo op de
planning. Het gaat om de doppler (doorbloeding van de navelstreng) en
meting van het vruchtwater. Het is zoals ik eigenlijk stiekem
verwacht. De doorbloeding is prima, het vruchtwater is minimaal.
Positief puntje is dat het maagje van onze meid meer gevuld is dan bij
de vorige echo.
Uiteindelijk heb ik geen bezoek vandaag en breng, net als gisteren, de
dag grotendeels lezend door.
De gesprekken eerder in de week krijgen langzaam een plekje en ik
begin te geloven dat een en ander misschien toch nog wel een tijd goed
zou kunnen gaan. Niets is uitgesloten toch?
Zaterdag, 30 juni 2012 - 27 weken
Een mijlpaal. Ik ben enthousiast en post net na middernacht een
bericht op Facebook. Ik dommel wat in tot één uur en realiseer me dat
een en ander dan niet zo goed voelt.
De verpleegkundige komt erbij en ik geef aan bloedverlies en harde
buiken te hebben. Om half twee word ik aan het CTG gelegd en wordt er
ook aangegeven dat er een arts zal komen.
Dit duurt allemaal wat langer door een spoedgeval. Uiteindelijk heb ik
rond kwart over drie een gesprek met de zaalarts. Ze blijft bij me
zitten, voornamelijk ook om in te schatten wat mijn huidige conditie
is en hoeveel last ik van harde buiken heb. We komen eigenlijk tot de
conclusie dat het niet waarschijnlijk is dat ik vannacht nog moet
bevallen dan wel dat er ingegrepen moet worden. Om kwart voor vier
besluiten ze me wel de eerste spuit te geven ten behoeve van de
longrijping. Na tweeëneenhalf uur mag ik van de CTG af.
We bespreken de optie weeënremmers nog. Dit is in mijn situatie geen
optie. De oorzaak van de harde buiken is bekend. Mogelijk, mocht het
nodig zijn om extra tijd te winnen, kan ik dan nog een keer een shot
in het infuus krijgen. Dit zal wat meer tijd op de OK geven in geval
dat ze de kleine moeten halen.
Adrenaline is niet heel goed voor de slaap. Ik dommel dan ook wat in
tot half negen. Uiteindelijk hebben ze op dat moment zo’n 330 cc
bloedverlies kunnen meten en is er een heleboel niet meetbaar geweest
doordat het in het toilet terecht kwam.
Om kwart over negen uur word ik aangesloten op het CTG. Blijkbaar wil
iedereen me graag aan bed gekluisterd hebben. Ook dit is weer een
lange zit. Na twee uur ben ik het wel beu. Voel me inmiddels een
studie object en aardig gefrustreerd.
De kramp neemt gelukkig wel af, maar het bloedverlies gaat gestaag door.
De rest van de dag gebeurd er weinig en doe ik ook vrijwel niks. Het
bloedverlies lijkt iets afgezwakt. Om 9 uur heb ik mijn pyama al aan.
Uiteindelijk val ik tegen elf uur in slaap.
Zondag, 1 juli 2012 - 27 weken en 1 dag
Om half twee een plaspauze en gauw weer naar bed. Ben ook supermoe.
Helaas om iets voor drie word ik wakker met pijn. Een stekende
constante pijn aan de rechter- en onderzijde van de buik. Ik laat de
verpleegkundige komen en algauw lig ik weer aan de CTG. De arts wordt
ingelicht over mijn klachten, zeker gezien de avond ervoor.
Belangrijke vraag is hoe het met het bloedverlies is. Dit valt mee.
De pijn beangstigt me. Ik kan het niet plaatsen en de rechterzijde van
mijn buik, daar zit nu ook net die placenta.
De arts maakt een echo maar kan eigenlijk geen bijzonderheden
ontdekken. Ik begin ondertussen harde pijnlijke buiken (weeën) te
krijgen. Deze trekken ook nog door naar mijn rug… Om half vijf stuur
ik een bericht aan Andor over de situatie. De tweede longrijping is
inmiddels gezet en ik krijg paracetamol in verband met de pijn. Het
bloedverlies blijft beperkt en dit is toch wel een positief iets.
Een uur later is de stekende pijn aardig weg. De pijnlijke harde
buiken blijven. Bij het naar de toilet gaan tussentijds merk ik dat
mijn buik echt aan het werk is. Alle spieren protesteren bij het
opstaan. Het artsenteam moet in de ochtend eerst in overleg. Tot die
tijd wil de arts dat ik nuchter blijf.
Rond negen uur komt het artsenteam, met de opper-gynaecoloog, binnen.
Er wordt nogmaals een echo gemaakt en de situatie wordt onderling en
met mij besproken.
Er zal morgen (of anders uiterlijk dinsdag vóór de grote visite)
besproken worden wat de grens zal zijn. De artsen willen een
spoedsituatie voorkomen, maar de baby ook zolang mogelijk laten
zitten. De psychologische grens is 28 weken. Ga ik dit nog 6 dagen
volhouden?
Om heel eerlijk te zijn ben ik er een beetje klaar mee. Inmiddels lig
ik ruim 6 uur aan de CTG, heb nauwelijks geslapen, niks kunnen drinken
of eten.
Ik wil weer iets van leven, voor zover dat mogelijk zal zijn met een
kleine baby op de IC. Ik ben alle infusen, bloedafnamen,
bloedtransfusies, onzekerheid, wanhoop en twijfel zat. Tegen Andor en
de verpleegkundige spreek ik het ook uit. Inmiddels zit ik op het punt
waarop dat ze de kleine dame mogen gaan halen.Gelijktijdig voel ik me
daar al weer schuldig over.
Om kwart voor tien komt er in ieder geval iets uit… ik mag van het
CTG. En nog fijner: ik mag weer wat drinken en licht eten. Ik geniet
van wat te drinken, wordt tussentijds geprikt voor Hb en geniet daarna
van een warme douche. Mijn lichaam heeft duidelijk te lijden gehad
vannacht. Ik voel me gammel en heb de nodige pijn en spierpijn. Na het
douchen wordt er ook nog geprikt voor kruisbloed, dat waren ze
vergeten aan te vragen. Mijn Hb-gehalte is 6,2. Aardig gekelderd weer,
maar nog net acceptabel. Er volgt geen bloedtransfusie dit keer.
In de middag komt Andor samen met de kinderen. Zo slap en beroerd als
ik me ook voel, dit geeft toch altijd wel weer een oppepper.
In de avond heb ik hele gesprekken met de verpleegkundige. Ben zo bang
om te gaan slapen. Uiteindelijk spreken we af dat er elk uur even
iemand langskomt en aan mijn buik voelt. Het geeft me een idee van
niet alleen te zijn. Een soort veiligheid. Heel reeël besef ik dat het
hier schijnveiligheid betreft. Ze constateren niets, behalve dat er
geen grote veranderingen zijn. Maar toch… Het zorgt ervoor dat ik
met een enigszins gerust gevoel in slaap val.
Maandag, 2 juli 2012 - 27 weken en 2 dagen
De dag begint gelijk met een echo voor de doppler en het vruchtwater.
Alles blijkt hetzelfde als vrijdag. Dit zal dus geen nieuwe inzichten
opleveren. Gelukkig betekent dit natuurlijk ook dat er geen negatieve
zaken geconstateerd zijn.
Aan eengesloten word ik aan het CTG gelegd en deze staat er binnen een
half uur prachtig op. Blijkbaar kan ons dametje het wel…
Verder blijf ik moe en heb ik iets nieuws. Af en toe zie ik vlekjes /
sterretjes. Ik meld dit tijdens het artsbezoek. Omdat ik geen verdere
klachten heb (en al twee zwangerschappen zonder problemen gehad heb)
verwachten ze dat het moe zijn en de sterretjes met bloedarmoede te
maken hebben en niet met iets engs zoals zwangerschapsvergiftiging.
Als ik me niet lekker ga voelen of een verandering opmerk moet ik dit
blijven melden.
Verder geven de artsen aan dat ik echt moet gaan slapen. We spreken af
(ik enigszins met tegenzin) dat ik in de avond / nacht gebruik ga
maken van een inslaper. Alles om ervoor te zorgen dat ik mijn rust ga
krijgen en pakken waardoor ik ook overdag beter functioneer.
Aangezien het weer rustig is schuiven ze een eventuele planning voor
een keizersnede weer op de lange baan. Zolang het goed gaat proberen
ze nog steeds de balans te vinden tussen wat goed is voor de kleine en
wat goed is voor mij.
Na de lunch val ik lekker in slaap. Vaste prik tegenwoordig.
's Avonds mocht ik geen bezoek plannen van Madeleine en Caroline. De
dames hadden een verrassing voor me. Nu, dat was het zeker. Gewapend
met een laptop, Gooische Vrouwen, Bio-alocholvrije-bubbels en snacks
kwamen ze me even opbeuren. Heerlijk hoor. Om gewoon de hele situatie
iets meer naar de achtergrond te kunnen plaatsen en even te genieten
van wat ontspanning. De verpleegkundigen hadden een extra bed in de
kamer gezet en daar lagen we met z’n drieën. Echt geweldig!
Uiteindelijk zijn de meiden rond tien uur weer weg. Ik klets nog even
met Andor en rond kwart over elf neem ik, zoals belooft, de inslaper.
Ben benieuwd wanneer en hoe het gaat werken. De verpleegkundigen
blijven in ieder geval regelmatig binnenlopen voor mijn gemoedsrust.
Dinsdag, 2 juli 2012 - 27 weken en 3 dagen
De nacht is rustig geweest, maar zelf heb ik onrustig geslapen. Het
lijkt alsof ik heel druk bezig ben geweest om van alles en nog wat te
verwerken. Ik voel me dan ook uitgeput bij het wakker worden. Navraag
bij de verpleegkundige geeft aan dat het door de inslaper kan komen.
Ik besluit een en ander niet gelijk aan de kant te gooien, maar
vanavond toch nogmaals te proberen. Gisterenavond was natuurlijk ook
niet heel rustig en misschien heb ik daardoor ook wel een drukke nacht
gehad qua dromen en gedachten.
De artsen vertellen me vandaag dat de groeiecho niet op maandag gedaan
zal worden, maar aanstaande vrijdag. Aan de hand daarvan zullen ze
kijken of ze het beleid aan gaan passen. Eigenlijk hoop ik dat er nu
een concrete datum voor een keizersnede uitkomt. Dit afwachten en de
onzekerheid over wanneer er nu iets gebeurd is dusdanig slopend.
Daarbij ga ik me lichamelijk ook steeds beroerder voelen. Het lijkt
alsof het nog amper reserves opbouwt. Dit is iets dat me zorgen baart,
ondanks dat de artsen me goed in de gaten houden en echt weten wat er
noodzakelijk is en wat niet. Aan de andere kant is elke week extra in
de baarmoeder waarschijnlijk beter voor de kleine dame. Dus mijn hoop
over het plannen zorgt er toch ook wel weer voor dat ik me schuldig
voel.
Doordat er echter een advies zal komen, en als dit voor een geplande
keizersnede is, zal ik misschien wel het gevoel krijgen dat ik in
ieder geval alles tot aan mijn kunnen gedaan heb voor ons meisje.
Er zijn momenteel drie artsen in het team die zich al uitgesproken
hebben over het feit dat 28 weken in mijn situatie misschien al een
prachtige termijn is waar we heel tevreden mee moeten zijn.
Vrijdagochtend om 11:40 is de echo gepland en vrijdag tussen drie en
vijf is het artsenbezoek. Andor zal hierbij aanwezig zijn. Dit is iets
wat we samen zullen doen.
's Middags na het rustuur staat opeens de maatschappelijk werkster
voor mijn neus. Opgeroepen door de artsen die wel verontrust zijn
over het feit dat ik eigenlijk niet durf te slapen. Ik word dan ook
wakker en ga gelijk een heftig gesprek in. Uiteindelijk ben ik zo
ongeveer alleen maar aan het huilen en aan het vertellen wat me kwaad,
angstig, gefrustreerd enzovoorts maakt. De drie kwartier zullen
uiteindelijk wel wat lucht geven, maar op dat moment voel ik me
eigenlijk alleen maar beroerd en uitgeput.
In de avond komen Peter en Ineke langs en niet lang daarna is Andor
hier ook even. Het is fijn om even bezoek te hebben. En het is
helemaal fijn om Andor even bij me te hebben. Hoewel ik niet het idee
heb dat er nog veel zinnigs uitkomt na een dagje emotionele
achtbaan…
Tegen half elf neem ik braaf mijn pil in om in te slapen en hoop ik op
een goede nachtrust.
Woensdag, 3 juli 2012 - 27 weken en 4 dagen
Één maand in het ziekenhuis…
Na een “normale” maar wederom onrustige nacht heb ik, zoals elke
ochtend, even contact met Andor.
Rayen zit lekker in bad en ik krijg een mooie boevenfoto doorgestuurd.
Diane (overbuuf) heeft aangegeven dat ze vandaag vraag langs wil
komen. Dit lijkt me wel heel gezellig. Meer dan welkom.
Verder heeft Andor een drukke dag op de planning. Vandaag zal hij voor
het eerst naar het CB gaan met Rayen. Ik geef Andor wat tips en wens
hem succes. Raar dat dit nu door hem gedaan wordt. Zeker omdat het
voor het eerst in ruim vijf jaar is.
Van Kitty mag ik een menu voor zaterdag opgeven en komt ze morgen
langs. Voor morgen een ijsje besteld (begin nu al te kwijlen).
Aangaande zaterdag twijfel ik of ze nu een grapje maakt of niet.
Morgen nog maar eens checken. Zou ook eerlijk gezegd niet weten wat ik
zou kunnen / willen kiezen qua eten… Sta al ruim vier weken op een
soort rantsoen. Echt vet eten zal ook niet geheel bevallen denk ik.
Andor komt met de tip: Tapas… Wel een goed idee. Maar… eerst maar
eens polsen of het echt geen grapje was.
In de middag komt Andor met onze twee aapjes langs. Fijn hoor als ze
lekker op bed kruipen. Rayen heb ik omgekocht om zijn nagels te kunnen
knippen. Thara wil graag nagellak. Dat fikst mama ook wel even voor
haar. Verder heb ik het idee dat ze moe zijn en gewoon even lekker bij
me willen blijven. Ze gaan niet zo snel naar de gang om te spelen,
maar blijven dicht bij mij in de buurt. Ik geef ze nog een lekkere
dikke knuffel.
Alles blijkt maar relatief. Al het materiele in de wereld kan niet op
tegen die vijf kwartier waarin ik mijn gezin weer bij me heb.
Na het eten komt Erwin samen met Diane binnen. Leuke anekdotes over
ons buurtje komen voorbij en het is super om alle zorgen daardoor weer
even naast me neer te kunnen leggen.
Als ze weggaan nemen we vrolijk afscheid en bel ik Andor nog even. Nog
eventjes contact voordat het echt weer genoeg is geweest en ik ga
slapen. In de avond heb ik nog 60cc bloed verloren.
Ik besluit om mijn pil te bewaren voor eventueel 's nachts na
toiletbezoek. Ik slaap ook gauw in.
Donderdag, 5 juli 2012 - 27 weken en 5 dagen
In de nacht word ik om half twee wakker. Bloedverlies. Gelukkig blijkt
op het toilet dat het allemaal reuze meevalt (25cc). Snel mijn bed
weer in. Om makkelijker in te kunnen slapen besluit ik nu mijn
inslaper te nemen. Dit zorgt ervoor dat ik uiteindelijk een redelijk
goede nachtrust krijg zonder al te veel rare dromen of onrustig gedoe.
Om half negen klopt de keukenprins van het WKZ enthousiast op de deur
om mijn ontbijtbestelling te noteren. Eigenlijk word ik pas op dat
moment een beetje wakker.
Ik eet eerst rustig en ga daarna pas aan het CTG. Als het even
tegenzit lig ik snel weer lange tijd. Dan is het wel fijn als ik iets
heb gegeten. Bij het naar het toilet gaan blijk ik weer zo’n 35cc
verloren te hebben. Helaas is er ook een groot gedeelte niet meetbaar.
Het blijft koffiedik kijken hoeveel het nu echt is.
Als het CTG gemaakt wordt komt de arts ook binnen. Er is weinig
verandering en dit zorgt er dus ook voor dat er geen nieuws, positief
dan wel negatief, te melden is. Voor morgen spreken we het artsbezoek
af tussen drie en vijf. Hierdoor kan Andor vanuit het werk komen.
Stiekem wapen ik me al voor het feit dat ze nog verder af willen
wachten. Ik weet ook niet hoe ik dit geestelijk op zal vangen.
Eigenlijk ben ik er wel een beetje klaar mee. Aan de andere kant zoals
het nu rustig blijft is het goed. De ellende is dat niemand kan
voorspellen hoe lang zo’n rustige periode voort zal duren.
Het CTG is hartstikke mooi en ik ga lekker douchen daarna. Alle
pleisters rondom het infuus worden vervangen. Is ook wel nodig met
deze temperaturen… Vieze zweetkamertjes…
Daarna lees en puzzel ik wat en werk ik dit verslag verder bij.
Dikke :-*
Heb net je hele verhaal gelezen.
Goed dat je het zo uitgebreid opschrijft, dit zal ook voor later een stukje verwerking zijn denk ik.
Ik heb erg veel bewondering voor je, hoe jij je door dit alles slaat.
Ben benieuwd wat er morgen uit het gesprek gaat komen.
Ik denk aan je :hug:
Hey meiden!
Hier weer eens een berichtje.
Hoe is het met de zwangeren? Allemaal goede echo’s?
Voor een aantal komt het nu allemaal al erg dichtbij. Spannend hoor!
Hier gaat het even wat minder. Met vriendlief nog steeds niet goed en mijn cyclus is ook totaal van de rel.
Deze cyclus inmiddels ook meerdere positieve ovutesten en negatieve zwangerschapstesten. Ook weer een lange cyclus en nog geen teken van een menstruatie.
Voor verhaaltje zie;
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=5358392#5358392
het is wel heeeeeel rustig hier Leest hier nog iemand? Hoe is het met jullie?
Ik kom voorzichtig weer eens langs. Gisteren 4 dgn voor NOD ( tja, ik kan het niet laten) getest, met avond urine, en totaal niet verwacht een licthe maar duidelijke streep, binnen 1,5 minuut zichtbaar :roll: 
Hopen dat het deze keer goed zal blijven gaan!
Wat spannend bolletje! Ik ga voor je dat het met een paar dagen een knalstreep is en dat alles goed blijft gaan!
Lysken: wat vervelend dat het met je man nog steeds niet beter gaat!
Ik las in je topic dat je nu doorverwezen bent. Hopelijk heb je snel meer duidelijkheid!
Hier gaat alles verder goed. Begint langzaam aan wat zwaarder te worden allemaal met werken. Ben nu in gesprek met mn baas over hoe we dat het beste aan kunnen pakken.
Hoe gaat het met de andere meiden?
Had bij de oktobermama’s even gevraagd hoe het nu met Shirley en haar kleine meid gaat. Maar dat gaat gelukkig de goede kant op, hopelijk blijft het zo goed gaan en mag ze snel thuis genieten van haar meisje.
Hey, weer reacties hier, leuk!
Bolletje, mijn duimen draaien voor je! :thumbup: :thumbdown: :thumbup: Spannend hoor!
Jewel, Jij ook alweer 28 weken! Gaat snel he?! kan me voorstellen dat het werken zwaarder wordt. Goed dat je met je baas gaat overleggen
:thumbup:
Mooie buik zag ik in jullie SF :inlove:
Hoe is het idd met de rest???
Lysken, hoe gaat het met je vriend? Nog zo’n pijn of is hij aan de beterende hand? En hoe is het met jouw cyclus? :hug:
Jeetje Lysken, net je verhaal zitten lezen. Wat een onzekerheid meid. Wanneer gaat de echo gemaakt worden? En heb je inmiddels wel je menstruatie gehad? Hoop dat je in ieder geval snel duidelijkheid krijgt. Gaat het met je vriend al de goede kant op?
@jewel en memmie, jullie zijn ook al ver zwanger zeg… Weet nog dat julli net positief hadden getest :roll: En shirley is al bevallen las ik… Het kan raar lopen, zo blijkt maar weer.
Ik hoop zo dat het nu goed zal blijven gaan. Durf het eigenlijk nog niet te plaatsen, maar heb zo’n mooie duidelijke test gedaan vanochtend, dat ik het toch ga doen. Ik zit nog zeker 2 dagen voor mn NOD, en dan al zo’n duidelijke test… Je zou zeggen dat het nu niet meer fout kan gaan … Nou ja, dat hoop ik dan maar…
hoi dames,
lysken: wat balen zeg. las ook idd dat je doorverwezen bent hopelijk kunnen ze je daar meer duidelijkheid geven. wordt nu wel tijd he!
Bolletje: leuk! en duidelijke test. hier draaien de duimen mee voor een blijvertje!
voor de rest: hoop ik dat alles goed verloopt.
hier net de 20 weken echo gehad. daar leek alles goed op! ontzettend beweeglijk kindje dus was af en toe wel lastig haha.
we wilde t geslacht niet weten en hebben t ook niet gezien mooi omheen gescand.
ga hier weer eens wat vaker kijken. ben wel benieuwd hoe t met jullie verder gaat