meiden jullie houden het wel spannend zeg
suzanne en carenza ik hoop zo dat jullie zwanger zijn
als ik het zo lees kan ik niet wachten om ook ervoor te gaan…
ondanks alle onzekerheden enzo…maar ikke wil ACTIE :lol:
Jemig wat houden jullie er hier de spanning in zeg!
Carenza: zegt nog helemaal niks hè, je bent ook wel erg vroeg… Je weet nu in ieder geval wel dat de pregnyl eruit is. :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Suzanne: er is ook niet gezegd dat als de overstimulatie ophoud je niet zwanger kan zijn hè. Hoe dan ook, er kan gewoon een positieve test komen volgende week. :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Sophie: snap dat je wilt beginnen hoor. Iets doen met spanning is altijd nog beter dan maar wachten, wachten en nog eens wachten… houd nog even vol!!!
Carenza Tien dagen na de punctie is ook wel heel erg vroeg, hoor! Het hoeft nog helemaal niks te zeggen. Wij mochten pas twee weken na de terugplaatsing testen. Dus de moed nog niet opgeven, we duimen gewoon verder!
Sophie Ik vond het wachten erger dan het actief bezig zijn met een behandeling of vooronderzoeken. Je komt zo geen stap verder voor je gevoel en als je eenmaal bezig bent, werk je toch naar een bepaald doel toe. Dus ik snap helemaal wat je bedoelt. Nog even volhouden, meid! :hug: Hopelijk weten jullie 27 april waar jullie aan toe zijn, wanneer jullie mogen beginnen, enz.
dat is zo fijn aan dit forum, jullie weten gewoon hoe ik me voel want jullie hebben het allemaal al meegemaakt en zijn ook allemaal zowat dubbel zo lang bezig…zit ik met mijn ‘maar’ 2 en half jaar te miepen :?
maar goed het gaat toch wel snel nu gelukkig…nog maar een kleine 6 weken…zo voorbij dus…
suzanne hoe voel je je vandaag??
Carenza nog 1 nachtje slapen 
Ikke hoe is het met jou meis???
trouwens de meerderheid is nu zwanger, dus dat geeft hoop :lol:
@Jippie wrote:
Carenza Tien dagen na de punctie is ook wel heel erg vroeg, hoor! Het hoeft nog helemaal niks te zeggen. Wij mochten pas twee weken na de terugplaatsing testen. Dus de moed nog niet opgeven, we duimen gewoon verder!
5 maart heb ik de punctie gehad. Dus het was 12 dagen en ik dacht, misschien, heel misschien zie ik wel een vaag streepje. We wisten het ook wel hoor, maar we hoopten op dat vage streepje. Ik ben er al weer redelijk over heen, mijn vriend moet wat meer slikken. Nog even geduld. Nu nog dubben of we morgenochtend of morgenavond gaan testen. Pffff, the suspense. Het begint bij mij nu toch wel behoorlijk te kriebelen hoor. Maar de berichten zijn trouwens wel tegenstrijdig; de 1 mag 14 dagen na de punctie testen, de ander 14 dagen na de terugplaatsing. 20 maart moet ik i.i.g. voor de bloedtest, dus het lijkt me dat ik morgen toch wel de thuistest mag doen.
Ondertussen zit ik op een donut. Gisteren gehaald omdat mijn stuitje al een aantal maanden pijnlijk is en mijn ha had gezegd dat het vanzelf over moest gaan en dat ging het maar niet. Een bureaustoel is niet te harden dus ik heb de arbo-arts gebeld en die dacht aan een fistel. Neeeee. Dus maar naar de thuiszorgwinkel om de boel te ontlasten en daar zeiden ze weer dat ik moest opletten voor verzakkingen maar dat het in een vroeg stadium van een zwangerschap geen kwaad kon. Ja, dat moet je weer net tegen mij zeggen. Dus ik zit er wel op, maar ben weer als de dood dat er nu wat verzakt. Iemand daar ervaring mee? (hmm, de oplossing; op de rand gaan zitten zodat alleen het stuitje in het gat valt). Waar een mens al niet mee bezig kan zijn.
Suzanne, hoe gaat het vandaag met je? Jij houdt het ook wel spannend hoor.
Jippie, hoe voel jij je?
En Sophie, ik vond het ook fijn dat we weer konden beginnen hoor, en geloof me, ondanks de onzekerheden 'geniet' ik nu ook. Van kleine dingen, kwaaltjes, het gevoel hebben dat....
goeie morgen,
O Carenza, ik snap dat je bijna uit elkaar klapt van onzekerheid. ik hoop dat je lekkermag werken vandaag, dan is ook deze dag sneller om. Ik zou zelf 's morgens testen, maar dan ook omdat ondanks dat ze het tegendeel bewijzen, ochtendurine altijd een sterkere samenstelling is dan overdag.
Sophie, dat wachten is idd niks he. Nog even geduld. En hoe lang je ‘bezig’ bent, maakt niets uit hoor, tijd is een relatief begrip en dan kan zelfs een maand al lang zijn. Ik hoop dat je snel aan de beurt komt.
Hier blijft het een beetje hetzelfde, lichte buikpijn, beetje menstruatie achtig gevoel, maar dat kan toch nog niet??? Het kan toch niet al zo vroeg ‘afgestoten’ worden door je lichaam. Ik heb pas vorige week donderdag het embryo teruggeplaatst gekregen.
De ‘pijn’ zit nu alleen links, in de buurt van mijn eierstok, die voel ik ook (denk ik) als ik naar voren buig. Gisterenmiddag en avond zat het over mijn hele buik, onderin dan. Zucht. Mag ik tot volgende week vrijdag slapen, alsjeblieffffffffffffffffffffffffttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt… :oops:
Jippie en Angelbaby, ik wilde het toch even benadrukken dat ik het fijn vind.
fijne dag allemaal. Ik ga maar weer eens niets doen. :roll:
liefs Suzanne
Oh Suzanne, dat had ik dus ook. Woensdag steken onderin mijn buik, bij mij rechts. Vrijdag klapte ik even dubbel van een gigantische steek en keek een collega mij bezorgd aan en vroeg of het wel goed ging. Ik heb toen even gezeten en na vijf minuten ging het weer. Het ongi-gevoel heb ik ook. En wat het betekent…… dat weten we pas als we testen. En jij moet nog tot volgende week wachten + je zit thuis. Dan heb ik nog mazzel dat ik mijn werk nu heb dat me gelukkig veel afleiding bezorgd. Sterkte met het wachten en anders ga je ons vervelen met al je gedachten en beslommeringen! Kan soms leuk uitpakken, hebben wij wat te lezen en jij wat te schrijven.
Ik heb honger en ik heb het wederom koud. Ik ga maar een Liga koek eten, want ik red het niet tot aan de lunch.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het eerste couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het tweede couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het derde couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het vierde couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het vijfde couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het zesde couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het zevende couplet.
ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet, dit was het achste couplet.
Zo dit zijn zoal mijn gedchten :mrgreen: :mrgreen:
ik verveel me…!
Ik zou nu natuurlijk mijn 2 sollicitatiegesprekken kunnen gaan voorbereiden die ik volgende week heb. Of niet…
Ja Carenza, ik zou een moord doen om nu te mogen werken, maar helaas gaat dit niet, en vreet ik mezelf maar gewoon op met al mijn onzekerheden haha
Houd jij het nog vol, wat voor werk doe je carenza?
liefs Suzanne
Suzanne We zingen gewoon met je mee om de tijd om te krijgen, hoor! :-* Een ongigevoel kan op vanalles wijzen. Het kan inderdaad betekenen dat je lichaam het embryootje aan het afstoten is. In principe kun je vanaf 10 dagen na de punctie ongi worden. Maar een innesteling kan ook zo voelen, dat voelt ook als ongikrampjes. Dus het zegt helemaal niks. Schiet je ook lekker veel mee op… En tuurlijk leef ik nog steeds mee, dat is toch logisch? Ik blijf hier lekker meeschrijven, hoor!
Ik heb eerst een dag of 5 napijn van de punctie gehad, deze keer best lang. Daarna ging het over in een soort ongikrampen en steken, die ik later ook in mijn liezen voelde en steeds op één bepaalde plek in mijn buik. Dit heeft een paar dagen aangehouden, daarna voelde ik weer wat minder. En na ongeveer 1,5 wachtweek begon ik misselijk te worden, de halvarine begon weer te stinken, hete en onrustige voeten in bed, gevoelige borsten, enz. Op mijn NOD had ik eventjes best wel last van een ongigevoel, maar dat trok weer weg. Twee weken na de terugplaatsing mochten we testen en was de test positief. Bij de eerste zwangerschap ging het eigenlijk precies zo, alleen waren de kwaaltjes toen sneller en wat duidelijker aanwezig.
Carenza Ik had me verrekend, je zat inderdaad 12 dagen na de punctie. Morgen zou je in principe kunnen testen. Veel meiden mogen dat twee weken na de punctie en soms ook pas twee weken na de terugplaatsing. Dus je kunt het altijd proberen. Ik zou het wel met ochtendurine doen, dat is toch geconcentreerder. Anders begin je daar misschien weer aan te twijfelen. Als je het morgenochtend nog niet durft, zou ik het vrijdagochtend doen. Spannend, hoor! Ik heb er wel een goed gevoel over bij jou, nu nog dat tweede streepje op de test!
Ik voel me goed, hoor! Alleen wil ik niet steeds over mezelf en de zwangerschap schrijven. Anders word het hier zo’n zwangerschaps-topic en dat is ook niet de bedoeling. Het gaat toch om de meiden die met de behandelingen bezig zijn of daarop wachten.
Er zijn hier op het moment inderdaad wel veel zwangeren. Natuurlijk erg fijn en hoopgevend, maar toch ook erg confronterend voor de meiden die het nog niet zijn. Daarom even een extra knuf voor Maya en Ikke, die hopelijk snel aan de beurt zijn! En voor Sophie, die inmiddels een ons weegt van al het wachten! :hug:
jippie :-*
carenza en heb je al getest???
ben zo benieuwd
Carenza??? heb je getest of wacht je tot morgen?
Liefs Suzanne
Gisteravond zag ik bloed bij het afvegen. We hebben stiekem al 2 tests gedaan, dinsdagavond en gisteravond, terwijl we eigenlijk vandaag pas mochten testen, beiden negatief. Ik heb sinds gisteravond geen bloed meer gezien, dus ik weet niet wat ik ervan moet denken. Gisteravond was ik er heilig van overtuigd dat het mislukt was en heb een flink potje gejankt en nu durf ik niet te hopen. Bah. Morgen naar het ziekenhuis, bloed laten prikken, die testen laat ik maar links liggen.
Ik was er zo van overtuigd. Ik was er zo klaar voor. Dit worden even een paar lastige dagen, vrees ik.
Even ego, maar ik ben ff heel onzeker nu.
Groetjes, Carenza
Carenza een dikke knuffel voor jullie
ik had zo gehoopt dat ie positief was voor jullie!!!
:hug: :hug:
Carenza Ik hoop echt dat het bloedverlies niks te betekenen heeft en niet doorzet. Balen dat je tests negatief waren. Op zich ben je nog steeds best wel vroeg, dus het zou nog kunnen. Zeker als je niet ongi wordt. Maar ik snap dat je weinig hoop hebt. Hoe is het dan met je kwaaltjes nu? Heb je die nog steeds of zijn die ook afgenomen? Krijg je morgenmiddag uitslag van het bloedonderzoek? Heel veel succes & sterkte, ik ga voor je duimen!
Carenza, een dikke knuf meid, maar 2 testen 's avonds negatief wil natuurlijk nog niet zoveel zeggen, je bent idd vroeg en als je traag hcg aanmaakt… en er zit zowiezo 's avonds minder hcg in je urine dan 's morgens dus ik hoop en :thumbup: nog even verder voor je morgen
Carenza, ook van mij een dikke knuffel.Ik kan me voorstellen dat dit erg frustererend is. Ik hoop dat je vandaag geen bloed ziet en morgen een mooie bloedtest.
Liefs Suzanne
Bedankt meiden! :-* Nog steeds geen bloed, maar ik durf nog steeds niet te hopen. Ik ga ook echt niet meer testen, ik wacht morgen het bloedonderzoek keurig af. Natuurlijk heb ik wel een beetje hoop maar bloed te zien was echt even een nekslag. Zeker omdat dit onze laatste ICSI-poging is.
Mijn vriend heeft vanmiddag vrijgenomen en we zijn met Lissa naar de speeltuin gegaan, even onze kleine meid giechelend van de glijbaan af zien gaan, dat maakt een hoop goed. Even frisse wind in de kop en morgen zien we wel weer.
Uiteraard hou ik jullie op de hoogte!
Groetjes, Carenza
Carenza Jullie laatste ICSI-poging? Ik dacht dat dit de eerste behandeling voor een tweede kindje was, of is dit al de 3e? Dan is het zeker extra spannend! Heel veel succes morgen!
Hier ben ik weer een keertje.
Gewoon om te laten weten dat alles wel OK met me gaat.
Ik heb toch wat afstand genomen van het forum.
Ik ga eerlijk zijn: het ligt allemaal gevoelig en ik heb het er ontzettend moeilijk mee dat ik nog steeds niet zwanger ben 
Het hangt me echt de keel uit telkens opnieuw die behandelingen en de bijhorende emoties en ongemakken…
Ik weet niet of ik het nog wel kan… heb ook weinig zin om erover te praten of om erover na te denken…
M’n leven gaat aan me voorbij zonder dat ik het goed en wel besef en dat wil ik niet !!
Hoezeer anderen me ook proberen moed in te spreken, het helpt precies niet en ik wil het op dit moment eigenlijk ook niet: medeleven.
Raar toch hé? Ik weet niet of jullie me begrijpen.
Heb ook geen zin om hier altijd maar te klagen, want daar hebben jullie ook allemaal niets aan. Dus dan maar proberen ‘het zwanger worden circus’ uit m’n hoofd te zetten en dat stukje uit m’n leven zoveel mogelijk proberen te negeren. Mss voel ik mij dan wel wat gelukkiger.
Ik hoop voor jullie het allerbeste en ik vergeet jullie niet !
Groetjes van Ik
Oh jee, ikke, ik moet je eerlijk zeggen dat ik je verhaal nog niet kende, tot nu en jeetje, dan heb je inderdaad flink wat voor je kiezen gehad. En ik ken het, geen medeleven willen. Op het werk houd ik het angstvallig stil, alleen mijn baas en collega’s die invallen zijn op de hoogte (ik ben secretaresse) want ik heb geen zin aan meelijwekkende koppies aan mijn bureau die gaan vragen hoe het gaat. Het leven bestaat uit meer. En nu ik weer bezig ben met een poging en bloed zie, merk ik ook hoezeer de emoties met je aan de loop gaan en de rest van het leven je even helemaal niet interesseert. Dus ja, ik begrijp heel goed hoe je je voelt en afstand nemen is dan soms goed om jezelf in bescherming te nemen.
Ik vind het enorm kl*te voor je dat het zo loopt. Ik wens je enorm veel sterkte en veel goede vrienden en familie om je heen.
Groetjes, Carenza