Carenza Jullie laatste ICSI-poging? Ik dacht dat dit de eerste behandeling voor een tweede kindje was, of is dit al de 3e? Dan is het zeker extra spannend! Heel veel succes morgen!
Het is inderdaad de 1e poging voor een tweede, maar omdat ik 39 ben, hebben we voor onszelf een grens gesteld. Dit is de laatste ICSI-poging, een cryo terugplaatsing willen we ook nog wel doen, maar we willen ergens een streep trekken en niet tot het bittere einde doorgaan. Het leven is ook leuk met z’n drietjes. Ik zal het wel een plekje moeten geven, maar we hebben dan een goede poging gedaan.
Vanavond had ik het overigens weer. Branderig gevoel en wat bloed. Niet veel, maar toch wat spatjes. Het voelt als een ongi die langzaam op gang komt. Bah.
Het lijkt erop dat het door gaat zetten, ik zie nu steeds bloed bij het afvegen. Ik laat morgen nog wel testen, voor de zekerheid, maar ik geloof niet dat het nog wat gaat worden…
Vanochtend nog meer. Ik zit nu op mijn werk, maar denk niet dat ik dit lang ga volhouden. Om half 2 vanmiddag ziekenhuis bellen voor de uitslag van de bloedtest, dus ik neem maar vrij vanmiddag, dat wordt tranen met tuiten, vrees ik. Ik heb er helemaal geen goed gevoel meer over, dit is een mislukte poging.
jeetje zeg wat ongelooflijk balen en onverwachts (tot een paar dagen geleden dan misschien) :hug:
Ik hoop gewoon nog even stug door voor je.
Ikke: begrijpelijk hoor. Wij hebben na de 2e IVF ook bewust rust en afstand genomen. Even bezig met het gewone leven en elkaar. Dat heeft ons toen echt geholpen. Ook ik vond het toen minder fijn als er dan te veel naar gevraagd werd, want ik was er even niet mee bezig.
Meis wat ontzettend balen voor je zeg!! vooral omdat dit de laatste poging is…helaas weet ik wat je voelt en waar je doorheen gaat. Heb het dus 3 maanden geleden ook gehad…3 ICSI pogingen voor de 2e maar bij ons mocht het ook niet baten en het blijft dus ook bij maar 1.
Vannacht had ik het er heel erg moeilijk mee, was wakker geworden door een huilend klein meisje en kon niet meer slapen en dan spookt er van alles door je hoofd, dat je graag weer zwanger wil zijn, waarom het niet lukt, lag het aan mij of toch niet!?..
Ook al kan je het een plaatsje geven, het verlangen en de pijn blijft toch, vooral als je zwangere vrouwen ziet of baby`s…dan schiet het allemaal weer door je hoofd.
Hoop dat je je door de komende zware tijd heen gaat slaan…alhoewel ik nog wel eventjes blijf duimen voor je (de wonderen zijn de wereld nog niet uit).
Meis heel veel sterkte met je telefoontje vanmiddag…
Oh nee Carenza, wat balen! Het leek er allemaal zo goed uit te zien… :hug: Maar de pregnyl en progestan kunnen je flink voor de gek houden helaas.
Ikke, fijn om van je te horen . Maar heel vervelend dat je je zo verdrietig voelt. Ik snap ook best dat je geen zin hebt in medeleven. Je wilt ook wel eens een keer met leuk nieuws komen en niet altijd degene zijn die getroost moet worden. :hug: Tenminste, dat is mijn ervaring.
Misschien kun je je gyn vragen om wat psychische ondersteuning? Ik kan het je echt aanraden hoor. Het verdriet wordt er misschien niet minder om, maar het geeft je meer ‘handvatten’ hoe je er nu het beste mee om kunt gaan, wel wegstoppen, niet wegstoppen. Uiteindelijk is dat ook voor iedereen weer anders. Ik wens je in ieder geval heeeel erg veel sterkte.
Nikita, ook een knuffel voor jou :hug:
Sophie, je schreef dat het hier wel eens lijkt dat iedereen uiteindelijk zwanger wordt en dat dat hoop geeft. Ik wil je je hoop niet ontnemen, maar vaak is het wel zo dat de meiden die niet positief testen hier sneller weg zijn dan degenen bij wie het wel lukt. De statistieken liegen er ook niet om. Toch vind ik het zelf wel prettig om hier te zien dat het in ieder geval wel heel erg goed mogelijk is. En voor jezelf maken die statistieken uiteindelijk niets uit, het is gewoon wel of niet… Succes met wachten!
Suzanne, hoe is het bij jou? lukt het een beetje met de winterslaap? :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Hier heb ik even een paar wat mindere dagen. Mijn collega is bevallen en dat is natuurlijk een hele blijde gebeurtenis. Ik ben dan zelf ook altijd wel blij, maar dat slaat binnen een paar uur vaak volledig om. Juist die blijdschap is dan heel confronterend. Hebben jullie dat ook? Vanochtend wilde ik het bespreken met de psych maar er was iets misgegaan met de afspraak en nu kan ik pas volgende week terecht. Ben jankend het zh uitgelopen. Ik leef altijd zo naar die gesprekken toe. Nou, ik ga maar even een lekker kopje koffie voor mezelf maken en in de tuin in het zonnetje zitten, dan voel ik me vast weer wat beter.
Sophie, je schreef dat het hier wel eens lijkt dat iedereen uiteindelijk zwanger wordt en dat dat hoop geeft. Ik wil je je hoop niet ontnemen, maar vaak is het wel zo dat de meiden die niet positief testen hier sneller weg zijn dan degenen bij wie het wel lukt. De statistieken liegen er ook niet om. Toch vind ik het zelf wel prettig om hier te zien dat het in ieder geval wel heel erg goed mogelijk is. En voor jezelf maken die statistieken uiteindelijk niets uit, het is gewoon wel of niet... Succes met wachten!
ik moet toch ergens mijn positieve kracht uithalen...en tja het geeft mij gewoon hoop
Tja ik kan allemaal opbeurende woorden gaan zeggen Carenza, maar ik vind ze zelf vaak nietszeggend. Ik hoop daarom gewoon vanmiddag alsnog op een goede uitslag. Weet dat ik aan je denk.
Ikke, wat herkenbaar, wij zijn ook vanaf (mei) 2004 bezig om kinderen te krijgen. na een BBZ, vroege miskraam, overstimulaties, hyperstimulaties enzo ben ik het heel erg zat. Ik wil gewoon mijn leven leven! Gewoon gelukkig zijn! Ik wil geen medeleven van jan en alleman en opbeurende praatjes: ik ken iemand en toen die nicht van de neef van mijn Zus ( bij wijze van spreke dan) het los liet, toen werd ze zwanger :x :wall:
Ik heb al vele stadia doorgelopen van rouw, en dacht een half jaar geleden ook dat ik klaar mee was, tot ronde 2 aanbrak van vriendinne4n die van nummer 2 zwanger zijn. Daarop heb ik in overleg met arts toch nog 1 poging opgestart en wat een misrekening. Ik vind deze poging het zwaarst tot nu toe, zowel lichamelijk als psychisch. Nadat ik bijna in het ziekenhuis ben opgenomen afgelopen weekend, hebben wij nu ook echt gezegd dat dit de laatste keer is (kan wel huilen nu…)
Lieve Ikke, wijze woorden heb ik eiegnlijk niet, behalve dan dat jullie moeten doen wat jullie willen, waar jullie je goed bij voelen. Er is in dit traject geen goed of fout, alleen jullie kueze(s). Niemand kan deze maken, behalve jullie.
Ik hoop dat je eruit komt voor jezelf en een psych kan idd erg goed helpen, ik ben nu zelf ook weer doorverwezen door huisarts naar een psychotherapeut. Je bent niet gek als je dat doet, juist verstandig, omdat je wilt leren de keuzes die je maakt en deze wilt verwerken.
Voor alle anderen :hug:
Hier gaat het zijn gangetje, mijn buik blijft raar steekjes geven en wat "menstruaties achtige gevoel, maar verder miets. Ook zwellen mijn borsten op als meloenen en doen zeer!
Ikke en suzanne, een heel dikke knuffel van mij, ik wou dat ik meer kon doen of zeggen…
idd jullie hart volgen en doen waar jullie je goed bij voelen!
Ik gun het jullie zo graag, uit de grond van mijn hart… maar het enige wat ik kan doen , spijtig genoeg , is er zijn voor jullie, om te luisteren en jullie een dikke knuf te geven, vooral die onzekerheid is slopend en een gesprek met een psych is zeker geen schande, heb na men bbz ook een gesprek gehad met de psych van fertiliteit, zag het echt allemaal niet meer zitten…
Nee, helaas. Zoals ik al verwachtte, was er geen zwangerschap. HCG onder de 2, da’s echt niks. Tranen, verdriet, naar buiten gegaan op de fiets in de hoop dat ik even de zinnen kon verzetten met dit mooie weer, maar het lukt me niet echt. Ik weet dat we het nog met een cryo gaan proberen en mijn vriend liet al doorschemeren dat hij twee pogingen ook nog wel zou willen doen, maar daarna houdt het echt op. En mijn wens is zo groot, dat besef je pas als het niet lukt. Ik liep te stralen ondanks alle ongemakken die ik ondervond van de hormonen, want ik wist zo zeker, hoopte er zo op, dat ik zwanger zou zijn.
Ik moet hier even doorheen, ik ken mezelf. Ik vind mezelf dan ook gelijk een afschuwelijke moeder die in zichzelf gekeerd raakt en daarmee egoistisch. Maar ik moet dit verdriet even een plekje gunnen en mezelf bij elkaar rapen, daar is ons hele gezinnetje bij gebaat.
Ik vind het jammer dat ik niet mee kan doen met de november mama’s van 2009. Ik hoop dat ik mee kan doen met de februari mama’s van 2010 (lijkt zo ver weg!).
Ik blijf uiteraard meelezen hier, want ik ben razend nieuwsgierig hoe het met Suzanne gaat (klonk wel goed, opgezwollen borsten, dat was het eerste uiterlijke kenmerk wat ik zag bij mijn zwangerschap) . Ik duim voor een positieve test voor jou. En natuurlijk wil ik weten hoe het met de zwangeren afloopt. Voor jullie; heel veel succes in jullie zwangerschap. Nikita, nog bedankt voor je persoonlijke verhaal en begrip, ik vond het heel steunend. Sophie, sterkte met het wachten!
En lieve meiden, bedankt voor alle knuffels. Ook al is het digitaal en ken ik jullie niet persoonlijk, het was zo fijn hier van me af te schrijven. Ik weet niet of ik het trek hier de komende tijd te schrijven, maar als ik voor de cryo ga, kom ik zeker weten hier weer neerpennen hoe het gaat!
Meis wat ongelooflijk balen zeg!! en dat is nog zacht uitgedrukt. Alle gevoelens die je hebt die zijn oh zo herkenbaar en het is oh zo pijnlijk…het zinnetje wat je schreef “En mijn wens is zo groot, dat besef je pas als het niet lukt” gaat me echt aan het hart, ik voel dat precies zo…nu je weet dat het er niet in zit is je wens zo groot.
Probeer alles zo rustig mogelijk te verwerken en neem je tijd ervoor…je bent echt niet egoistisch, je hebt er gewoon echt tijd voor nodig.
Wat ontzettend erg voor jullie. Jullie hadden het zo gehoopt en dan is de teleurstelling zo groot.
Neem de tijd voor je verdriet en huil gewoon als dat wilt. Ik wens jullie alle sterkte toe.
Hier gaat het zijn gangetje, buikpijn blijft, is overigens meer een zeurend gevoel in mijn liezen, maar wel zo dat ik er gek van word. Ben vanmorgen maar weer begonnen met temperaturen, volgens mij hebben die bolletjes geen invloed op mijn temperatuur. Had een temp van 37.0
Sophie, heb je al een aftelkalender gemaakt :mrgreen: tot je intake?
Voor alle anderen een zonnige dag toegewenst in de tuin! Heb zelf ook al wat plantjes geplant en ga nu weer lekker lezen.
Even een korte en een beetje genante vraag. Ik heb vanmorgen een bloeding gehad tijdens het vrijen. Is het nu over en uit, of kan ik nog hoop hebben? het was helderrood bloed. Ik moet er wel bij zeggen dat ik bij mijn vorige zwangerschap die eindigde in een miskraam, ook een innestelingsbloeding heb gehad, ook met zeg maar een inlegkruisje helderrood bloed. Zou dat nu weer kunnen zijn. Ik heb namelijk het gevoel (maar misschien is dat wisfull thinking) dat ik helemaal nog niet ongesteld ga worden.
. Maar heel vervelend dat je je zo verdrietig voelt. Ik snap ook best dat je geen zin hebt in medeleven. Je wilt ook wel eens een keer met leuk nieuws komen en niet altijd degene zijn die getroost moet worden. :hug: Tenminste, dat is mijn ervaring.