Op postbus51 kan je ook iets terug vinden over hoe het wettelijk geregeld is met calamiteiten- en kortdurend zorgverlof als er niets in de CAO staat. Kijk HIER maar eens.
hier wordt dat onder de calamiteitenverlof gegooid…
ik werk op KDV dus kan ook niet zomaar weg… helemaal niet nu met zoveel grieperige mensen ( ik zit nu ook ziek thuis :sick: )
maar goed is er eentje ziek dan hebben wij de mazzel dat er twee paar opa’s en oma’s klaarstaan…
het is pas 1x gebeurd dat mijn vriend vrij moest nemen omdat mijn ouders op vakantie waren… zijn ouders uitgeschakeld waren en ik absoluut niet vrij kon nemen omdat we al onderbezet waren.
( dat was 3 wk geleden)
Mijn zoontje is eigenlijk ook nooit ziek geweest dat ik thuis moest blijven. Maar als hij dat wel is, dan kan ik calamiteitenverlof opnemen. En dat is voor mijn collega echt niet leuk, maar mijn kind gaat voor. Daar maak ik me tegenwoordig maar niet te druk meer om, er is altijd een oplossing te vinden. Wel is het de bedoeling dat ik dan niet zomaar 2 dagen achter elkaar thuisblijf en calamiteitenverlof opneem. Het is dan de bedoeling dat ik zo snel mogelijk een alternatief vind. Dat is bij ons nogal makkelijk, mijn moeder werkt best veel maar is eigen baas, dus kan in geval van nood thuiswerken, mijn schoonmoeder werkt helemaal niet, mijn schoonzus ook niet. Dus er is altijd wel een oplossing zodat mijn man en ik allebei kunnen gaan werken. En als er echt geen oplossing is, kan mijn man zich ook een dagje afmelden op zijn werk, of thuiswerken.
mijn moeder werkt als huishoudelijke hulp, bij oudere mensen. Die hebben er in eerste instantie altijd begrip voor als ze niet kan omdat sophie ziek is, maar die vinden het ook geen probleem als ze bijvoorbeeld ipv maandagochtend dinsdag middag komen.
Flexibel zijn is dan handig, dat ben ik gelukkig ook,maar hier ben je dus wel afhankelijk van het begrip van andere (vreemde) mensen.
Dat is dan toch hetzelfde als begrip vragen van je eigen collega's?
Alleen nu zijn het de clienten van je moeder....dat staat natuurlijk wat verder van je af...
Stel dat je kindje vaak ziek is of iets heeft waardoor er heel vaak een beroep gedaan moet worden op je moeder (en het begrip van haar werk),dan lijkt mij...(mijn idee) dat je als ouder de verantwoordelijkheid van je moeder af zou moeten halen en het zelf oplossen..
Superlief als je ma dit met alle liefde doet en wil blijven doen, gewoon van genieten,maar voor de discussie blijft het hetzelfde....je bent en blijf afhankelijk van begrip van anderen...alleen in dit geval wordt je niet met die anderen geconfronteerd....je eigen collega's natuurlijk wel.
Ik neem meestal vrij (als mn man niet gewoon thuis is) en haal het later in....het kwam 1 x echt niet uit. Ik moest die dag op mn werk zijn..de avond vooraf voelde ik aankomen dat Jo erg ziek zou worden (een KDV dag). Bij Jo zijn er signalen dat er iets aan staat te komen,zonder dat hij op dat moment verschijnselen heeft....hij was hyper,druk,vervelend,onhandelbaar,moe, niet eten......nou,dan weten we het al. Die staat de volgende dag geheid op met 39 graden koorts.
Heb mn ma gebeld...met de boodschap dat ik dacht dat hij morgen wel eens ziek zou kunnen worden......natuurlijk kwam die gewoon ( 1,5 uur rijden) heeeeel fijn..maar wel met het idee dat ik er naast zou zitten.
Zat er uiteraard niet naast...Jo kreeg die nacht al hoge koorts...
ik snap wat je bedoelt mandy, en ik ben het ook helemaal met je eens dat er hoe dan ook iemand onder “lïjd” en dat het hoe dan ook vervelend blijft.
en ik vind het ook heel fijn dat mijn moeder dat doet en zo kan regelen, maar het liefst ben je gewoon zelf bij je kindje dan.
Maar ik heb 1 keer gehad dat ik vrij gevraagd had omdat sophie echt behoorlijk ziek was. (lees in de tijd van de mg start had ze eigenlijk bijna alle verschijnselen, inclusief overgeven erbij) en weet je wat ik tpen te horen kreeg? tja, dat is je eigen probleem. wij verwachten je over een half uur hier…
en tja, dan sta ik toch wel met mijn mond vol tanden en ben blij dat ik mijn moeder in de buurt heb.
tja, dat is je eigen probleem. wij verwachten je over een half uur hier...
Lastig...maar heel eerlijk......als ik zo'n werkgever had,dan zou ik niet vandaag maar gisteren al een nieuwe baan gezocht hebben. Werk is leuk en daar moet je je zeker voor inzetten,maar in zo'n geval vind ik zo'n opmerking ver over de grens gaan...
Ik zou als protest m'n zieke kind incl campingbed direct oppakken en meenemen naar mn werk....(zij laten je toch geen keuze??)....en dan afwachten hoe snel ik weer naar huis gestuurd ga worden....
Zeker icm de vrees voor MG (toen,niet nu) slaat zoiets nergens op...
Natuurlijk als ik goed zoek,vind ik wel iemand......maar die kans moet je dan wel geboden worden.....ik zou echt met een vreselijk gevoel op mn wrk zitten als mn werkgever zo onbeschoft tegen me praat....je kind is niet belangrijk kennelijk...
Ik zou zeker snappen dat ze op het werk op dat moment ook een probleem hebben,maar in overleg is er vast wel een oplossing..desnoods dat je het op een andere (vrije) dag komt inhalen...
Mandy: ik werk ook in de zorg en het is dus niet zo dat je gewoon maar op een andere dag je werk kan komen doen wat er nog ligt. Je werkt met patienten, mensen die op dát moment iets van jou nodig hebben, in de zorg sta je over het algemeen niet erg ruim in het personeel, dus als jij meldt dat je niet komt, dan heeft je werkgever wel écht een probleem.
Paar maanden geleden heb ik me ziek moeten melden omdat Joas wakker werd met de waterpokken. Ik heb een zus en schoonzus in de buurt, zus moest zelf werken en sz was met vakantie. Dan heb ik verder geen achterban, het was zijn kdv-dag maar dat mocht niet want hij had 39.3 koorts… Ik voelde me heel erg lullig dat ik niet kon komen, omdat ik weet dat mijn collega dan twee keer zo hard moet werken want wel alles moet gedaan worden die dag. En als het mee zit, komt er hulp van een andere afdeling, maar dit was in de zomer, en dan is elke afdeling standaard onderbemand. Gewoon k*t dus, en daar heb ik ook best gezeur over gehad op de afdeling. Een van de redenen om een andere werkgever te zoeken, dat ben ik met je eens, dat heb ik dus ook gedaan 
Wat ik maar zeggen wil: in de zorg kun je je werk niet voor je uit schuiven, zo simpel is het helaas niet. Was dat wel het geval, dan deden de werkgevers natuurlijk ook niet zo moeilijk.
D, die werkgever moet ook gewoon zorgen dat je opgevangen kan worden als je er niet bent, want jij kunt toch ook ziek worden, hoe gaat ie dat dan doen?
Ik ben zo blij dat ik nu een baan heb waar het echt geven en nemen is, dus het is nooit een probleem als ik niet kan komen.
En omdat ze zo zijn geef ik meer dan ik neem.
Zo zouden meer werkgevers moeten zijn.
@stillewater wrote:
D, die werkgever moet ook gewoon zorgen dat je opgevangen kan worden als je er niet bent, want jij kunt toch ook ziek worden, hoe gaat ie dat dan doen?
Hoe zie je dat dan voor je, dat een werkgever standaard een x-aantal mensen standby heeft staan, voor het geval dat er iemand ziek wordt?
Er zijn altijd uitzendkrachten natuurlijk, maar als jij je om 6.00 ziek meldt is er geen uitzendkracht om 7.00 hoor.. Dan mag je geluk hebben als er voor de volgende dag een te vinden is..
dus je mag zelf ook nooit ziek zijn?
@stillewater wrote:
dus je mag zelf ook nooit ziek zijn?
:eh: Dat zeg ik toch niet? Ziek is ziek, zo simpel is het, en mensen worden echt niet boos als jij je ziek meldt. Ik gaf alleen aan hoe het werkt in de zorg, op mijn afdeling dan, en dat in mijn branche je niet simpelweg zegt: ‘Ik kom niet en het werk dat blijft liggen haal ik volgende week wel in’… en dat ik om die reden goed begrijp dat een werkgever met een probleem zit als iemand niet komt opdagen, om wat voor reden dan ook.
Nou zeg, een hele discussie heeft het opgeleverd…
Niels was dus donderdag ziek (ben thuisgebleven) en zaterdag weer ziek geworden, gelukkig was zaterdag mijn vriend thuis ik moest werken. Ik heb dus alleen mijn ouders in de buurt zitten, maar die zijn al op leeftijd en kan ik niet opzadelen met een ziek kind. Dan blijft er weinig over verder. Ik zit nu dus serieus te denken om maar te stoppen met werken totdat Niels wat ouder is en hopelijk minder vaak ziek zal zijn. Ik vind dit heel moeilijk, heb een depressie na de bevalling gehad en mijn werk is zooo belangrijk om er even ‘uit’ te zijn… 
oeps dubbel…
@mandy_d. wrote:
tja, dat is je eigen probleem. wij verwachten je over een half uur hier…
Lastig…maar heel eerlijk…als ik zo’n werkgever had,dan zou ik niet vandaag maar gisteren al een nieuwe baan gezocht hebben. Werk is leuk en daar moet je je zeker voor inzetten,maar in zo’n geval vind ik zo’n opmerking ver over de grens gaan…
niet belangrijk kennelijk…
dat is oa ook een van de redenen dat ik druk zoekende ben naar ander werk.
stillewater: nou bij ons zijn ze ook niet zo gelukkig als je je zelf ziek meldt… Ik heb nou een weekje vakantie geha,d maar zit dus sinds gisteren behoorlijk ziek op de bank. IK voel me nou dan ook al bezwaard als ik morgen niet beter lijk te zijn, dit omdast er daar hoe dan ook gezeur van komt. Ondanks dat je er zelf niets aan kan doen dsat je ziek bent…
als Ella ziek is en zo ziek dat ik der ook liever niet naar oma breng dan bel ik naar mijn werk om te vragen of ik thuis kan blijven, dus of er vervanging te regelen is. meestal kan dat wel. heb nog nooit een nee gekregen (twee keer nodig geweest ) ik werk op een kdv. als Ella een beetje ziek is, zoals laatst was ze al een week ziek en ben ik ook thuisgebleven de vrijdag dat ik weer moest gaan werken had ze nog lichte koorts maar ze speelde wel vrolijk en at gewoon. ze is dus ook gewoon meegagaan naar het werk. het is dan zeker fijn dat ze op mijn werk is, ben ik altijd in de buurt!
D. snap je punt…mijn man heeft ook zo’n baan waarin het not-done is om af te bellen (mits ik lig te bevallen natuurlijk). Maar verder kom je gewoon…alleen in noodsituaties zoals Knipoogje beschreef is de wijze van communiceren wel erg crue…dat het werk dan echt een probleem heeft en collega’s harder moet werken is natuurlijk niet leuk,maar dat besef heeft zij ook wel zodra ze belt…nood is nood…(dag later kan er weer een andere collega ziek zijn…dan werk jij een stapje harder).
Een stukje meedenken met elkaar zou al de helft schelen…ze had bijvoorbeeld iets meer tijd kunnen krijgen om alsnog opvang te zoeken (ipv "we verwachten je over 30 min. punt uit!). Dan vangen haar collega’s het maar een uurtje of 2 op. Daarnaast zou je je collega’s tegemoet kunnen komen door een andere keer bij te springen als het nodig is…
Stukje geven en nemen zoals Stillewater aangaf…beetje goodwill tonen,van beide kanten…
Dat voelt al anders dan zoals het nu gebracht is…
Juist in banen waarin deze verantwoordelijkheid van je verwacht mag worden, mag het sociale aspect niet ontbreken…wat schieten ze er nu mee op dat mensen weglopen i.v.m. deze sfeer? De hoge werkdruk en de “zoek het maar uit” mentaliteit van de meeste werkgever in de zorg is denk ik ook de reden dat goed personeel er zo moeilijk te vinden is…
Heb 2 familieleden in de zorg (wel meer,maar deze 2 zijn toevallig collega’s van elkaar) beide raakte 6 maanden na elkaar zwanger en konden op een gegeven moment hun werk niet meer volledig doen…tja…ook dat kan gebeuren en wordt ook geregelt…dus waarom een ziek kind niet???
Goed…eli staat naast me te krijzen…
Zo crisis bezweerd…ik doe mijn werk alleen…als ik ziek/vrij of vakantie heb vangt niemand dat op…het blijft gewoon liggen…het is niet anders. Dat weerhoudt me er vaak wel van me ziek te melden als ik me rot voel…dus alleen als het niet anders kan. Maar het voordeel is wel dat als het morgen niet lukt,dan kom ik overmorgen wel…
Ooit wil ik meer…dit is een leuke baan voor nu…icm met de kids…uitdaing en flexibiliteit kan je niet overal tegelijk krijgen…dat besef ik me ook…daarom kies ik nu voor de kids…
wat voor werk doe je dan mandy, als ik vragen mag?
maar ik denk dat dat ook idd een groot probleem is van de zorg. De mantaliteit van collegas onderling is vaak goed: mensen lopen wel wat harder want je weet dat het ondersom ook zo kan zijn en hun een keertje harder moeten lopen omdat jij er niet bent.
Maar waar ik veelal op stuit, is de mentaliteit van de managers. ik heb nou verschillende managers meegemaakt, en allemaal hadden ze de mentaliteit van zoek het zelf allemaal maar uit. Het enige wat ik belangrijk vind isd at we genoeg clienten hebben en dus genoeg geld binnen halen.
En als je zo denkt, dan wordt communiceren ook veelal lastig met zulke mensen.
Mandy: ik ben het met je eens hoor, zo’n opmerking als Knipoogje kreeg is verre van menselijk, en idd is juist die mentaliteit er de oorzaak van dat goed personeel weg loopt (zoals ik 
). Dus in principe ben ik het helemaal met je eens, mijn vorige baan was enorm flexibel… helaas ben ik daar vertrokken vanwege de reistijd (2,5 uur per dag in totaal…) maar, ook dat was in de zorg, dus het kan wél, blijkbaar. Het is maar net wie je tegenover je hebt.
Het vele ziek zijn van mijn zoontje toen hij op een KDV zat heeft mij uiteindelijk mijn baan gekost.
In het begin dat ik er werkte had ik een team-leidster die altijd vol begrip was. Na een re-organisatie kreeg ik een nieuwe teamleider en werd ik op een gegeven moment op kantoor geroepen. Kreeg te horen dat ik me wel erg vaak afmelde (lees: eerste waarschuwing) Toen ik mij dus weer een keer afmelde kon ik weer op kantoor verschijnen en kreeg te horen: je komt nu werken of anders mag je niet meer komen.
Ben huilend de deur uitgelopen en heb er voor gekozen om full-time bij mijn kind te blijven.
We zijn nu een paar jaar verder, kind zit inmiddels op school en heeft er een zusje bij. Nu ben ik weer op zoek naar werk, maar ben best wel angsig dat mijn kinderen weer ziek gaan worden.
Daarom voor mij geen KDV meer, maar een gastouder die ook opvangt als het kind ziek is.