Spigneys IUI wordt inderdaad onbeperkt vergoed, alleen hanteren veel ziekenhuizen een grens van zes keer. Als het na zes keer nog niet gelukt is, is de kans van slagen nog maar heel erg klein. Dus over het algemeen wordt dan overgestapt op IVF.
Je krijgt niet drie IVF-behandelingen per jaar vergoed, maar drie in totaal! Voor een tweede/derde kindje gaat de teller wel weer op 0, dan krijg je opnieuw drie behandelingen.
Wel fijn dat de donor zo goed mogelijk bij jullie uitgezocht is qua uiterlijk, postuur, allergieen, enz. En jullie gebruiken dus bij elke inseminatie dezelfde donor? Zit daar ook een maximum aan? Jij bent degene die zwanger probeert te worden, je vriendin wil dat niet? Of zou zij dan eventueel een tweede kindje willen krijgen?
Hier breng je zelf het spermamonster naar het laboratorium, dat wordt bewerkt en de rest van de procedure is precies hetzelfde. Ik kreeg wel hormonen, omdat ik van mezelf geen cyclus heb. En daarbij moest ik regelmatig voor echo’s komen om te kijken of er een eiblaasje groeide. Als deze groot genoeg was, kreeg ik een Pregnyl-injectie om de eisprong op te wekken en dan werd de inseminatie gepland. Ik hoefde niet te tempen en ook geen ovulatietesten te doen. Maar elk ziekenhuis heeft zijn eigen werkwijze op dat gebied.
Krabje Lange wachtlijst, is hier inderdaad ook zo. Wij moesten gemiddeld voor elke IVF/ICSI-behandeling vijf maanden wachten.
Je gaat deze keer maar lekker “gewoon” zwanger worden!
Hier gaat het wel, hoor. Lief dat je ernaar vraagt. Ik heb gisteren voor de derde keer een hormoonstaafje geplaatst gekregen. De eerste twee weken heb ik daar het meeste last van: ontzettend veel opvliegers, spier-gewrichts-botpijn. Daarna zakt het wat af. Elke vier weken wordt er een nieuwe geplaatst. Nog maar vier jaar en 9 maanden te gaan, dan mag ik ermee stoppen… :roll:
Jippie dikke knuff!
Enne die 4 jaar en 9 maand zijn idd zo om :mrgreen: :eh:
Tinka: wannneer ga jij testen?
En ja met zoveel zwemmers krijg je wel iets meer hoop 
YY: Hoe was het vandaag?
Hier ben ik dan eindelijk. Ik had niet eerder de mogelijkheid om te reageren, want moest direct uit het ziekenhuis werken.
Ik was netjes op tijd in het ziekenhuis. Een vriendin van me was met me meegegaan omdat vriendlief niet weg kon uit de winkel. Andere collega was vrij. Toen de wachtkamer behoorlijk vol liep te lopen werd de een na de andere opgeroepen, en ik zat er nog. Inmiddels half 10, toen zaten alleen wij er nog. Toen ben ik tóch maar 's een kamertje ingelopen, waar gelukkig mijn eigen gynaecoloog achter de pc zat. Heb ik gevraagd of ik wel op de lijst stond… Nee dus :wall: Maar, dr Cuypers heeft me wel onderzocht gelukkig, want ze vond het allemaal al vervelend genoeg en wilde me absoluut uit de onzekerheid halen. Wat is er nu aan de hand…
Nou om heel kort te zijn. Er is 1 ei (tje) van de vorige cyclus blijven zitten, deze is inmiddels 33.5 mm :shock: en blijft dus hormonen aanmaken en dáárdoor word ik niet ongesteld. In dezelfde eierstok zitten nog wel een aantal kleine eitjes, maar die krijgen geen kans om te groeien omdat die andere zo ontzettend groot is.
Wel zitten er links 3 grotere, 11 mm, 12,5 mm en 13 mm.
Ik kon kiezen uit twee opties. Óf tabletten slikken om alsnóg een bloeding op te wekken, maar dit kan nog wel een dag of 10 duren voordat dat werkt.
Óf deze eitjes om de dag met de echo gaan bekijken en zien wat die doen, en daar misschien alsnóg een IUI mee te doen mocht alles goed groeien.
Ik heb dus voor de laatste optie gekozen. Baat het niet dan schaadt het niet. En deze ronde is dan zónder verdere medicatie.
Ik heb voor zaterdagmorgen 8 uur weer een afspraak staan, en dan is wéér mijn eigen gyn aanwezig. Fijn!!
Ik ben nu wel een stuk opgeluchter. Ik weet nu dat ik niet zwanger ben, en dat er verder niets ernstigs ofzo is. Ik heb nog even fijn en rustig met haar kunnen praten, dat heeft me wel goed gedaan. Wel even emotioneel, maar het hakt er ook wel in.
Ik haal wel even mijn banner weg omdat er nu even geen touw aan vast te knopen is qua dagen. Als alles weer loopt zoals het hoort plaats ik een nieuwe.
YingYang Dus toch een cyste, balen. Ik heb dit zelf ook meegemaakt na de eerste IUI-behandeling. Ik had er twee hele grote, gelukkig zijn ze uit zichzelf na verloop van tijd weer verdwenen. Maar ze kunnen inderdaad alles hormonaal in de war schoppen, zodat je niet ongesteld wordt. Hopelijk groeien de andere follikels door, zodat je toch nog een IUI kunt doen. En anders wil een Primolut-kuur wel eens helpen. Succes ermee!
Ze vinden het wel erg belangrijk bij de kliniek dat een kind zich thuis voelt en zich kan associeren met zijn of haar ouders, waar ik ook wel erg blij mee ben! Het is toch niet niks denk ik 2 mama’s…
Ja we gebruiken voor elke seminatie dezelfde donor en zelfs voor ons eventuele 2e kindje kunnen we dezelfde donor gebruiken.
De donor maakt een keuze hoeveel gezinnen hij wil helpen, en dat is dan maximaal 10 gezinnen ofzo… (dacht ik)
Ik weet na ons eerste kindje hier het fijne van want om niet op de wachtlijst te komen hebben we ‘geruild’: wij sperma en de kliniek straks mijn eitjes (als ons kindje gezond en wel is)
Ik ga idd nu proberen zwanger te worden en de tweede is dan voor mijn vriendin, tzt 
Ik denk idd dat het verschil met mij en jullie is dat jullie al veel langer bezig zijn met ‘zelf’ zwanger worden, jullie hebben het eerst zelf geprobeerd.
En bij ons is het echt godsonmogelijk om samen een kindje te verwekken :lol:
Dus krijg ik eerst een behandeling zonder hormonen…
Sorry heb me niet zo goed verdiept in IVF, maar dus in totaal maar 3 keer… :oops:
en idd 4 jaar en 9 maanden… vliegt voorbij! :liar:
Maar wel erg vervelend dat je elke 4 weken weer zo’n last hebt van die hormomen…
Waar zijn de hormomen eigenlijk voor…? Ben wel nog een beetje een leek op dit gebied hoor :eh:
YY: jeetje wat vervelend zeg! Maar gelukkig heb je nu duidelijkheid en nu gewoon op het beste hopen!! Heel veel sterkte in ieder geval!
oh yy, das wel balen van die cyste, maar nu weet je wel wat er aan de hand is! Hopelijk groeien deze follikels mooi, zodat je nu toch nog een IUI hebt deze maand!
@jippie: das nog erg lang ja, maar de moed erinhouden ook hoor :hug:
@krabje: duimen omhoog nog steeds he!
Hier getest vanmorgen met ochtendurine op dag 14 en helemaal negatief (is de test die vorige keer wel op dag 14 een heel fijn streepje gaf)
Dus op naar de volgende ronde he… 
@ Tinka :hug:
Spigneys Ik heb in november de diagnose borstkanker gekregen… Ik ben geopereerd, waarbij mijn borst weggehaald is. Ik heb meteen een borstreconstructie gehad, waarbij een prothese geplaatst is. Van januari tm eind april heb ik zes chemokuren gehad. En nu zit ik voor de komende vijf jaar aan de hormoontherapie. De tumor was hormoongevoelig. Mijn lichaam wordt dmv hormonen in de overgang gebracht, zodat mijn hormoonproductie helemaal stil ligt. Hierdoor verklein je de kans op terugkeer. Helaas heb ik veel last van bijwerkingen en typische overgangsklachten zoals opvliegers en spier/gewrichts/botpijn. In oktober wordt mijn andere borst preventief weggehaald, dit wil ik zelf graag.
Dat betekent ook dat er voor ons de komende jaren geen tweede kindje in zit. We zijn vorig jaar januari opnieuw met IVF/ICSI begonnen voor een tweede kindje. Meteen zwanger wonder boven wonder, maar dat is helaas met 11 weken in een miskraam geeindigd. Daarna nog een paar behandelingen gedaan, die niet gelukt zijn, na de diagnose in november hebben we ermee moeten stoppen. Ik mag in elk geval twee jaar niet zwanger worden, omdat de kans op terugkeer dan het grootst is. Het beste zou zijn om vijf jaar hormoontherapie af te maken. Maar de artsen snappen ook dat dat heel erg lang is, als je nog een kindje wil. Ik ben net 32, dus qua leeftijd hebben we die mogelijkheid gelukkig nog wel. Maar wel moeilijk allemaal, hoor.
Het is wel fijn dat jullie voor elke inseminatie dezelfde donor kunnen gebruiken en voor een tweede kindje eventueel ook. Dus jij moet dan na de zwangerschap eicellen afstaan, zodat daarmee weer andere stellen kunnen worden geholpen?
Voor ons is het eigenlijk ook godsonmogelijk om samen een kindje te verwekken, al hebben we het natuurlijk wel geprobeerd en dat heeft bij jullie weinig nut. Ik heb PCOS, dus van mezelf geen eisprong. Mijn man heeft een slechtere zaadkwaliteit en als je een eicel en zaadcel van ons bij elkaar doet, treedt er geen bevruchting op. Dus drie medische problemen. Gelukkig is het met behulp van ICSI wel gelukt en hebben we nu een prachtige dochter.
Tinka Jakkes, balen!!! Sterkte!
Jeetje Jippie :shock:
Wat heb jij een hoop meegemaakt zeg en in zo’n korte tijd ook!
En wel heel erg vervelend dat jullie kinderwens voor een 2e zo on hold moet worden gezet
32 en dan al in de overgang, en dan zeker als je van die leuke ‘extra’s’ bij krijgt :?
Wel heel fijn dat het (voor nu in ieder geval) weg is alleen lijkt mij de borstamputatie wel een hele moeilijke keuze, heel moedig eigenlijk!
Maar ga je de hormoonkuur afmaken of zie je dat wel…?
Nou je hebt helemaal gelijk, heel erg moeilijk!
En dan ook nog zoveel medische ingrepen noodzakelijk om een zwangerschap te laten optreden, zucht
Haha ik denk dat het voor iedereen op dit stukje forum godsonmogelijk is maar voor ons weer op een andere manier :lol:
En ja met mijn eitjes kunnen ze dan weer andere vrouwen helpen om zwanger te worden.
Ik word ook een anonieme donor waarbij ik over minimaal 16 jaar ook een telefoontje kan verwachten van een biologisch ‘kind’ die contact zoekt 
Spigneys Inderdaad ontzettend heftig allemaal. Gelukkig is de prognose goed en zijn er in november geen uitzaaiingen gevonden. Maar de komende jaren blijven spannend, het kan altijd later nog terugkomen in de vorm van een nieuwe tumor of een uitzaaiing. Dat is soms wel heel beangstigend. Maar in principe gaan de artsen ervan uit dat ik volledig zal genezen, dus daar houden we dan maar aan vast.
De overgang dmv de hormoontherapie is tijdelijk. In principe zouden je eierstokken zich moeten herstellen als je met de hormonen stopt. Alleen is dat bij mij natuurlijk anders, omdat ik al geen cyclus had door de PCOS. Als ik hier goed doorheen kom, heb ik dus rond mijn 50e de twijfelachtige eer om de overgang voor de tweede keer mee te maken. :roll:
Ik denk niet dat we na twee jaar hormoontherapie stoppen om zwanger te worden. In wezen maak je dan je behandeling niet af, waardoor er toch risico’s zijn. Tijdens een zwangerschap produceer je hele hoge hoeveelheden oestrogeen, waar mijn tumor juist op reageerde. Eventuele uitzaaiingen reageren hier dus ook op, waardoor je het met zwangerschap zou “uitlokken”. De artsen vinden na twee jaar die risico’s acceptabel, maar wijzelf eerlijk gezegd niet. Hoe langer je wacht en hoe langer je doorgaat met de hormoontherapie, hoe kleiner de kans daarop. We willen heel graag een broertje/zusje voor onze meid, maar mijn eigen gezondheid gaat voor. Daar gaan we geen onnodige risico’s mee nemen, dat is het niet waard. Maar ik hoop natuurlijk wel dat we in de toekomst nog een kindje mogen krijgen, dat is toch ook een teken dat het dan goed met mij gaat. We hebben nog zeven embryootjes in de vriezer, die later teruggeplaatst kunnen worden.
Ik heb er eigenlijk geen moeite mee dat mijn borst weggehaald is. Ik had geen keus en stond er ook volledig achter. Ik wilde wel heel erg graag meteen een reconstructie, zodat ik nu toch nog een mooie borst heb. Hij is iets kleiner dan mijn eigen, maar het is wel mooi gelukt. Het ziet er helemaal niet nep uit, zoals je op tv wel eens ziet. Dat komt ook doordat mijn eigen borst weggehaald is, dan heb je dat “voetbal-effect” helemaal niet. Het ziet er heel natuurlijk uit. Ik kan gewoon nog een bloot hemdje dragen. Op de littekens na dan, want die zijn wel gigantisch… Maar goed, dat vervaagt ook wel weer. Mijn andere borst laat ik preventief weghalen, omdat ik geen onnodige risico’s wil lopen. En om mijn borsten weer gelijk te krijgen, moet ik sowieso mijn andere borst laten aanpassen dmv liften en een verkleining. Dus dan meteen maar een preventieve amputatie en reconstructie, dan heb je het ook gelijk. Dat gaat dus in oktober gebeuren.
wel allemaal heel heftig he Jippie! Wel goed dat je er zo open over kan praten he!
:hug: Je bent een moedige meid, dat is wel duidelijk!
Nou idd heel moedig!
En gelukkig is de prognose goed maar kan begrijpen dat je het lot niet wil tarten.
En het is voor jullie kleine nu belangrijker om een gezonde mama te hebben dan een broertje of een zusje maar ik begrijp dat het moeilijk is en blijft.
spigneys…
ik heb hier ook een tijdje meegeschreven, en heb even meegelezen.
ik ben inmiddels 23 weken zwanger van een donor. wij hebben die keus moeten maken omdat mijn man onvruchtbaar bleek. ik ben via het amc bij een kliniek in amsterdam terechtgekomen, daar heb ik eerst 6 x iui zonder hormonen gehad, zonder resultaat, daarna nam het amc het over heb ik hormonen gespoten en was ik na 4 pogingen zwanger
in totaal was ik 5 jaar na gestopt te zijn met de pil zwanger.
ook wij mogen voor een trwwede kindje dezelfde donor gebruiken, maar ik moet je zeggen dat dit kindje zo van ons voelt, en we eigenlijk helemaal niet meer bezig zijn met alles wat we hebben meegemaakt!
we genieten nu al elke dag van ons kleine meisje, en kunnen niet wachten tot ze er is!!
xxxxxxxxxxxxxx
Kaatje…
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Jullie hebben inderdaad wel een hele lange weg afgelegd om zo ver te komen maar gelukkig kunnen jullie nu genieten!
Wel fijn dat het echt als jullie kindje voelt, zou ook niet anders moeten toch?!
Hele fijne verdere zwangerschap gewenst!!
:inlove:
Pfffff, dit is me wat (sorry, even ego)
We zijn vorige week weer bij de gyn geweest voor de uitslagen en te kijken hoe nu verder.
De vorige keer zei ze dat we waarschijnlijk IUI zonder extra hormonen konden doen, maar ze willen het nu toch mét hormonen doen…
Ik zie er vréselijk tegenop.
Niet de IUI zelf hoor, maar het spuiten.
Ik moet niks hebben van prikken en al helemaaaaaaaal niet als ik het bij mezelf moet doen.
Volgens mij kan ik dat gewoon niet eens.
Ik durf het niet.
Zometeen moet ik naar het zk voor de prikinstructie.
Ik zie er als een berg tegenop en heb er vannacht bijna niet van geslapen.
Hadden jullie dat nou ook?
Liefs Esther :-*
Esseke en Jippie :hug:
Ik heb vanmorgen de 3e IUI gehad 
De groei van de eitjes aan de linkerkant was prima en vanmorgen het zaad óók weer. 14 miljoen toppertjes. Dus Op vakantie mogen we gaan testen, dus misschien komen we wel met zijn drietjes terug :lol:
Zo hé, wat een opluchting.
Het viel me echt honderd procent mee.
Dat je je zo druk kunt maken over zoiets he?
De verpleegkundige heeft me alles heel duidelijk uitgelegd door het eerst even voor te doen.
Daarna was het mijn beurt en moest ik ook echt prikken.
Ik heb mijn verstand op nul gezet en meteen geprikt.
Daar was ze verbaasd over, dat ik het zo snel deed, haha.
De meeste vrouwen hikken er blijkbaar veel langer tegenaan.
De prik zelf voelde ik inderdaad niet eens.
Ben benieuwd hoe het straks voor het echie gaat.
Ik zie het wel zitten en ben weer vol goede moed!!!
Ik reageer morgen weer even op de rest hoor.
Ik ga nu eerst weer even plat.
Ben nog steeds herstellende van de longontsteking.
Valt me tegen dat het zo lang duurt eigenlijk.
Liefs Esther :-*
Lieve Dames,
Een tijdje geleden heb ik me aanmeld op het forum en ben ik (in de vorige topic) al bij jullie langsgeweest. Omdat ik enorm met mezelf in de knop zat na de bevalling en alles nog niet op een rijtje had heb ik er verder niets mee gedaan.
Nu merk ik dat ik wel behoefte heb om hier met andere meiden, die in hetzelfde schuitje zitten, over te kletsen.
Ik zal nog even kort ons verhaal vertellen.
Door een ongeneselijke ziekte (hersentumor) is mijn man helaas onvruchtbaar waardoor we op KI-D aangewezen zijn.
Voor ons gelukkig geen probleem.
We zijn ook onder behandeling bij de Geertgenkliniek in Elsendorp.
Na de eerste IUI waren we in augustus 2009 zwanger.
Helaas bleek het een zwangerschap met veel problemen waarin ik de hele zwangerschap door gevloeid heb zonder oorzaak.
Na 18w3d zijn spontaan mijn vliezen gebroken (ook zonder aanwijsbare oorzaak) en na een zwangerschap van 19w4d is onze zoon Stijn* geboren op 19 december 2009.
Omdat we helaas niet zoveel tijd hebben om lang te wachten met een volgende zwangerschap vanwege de ziekte van mijn man zitten we weer in het traject voor een volgende zwangerschap.
Inmiddels hebben we 7 IUI’s achter de rug.
Ik had gister ongesteld moeten worden, maar tot nu toe nog niets te zien.
De testen die we laatst meegekregen hadden van de kliniek waren vanmorgen negatief.
Heb wel een zeurderig gevoel in mijn onderbuik de laatste week, maar verder niets.
We wachten gewoon weer af tot morgen en dan testen we maar weer opnieuw.
Liefs Kim
@ Esseke,
Ik zag er ook tegenop om de eerste keer zelf te moeten spuiten en dan te bedenken dat ik voor mijn werk als verpleegkundige regelmatige anderen moet spuiten.
Inmiddels doen we elke cyclus niet anders en ik moet zeggen… je went eraan.
Gewoon lekker hard in je velletje knijpen dan voel je de naald niet.
Fijn om te lezen dat het je meegevallen was.
YY Spannend!! Duimen voor jou!
Esther Ik hoef nog geen hormonen te spuiten dus kan er niet over mee praten maar lijkt me toch vrij naar van die spuiten, heel veel toitoitoi
Kim Jeetje wat een verhaal zeg! Maar wat fijn dat jullie Stijn hebben en dat alles goed gaat! Zal voor hem ook niet makkelijk geweest zijn!
Ik vind Geertgen wel een fijne kliniek, na de 6 keer dat we er nu pas geweest zijn hoor
Maar wel weer een spannende tijd nu! ook voor jou
Liefs,
Annemarie